Vraag en antwoord: wat is in je kracht staan?
Geplaatst op 29 januari, 2010
In de serie ‘Vraag en antwoord’ de lezersvraag:
Wat is in je kracht staan?
Ik stel mezelf deze vraag ook regelmatig en merk dat ik er in de loop der jaren verschillende invullingen aan heb gegeven. Lang geleden (je weet wel: once upon a time…) had ik het idee dat ik in mijn kracht stond als ik over andere mensen oordeelde. Als ik maar genoeg oordelen over iemand kon bedenken (en dat lukte me) dat die ander ‘minder’ was dan mij, dan haalde ik daaruit de beleving van kracht. Maar dat was geen werkelijke kracht maar een schijnbeweging van het ego.
Gelukkig kijk ik er nu anders tegenaan. Kracht is voor mij de ruimte die ligt tussen een stimulus (iets dat gebeurt) en mijn respons. Is die ruimte er niet, en volgt mijn respons onmiddellijk op een gebeurtenis, dan reageer ik vanuit een automatische piloot en heb ik weinig bewust zeggenschap over wat ik doe. Ik ben dan een soort van tennisbal die de richting van de klap van het tennisracket volgt. Ik heb het hier niet een reflex reactie zoals wanneer iemand zonder te kijken de straat wil over steken en ik zie dat er een auto komt aanrijden met hoge snelheid.
Is die ruimte er wel en kan ik bewust mijn reactie kiezen, dan ben ik vrij te reageren zoals ik wil. In mijn kracht staan is voor mij de ruimte hebben en ervaren om bewust en in vrijheid (misschien dubbelop) mijn reactie te bepalen.
Als er iets gebeurt dat je raakt, dan wil het wel eens helpen een paar keer diep adem te halen of spreekwoordelijk tot tien te tellen om in die ruimte te komen. Voelen wat je voelt en nagaan waar je behoefte aan hebt, helpt om in actie te komen.
Bewaard onder Vraag en antwoord | 4 Comments
Tags: behoeften, Bewustzijn, gevoelens, kracht, oordelen, vrijheid
Etiketten plakken
Geplaatst op 11 december, 2009
Stel dat we elkaar ergens ontmoeten en ik stel me voor als ondernemer, welke vragen roept dat dan op, welke etiketten plak je me dan op? En als ik me voorstel als schrijver, welke vragen roept dat dan op en welke etiketten? En als ik me voorstel als gitarist?
Afhankelijk van hoe ik mezelf voorstel, roept het meteen vragen op en plak je me bepaalde etiketten op. Dat is heel normaal, andersom doe ik dat ook. Bij een ondernemer horen andere etiketten dan bij een schrijver en bij een gitarist horen weer andere etiketten. Sommige van die etiketten kan ik terughoren aan de hand van de vragen die je me zou stellen. Vragen zijn soms bedoeld om de etiketten in het hoofd af te vinken en te verhelderen zodat het plaatje weer klopt.
Steve Pavlina schreef in zijn prachtige blogpost ‘Intimacy Abundance and Label-Free Relationships’ het volgende:
Labels can be useful tools at times, such as for the purposes of communication, but they can easily be abused. If a label unduly restricts your freedom of choice, you’re giving too much power away, and you’re crossing the border from conscious living to unconscious living.
Etiketten waar ik hier over wil reflecteren, zijn die van de ondernemer.
Wat is een ondernemer? Een ondernemer heeft een bedrijf, heeft een visie en een missie van waaruit hij/zij onderneemt, heeft ook producten en/of diensten, heeft klanten, doet aan marketing en verdient geld. Die hoeveelheid geld moet elk jaar toenemen want dat noemt een ondernemer gezond.
