Straten, buurten en wijken vol gewonde poesjes

Geplaatst op 21 augustus, 2016 

Ik wist zeker dat als iemand een gewond poesje langs de kant van de weg ziet liggen, het poesje de hulp zou krijgen die het nodig heeft al is het maar een telefoontje naar de dierenambulance. Niemand laat een gewond poesje liggen, niemand en ik wist het zeker. Zorg dragen zit diep ingeworteld in ons systeem en we kunnen het als de beste en daarom wist ik het zo zeker.

Onze straten, buurten en wijken liggen vol met situaties die vragen om zorg, allemaal gewonde poesjes. De meeste van die poesjes gaan dood. Niet omdat ze over het hoofd worden gezien, zeker niet, maar omdat vaker dan niet de vraag wordt gesteld van wie dat poesje is. Niet van mij, dan hup, doorlopen.

Wat je op straat vindt, mag je houden. Ja, dan is de straat ineens wel van ons allemaal. Maar nu ligt er op straat een gewond poesje in de vorm van een plastic flesje of een blikje en dat is dan ineens van degene die het daar heeft weggegooid of het is natuurlijk de taak van de gemeente er iets aan te doen. Hop, redenen om niks te doen.

Ik denk niet dat ik de kracht van zorg dragen heb onderschat, wel heb ik de kracht onderschat van de vraag van wie is dit probleem. Het is mede om deze reden dat mensen graag willen weten wie de initiatiefnemer is, wie de leiding heeft,  want dat is dan meteen degene die maar voor de poesjes moet zorgen waar de straat, buurt en wijk vol mee ligt.

Maar laat ik positief afsluiten want ze zijn er wel, enkelingen die zich niet afvragen van wie een probleem is maar die in actie komen: sterren.

Look for the stars

Bewaard onder Fotobloggen, Mening | 2 Comments

Tags: , , ,

Stadsliefde

Geplaatst op 27 juli, 2016 

Hoe kun je van anderen verwachten dat ze genoeg van jouw stad houden om deze eens te bezoeken? Dat ze er tijd door te brengen, geld uitgeven, enthousiast zijn, familie en vrienden vertellen hoe leuk het er is en daarna graag nog eens terugkeren.

Tijdens een wandeling in Vaals kwam ik in een straatje terecht waar ik graag even stopte om eens goed te kijken:

Groene gevel Vaals

Groene gevel Vaals

Juist, je moet eerst zelf van je stad houden en laten zien dat je er heel graag een groot deel van je leven doorbrengt. Bijvoorbeeld door ervoor te zorgen dat de stad schoon is en dat er heel veel groen en bloemen zijn. Zoiets doe je natuurlijk samen maar je kunt prima zelf beginnen zoals op je eigen stoepje.

Net over de Duitse grens vond ik dit voorbeeld, op deze manier toch net iets meer dan zomaar een garagebox:

Groen dak Vaals

Groen dak Vaals

Trekt je stad niet genoeg bezoekers? Dan weet je nu wat er aan de hand is en hoe dit op te lossen.

Bewaard onder Mening | 2 Comments

Tags: , , , , , ,

De planeet redden doe je in je eigen wijk

Geplaatst op 6 mei, 2016 

Twitter, het allerbeste sociale netwerk ever, in ieder geval mijn favoriet.

Deze filmtip werd via Twitter gedeeld door Peter Verbeek:

Mooiste uitspraak: ‘We wilden niet de hele planeet redden. We begonnen met onze woonplaats’

Ik maak dat graag nog een beetje kleiner: begin in je eigen wijk of in je straat.

Bewaard onder Inspiratie | 4 Comments

Tags: , ,

Maak van parkeren een beleving

Geplaatst op 19 maart, 2016 

Ik heb nog nooit een brandbrief geschreven maar toen ik las dat Oosterhoutse ondernemers er eentje naar de fracties van de gemeenteraad hadden gestuurd over het verlagen van de parkeertarieven naar EUR 1,- dacht ik: dit gaat niet goed, helemaal niet goed. En daarom ook van mijn kant een brandbrief.

Als de ondernemers er niet in slagen om de binnenstad weer te laten bruisen, dan moet dat bruisen maar uit een andere hoek komen. En daarom: waarom het parkeren de binnenstad niet laten bruisen? Maak van parkeren een beleving waarvoor mensen naar de binnenstad van Oosterhout komen. Parkeren is te lang gezien als middel, als instrument, maar maak het tot doel.

Hier mijn eenvoudige plan:

1. Een parkeertarief vragen van EUR 1,- is bespottelijk. Kijk naar Winkelcentrum Zuiderhout, daar is parkeren gratis en zelfs daar staan enkele panden leeg. Hoe kun je dan aankomen met EUR 1,- per uur? Zeg dan dat je er zelf niet meer in gelooft beste ondernemers. De lat moet omhoog. Om van parkeren een beleving te maken waarvoor men graag naar de Oosterhoutse binnenstad komt, moet de automobilist EUR 2,- per uur KRIJGEN. Ja KRIJGEN.

2. Iedere auto die twee uur staat geparkeerd, wordt gratis gewassen.

3. En iedere auto die vier uur staat geparkeerd, krijgt gratis een kleine onderhoudsbeurt.

Moet je voorstellen dat een gezin zo rond de middag in Oosterhout arriveert. Laten we zeggen dat de parkeermeter 13:00 uur klokt. Zo rond 17:00 uur keert het gezin met volle boodschappentassen terug naar de auto. Die staat daar te stralen en te blinken van een grondige wasbeurt en is technisch helemaal tip top in orde na een onderhoudsbeurt. De parkeermeter keert netjes 4 x 2 = EUR 8,- uit en voilà: een tevreden gezin dat gegarandeerd terug komt.

