Plezier is genoeg

Geplaatst op 6 december, 2013 

We zitten in Utrecht, in le Journal. Een oudere man met een schetsblok in zijn hand komt aan ons tafeltje staan. Hij wil ons schetsen. We moeten er maar niet op letten als hij steeds weer onze kant op kijkt.

Dus wij verder met ons gesprek en hij aan het schetsen.

Een half uurtje later gaan we bij hem kijken. De journalist in Michael begint hem vragen te stellen en de fotograaf in Johan maakt foto’s. Ik ben er om dit te horen: hij tekent omdat hij het leuk vindt om te tekenen.

Hij tekent niet voor de likes of voor de pageviews.  Erkenning, roem en succes? Het kan niet op tegen het plezier van plezier.

Lees ook: December 2013: Geen verplichte gezelligheid a.u.b. van Michael Minneboo

Bewaard onder Persoonlijk | Reageer

Tags: , , ,

Bouwoverlast in de wijk, probleem of tragiek?

Geplaatst op 18 oktober, 2013 

Als er midden in je wijk wordt gebouwd, kun je overlast verwachten. Veel overlast zelfs.

Volgens Paul Frissen, schrijver van het boek ‘De fatale staat’, mag je een probleem pas een probleem noemen als er een oplossing voor is. Is er geen oplossing, dan is er geen sprake van een probleem maar van tragiek. Tragiek kun je niet oplossen, je kunt je er alleen mee verzoenen.

Dus is overlast als gevolg van een bouwproject in je wijk een probleem of tragiek? De overlast is vervelend maar onvermijdelijk. Sommige overlast is wel degelijk te vermijden, ik noem uit eigen ervaring een paar voorbeelden.

Om half zes ’s morgens wordt een zware machine aangevoerd. Die machine wordt pas rond de middag op de bouwlocatie ingezet. Door de machine aan te voeren op het moment dat deze nodig is, is de overlast een stuk minder.

Vrachtwagens rijden af en aan, dat is onvermijdelijk als er gebouwd wordt. Die vrachtwagens moeten soms enkele minuten tot een half uur wachten voordat ze worden gelost of geladen en dat gebeurt vaak met draaiende motor. Door tijdens het wachten (en ook tijdens het laden en lossen) de motor uit te schakelen, is de overlast een stuk minder.

Aannemers komen vaak met busjes. Onvermijdelijk. Maar die hoeven echt niet op de stoep te worden geparkeerd waar ze de doorgang blokkeren. Verkeersregels zijn er ook voor aannemers toch? Leef ze na en de overlast is minder.

Een aannemer bezorgt huis aan huis een korte brief met daarin de mededeling dat ze de volgende dag al rond vijf uur ’s morgens beginnen met het opstellen van een betonpomp. Als reden geven ze aan dat ze genoodzaakt zijn zo vroeg te beginnen omdat het zo druk is bij de betoncentrale. Die brief wordt ’s avonds bezorgd. Zie dan nog maar eens maatregelen te treffen zoals bij voorbeeld je kinderen een nachtje bij oma laten logeren. Door zo’n brief eerder te bezorgen kan de overlast worden verminderd.

Nou moet je weten dat elke aannemer weet dat als je net voor de bouwvak een flinke fundatie wilt storten, je te maken hebt met drukte bij de betoncentrales. Om dan te zeggen dat ze vanwege die drukte helaas genoodzaakt zijn is de boel omdraaien. Ze zijn in die drukte terechtgekomen omdat ze een planning hebben gemaakt om precies voor de bouwvak het beton voor de fundatie te storten.

Later geeft via Twitter een andere aannemer als reden op dat ze vanwege de warmte zo vroeg moesten beginnen omdat het beton anders te hard droogt. Eerlijk zijn kan ook bijdragen aan het verminderen van de overlast.

Onvermijdelijke overlast is vervelend maar nog vervelender is de vermijdbare overlast. Het is juist deze vermijdbare overlast die ophoudt te bestaan als de aannemer zich beseft gast te zijn in de wijk en zich als goede gast gedraagt. Niks geen tragiek maar een probleem want het is oplosbaar.

Een spoedcursus volgen ‘verzoenen met het onvermijdelijke’ is natuurlijk ook altijd handig.

Credits: de tip over ‘De fatale staat’ van Paul Frissen kreeg ik van stripjournalist en blogvriend Michael Minneboo. Michael bedankt.

Een interview met Paul Frissen over zijn boek kun je bekijken via Uitzending Gemist.

Lees ook: Bouwen in harmonie met de omgeving

Bewaard onder Boeken, Mening | 2 Comments

Tags: , , , , , , , ,

Over #BCM13: de kwaliteit van klein

Geplaatst op 26 augustus, 2013 

Na mijn eerste bezoek aan Edwin Mijnsbergen twee jaar geleden en het tweede bezoek vorig jaar samen met Michael Minneboo, ontstond het begrip bloggersconferentie Middelburg. Afgelopen vrijdag was editie #BCM13 aan de beurt. Beter weer konden we niet hebben. Het was zomers en alleen om die reden al een dag met een hoog vakantiegevoel gehalte.

