Ik had me er zo op verheugd
Geplaatst op 5 augustus, 2011
Ik had me er nog wel zo op verheugd om na een weekje motorvakantie te bloggen over een leven op twee wielen overdag, een leven van ontmoetingen ’s avonds en een leven in een tentje ’s nachts. Maar het pakte helaas anders uit.
Tijdens de eerste of tweede dag van mijn motorvakantie werd mijn blog gehacked. De webhost waar ik mijn blog heb ondergebracht, heeft dit blijkbaar gedetecteerd en uit voorzorg alles geblokkeerd. Het enige dat te lezen was op mijn blog was de melding ‘Account Suspended’.
Ik kon er op dat moment weinig aan doen en wilde mijn vakantie er niet door laten verpesten maar het speelde af en toe wel door mijn hoofd. Maak onderscheid tussen de dingen die je wel kunt veranderen en de dingen die je niet kunt veranderen, fluisterde ik mezelf dan toe maar de verhalen (was als….., stel dat….., het zal toch niet zijn dat….., hoe verder…..) kwamen toch.
Sinds dinsdag ben ik weer terug thuis en in plaats van vakantieverhalen delen, heb ik aan de reparatie van mijn blog gewerkt. Nadat de webhost alles weer schoon en leeg had opgeleverd, was het slechts een kwestie van de laatste backup van de database installeren en alles draait weer. Helaas was er een probleem met die backup waardoor de inhoud van mijn blog gelukkig wel behouden was gebleven maar een heleboel instellingen, sidebars, plugins, widgets en links niet. Daar werk ik nu handmatig aan en ben al een eind gevorderd maar nog niet helemaal klaar.
Één van de consequenties is dat alle comments die na 23 juli zijn geplaatst, blijvend zijn verdwenen. Ook zijn alle instellingen om automatisch op de hoogte te worden gesteld als er een nieuwe reactie is op een bepaalde blogpost, gereset. Hopelijk blijft het hierbij.
Mijn motorvakantie ligt alweer drie dagen achter me. De herinneringen zijn er nog maar die had ik graag meteen na thuiskomst gedeeld in plaats van dagen of een week later.
Bedankt voor alle bemoedigende e-mails en tweets die ik heb ontvangen, fijn om steun te ervaren bij alle herstelwerkzaamheden.
Het heeft me wel even geschokt: dat iemand die dat echt wil, een blog helemaal kapot kan maken. En erger nog: kwaadaardige software installeren. Gelukkig heeft mijn webhost meteen ingegrepen.
Petra Maartense noemde het via Twitter een ‘klein kosmisch grapje’ dat ik ‘Dit is misschien mijn laatste blogpost‘ had geschreven en dat een paar dagen later mijn account suspended was. Als het inderdaad bedoeld was als kosmisch grapje zou ik de kosmos willen adviseren: hou maar op met die grappen.
Bewaard onder Bloggen | 14 Comments
Tags: Bloggen, motorvakantie, Petra Maartense
In wonderen geloven
Geplaatst op 31 maart, 2011
Veertig dagen lang gewerkt aan ‘Project Miracle’ zoals Melody Beattie het noemt in haar boek ‘Make Miracles in Forty Days’. Veertig dagen lang elke dag 5 – 10 dingen opschrijven waar je dankbaar voor bent. Alleen of samen met een iemand die je genoeg vertrouwt om je dagelijkse schrijfsels mee uit te wisselen.
De subtitel van Melody’s boek luidt: ‘Turning what you have into what you want’. ‘What you have’ gaat over dankbaarheid voor alles wat er is. Alles, niet alleen de leuke momenten maar ook, of juist vooral, momenten die gepaard gaan met boosheid, frustratie, verdriet en angst. ‘Project Miracle’ betekent ‘what you have’ via dankbaarheid veranderen in ‘what you want’.
Op papier klinkt het allemaal geweldig en ook het opschrijven van de dagelijkse dankbaarheid is leuk om te doen. Vooral schrijven over waar ik van baal of wat niet gaat zoals ik wil, brengt opluchting en verlichting.
