Truttig tiepje

Geplaatst op 16 oktober, 2009 

Ik wil op het station de trap aflopen richting tram als ik naast me een jonge vrouw zie. Ik zie haar en denk meteen ‘wat een truttig tiepje’. Ik loop de trap af als ik achter me hoor vragen ‘zal ik u helpen?’. Ik kijk om en zie hoe een oude vrouw bovenaan de trap aan het worstelen is met een grote rode koffer. Ik heb die oude vrouw niet gezien, heb niet gezien dat ze hulp nodig heeft. Maar dat heeft het ’truttig tiepje’ wel gezien en meteen haar hulp aangeboden.

Ik schrok ervan alsof ik ineens wakker was. Ik had die jonge vrouw gezien en haar in een fractie van een seconde op grond van haar uiterlijk  door een soort van goed/fout filter heen gehaald.  Uitkomst: ’truttig tiepje’. Maar op het moment dat ik die jonge vrouw haar hulp hoorde aanbieden aan de oude vrouw met de grote rode koffer, viel mijn oordeel ’truttig tiepje’ aan stukken. Ze was helemaal geen truttig tiepje, ze had oog voor een ander en voor de hulpbehoefte van een ander. Daar stond ik dan met mijn oordeel ’truttig tiepje’ terwijl ik die oude vrouw en haar kofferworsteling niet eens had gezien.

Zoals ik zei: ik schrok ervan. De schrik zat hem in het moment dat ik de hulpvraag hoorde want pas toen was ik me bewust van mijn oordeel ’truttig tiepje’. Pas toen was ik me bewust dat ik de oude vrouw over het hoofd had gezien. Die schrik was de schrik van wakker worden.

Ik loop verder naar de tram en schuin voor me loopt ineens diezelfde jonge vrouw weer. Ik kijk nog eens goed en kan niet verklaren waarom ik haar een paar minuten eerder nog een ’truttig tiepje’ vond. Ik voel me weer een stukje meer wakker.

Bewaard onder Persoonlijk

Tags: ,

Reacties

2 Reacties to “Truttig tiepje”

  1. Ingrid on oktober 17th, 2009 15:07

    Mooi verhaal!

  2. Lang haar | Peter’s weblog on oktober 20th, 2009 23:51

    […] weekend schreef iemand me na het lezen van ‘Truttig tiepje’ het […]

Laat je reactie achter!