Die etiketten zijn voor andere ondernemers weer handige aanknopingspunten want zij bieden producten en diensten aan om die etiketten in te vullen, om ondernemers aan klanten te helpen, om ze te helpen hun visie en missie helder te maken, of om te helpen met de marketing van de producten en diensten. Als je de aanbieders van deze ondersteunende producten en diensten mag geloven, heb je als ondernemer deze dingen allemaal nodig, heb je visie, missie, producten, diensten, klanten en marketing nodig om succesvol te kunnen zijn.
Succesvol zijn betekent voor een ondernemer gewoonlijk kassa, geld verdienen. Succes is ook een etiket. Succesvol zijn betekent voor een ondernemer iets anders dan voor een schrijver en voor een gitarist betekent het weer wat anders.
Ben je ondernemer en werkt het bovenstaande voor je? Prima, houden zo. Voor mij werkt het niet. Hoe ik ook mijn best doe de etiketten in te vullen die ik verbind aan ‘ondernemer’, het lukt me niet op een manier waar ik blij van wordt.
Dat wil niet zeggen dat ik mezelf niet als ondernemer wil zien, integendeel. Voor de belastingdienst en de Kamer van Koophandel ben ik een ondernemer, een juridische term waar deze instanties mee werken om de radertjes van hun organisaties te laten draaien. Voor de belastingdienst bijvoorbeeld is het belangrijk te weten of je ondernemer bent of particulier want daar gelden andere regeltjes voor.
If a label unduly restricts your freedom of choice, you’re giving too much power away….
Dus geef ik mijn etiketten te veel macht. Wat kan ik doen?
- Een andere definitie bedenken voor ondernemer. Een definitie in de vorm van een verhaal waar ik me wel mee kan verbinden.
- In plaats van ondernemer kan ik ook een ander etiket verzinnen. Ik heb bij de Kamer van Koophandel wel eens gevraagd of ik me niet kan inschrijven als klusjesman omdat ik, net als een klusjesman, verschillende dingen wil doen en niet één vast omkaderd ding. Nou, dat kon dus niet.
- Het plakken van etiketten laten voor wat het is, is ook een optie. Gewoon doen wat ik leuk vind zonder er een etiket op te plakken. In de communicatie met anderen is dat soms wat lastig.
Via Stan Lenssen leerde ik het begrip ‘Vrije werker’ kennen.
Nou is vrije werker natuurlijk ook weer een etiket maar eentje waarmee ik blanco kan beginnen omdat ik er geen voorgeschiedenis mee heb. Ik kan het helemaal zelf invullen en weer veranderen (daar ben je tenslotte vrij voor). De mate van vrijheid is voor de vrije werker de maat voor het succes. En vanuit die perceptie ben ik succesvoller dan ooit te voren.
Ik zat net nog een formulier in te vullen voor de voorschool van mijn dochter en moest daar mijn beroep invullen. Ik speelde even met de gedachte ‘vrije werker’ in te vullen, of goudzoeker of schatgraver.
Lees ook:
Bewaard onder Ondernemen, Persoonlijk | 6 Comments
Tags: Ondernemen, Steve Pavlina, succes, vrijheid
Je eigen spelregels voor succes
Geplaatst op 30 november, 2009
Zaterdagmiddag: je stapt het voetbalveld op voor een gezellig potje voetbal. Het is zo’n wedstrijd dat alles lukt en anderhalf uur voetballen en een kwartier pauze later, stap je met een mooie overwinning het veld af. Maar ondanks dat je lekker hebt gevoetbald, een mooi doelpunt maakte en nog een beslissende voorzet gaf, voel je je gefrustreerd. Waarom? Nou, omdat je geen hole in one hebt geslagen.
Maar een hole in one, dat heeft toch met golfsport te maken en niet met voetbal? Inderdaad. Als je het plezier van een mooi potje voetbal laat overschaduwen door het niet slaan van een hole in one, dan klinkt dat behoorlijk waanzinnig. Als het op sport aankomt, is het meteen duidelijk dat je het succes in de ene tak van sport niet laat beïnvloeden door de maatstaven van een andere sport. Maar hoe zit dat met succes in andere activiteiten dan sport?