Maar nu ben ik toe aan de wonderen en ik heb ze na veertig dagen nog niet zien gebeuren. Ja, wel die kleine alledaagse wondertjes. Die zijn ook leuk en het is fijn om er even een moment bewust bij stil te staan. Zoals vandaag toen mijn dochter me zei: ‘Ik ga op de trampoline springen en jij wordt blij’.
Ik ben toe aan de grote wonderen. Ik wil dat het universum eens flink uitpakt met een wonderen festijn. In haar boek schrijft Melody om na veertig dagen door te gaan met de dankbaarheid, maar om het minimaal veertig dagen de kans te geven. Ik ga er graag mee door want ik ben nieuwsgierig en heb ook wel een paar wonderen nodig.
De afgelopen weken voelden aan als shit. Robery Burney schrijft in ‘Codependence – De Dans van Gewonde Zielen‘ dat als je je shit voelt, dat je dan bemest wordt om te groeien. Nou, bemesting genoeg de voorbije weken: projecten die niet lopen, samenwerkingen die niet echt van de grond komen en vooral twijfel en onzekerheid of ik mijn koers wil gaan verleggen en zo ja, hoe.
En alsof dat nog niet genoeg is, ben ik op dit moment Brene Brown’s boek ‘The Gifts of Imperfection’ aan het lezen met ook al zo’n mooie subtitel: ‘Let go of who you think you’re supposed to be and embrace who you are’. Door Brene Brown’s onderzoek naar schaamte en kwetsbaarheid, begin ik me bewust te worden hoe dat in mij werkt en dat is confronterend om onder ogen te zien. Maar gelukkig heb ik dan weer ‘Project Miracle’ om daar dankbaarheid op los te laten.
Er is wel een ander wondertje gebeurd trouwens. Vorige week viel ineens en onverwacht het nieuwe boek van Petra Maartense in de brievenbus: ‘De Magische Gouden Ring’. Een vertelling die je in één adem uitleest. Een verhaal dat voor mij perfect aansluit bij ‘Project Miracle’ van Melody Beattie. Als je ‘De Magische Gouden Ring’ leest, ga je namelijk weer in wonderen geloven. Sterker nog: je gaat erop vertrouwen dat ze gebeuren.
En zo heb ik met ‘Project Miracle’ en ‘De Magische Gouden Ring’ een ijzersterk duo in handen om me de wonderen te brengen die ik nodig heb.
Mijn dochter had vandaag op school een toverstafje geknutseld. De symboliek van een toverstafje in huis bevalt me wel.
Lees ook:
Bewaard onder Boeken, Persoonlijk | 3 Comments
Tags: Brene Brown, dankbaarheid, gewonde zielen, kwetsbaarheid, Melody Beattie, Petra Maartense, Robert Burney, schaamte, wonderen
Geld uit de lucht
Geplaatst op 7 maart, 2011
Vrijdag liepen Petra Maartense en ik door hartje Utrecht. Een mooie combinatie: een vliegende schildpad en een zwerver door het alledaagse.
We hadden het net over geld, dat in de wereld van het geld de dingen zo ondersteboven en binnenstebuiten zijn. Dat er in onze wereld activiteiten zijn zonder werkelijke waarde die veel geld genereren en dat er ook activiteiten zijn die werkelijk waardevol zijn en die geen of nauwelijks geld genereren.
Geld en waarde zijn twee heel verschillende dingen. Dat zijn het altijd al geweest maar de balans ertussen lijkt steeds verder zoek. Geld is steeds meer machtsmiddel en steeds minder ruilmiddel geworden. En omdat steeds meer machtssystemen aan het afbrokkelen zijn, stel ik me zo voor dat ook onze mijn relatie met geld gaat veranderen.
Op een paar meter afstand van waar we liepen, reed een fietser. Zijn stuur hing vol met boodschappentassen, een wonder dat die fiets nog bestuurbaar was.
Floep, ineens was daar die portemonnee. Of die nou uit de broekzak van die fietser was gevallen of dat die portemonnee er al lag en dat hij er met zijn haast onbestuurbare fiets overheen reed, dat kon ik zo snel niet zien. Hoe dan ook, ineens lag er een portemonnee voor onze neus. Het ging zo snel dat toen ik die portemonnee opraapte, die fietser alweer was verdwenen.
