U moet toch echt gaan stemmen hoor

Geplaatst op 10 september, 2012 

Ik had hem voor de deur van de supermarkt al in actie gezien om zijn favoriete politieke partij aan de man te brengen. Hij gebruikte de antieke aanpak: Meneer/mevrouw, mag ik u een foldertje aanbieden? Meer dan dat was het niet of het moest zijn dat als je het foldertje echt enthousiast in ontvangst nam, je ook nog een notitieblokje kon krijgen. Uiteraard met op elke bladzijde het logo van zijn partij.

Toen hij twee stappen in mijn richting zette schudde ik hem mijn nee al krachtig toe. Nee betekent nee. Ik herhaal: nee betekent nee. Dus hij kwam verder en vroeg me of ik al wist wat ik ging stemmen. Ik zei dat ik nog niet wist of ik wel ga stemmen. Maar meneer, u moet toch echt gaan stemmen hoor…. U moet… Ik herhaal: u moet…

Als toetje kreeg ik ook de foto van ene meneer Buma in mijn gezicht geduwd. Als u gaat stemmen, dan gaat deze het zeker niet worden? Nee, die gaat het zeker niet worden, geen schijn van kans’. Maar wilt u dan wel een notitieblokje?. Nee, dat wil ik ook niet.

Er wordt veel gesproken over de kloof tussen politiek en burgers. Die kloof is niet meer te dichten. Anno 2012 is politiek een versteende drol van een fossiel.

Lees ook: Politieke slachtofferbullshit

Bewaard onder Actualiteit | Reageer

Tags:

Politieke slachtofferbullshit

Geplaatst op 6 september, 2012 

Als ik aan politiek denk duikt steeds de titel van een opstel bij me op uit mijn middelbare schooltijd: ‘Ik bemoei me niet met politiek maar de politiek bemoeit zich wel met mij’.

Als we bij Nederlands een opstel schreven, mochten we kiezen uit een stuk of drie titels. Die over de politiek heb ik toen niet gekozen maar blijft me wel achtervolgen, vooral tijdens verkiezingstijd als alles en iedereen het over politiek heeft.

Ik heb een hekel aan die opsteltitel en wellicht heb ik er daarom geen opstel over geschreven. Had ik dat maar wel gedaan, dan had ik er meteen mee afgerekend en had die titel me met rust gelaten.

Ik heb er een hekel aan omdat het de politiek zo onevenredig groot, machtig en belangrijk maakt en ons als individu zo onevenredig klein, machteloos en onbelangrijk.

Als ik politici hoor praten walg ik van de gedachte dat ze mijn leven bepalen. Ik zeg niet dat ik van de politici walg of van wat ze zeggen en doen (al geeft dat soms meer dan voldoende aanleiding tot walging) maar ik zeg dat ik walg van de gedachte, van het idee, dat ze mijn leven bepalen. Als ik ook maar heel even geloof dat die gedachte waar is, voel ik de energie met bakken tegelijk uit mijn lichaam wegstromen.

‘When a thought hurts, that’s the signal that it isn’t true.‘ – Byron Katie

Als ik echter geloof dat ik in één dag meer voor mezelf kan doen, veranderen, liefhebben, accepteren, kiezen, creëren, leren, groeien, verbinden en ondernemen dan alle politici bij elkaar in vier jaar tijd voor mij kunnen doen, dan voel ik de energie met bakken tegelijk door mijn lichaam stromen in plaats van dat het uit mij weg stroomt. Dat voelt heerlijk en dus is het waar wat ik geloof.

Nederland telt 16,7 miljoen politici die één mandaat hebben: bepalen hoe het ieders eigen eenmanspartij gaat.

‘Ik bemoei me niet met politiek maar de politiek bemoeit zich wel met mij’ is slachtofferbullshit.

Einde opstel.

Bewaard onder Actualiteit, Mening, Persoonlijk | Reageer

Tags: , , , ,

Menselijkheid en politiek

Geplaatst op 14 juli, 2011 

Dinsdagavond zat ik lekker wat op het Internet te surfen en kwam daarbij terecht bij een aantal publicaties over menselijkheid in relatie tot de overheid en het huidige politieke klimaat.