Succes en succesvol zijn, is vaak gelinkt aan veel geld, een groot huis, een dure auto, macht, invloed, aanzien, beroemd zijn, VIP-feestjes, luxe vakanties en noem maar op. Maar deze invulling van succes is wel heel erg beperkt en als ik mijn werk en de dingen die ik doe er aan afmeet, dan ben ik net als die voetballer met z’n hole in one.
Iedereen heeft de vrijheid zelf te bepalen wat succes betekent. Je kunt meerdere definities van succes hebben, voor verschillende activiteiten een andere definitie. Als ik een blog schrijf en ik ga daar zo in op dat ik alles om me heen vergeet, dan noem ik dat succes. Als ik muziek maak en ik voel de klanken vibreren in mijn hele lichaam, dan noem ik dat succes. Als ik minder werk en daardoor meer tijd heb om samen te zijn met mijn partner en dochter, dan noem ik dat succes, ook al verdien ik minder geld.
Deze week las ik op Twitter het volgende citaat, verstuurd door Coert Visser:
A joyful life is an individual creation that cannot be copied from a recipe.
Onderdeel van deze ‘individual creation’ is naar mijn idee een persoonlijke definitie van succes, van wat het voor jou betekent. Succes kun je alleen ervaren als je het eerst je eigen definitie hebt gegeven.
Lees ook:
Bewaard onder Mening | 2 Comments
Elimineer jezelf vrij
Geplaatst op 28 oktober, 2009
In één van de comments op de blogpost ‘Goeroetje spelen’, schreef Joep dat we veel meer communiceren dan we met woorden kunnen vertellen.
Absoluut waar. Soms is er alleen wat tijd nodig om te ontdekken wat dat dan is.
Wat die meneer die ik goeroetje noemde me donderdag in woorden vertelde, was duidelijk. Ook dat hij me gratis en voor niks een onderwerp meegaf om over te bloggen, was duidelijk. Maar wat vertelde deze ontmoeting dan nog meer?
Gisteren kwam ineens het antwoord via de blog ‘The Rat Race Trap’. In het artikel ‘7 Simple Principles for Living the Good Life’ staat het volgende:
Eliminate the Drain People.
For most of us, people taxes are more burdensome than government taxes. It is something that is overlooked and taken as a given, but it doesn’t have to be that way.
You have it within your power to eliminate from your life the people who drain your resources. The debaters, the complainers, the victims, the angry, the rude, the needy, and those who think you are obligated to live your life for them should be eliminated.
Wat heeft dit dan te maken met die ontmoeting?
Waar het in ieder geval NIETS mee te maken heeft is dat iemand op me afstapt en ongevraagd vertelt hoe hij denkt dat het met me gaat. Het heeft er ook NIETS mee te maken dat iemand ongevraagd beslag legt op mijn tijd.
Waar het ALLES mee te maken heeft is dat ik heb toegestaan dat iemand me ongevraagd vertelt hoe hij denkt dat het met me gaat. En het heeft er ook ALLES mee te maken dat ik heb toegestaan dat iemand beslag legt op mijn tijd.
Hoe had ik het anders willen doen? Eigenlijk net zoals wanneer iemand aanbelt en er een huis aan huis marketeer voor de deur staat: ‘Wat wilt u? Bedankt, geen interesse.’ Kwestie van mezelf vrij elimineren.
Want, zo staat in een ander artikel ‘Set Yourself Free From Manipulative Relationships’ van diezelfde blog:
When you are lying on your deathbed, it is highly unlikely you will say “Boy I’m so glad I wasted my precious life putting up with all the drama and crap in my relationships.”
En zo is het maar net. Dus beste meneer die ik misschien wat oneerbiedig ‘goeroetje’ heb genoemd: ik neem je niks kwalijk hoor want ik stond de situatie zelf toe en gaf een deel van mijn tijd weg zodat ik minder tijd had om die dingen te doen die ik graag wilde doen. En die tijd komt nooit meer terug.