Terwijl we naar die portemonnee kijken en bedenken wat we ermee gaan doen, roept vanaf de overkant van de straat een jongen dat die portemonnee van hem is.
‘Prima, kom dan maar met me mee’ roep ik hem toe. ‘Hier verderop staan een paar agenten, dan regelen we dat meteen even.’ Dat van die agenten klopte want die waren we een minuut eerder gepasseerd.
We liepen terug naar de plaats waar we die agenten hadden gezien en overhandigden die portemonnee. Die jongen die had geroepen dat de portemonnee van hem was, had spontaan afstand gedaan van zijn eigendomsclaim.
Als we verder lopen bemerken we het bizarre toeval, dat terwijl wij over geld praatten er ineens een portemonnee voor onze neus werd gedropt.
Of het nou wisfull thinking is of magisch denken of sprookjesdenken of whatever, het maakt me niet uit. Deze portemonnee was er één met een boodschap: maak je vooral geen zorgen over geld, het kan zomaar uit de lucht vallen.
‘Over een jaar zijn we miljonair Petra’. En we lopen verder. Zorgeloos.
Een vliegende schildpad en een zwerver door het alledaagse, twee verhalenvertellers. En verhalenvertellers zien overal een verhaal in. ..
Bewaard onder Mening, Persoonlijk | 17 Comments
Tags: geld, Petra Maartense, waarde
White Bull
Geplaatst op 3 januari, 2011
‘I have a dream that one day Mankind wil become known as Kindman and that throughout the universe Planet Earth wil become known as the planet of kindness’
Wil je meer wijsheid van White Bull horen? Petra Maartense maakte een dvd van haar interviews met White Bull, gechanneld door Ian Graham. Meer over deze dvd kun je lezen in haar blogpost ‘GOED NIEUWS!‘.
Bewaard onder Citaten | 2 Comments
Tags: aarde, menselijkheid, Petra Maartense, White Bull
De energie van een nieuw begin
Geplaatst op 5 oktober, 2010
Zaterdag zat ik op aanraak afstand van Ganesha. Ik was me niet helemaal bewust dat Ganesha staat voor de energie van een nieuw begin toen ik onder het toeziend oog en luisterend oor van Ganesha zat te vertellen over mijn dromen.
Vandaag zag ik Ganesha terug in het volgende filmpje:
Ik begin me nou een beetje aangenaam nerveus te voelen. Ik bedoel die dromen. Mijn god, die gaan uitkomen. Hoe dat gaat gebeuren? ‘Altijd rechtdoor gaan’ zegt Adri van den Bos.
Credits:
Het mooie filmpje is gemaakt door Petra Maartense. Petra blogt op De Vliegende Schildpad en twittert op http://twitter.com/petramaartense
Bewaard onder Persoonlijk, spiritualiteit | Reageer
Tags: dromen, Petra Maartense, veranderen
Bewustzijn en focus
Geplaatst op 10 mei, 2010
Vorige week ontdekte ik via de blog van Petra Maartense een korte video van Michael Roads waarin hij vertelt over bewustzijn en focus. Hij vertelt daarin dat er één bewustzijn is, dat bewustzijn geen onderscheid kent tussen jou en een ander en wat de implicatie daarvan kan zijn als je bijvoorbeeld je focus richt op de terminale kanker van een dierbare.
Een andere interessante kijk op focus ontdekte ik in de TED-talk van Mark Robert Waldman over wat er met je hersenen gebeurt als je bijvoorbeeld focust op de angst om geld te verliezen of als je focust op klagen . Hij bekijkt en bespreekt het onderwerp focus vanuit meer wetenschappelijke hoek.
Het klinkt logisch en aannemelijk wat Michael Roads en Mark Robert Waldman vertellen. Stel dat het waar is, wat heeft dit dan een enorme impact op wat we doen en op waar we onze aandacht op richten. Wat een enorme verantwoordelijkheid hebben we dan waar we op focussen.
