Motorrijden en sociale contacten

Geplaatst op 8 augustus, 2011 

Tijdens het motorrijden zijn de sociale contacten beperkt tot het nonchalant opsteken van de linkerhand, het nog nonchalanter knikken met het hoofd of het nog nog nog nonchalanter uitstrekken van het rechterbeen. Uiteraard alleen naar andere motorrijders en mits de omstandigheden het toelaten.

Toch stond mijn motorvakantie dit jaar in het teken van de sociale contacten.

Ik sprak S en T. Samen runnen ze een eigen bedrijf en hebben het dit jaar wegens persoonlijke omstandigheden erg zwaar gehad. Ze werken hard, misschien wel harder dan te hard maar doen dat met merkbaar en aanstekelijk veel plezier. Wat ik van S en T leerde is dit: maak fouten en heb altijd oog voor de mens in de ander. S zou voor mijn blog een prima gastblog kunnen schrijven over menselijkheid maar ik denk dat hij het er te druk voor heeft.

Ik ontmoette J en V. Zij hebben ook een eigen bedrijf en nooit eens tijd voor vakantie. Lange dagen en dat zeven dagen per week. Ik kwam graag bij J en V om er de dag even af te sluiten. Hoewel ze het zelf erg druk hebben ademt hun bedrijf rust uit. Een heerlijke plek om te reflecteren en te fantaseren. Wat ik van J en V leerde is dat een tafel vier poten heeft en daardoor stevig op de grond staat. Als je verschillende dingen onderneemt, zorg er dan voor ze bij elkaar passen en dat ze samen vier poten vormen.

J kende ik al via Internet en ik wilde hem graag eens in levende lijve ontmoeten. De klik die we via Internet hebben, was er ook in real life. J had een verhaal dat het meer dan prima zou doen in Karin Ramaker’s boek in wording ‘Opkrabbelen’. Mijn God, wat is J een hoop narigheid te boven gekomen. Wat ik van J leerde: het moment dat je weet ‘ik moet het zelf doen’, verandert alles. J’s partner B kende ik nog niet maar nu wel. Toen ik op de motor weer wegreed vond ik het jammer dat ik haar niet wat meer had gevraagd naar haar verhaal.

Ook M had ik leren kennen via Internet en ook hem wilde ik graag ontmoeten. Wat een rust straalde hij uit. Hij leek zo gezond zeker van z’n zaak. M blogt alleen en doet bewust niet mee aan andere sociale media. Zijn blog is zijn ding en daar richt hij zich helemaal op. Wat ik van M. leerde: vereenvoudig je leven, we hebben veel minder nodig dan we denken en met minder kan het leven veel leuker worden.

Dan sprak ik nog F. Zijn verhaal was dat hij in korte tijd een heleboel narigheid tegelijk had meegemaakt. Zoveel dat ik hem vroeg wat hem er doorheen had gesleept. Het besef het zelf te moeten doen was zijn antwoord. Iets soortgelijks had J me ook al gezegd. Ik moet dat toch eens onthouden: het zelf doen, niks en niemand de schuld geven maar zelf aan de bak. F staat op een intrigerend kruispunt: de sprong van het zakenleven naar dat van muziek maken. Ik hoop van harte dat het hem lukt, dan kan ik daar moed en inspiratie uit putten.

Dan was er nog de groep van E. Ze waren met z’n vieren maar ik heb alleen de naam van E onthouden. Vandaar de groep E. Ik vroeg of ik bij ze mocht aanschuiven aan hun tafeltje met als gevolg dat ik veel later in mijn tentje lag dan gepland. We hadden het over buitenstaanders, mensen die hun best doen om in een locale gemeenschap te integreren maar daar niet voor vol worden aangezien. Wat ik van de groep E leerde was dat het prima is ergens bij te willen horen, je best ervoor doen, maar tegelijkertijd wel je eigenheid behouden. We hadden het ook over geld en waarde, zo’n beetje mijn stokpaardje. Ik merk dat het een onderwerp is waar de meeste mensen gulzig op inhaken.

Volgend jaar hoop ik S en T, J en V, J en B, M, F en de groep E weer te ontmoeten. Mijn openingszin staat al vast: wat gaat een jaar toch snel. Van mij mag het: tot gauw folks.

Bewaard onder Persoonlijk

Tags: ,

Reacties

2 Reacties to “Motorrijden en sociale contacten”

  1. Huub Koch on augustus 12th, 2011 07:35

    Mooi verhaal over ont-moeten…!

  2. Peter de Kock on augustus 12th, 2011 09:36

    Dank je wel @Huub. Ik denk nog bijna dagelijks aan dat ene weekje.

Laat je reactie achter!