Bewaard onder Persoonlijk | 1 Comment
Tags: eigen verantwoordelijkheid, vrijheid
Bewonersbrief van de gemeente
Geplaatst op 21 oktober, 2009
Zaterdagochtend lag er ineens een brief van de gemeente op de mat. De brief was gericht aan alle omwonenden en winkeliers van het buurtcentrum. De brief opende met vetgedrukte letters dat er een samenscholingsverbod van kracht is en dat deze maatregel een uiting is van zero tolerance beleid.
In het kort komt de inhoud van de brief erop neer dat een samenscholingsverbod is ingesteld omdat na een aantal incidenten rond het buurtcentrum sprake zou zijn van een veiligheidsprobleem. Het gedrag van een relatief kleine groep vraagt volgens de brief om een hardere aanpak. Die aanpak betekent onder andere dat het in de hele wijk niet is toegestaan om met meer dan drie mensen bij elkaar te zijn.
Ik had zaterdag geen idee wat precies het veiligheidsprobleem was. Ik woon vlakbij dat buurtcentrum en het enige wat mij de afgelopen weken was opgevallen, was het geknal van vuurwerk dat soms zo luid was dat het zelfs met oud en nieuw nog vragen zou opgeroepen of het niet wat minder kan.
Ik dacht eerst dat de brief een zieke grap was omdat de brief door niemand was ondertekend. Om te checken wat er aan de hand was, ben ik wat gaan Googelen. Via verschillende Internetbronnen begreep ik de achtergrond van de brief en ook dat steeds meer gemeenten het dwangmiddel van het samenscholingsverbod gebruiken en misbruiken.
Met een andere opzet en inhoud van de brief had ge gemeente zichzelf en de wijkbewoners een dienst kunnen bewijzen. Hier een aantal aanbevelingen om van ‘even een bewonersbrief schrijven’ de overstap te maken naar echt communiceren met de wijkbewoners.
1. Onderteken de brief. Zeker als het gaat om een brief met een ernstige strekking als een samenscholingsverbod, dan hoort daar de naam en handtekening onder van de verantwoordelijke ambtenaar. Mij lijkt dat de burgemeester deze brief had moeten ondertekenen. Een naam en handtekening maken de brief persoonlijker en geloofwaardiger.
2. Bezorg de brief op tijd. De brief lag pas in de bus een dag nadat het samenscholingsverbod was ingegaan.
3. Zorg dat een verwijzing naar beleid herkenbaar is. In de brief wordt verwezen naar het zogenaamde zero tolerance beleid. Volgens de Wikipedia is het zero tolerance beleid een beleid waarbij zelfs het kleinste vergrijp (hard) wordt bestraft. In de wijk waar ik woon is dit beleid totaal onherkenbaar. Het aanhalen van zero tolerance beleid maakt de brief in dit geval ongeloofwaardig. Ofwel deze term gebruiken en met herkenbare voorbeelden duidelijk maken, ofwel deze term niet gebruiken. In dit geval lijkt het mij beter deze term niet te gebruiken vanwege de geloofwaardigheid.
4. Benoem feiten. In de brief staat dat door diverse incidenten de onrust rond het buurtcentrum zo is toegenomen dat gesproken kan worden van een veiligheidsprobleem. Benoem concreet en specifiek enkele van die incidenten zodat de lezer van de brief ook tot de conclusie kan komen dat er een veiligheidsprobleem is. Nu moest ik op Internet zelf op onderzoek uit om te ontdekken wat er was gebeurd. Een andere reden om de feiten te benoemen is dat de buurtbewoners zelf kunnen inschatten of zij eventueel gevaar lopen. Als ik lees dat ik in een wijk woon met een veiligheidsprobleem, dan wil ik weten of mijn gezin en ik risico’s lopen en welke deze risico’s zijn. Ik wil weten wat er aan de hand is zodat ik eventueel maatregelen kan treffen.
