Al Mijn Relaties

Geplaatst op 10 juni, 2010 

Na het schrijven van de vorige blogpost herinnerde ik me ‘Al Mijn Relaties’ oftewel ‘All My Relations’ oftewel ‘Mitakuye Oyasin’.

Mitakuye Oyasin is een gebed van de Latoka Sioux indianen en het betekent: ‘Al Mijn Relaties’. Het is een gebed van eenheid en harmonie met alle levensvormen:

Op Wikipedia staat de Engelse vertaling van Mitakuye Oyasin:

Aho Mitakuye Oyasin….All my relations. I honor you in this circle of life with me today. I am grateful for this opportunity to acknowledge you in this prayer….

To the Creator, for the ultimate gift of life, I thank you.

To the mineral nation that has built and maintained my bones and all foundations of life experience, I thank you.

To the plant nation that sustains my organs and body and gives me healing herbs for sickness, I thank you.

To the animal nation that feeds me from your own flesh and offers your loyal companionship in this walk of life, I thank you.

To the human nation that shares my path as a soul upon the sacred wheel of Earthly life, I thank you.

To the Spirit nation that guides me invisibly through the ups and downs of life and for carrying the torch of light through the Ages. I thank you.

To the Four Winds of Change and Growth, I thank you.

You are all my relations, my relatives, without whom I would not live. We are in the circle of life together, co-existing, co-dependent, co-creating our destiny. One, not more important than the other. One nation evolving from the other and yet each dependent upon the one above and the one below. All of us a part of the Great Mystery.

Thank you for this Life.

Voor mij zit er in de zin ‘We are in the circle of life together, co-existing, co-dependent, co-creating our destiny’ een vergissing want ik denk dat in plaats van co-dependent wordt bedoeld interdependent. Tussen co-dependent en interdependent zit een wereld van verschil maar verder is het een prachtig gebed.

Als ik vanuit het gedachtegoed van Mitakuye Oyasin kijk naar ‘Spiritualiteit gaat over relaties. God bestaat in de kwaliteit van onze relaties’, dan kan ik me helemaal voorstellen dat het zo is. Mitakuye Oyasin en ik hebben elkaar weer gevonden en als dank draag ik deze blogpost op aan ‘Al Mijn Relaties’.

Bewaard onder spiritualiteit | 7 Comments

Tags: , ,

Relaties

Geplaatst op 8 juni, 2010 

Werkend aan een vertaling stond ineens de volgende tekst voor me:

Spiritualiteit gaat over relaties. God bestaat in de kwaliteit van onze relaties.

Relaties….. ik zou bijna weer zo’n dikke vette AAAAAARGH! uitschreeuwen maar dat is nu niet origineel meer.  God, wat maak je het soms toch moeilijk.  Vooral straks als er een maand lang elke dag WK voetbal op tv is 🙂

Bewaard onder Persoonlijk, spiritualiteit | 6 Comments

Tags: ,

En ze leefden nog lang en gelukkig

Geplaatst op 3 april, 2010 

To me, one of the most destructive phrases in the English language is ”And they lived happily ever after”. (….) it took a long time before I understood the truth that happiness comes not from finding “Mr. Right” but from finding my Self. (….) I wish that fairy tales ended with a phrase “And they supported each other through the ups and downs of their lives with respect and with compassion”.

Wendy Palmer in ‘The Practice of Freedom – Aikido Principles as a Spiritual Guide’

Bewaard onder Boeken, Citaten | Reageer

Tags:

Het kruis als relatiesymboliek

Geplaatst op 2 april, 2010 

Goede vrijdag lijkt me de ideale dag om de schijnwerpers te richten op het kruis.

Ik blogde al eerder over het boek ‘The Practice of Freedom – Aikido Principles as a Spiritual Guide’ van Wendy Palmer en doe het nu weer.

Je kent vast wel die vragen als ‘Welke boeken zou je meenemen naar een onbewoond eiland?’ Ik zou het boek van Wendy Palmer meenemen al zou ik er op een onbewoond eiland misschien niet zoveel aan hebben. Waarom? Omdat haar boek juist zo belangrijk is in een leven vol interactie met anderen want wat is er leuk aan Aikido zonder partner die de rol van aanvaller wil spelen, wat is er leuk aan een spiritueel leven zonder interactie met anderen?

Deze week las ik in haar boek een stuk waarin ze de symboliek van het kruis gebruikt om duidelijk te maken waarom de relatie met jezelf zo essentieel is.

Het kruis bestaat uit een verticaal gedeelte en een horizontaal gedeelte. Het verticale gedeelte staat voor de verbinding en de relatie met jezelf, de relatie met je lichaam en spirit, met de aarde, met je inspiratie en levenstaak. Het horizontale deel van het kruis staat voor de relaties met anderen.

Alleen als het kruis een stevig verticaal gedeelte heeft, is het sterk genoeg om het horizontale gedeelte te dragen. Alleen als je een sterk ontwikkelde relatie met jezelf hebt, kun je relaties met anderen dragen.