De overheid en het verlangen naar menselijkheid zijn niet bepaald dikke vrienden, dat was zo’n beetje de strekking van wat ik las.  Ook op Twitter kom ik ze tegen, berichten als: De regering maakt de menselijkheid onmogelijk.

Ik zal niet ontkennen dat een zeker verband is tussen hoe de overheid op dit moment te werk gaat en hoe dat mensen hard raakt in hun beleving van menselijkheid, maar om te zeggen dat de overheid de menselijkheid onmogelijk maakt, gaat me wat te ver.

Ik besloot er dinsdagavond  zelf een berichtje aan te wagen op Twitter:

De kloof tussen overheid en burgers groeit. Nog even en de kloof is zo groot dat de overheid op een eiland de Noordzee in drijft.

Ik kreeg meteen reactie en er werd me gevraagd wat ik onder kloof versta. Er ontstond een leuke uitwisseling en ik antwoordde onder andere:

De verzakelijking en verkilling enerzijds en de behoefte aan menselijkheid anderzijds.

Ik heb er ook een andere gedachte over: dat in een land waar de menselijkheid floreert, politieke kilheid niet kan overleven.

Aan menselijkheid kunnen we zelf veel doen.

En zo is het volgens mij.

Credits: John Geerts voor zijn bijdrage aan deze uitwisseling via Twitter. Je vindt John hier:
http://twitter.com/JohnGeerts
http://tilburgers.nl/

Lees ook: Een onderzoekje naar menselijkheid

Bewaard onder Actualiteit, Mening | 1 Comment

Tags: ,

Een onderzoekje naar menselijkheid

Geplaatst op 10 juni, 2011 

Geruime tijd volg ik via Google alerts en via RSS feeds op de zoekmachine van Twitter alles wat los en vast zit over ‘menselijkheid’. Het begrip intrigeert me.

Wat me uit de Google alerts opvalt, is dat nieuwsberichten het begrip ‘menselijkheid’ in bijna alle gevallen noemen in relatie tot geweld zoals misdaden tegen de menselijkheid (even een zijsprongetje: vooral op Twitter is er discussie of je moet spreken over misdaden tegen de mensheid of tegen de menselijkheid) en oorlogsmisdaden (een tweede zijsprongetje: oorlogsmisdaden klinkt als een pleonasme zoals witte sneeuw of groen gras).

De RSS feeds op de zoekmachine van Twitter geven een veel gekleurder beeld van ‘menselijkheid’. Ook daar wordt menselijkheid wel genoemd in relatie tot geweld, maar het wordt ook veelvuldig in één adem genoemd met politiek en dan vooral de bezuinigingen en de effecten daarvan. En gelukkig, en dat zijn de berichten die me het meeste raken, wordt er via Twitter ook regelmatig geschreven over een verlangen naar ‘menselijkheid’.

Ook zonder dat ik er statistieken op heb losgelaten, kan ik concluderen dat ‘menselijkheid’ in veruit de meeste gevallen gezien wordt als iets waar gebrek aan is. In ons eigen land wordt ‘menselijkheid’ vaak genoemd als iets dat door de politiek wordt wegbezuinigd. Dat roept bij mij een vraag op: wat hebben menselijkheid en geld met elkaar te maken?

Hoewel ik merk en ervaar dat sommige bezuinigingen grote groepen mensen diep raken, wil ik dolgraag geloven dat menselijkheid en geld maar weinig met elkaar te maken hebben, dat zelfs in een financieel failliete wereld (de wereld waarin we naar mijn idee nu leven) een overvloed aan menselijkheid mogelijk is.

De vraag is: wat is menselijkheid precies? Wat verstaan we eronder? Ik heb daar op dit moment geen antwoord op waar ik blij van word.  Natuurlijk kan ik de woordenboekdefinitie gebruiken maar dat wil ik niet. Ik wil graag op zoek gaan naar een definitie van menselijkheid zoals ik het versta en ervaar.

Misschien wil je me helpen: wat versta jij onder menselijkheid, wat betekent het voor jou, waar merk je aan dat het er wel of niet is?