5. Voorkom oordelend taalgebruik. In de bief wordt onder andere gesproken over ‘asociaal gedrag’. Benoem in plaats van het oordeel over het gedrag (asociaal) het concrete gedrag zelf: wat is dat gedrag en hoe ziet het eruit? Als het gaat om het afsteken van vuurwerk, noem dit dan. Als het gaat om brandstichting, noem dit dan. Oordelend taalgebruik werkt als olie op het vuur en dat wil je in zo’n situatie juist voorkomen.
6. Licht de consequenties toe. Maak duidelijk was het betekent dat het niet is toegestaan met meer dan drie mensen samen te zijn. Betekent dit ook dat een gezin bestaande uit vader, moeder en twee kinderen, niet samen de straat op mogen? In de buurt is een trapveldje waar kinderen voetballen. Mag dat ook niet? Ergens anders in de brief staat weer dat het verbod gericht is op mensen die overlast veroorzaken. Betekent dit dat het samenscholingsverbod alleen voor mensen geldt die overlast veroorzaken en dus niet voor iedereen? Maak van de lezers geen spoorzoekers maar wees volstrekt helder en duidelijk.
7. Maak duidelijk waarom zo’n zware maatregel voor een hele wijk nodig is om het probleem op te lossen. Het politiebureau staat op 100m afstand van het betreffende buurtcentrum, vanuit de bovenste verdieping van het politiebureau is er direct zicht op het buurthuis en de directe omgeving. Zijn er dan echt geen andere oplossingen? Als die er wel zijn en ook al zijn uitgeprobeerd, benoem deze dan. Hierdoor ontstaat een groter draagvlak voor de afgekondigde maatregel. Beargumenteer de gemaakte keuzes en doe dit open en integer, het gaat immers om vrijheidsbeperkende maatregelen die een hele wijk treffen. Toon ook begrip en inlevingsvermogen voor de consequenties van die maatregelen.
8. Vraag om hulp. Vraag de wijkbewoners of zij nog ideeën of suggesties hebben die bijdragen aan veiligheid en woonplezier. Zo nodig je de wijkbewoners uit om mee te denken en mee te doen.
9. Communiceer, communiceer en communiceer. Open een forum op de website van de gemeente of communiceer bijvoorbeeld via Twitter. Een contactpersoon en telefoonnummer is nog geen open communicatie. Maak het de mensen zo gemakkelijk mogelijk hun stem te laten horen. Ga als gemeente actief de dialoog aan met de wijkbewoners en schakel Internet daarvoor in. Vermeld deze communicatie mogelijkheden in de brief.
Bewaard onder Actualiteit, Communicatie | 3 Comments
Tags: Communicatie, Oosterhout, veiligheid, vrijheid
Eens waren wij nomaden en vrij
Geplaatst op 4 augustus, 2009
Als ik met de motor op vakantie ga neem ik altijd een boek van Paulo Coelho mee. Ruimte is schaars in de motorbagage maar een boek neem ik altijd mee, al moet ik het bovenop m’n helm vastbinden. Het volgende verhaaltje is geïnspireerd door het boek ‘De Zahir’ van Paulo Coelho en een aantal dagen van motorrijden-eten-drinken-lezen-slapen.
Onze nomadenvrijheid
Onze nomadenvrijheid hebben we ons lang geleden laten afnemen door mensen die ons wijs maakten dat het beter was dat we op één plek zouden blijven. Maar alles wat stilstaat gaat dood en leven is bewegen en dus moeten we onze nomadenoorsprong, onze vrijheid, op de één of andere manier zien te herstellen. We moeten net als de nomaden die we waren weer gaan reizen: het leven als een reis te beleven en elke dag weer anders laten zijn dan de vorige.