Vergelijk het met een plant of boom: de stam is het verticale deel en de takken het horizontale deel. Om de takken te kunnen dragen heeft de plant of boom een stevige stam nodig.

Ik vertaal haar boodschap naar wat ik noem een gezonde vorm van egoïsme oftewel niet-egoïstisch egoïsme: de relatie met jezelf als de allerbelangrijkste beschouwen om vanuit die gezonde relatie, gezonde relaties aan te gaan met anderen. Codependency is dan wat ik noem een ongezonde vorm van egoïsme oftewel egoïstisch niet-egoïstisch zijn: de relaties met anderen gebruiken en manipuleren om een besef van zelf en welzijn te verkrijgen.

Een fijn Paasweekend allemaal.

Bewaard onder Boeken, Codependency | 3 Comments

Tags: ,

Hoe luister jij naar je partner?

Geplaatst op 19 maart, 2010 

Gisteren hadden Michael Minneboo, Jooper en ik een afspraak. We hebben via Internet regelmatig blog- en twittercontact en zaten gisteren voor het eerst face to face aan tafel. De tafel was rond en we zaten in het midden van het land: een soort van symbolische bulls-eye. Het gesprek was ook precies een schot in de roos: de tijd vloog voorbij en de onderwerpen  over tafel.

Waar hebben drie mannen het dan over? We hadden over voetbal kunnen praten of over de winter die eindelijk voorbij is. Nee, daar hadden we het niet over. Waar we het onder andere over hadden, is hoe je als man naar je partner luistert als zij aan het vertellen is over iets dat haar emotioneel heeft geraakt.

We kwamen er niet helemaal uit in de zin van dat we een kant en klare handleiding konden bedenken. Elke partner en elk gesprek is steeds is weer anders en wat de ene keer werkt kan de andere keer niet werken. We kwamen wel tot de conclusie dat je als man in ieder geval geen adviezen moet geven tenzij je het idee hebt dat je partner dat juist graag wil. In zo’n geval kun je vragen: wat wil je dat ik doe, advies geven of luisteren? (Bedankt voor deze tip Michael).

Een man geeft graag advies en een vrouw wil graag dat er naar haar geluisterd wordt, althans, dat zijn zo’n beetje de stereotype beelden. Ik vroeg het vanochtend mijn eigen partner: hoe wil jij graag dat er naar jou geluisterd wordt?

Wat ik van haar begreep is dat er tijdens het luisteren oogcontact nodig is en dat er echt aandacht is voor wat er wordt verteld. Vertaald naar mezelf/mannen: tijdens het luisteren niet af en toe naar de computer of tv kijken of ondertussen andere dingen doen.

Haar tweede punt was: laten merken dat er geluisterd wordt. Af en toe even ja of nee knikken, instemmend hummen, goh zeggen, dat soort dingen. Vertaald naar mezelf/mannen: niet de coach of therapeut gaan uithangen. Mijn partner heeft er een hekel aan als ik met oplossingsgerichte coach vragen aan kom zetten of met geweldloze communicatie omdat ze wil dat ik als partner luister.

Haar derde punt was: vragen stellen. En daar had ik even extra toelichting nodig: wat voor soort vragen? Vragen naar de inhoud (En toen? Waarom? Hoezo?) of vragen naar het proces (Hoe voelde dat voor je? Hoe was dat voor je?). Wat ik van haar begreep is dat dit voor een vrouw steeds verschillend is: de ene keer wil ze een vraag naar de inhoud en de andere keer juist niet. Vertaald naar mezelf/mannen: er bestaat geen formule voor. Dus: trial and error, probeer ervan te leren en te genieten.

Als ik de vraag omdraai naar hoe wil ik (als man) dat mijn partner naar mij luistert, dan kom ik toch aardig dicht in de buurt van hetzelfde lijstje als dat van mijn partner. Voor de waarom-vragen heb ik een allergie, die liever niet. Ik wil ook graag dat er aandacht is en dat ik gehoord wordt en vooral dat ik de ruimte heb om te uiten wat er op dat moment leeft en speelt, zonder dat daarover geoordeeld wordt.

Een valkuil waar ik wel eens intrap is dat ik tijdens het gesprek met mijn aandacht ergens anders naar toe ga. Vrouwen, zo is mijn aanname, merken dat en hebben dan het idee tegen een muur te praten. Het beste wat ik dan naar mijn idee kan doen is het haar zeggen: ‘Ik merk dat ik dit gesprek op dit moment niet de aandacht kan geven die ik wil. Hoe is het voor jou dit gesprek vanavond voort te zetten?’

Mijn partner begint wel eens tegen me te praten terwijl ik juist ergens mee bezig ben. Andersom doe ik dat ook wel: beginnen te praten terwijl mijn partner juist ergens me bezig is. Wat naar mijn idee dan helpt is even checken: heb je  aandacht om even naar me te luisteren?