Wat is dan bijvoorbeeld de impact als we focussen op de angst voor terroristische aanslagen? Wat is de impact als we focussen op de hongersnood in de wereld, oorlog, geweld, armoede? Juist, we co-creëren het, bijvoorbeeld in ons eigen leven. Wat betekent dit voor waar we aan denken, waar we over praten, waar we over lezen of over schrijven? Allemaal vormen van focus.
De impact hiervan is zo overweldigend dat als ik aan de verantwoordelijkheden denk, ik ook scepsis ervaar. Dan denk ik aan hoe debunkers als James Randi zouden reageren op die video’s. “Sir, there is a distinct difference between having an open mind and having a hole in your head from which your brain leaks out.” Dat is wat James Randi misschien zou zeggen.
Maar behalve verantwoordelijkheden brengt de impact van focus ook een enorm aantal mogelijkheden met zich mee. Mogelijkheden om misschien wel de grootste problemen van deze tijd mee op te lossen en om te zorgen voor vrede, harmonie, gelijkheid, integriteit, terugkeer van de menselijke maat, empathie, gezond eten en drinken voor iedereen en een schoon milieu. Als ik kijk naar de mogelijkheden ervaar ik geen scepsis maar nieuwsgierigheid, enthousiasme en vertrouwen.
Ineens zie ik het onderwerp focus ook opduiken in andere blogs. Zoals de blog van Michael Minneboo in het artikel ‘Kwaliteit‘ , de blog van Paulo Coelho in ‘30 sec read: Focus!‘ of die van Marco Raaphorst in het artikel ‘Aandacht is de nieuwe schaarste; distracties’.
Ik heb mijn focus de laatste tijd wat verwaarloost en gericht op dingen waar ik liever uit weg wil blijven. En nu ik ineens overal video’s en blogs ontdek over focus is het net alsof het onderwerp focus mij weer even aan de mouw trekt om me te helpen bewust te focussen op wat ik wel wil.
Een interessante uitdaging deed zich ineens voor toen ik vrijdag op een verjaardagsfeestje was waar op een gegeven moment kanker het gespreksonderwerp was, net als in de video van Michael Roads. Tijdens het feestje werd gesproken over een aantal mensen die kanker hadden en hoe verschrikkelijk dat voor hen was.
Ik vind dat niet echt een gezellig onderwerp voor op een feestje maar daarover verschillen de meningen. Ik kende de mensen niet waar ze het over hadden maar merkte dat ik onwillekeurig met mijn aandacht naar een aantal andere mensen ging die ik wel ken en die stevig met hun gezondheid worstelen. Ik schok ervan hoe snel ik met mijn aandacht meeging met het onderwerp ‘kanker’ en kon mezelf gelukkig STOP toeroepen. Ik ben toen maar even apart gaan zitten aan een tafeltje waar woordspelletjes werden gespeeld. Terwijl aan de ene kant van de kamer mensen met de hand voor de mond hun ontzetting uitdrukten over kanker, was er aan tafel een groot plezier.
Credits: de video van Michael roads vond ik op de blog van Petra Maartense. Petra blogt op ‘De vliegende schildpad‘. De video van Mark Robert Waldman vond ik dankzij het ‘Stop your drama’ blog in het artikel ‘How to Change Your Life by Changing Your Brain‘.
Bewaard onder Persoonlijk, spiritualiteit | 15 Comments
Tags: aandacht, Bewustzijn, focus, Marco Raaphorst, Michael Minneboo, Petra Maartense
Je bent nooit boos OP iemand
Geplaatst op 11 maart, 2010
Je kunt je boos voelen variërend van een gevoel van lichte irritatie tot kokende woede. In ons taalgebruik zeggen we dan dat we boos zijn. Waarom zeggen we dat we boos ZIJN in plaats van dat we ons boos VOELEN? Boosheid is toch een gevoel?
Boosheid als gevoel lijkt iets anders te zijn dan bijvoorbeeld schrik als gevoel. Als je schrikt dan is dat gevoel van schrik er ineens en het is ook zo weer weg. Gevoelens komen en gevoelens gaan, het is e-motie: energy in motion (energie in beweging).