Vroeger, toen we nog als nomaden rondtrokken, vertelden we elkaar bij het kampvuur verhalen. Het vertellen van verhalen vervulde allerlei functies zoals het doorgeven van kennis, ervaringen en beschouwingen over het leven, de aarde, cultuur en onze essentie. En, dat moeten we als nomaden ongetwijfeld hebben geweten, door de verhalen te vertellen kwam er ruimte vrij voor nieuwe verhalen en bleef niets bij het oude en was alles voortdurend in beweging. Niet alleen onze fysieke plek was steeds in beweging maar ook de verhalen waar we mee rondliepen waren steeds in beweging. Door elkaar verhalen te vertellen en ruimte te maken voor nieuwe verhalen stroomde het leven en waren we vrij.
Rondreizen
Afgezien van de paar weken dat we erop uit trekken tijdens vakantie is onze fysieke plek steeds dezelfde. Misschien dat de één wat vaker verhuist dan de ander maar van een fysiek nomadenbestaan is al lang geen sprake meer. We vallen elke avond op dezelfde plek in slaap en worden elke ochtend op dezelfde plek weer wakker. Rondreizen is voor sommige mensen veel te eng omdat ze bang zijn dat we door rond te reizen ontdekken dat landsgrenzen niet bestaan, dat we allemaal gelijk en uniek zijn en dat we allemaal met elkaar verbonden zijn.
Kampvuren
Kampvuren maken doen we ook niet meer. We hebben het vuur als het ware gedomesticeerd in de vorm van een open haard of barbecue. En dan liefst gas in plaats van hout en houtskool. Probeer in de straat waar je woont maar eens een kampvuur op te richten samen met de buurtbewoners en binnen no time is de straat verlicht door zwaailichten. Openbare vuren zijn voor sommige mensen veel te eng omdat ze bang zijn dat het vuur ons herinnert aan onze eigen kracht, ons eigen licht en onze eigen magie.
Verhalen vertellen
Maar ook al reizen we niet meer rond als de nomaden die we waren, ook al maken we geen kampvuren meer, we kunnen elkaar nog wel verhalen vertellen en dat doen we gelukkig ook. .
Internet is ons digitale kampvuur geworden waar we elkaar ontmoeten. Blogs en alle andere vormen van sociale media zijn de verhalen van weleer geworden die we elkaar vertellen. Zo hebben we onze eigen gatherings gevormd rondom de kracht van het vuur en de magie van het verhaal. En zo vertellen we elkaar onze verhalen zodat er ruimte komt voor nieuwe verhalen en waardoor elke dag toch steeds weer een beetje anders is dan de vorige. Omdat de verhalen anders zijn geworden want een verhaal dat verteld is maakt ruimte voor een nieuw verhaal.
Maar ook dit vinden sommige mensen veel te eng omdat ze bang zijn dat we hun verhalen (die steeds hetzelfde zijn) niet meer nodig hebben omdat het leven een ander verhaal heeft gekregen, het verhaal van ’the many’ in plaats van ’the few’. Het verhaal van onze nieuwe nomaden vrijheid.
Sommige mensen
Wie zijn toch die ‘sommige mensen’ die bang zijn voor rondreizen, bang voor kampvuren, bang voor verhalen? Wie zijn deze cipiers die willen voorkomen dat we onze vrijheid claimen? Het zijn onze politici, ambtenaren, werkgevers, kerkleiders, onderwijzers, wetenschappers en onze ouders…
Nee hoor, allemaal bullshit ! Ik ben het zelf (behalve als ik motorrij, behalve als ik blog, behalve als ik fikkie stook en behalve als ik slaap).