Bij het verlaten van de stad wordt ons gezin feestelijk uitgezwaaid door een haag van centrumbewoners die langs de kant van de weg enthousiast staan te wapperen met vlaggetjes ‘Oosterhout parkeerstad’.

Het is even omdenken en dat gaat de een wat makkelijker af dan de ander maar als je het eenmaal ziet gaat er een wereld aan kansen en mogelijkheden voor je open. Meer omdenkers nodig? Ik bedenk ze graag voor je.

Bewaard onder Verhaaltjes | 10 Comments

Tags: , , , ,

De stad bruist niet maar zuigt

Geplaatst op 24 februari, 2016 

Ik was in het centrum waar steeds meer winkelpanden leeg staan en waar iedereen een mening over heeft. Het moet er weer gaan bruisen maar niemand weet hoe. Misschien komt dat omdat er onvoldoende durf is een voor een nieuwe eigentijdse definitie van wat een bruisende stad eigenlijk is, een definitie die is losgekoppeld van winkelstraten waar je over de hoofden van de mensen kunt lopen, mensen die daar zijn om te kopen, te kopen en te kopen.

Wellicht is die oplossing er gewoon niet en rest ons het proces van acceptatie wat begint met rouwen om het verlies van wat ooit was en nooit meer terug komt. Ontkenning en tegen beter weten in verlangen naar bomvolle winkelstraten en omgekeerde portemonnees hoort bij zo’n rouwproces.

Krimp dacht ik nog, onze stad gaat krimpen: eerst verdwijnen de voorzieningen en daarna de mensen. Statistisch gezien heb ik nog wel wat jaren te leven maar als het tempo waarmee winkels sluiten zo door gaat maak ik nog mee dat ik toiletpapier online moet bestellen.

Maar een stad die niet bruist kan altijd nog zuigen en dat dat doet het hier:

Zwerfiezuiger (1)

De zwerfafvalzuiger in actie

Ik had er al over gelezen maar de geweldenaar nog niet in het echt gezien. Het is een flinke stofzuiger die alles opzuigt zoals blikjes, plastic flesjes en waar het vooral erg goed in is, klein zwerfafval zoals sigarettenpeuken.

Zwerfiezuiger (2)

Uitleg en voor het geval dat is er altijd nog een prikstok

De man die de machine bediende sprak er vol trots en enthousiast over hoe fijn het wel niet is om met deze zwerfafvalzuiger te werken terwijl hij de belangrijkste functies even demonstreerde. Of ik wat foto’s mocht maken: Ja hoor, doe maar. En Facebook, Twitter? Tuurlijk.

En zo bruiste het toch nog even in het centrum, gewoon door 1:1 contact met iemand die heel graag doet wat ie doet en je daar met alle liefde en plezier over vertelt. De bruisende stad is geen winkelstad maar een persoonlijke stad waar het menselijk contact voorop staat.

Beste medewerker van de Gemeente Oosterhout / !GO, bedankt! Je verhaal heeft meer teweeg gebracht dan je denkt.

Bewaard onder Mening | 11 Comments

Tags: , , ,

Oosterhout: Ulrum aan de A27?

Geplaatst op 29 december, 2015 

Eind vorig jaar waren Edwin en ik een weekje te gast in het Noord Groningse Ulrum, een krimpregio bij uitstek en een unieke gelegenheid in contact te komen met het fenomeen krimp en ervan te leren.

Eind jaren zeventig van de vorige eeuw verdwenen de eerste voorzieningen uit Ulrum, een toen nog trots dop met een regionale functie. Toen wij er waren, eind 2014, was daar niks meer van over op een klein Spar winkeltje na.

Wie we in Ulrum ook spraken, iedereen wilde deze Spar behouden voor het dorp. Vroegen we door, dan gaf bijna iedereen toe de boodschappen niet bij de lokale Spar te doen maar bij de Jumbo in het nabijgelegen dorp Leens. De Spar heeft het dan ook niet gered.

Ik was laatst een middagje naar de stad, lekker met de fiets want dat is nog gezond ook en je hebt altijd een gratis parkeerplaats. Eerst drukwerk ophalen bij een drukkerij. Dat je een ontwerp dat je alleen maar van je computerscherm kent nu tastbaar in handen krijgt en dat je daar blij van wordt en dat je ziet dat de vakman die dit heeft gedrukt daar weer blij van wordt.

Door naar het centrum voor een geweldige kledingzaak waar je altijd uitstekend wordt geholpen, waar ze aanvoelen wat je smaak is en waar je altijd met een succesaankoop weer vertrekt.

Daarna in de nieuwe bibliotheek een tijdschrift lezen met een lekker kopje koffie erbij. Een kletspraatje maken met iemand die je nog nooit eerder hebt gezien en via gratis Wifi iedereen laten weten hoe gezellig het is.

Ik had een fantastische middag.

Drukwerk had ik ook online kunnen bestellen net als kleding. Voor lezen hoef ik niet naar de bibliotheek want dat kan ik online ook. En voor koffie en Wifi hoef ik de deur ook niet uit. Maar wat maak ik dan van mijn middag, hoe beleef ik die dan?

Onze steden veranderen, Oosterhout ook. Online shoppen is fantastisch en niet meer weg te denken. Maar in wat voor soort stad willen we leven? En welke keuzes kunnen we maken die daaraan bijdragen?

Ulrum samen met Edwin was een geweldig avontuur maar zou ik in een soort van Ulrum aan de A27 willen wonen? Alsjeblieft niet zeg.

Bewaard onder Persoonlijk | 12 Comments

Tags: , , , , ,

← Vorige pagina