Met boosheid lijkt toch iets anders aan de hand. Je kunt minuten, uren, dagen boos zijn, sommige mensen zijn het zelfs hun hele leven lang. Ze voelen geen boosheid, ze zijn het gewoon. Boosheid is een staat van zijn en met je gedachten en overtuigingen kun je deze staat van zijn voeden en in stand houden, net zolang tot je echt genoeg hebt van steeds weer diezelfde ‘boosmakende gedachten en overtuigingen’ en dan is de boosheid ook zo voorbij.
Je kunt dus echt boos ZIJN in de zin van dat je in een staat van boosheid verkeert. Als ik me boos voel zeg ik liever: ‘Ik voel me boos’ dan: ‘Ik ben boos’ want als ik zeg: ‘Ik ben boos’ lijkt het wel of ik mijn boosheid bekrachtig en mijn boosheid verder toeneemt. Ik gooi dan als het ware een extra houtblok op het vuur.
Behalve dat we in ons taalgebruik zeggen dat we boos zijn in plaats van dat we ons boos voelen, zeggen (of denken) we ook dat we het op een ander zijn: ‘Ik ben boos jou jou’. De ander als oorzaak van de boosheid.
Maar de oorzaak van boosheid ligt nooit bij een ander. Meestal is de oorzaak van boosheid een goed/fout gedachte of overtuiging in de zin van: wat hier gebeurt mag niet gebeuren, het is fout wat er gebeurt. Een oordeel over en ontkenning van de realiteit.
Je kunt dus nooit boos zijn OP iemand ook al schreeuwt je hele lijf het letterlijk en figuurlijk uit dat het wel zo is. Als je jouw boosheid en de oorzaak ervan op een ander projecteert door te zeggen: ‘Ik ben boos op jou’, dan maak je van jezelf een slachtoffer en van de ander een dader. Zie daar in een conflictsituatie nog maar eens uit te komen. En moet je eens opletten wat er met je gebeurt en hoe je je voelt telkens als je die ander ziet of aan die ander denkt.
Credits: deze blog is ontstaan uit een uitwisseling met Petra Maartense (zie ‘Gevoelens als estafettestokje’). Petra blogt op ‘De vliegende schildpad’
Bewaard onder Communicatie, Mening | 17 Comments
Tags: boosheid, gevoelens, Petra Maartense, taal
Vragen, affirmeren of dankbaarheid?
Geplaatst op 17 februari, 2010
De MIR methode voor zelfheling
Een tijdje gelden ontdekte ik via de blog van Petra Maartense de MIR-methode. Kort samengevat komt deze methode voor zelfheling erop neer dat je gedurende enkele weken, twee maal per dag, de volgende teksten uitspreekt terwijl je jezelf liefdevol over je hand streelt:
- Zuurgraad optimaliseren
- Detox alle toxische belasting
- Vader loskoppelen / moeder loskoppelen
- Alle meridianen zuiveren
- Alle tekorten aanvullen
- Het hele hormoonstelsel in evenwicht brengen
- Basisbehoeften aanvullen
- Chakra’s en aura optimaliseren
- Missie verduidelijken
Een eenvoudige methode die maar een paar minuten in beslag neemt. Voor de instructie video’s klik hier.
Ervaring met de MIR methode
Ik ben er nu bijna vier weken mee bezig en kan niet bevestigen of deze methode effect heeft en ik kan het ook niet ontkennen. Ik vind het ook gevaarlijk om bepaalde ervaringen, gevoelens, inzichten en veranderingen toe te schrijven een deze methode. Ik zie mezelf niet als een machine die links af gaat als je het stuur naar links draait en rechtsaf als je het stuur naar rechts draait.
Wat ik er wel over kan zeggen is dat ik het huidcontact, het liefdevol strelen van mijn hand, als prettig ervaar. Een week of twee nadat ik met de methode was begonnen, voelde ik me wel wat ongemakkelijk over de teksten die ik hardop uitsprak. Een gevoel van ongemak kan van alles betekenen. Het zou bijvoorbeeld een symptoom kunnen zijn dat de methode werkt. Maar zoals ik al zei: ik wil niet het ene 1:1 toeschrijven aan het andere.