Bewaard onder Boeken, Mening | 1 Comment
Tags: angst, leven, Paulo Coelho, verhalen vertellen, vrijheid
Veiligheid zit van binnen
Geplaatst op 29 mei, 2009
Deze week kreeg ik een hele rake reactie van Petra Maartense. Zij reageerde op het stuk ‘Veiligheid als gevangenis‘. Omdat haar reactie zo wezenlijk is, herhaal ik hier wat ze eerder deze week schreef:
‘Ha Peter,
Dat is weer een interessante, alweer exact aansluitend op de thema’s die mij bezig houden. Mag ik mijn visie op basis van mijn ervaring, er op loslaten? Zoek je veiligheid buiten jezelf (bv bij een ander, je huis, materie of door patronen en gewoontes te koesteren) of zoek je het in jezelf? Voel je de veiligheid in jezelf, met wie en waar je ook bent, dan voel je ook vrijheid. De vrijheid om te zijn wie je bent, waar je ook bent en wat je ook doet. Dan is veiligheid verrijkend in plaats van beperkend!’
Inderdaad, het gaat om de veiligheid van binnen! In een wereld die bol staat van de verzekeringen, je kunt jezelf zowat tegen elke scheet verzekeren als je maar betaalt, wordt dit wel eens vergeten. En zo leven we in een binnenstebuiten wereld waarin we datgene wat we in ons hebben buiten onszelf gaan zoeken, we vullen onze behoefte aan veiligheid in met dingen buiten onszelf. En daar zullen we de veiligheid die we werkelijk nodig hebben niet vinden, hoeveel verzekeringen, camera’s, politieagenten, vakbonden, wetten en regels er ook zijn.
Een probleem aan de binnenkant lost zich niet op aan de buitenkant. Wat is dan dat probleem aan de binnenkant? Dat we ons niet veilig voelen met onszelf, dat we onszelf niet de veiligheid, gerustheid en vertrouwen kunnen bieden dat wat er aan de buitenkant ook gebeurt, wat er zich in ons leven ook voordoet, we er voor onszelf zullen zijn, no matter what!
Petra, bedankt voor je reactie! Wil je meer van Petra lezen, check dan haar blog http://devliegendeschildpad.blogspot.com/
Bewaard onder Mening | 9 Comments
Tags: Petra Maartense, veiligheid, vrijheid
Veiligheid als gevangenis
Geplaatst op 26 mei, 2009
Het leuke van een blog is dat een artikel nooit af is want zodra het artikel online is geboren begint het aan een eigen leven. Dagen, weken of soms maanden na de publicatie van een artikel ontstaan er ineens nieuwe ideeën over datzelfde onderwerp. Of soms vallen verschillende onderwerpen ineens samen en ontstaat uit die samensmelting weer een nieuw idee. Ja, creativiteit is een magisch proces.
Zo schreef ik ‘Veiligheid en geluk‘ over veiligheid en ‘Blog, nozems en vrijheid‘ over vrijheid. En ineens zie ik het: de behoefte aan veiligheid kan de beleving van vrijheid in de weg zitten.
Vrijheid betekent avontuur, je hart volgen, nieuwe wegen inslaan, nieuwe dingen doen op nieuwe manieren. Avontuur kan je perceptie van veiligheid aardig doen wankelen.
Waar kies je dan voor? Hoever ben je bereid te gaan om je hart te volgen en hoeveel ”onveiligheid’ ben je bereid daarvoor te trotseren? En van de andere kant bekeken: hoeveel vrijheid ben je bereid in te leveren om de beleving van veiligheid te kunnen koesteren?
Veiligheid is tot op zekere hoogte een basisvoorwaarde om als mens te kunnen functioneren. Maar NOG meer veiligheid kan ten koste gaan van de vrijheid. Veiligheid, hoe gek het misschien ook klinkt, kan dan een zelfgebouwde gevangenis worden. Zit je wel lekker veilig. Maar niet vrij.
Bewaard onder Mening | 2 Comments
Tags: avontuur, veiligheid, vrijheid
Creative commons
Zwerven door het alledaagse van Peter de Kock is in licentie gegeven volgens een Creative Commons Naamsvermelding-NietCommercieel-GelijkDelen 3.0 Nederland licentie.
Neem voor commercieel gebruik eerst even contact met me op zodat we daar een afspraak over kunnen maken.