In de trein op weg naar Middelburg lukt het me maar niet het kopje koffie aan de man te brengen dat ik onverwachts over heb. Een mevrouw die ik aanspreek of zij misschien interesse heeft neemt niet eens de moeite om oogcontact te maken en loopt door alsof ik niet besta. Misschien spreek ik wel Chinees en verstaat ze me niet, dat kan natuurlijk. Volgende keer toch maar eens Zeeuws leren.

Vanuit Roosendaal rijden elk uur twee treinen tot in Vlissingen. Volgens de NS zijn dat intercity’s maar ik noem het stoptreinen, ze stoppen namelijk op alle stations. Ook station Kruiningen – Yerseke doen we aan. Ik heb er vroeger menig somber verblijf ondergaan. Een vrolijke boel is het er nog steeds niet en die gore frietlucht van een tegenoverliggende fabriek blijft me gelukkig bespaard omdat de ramen in de trein niet open kunnen. Wat wel veranderd is, is dat de bussen naar het veerpont Kruiningen – Perkpolder niet meer rijden. Ik mis het niet.

In Middelburg lopen Michael en ik vanaf het station naar de Grote Markt waar we Seventy-Seven opzoeken, de stamhut van Edwin Mijnsbergen. Als we net aan de koffie en de thee zitten komt Edwin ook. Met de herinneringen aan #BCM12 nog vers in het geheugen is het net alsof een heel jaar in slechts een week tijd is verstreken.

We doen eerst een blogrondje, dat wat ons in eerste instantie samen heeft gebracht. Michael schrijft, blogt, interviewt en publiceert zoveel dat hij gewoon de  stripjournalist van Nederland is. Bij strips denk ik in eerste instantie aan Michael en pas daarna aan de strips die ik vroeger las zoals Asterix & Obelix. Edwin vertelt over allerlei nieuwe projecten waar hij dankzij het bloggen en prachtige initiatieven als Middelburg Dronk , een online encyclopedie over de geschiedenis van drinken en uitgaan in Middelburg, toen en nu, in is gerold. De namen van enkele zeer gerenommeerde bedrijven en organisaties in combinatie met de rechtdoorzee aanpak van Edwin, doen verlangen naar een nieuw bezoek volgend jaar.

Als ik vertel gaat het al snel over dingen die ik heb meegemaakt en een pittig verhaal over heb, maar waar ik niet over blog. Waarom niet? Ik weet dat niet precies, misschien omdat ik het idee heb dat sommige dingen niet op mijn blog passen. Ik word aangemoedigd en aangespoord juist wel over die dingen te bloggen. Eerst publiceren en dan pas nadenken herhaalt Edwin zijn woorden van vorig jaar nog eens.

Edwin trakteert ons op een heerlijke lunch. Hij neemt ons mee naar de Kloverniersdoelen waar we in een prachtige binnentuin zitten. Als ik niet zou weten waar ik was en iemand zou me zeggen dat ik op een mooie wijnboerderij in Zuid-Frankrijk zat, zou ik het meteen geloven.

Na de lunch maken we een wandeling. Edwin leidt ons over de bolwerken die Middelburg omgeven. Het is de plaats en het moment voor de première van mijn gedicht dat je zowel snelseks-gedicht als snel-seksgedicht kunt noemen (voor wie nieuwsgierig is naar dit gedicht: voor een tientje stuur ik het je toe). We passeren een hekje. Het verhaal gaat dat er wel eens mensen overheen hangen om seks te hebben. Het hekje is niet bijzonder, het uitzicht wel. Het verhaal ook.

Onderweg passeren we ook de prachtige plek waar vroeger miniatuur Walcheren  stond en wat is verplaatst naar een veel minder mooie locatie buiten de stad. En ook een lelijke bouwput middenin de stad komt voorbij. De lelijke betonnen bak staat vol water en er is weinig fantasie of creativiteit voor nodig om voor deze plek een beter lot te verzinnen. Een paar dikke slangen die het water in de bak doen borrelen moeten voorkomen dat hier een muggenplaag ontstaat. De bouwput is er al jaren zonder dat er iets gebeurt. Ook dat is Middelburg.

Terug bij de stamhut hebben we nog een uurtje voor drankjes en verhalen. Omdat Michael een flink stuk treinen voor de boeg heeft, nemen we op tijd afscheid van Edwin en van zijn mooie stad en zijn verhalen.

Michael en ik stappen weer in de intercity stoptrein en een uur later kan ik er in Roosendaal uit om over te stappen. Ik heb nog geen zin om naar huis te gaan en besluit naar de Oude Markt te lopen en daar op een terras nog even stil te zitten bij  vandaag.