Affirmaties en dankbaarheid
In het stukje over ‘Thanksgiving’ schreef ik al dat het werken met affirmaties voor mij niet meer zo krachtig aanvoelt als dat het in het begin deed. Toen ik ermee begon liep ik de hele dag door te affirmeren. Ik zat ‘rock bottom’ en had alles aangegrepen om mijn situatie te veranderen en zo begon ik met affirmaties. Ik weet nog dat ik op een trein stond te wachten op een tijdstip dat het gewoonlijk erg druk is in de trein. Ik affirmeerde een ruime zitplaats in de trein. Maar in plaats van dat de trein het station binnenreedt, werd er omgeroepen dat er vanwege technische problemen een ander treinstel werd ingezet. In plaats van dat een drukke trein het station binnenreedt, kwam er een ander treinstel aanrijden dat helemaal leeg was. Toeval of niet? Ik had in ieder geval mijn ruime zitplaats. Ik had zowat een hele treinwagon voor mij alleen. Na nog een paar van dit soort situaties had ik de overtuiging om door te gaan met affirmaties.
Maar de dingen zijn veranderd, of ik ben veranderd, of allebei en in plaats van affirmaties werk ik liever vanuit dankbaarheid. Ik heb mijn affirmatie teksten aangepast zodat ik ze nu uitspreek vanuit dankbaarheid. Dit sluit voor mij aan bij wat ik schreef in ‘Je bent al wie je wilt zijn’. Alles wat ik wil zijn en hoe ik wil zijn, ben ik al. Ik hoef alleen maar de overtuigingen los te laten die me anders willen doen geloven.
Steve Rother over vragen en dankbaarheid
In zijn virtual light broadcast van februari 2010 zegt Steve Rother hierover het volgende:
You are all magnetic, chemical beings. When you have a thought, a chemical is produced that helps electrical charge to travel through parts of your brain. That is how you function. Every time you have a thought you change your magnetism slightly. Every time you’re sending out a universal imprint into the universe. Every time you have a thought, that changes. And that is how you have manifested everything throughout the universe. You have a thought and it goes out into the universe and of course the universe only has one answer and that is: ‘And so it is’. Now that you know the answer you may want to reword your question a little bit. Many of you are asking for things. You are asking for this, you are saying: ‘I want more of this’. Do you understand that to ask for anything is actually a statement of lack to the universe? Be aware ladies and gentlemen that you literally are expressing that you are limited when you ask for anything. You are expressing lack. What is the positive of that? To find things to be grateful for. To go the other side and all these things that you want, give thanks for that you already have it. Move things forward in the timeline and they will work.
Voel en kies zelf
Ik kan vanuit rationeel denken niet nagaan wat waarheid is voor mij: hoe de stappen van de MIR methode zijn geformuleerd of hoe Steve Rother het omschrijft. Maar ik kan het verschil wel voelen. Ik kan voelen hoe het voor mij is als ik zeg ‘Missie verduidelijken’ en ik kan voelen hoe het voor mij is als ik zeg ‘Bedankt voor mijn duidelijke missie’. Misschien is het voor jou anders en heb jij een andere waarheid, maar ik voel meer ruimte in mijn lichaam en ook een gevoel van opwinding, als ik regelmatig zeg ‘Bedankt duidelijke missie’.
Mijn eigen methode bestaat daarom op dit moment uit statements van dankbaarheid gecombineerd met het liefdevol strelen over mijn hand.
Daarmee zeg ik niet dat de MIR methode of enige andere methode goed of fout is. Wat ik zeg is dat het helpt om zelf te voelen hoe een methode voor jou is en er je eigen weg in te vinden.
Dus vragen, affirmeren of dankbaarheid? Ik zeg dankbaarheid.
Lees ook: Positief denken en affirmaties
Bewaard onder Citaten, Persoonlijk, spiritualiteit | 11 Comments
Tags: affirmaties, dankbaarheid, Petra Maartense, zelfhulp
Creative commons
Zwerven door het alledaagse van Peter de Kock is in licentie gegeven volgens een Creative Commons Naamsvermelding-NietCommercieel-GelijkDelen 3.0 Nederland licentie.
Neem voor commercieel gebruik eerst even contact met me op zodat we daar een afspraak over kunnen maken.