Of je partner je echt helemaal hoort zoals je gehoord wil worden, daarover heb je geen controle, of je nou man of vrouw bent. Het belangrijkste van wat je zegt is volgens mij dat je het zegt voor jezelf.

En als je expliciet gehoord wilt worden kun je je partner vragen: wil je mij in eigen woorden vertellen wat je mij hebt horen zeggen? Deze vraag is niet bedoeld als overhoring maar als hulpmiddel om te checken of je boodschap is overgekomen zoals je deze hebt bedoeld.

Bewaard onder Communicatie, Persoonlijk | 35 Comments

Tags: ,

Codependency in onze muziekcultuur

Geplaatst op 1 maart, 2010 

In ‘Codependency symptomen‘ schreef ik dat onze hele maatschappij disfunctioneel is en symptomen vertoont van codependency. Afgelopen weekend hoorde ik op de radio wat voorbeelden voorbijkomen van codependency in onze muziekcultuur.  Ik heb als voorbeeld tien songtekstfragmenten verzameld:

And I can’t stop thinking about you. And I can’t stop thinking about your love. (Maroon 5)

I can’t Live. If living is without you. (Mariah Carey)

You make me feel like a natural woman. (Aretha Franklin)

You make me real. (Westlife)

Hopelessly devoted to you. (Olivia Newton John)

You love me, you complete me. (Keyshia Cole)

That I’m lost without your love. Life without you isn’t worth the trouble of. (Bread)

Now who’s to guide me. Because I’m lost at sea. Without your love. (Billy Holliday)

You’re the first and last thing on my mind. (Blue)

Cause if you’re gone…inside. I’d die without you. (P.M. Dawn)

Liefde en relaties zijn een rijk gevulde inspiratiebron voor songwriters. In veel songteksten klinken de liefde en de relatie echter als een obsessie en een totale afhankelijkheid van de ander, zeg maar gerust als een flinke verslaving. Hetzelfde zie je terug in relatiedrama’s in films.

Bewaard onder Codependency, Muziek | 35 Comments

Tags: , ,

Het gevaar van veiligheid

Geplaatst op 9 november, 2009 

Steve en Erin Pavlina. Misschien zeggen deze namen je niets. Ik kende ze een jaar geleden ook niet tot ik hun blogs ontdekte op Internet. Steve blogt op www.stevepavlina.com over ‘Personal development for smart people’ en Erin blogt op www.erinpavlina.com over ‘Spiritual Wisdom for Conscious People’.

Steven en Erin zijn wat je kunt noemen een ‘blogpaar’. Bloggen zullen ze hopelijk nog heel lang blijven doen maar niet meer als ‘paar’: ze gaan scheiden. Niet bepaald opmerkelijk nieuws want scheidingen komen in de beste families voor.

Maar wat het nieuws van hun scheiding wel opmerkelijk maakte, was dat Steven en Erin er allebei over schreven op hun blog. Steve schreef erover in ‘Separation’ en Erin in ‘Our separation’. De openheid, helderheid en respect waarmee Steve en Erin over hun scheiding schrijven heb ik nog niet eerder gezien.

Steve schrijft dat hij en Erin genoeg van elkaar houden om te zien dat ze elkaar de vrijheid moeten geven zodat ze ieder hun eigen persoonlijke dromen kunnen realiseren.

Erin schrijft dat hun wensen en verlangens in de loop der jaren steeds minder met elkaar te verenigen waren en dat ze op een gegeven moment voortdurend compromissen aan het sluiten waren omwille van het geluk van de ander.

De grote vraag die Erin haar lezers stelt is deze: moet jij je sterkste wensen en verlangens onderdrukken om samen te zijn met je partner?

Niet alleen relaties maar ook bijvoorbeeld de vaste baan, verzekeringen, vakbonden en religie, vinden naar mijn idee hun oorsprong in een haast onverzadigbare behoefte om het leven steeds veiliger te maken. En als je dan de bijsluiter van zo’n veilig leventje leest, dan staat daar met kleine lettertjes: ‘heeft een sterk verdovende werking op elke vorm van avontuur tot de dood erop volgt’.

Het is niet toevallig dat veel methodes op het gebied van persoonlijke ontwikkeling en zelfrealisatie, met oefeningen werken die als doel hebben je te helpen om bewust de comfort zone te verlaten en om de twilight zone van angst en onzekerheid te betreden.

Terug naar de vraag van Erin Pavlina. Ik vrees dat ik wel een aantal verlangens al een tijdje op een laag pitje heb gezet terwijl ze het liefst op groot vuur tot realisatie komen. In de zomer eens een maand op de motor door Europa toeren bijvoorbeeld. Of ergens in hartje Parijs op een plein gitaar spelen lijkt me ook wel kicken.

Bewaard onder Mening | 4 Comments

Tags: , , , , ,

← Vorige pagina