Lees ook:

Bewaard onder Actualiteit, Mening | 16 Comments

Tags: , , ,

Democratie zonder politiek

Geplaatst op 16 mei, 2011 

Gisteren las ik dat de meeste Nederlanders vinden dat Nederland geen financiële steun meer moet verlenen aan Griekenland. Of de politiek wel of niet besluit tot verdere financiële steun weet ik niet maar ik denk dat dit vraagstuk in een democratie eenvoudig oplosbaar is.

De mensen die Griekenland financieel willen steunen, boeken gewoon een vakantie in Griekenland en laten daar het geld lekker rollen. Ze steunen de Grieken ermee en hebben meteen een leuke vakantie. De mensen die Griekenland niet willen steunen, blijven lekker in eigen land of gaan op vakantie naar een andere bestemming. Geen debat en geen politiek nodig en voor de Grieken meteen een leuke uitdaging om hun land zo aantrekkelijk mogelijk te maken voor vakantiegangers.

Democratie is eigenlijk heel simpel als je het niet-politiek oplost.

Ik zou niet in Griekenland op vakantie gaan. Van die paar honderd Euro die de politiek namens mij heeft uitgeleend aan Griekenland, ga ik liever een paar keer uit eten bij de Griek in eigen land.

Bewaard onder Actualiteit | 2 Comments

Tags: , ,

Waar zou ik wel eens over willen bloggen?

Geplaatst op 27 april, 2010 

Ik zou wel eens uitgebreid willen bloggen over de invloed van de politiek op maatschappelijke veranderingen. Ik zou willen bloggen dat het eigenlijk geen bal uitmaakt wie er gekozen worden en wie er in het kabinet komen want dat de invloed daarvan op maatschappelijke veranderingen zeer, zeer, zeer marginaal is.

Ik zou met historische voorbeelden komen van verschillende kabinetten en met leuke plaatjes en filmpjes laten zien dat elk kabinet vrijwel hetzelfde deed als het vorige kabinet. Ik zou ex-politici interviewen en vragen waarom ze nooit eens met leuke verfrissende ideeën voor de dag zijn gekomen zoals voor elke nieuwe wet, twee of drie bestaande wetten afschaffen.

Ik zou laten zien dat politici zo druk bezig zijn met details en de details van de details en de details van de details van de details, met de bedoeling om te camoufleren dat er nauwelijks wezenlijke verschillen bestaan tussen de politici en politieke partijen.

Ik zou willen bloggen over dat de politiek nooit echt wezenlijke dingen tot stand zal brengen zoals een geldloze maatschappij of wereldvrede of huisartsen die meer verdienen naarmate hun klanten gezonder zijn in plaats van zieker.

Ik zou een metafoor uit de kast willen halen van de microscoop. Dat als je maar ver genoeg inzoomt op iets kleins, je steeds meer details gaat zien. Zoveel details zelfs dat je niet eens meer weet waar je naar kijkt. En als je dan weer met het blote oog kijkt, je alleen maar een klein onbetekenend zwart stipje op een voorwerpglaasje ziet. En dat de politiek de microscoop hanteert maar dat wij, de burgers, zodra we weer met ons eigen blote oog leren kijken in plaats van door de microscoop van de politiek, dat wij dan zullen zien dat alle politieke partijen precies hetzelfde zwarte stipje zijn.

Ik zou willen concluderen dat politiek een systeem is geworden waar politici, zodra ze erin stappen, aan het systeeminfuus gaan. En dat mensen die de politiek ingaan omdat ze het systeem van binnenuit willen veranderen of omdat ze de samenleving willen veranderen, de kracht onderschatten van de drug die door hun aderen stroomt zodra ze aan dat infuus liggen. En ik zou afsluiten met te zeggen dat het niet uitmaakt op wie je stemt, want dat de meneer of mevrouw er alleen op uit is het systeem in stand te houden.

Ik zou ook plannen hebben voor een aantal vervolgblogs. Over dat je voor verandering juist niet in de politiek moet zijn maar bij jezelf.

Daar zou ik wel eens over willen bloggen. En jij, waar zou jij wel eens over willen bloggen?

Bewaard onder Actualiteit, Mening | 11 Comments

Tags: , ,

← Vorige pagina