In vind het heerlijk om van mezelf minder van alles en nog wat te moeten. Die innerlijke slavendrijver doet het na al die jaren eindelijk wat rustiger aan. Maar wat nog fijner is, is dat vrienden je welgemeend aanmoedigen om iets te gaan doen waarvan je denkt: het klinkt zo logisch dit te gaan doen, waarom het heb ik er zelf niet aan gedacht? Dan zijn vrienden echte vrienden. Hun aansporing heb ik veel liever dan die van mijn slavendrijver.

Lees over #BCM13 ook:

Aan de blogpost van Edwin heb ik de titel voor de mijne ontleend: de kwaliteit van klein.

Over #BCM12 en #BCM11 lees je in:

Is BCM nou een conferentie of een conventie? Het is als grap geboren en ik heb gemerkt dat ik beide begrippen door elkaar gebruik. Conferentie is het meest passende woord maar  ook dat dekt de lading voor geen meter. Het gaat voor 100% over vriendschap.

Bewaard onder Persoonlijk | 3 Comments

Tags: , , , ,

Geniet van het nieuws maar trek de stront wel door

Geplaatst op 19 april, 2013 

Stel dat de riolering defect is en als je het toilet doortrekt, de stront met bakken tegelijk omhoog borrelt. Wat zou je doen? De stront opscheppen en bij je buurman naar binnen gooien?

Nee, dat zou niemand doen en toch is dat wel wat er gebeurt.

Deze week las ik het artikel News is bad for you – and giving up reading it will make you happier, In het artikel staan negen goede redenen om het nieuws te vermijden:

Dat er desondanks mensen zijn die het nieuws graag volgen is prima. Iedereen heeft het recht zich te laten misleiden, te laten vergiftigen, te laten drogeren en zijn/haar creativiteit om zeep te helpen.

Maar om dan te proberen al die stront via social media bij anderen naar binnen te gooien………. Ik zou zeggen: geniet van de stront en trek na gebruik lekker door.

Met dank aan blogvriend Michael Minneboo die me op het idee bracht voor deze blogpost.

Bewaard onder Actualiteit, Mening | 4 Comments

Tags: ,

Pak een stoel

Geplaatst op 12 maart, 2013 

Anderhalve week geleden in Amsterdam aan de koffie met Michael Minneboo en afgelopen vrijdag in Rotterdam met Huub Koch.

Op de tafel lag vrijdag een oud exemplaar van Ode magazine. ‘De kunst van volharding‘ stond er met grote letters op de cover. Dat moet een ode zijn aan de bloggers.

Zonder kunstenaars geen kunst. Zonder vrienden geen vriendschap. Ik bof maar.

Spirit Rotterdam

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Bewaard onder Fotobloggen | 3 Comments

Tags: , , ,

Volg je eigen pad

Geplaatst op 12 februari, 2013 

Zit ik me net af te vragen wat ik zal gaan bloggen, kom ik me toch een prachtig kunstwerkje tegen van Michael Minneboo:

Bron: Daily Webhead Vlog: Binnen de lijntjes

Kunst is dat je iets ziet, hoort, proeft, ruikt of voelt en dat je als waarnemer even helemaal verdwijnt, dat die kunst op dat moment het hele universum opvult en er niets anders is.

Je vindt Michael Minneboo hier:

Bewaard onder Inspiratie | 3 Comments

Tags: ,

Mijn week op fotoblog Daily Webhead

Geplaatst op 10 december, 2012 

Het zit er alweer op, mijn weekje bloggen op ‘Daily Webhead‘, het fotoblog van Michael Minneboo:

Maandag 3 december: Draadjes
Dinsdag 4 december:  Kranten
Woensdag 5 december: Beahoed
Donderdag 6 december: Knopjes
Vrijdag 7 december: Hardlopen
Zaterdag 8 december: Kaaskoekjes
Zondag 9 december: Afscheid

Het is me zo goed bevallen dat ik alvast een nieuwe categorie heb aangemaakt op mijn eigen blog: Fotobloggen. Ik ga het zeker vaker doen. Wat ik zo leuk vond aan een weekje fotobloggen is dat een plaatje inspiratie oplevert voor een ander soort verhaaltje dan ik zou verzinnen zonder plaatje.

Bedankt Michael.

Lees ook: Weekje fotobloggen

 

Bewaard onder Fotobloggen | 6 Comments

Tags: , ,

Weekje fotobloggen

Geplaatst op 30 november, 2012 

Volgende week ga ik fotobloggen via het fotoblog Daily Webhead van Michael Minneboo. Toen ik hier voor werd uitgenodigd dacht ik meteen: help, ik fotografeer bijna nooit. Dus ik zei ja.

Vanaf maandag ga ik los op de Daily Webhead. De afgelopen dagen heb ik gemerkt wat zo’n uitnodiging met me doet: ik ga anders en scherper observeren. Als een soort van geheim agent die iets moet observeren maar niet precies weet wat hij moet observeren en daarom alles maar observeert, beweeg ik mij door mijn dag. Alles is verdacht, materiaal voor de Daily Webhead. We zullen het zien volgende week.

Een fijn weekend allemaal.

Bewaard onder Fotobloggen | 6 Comments

Tags: ,

← Vorige pagina — Volgende pagina →