#Bloginterview door @marysjabbens

Geplaatst op 21 augustus, 2013 

Vragen, vragen, vragen. Een manier om iets te leren, een manier om iemand te leren kennen, een manier om van een gesprek iets moois te maken, een manier om iemand te coachen, een manier ook om flinke irritatie te triggeren.

In welke categorie vallen de volgende 14 vragen die Mary Sjabbens me onlangs stelde voor haar bloginterview?

Wil jij je even voorstellen?
Nou nee dus, niet op deze manier. Voorstellen betekent voor mij dat we elkaar ontmoeten en een middagje samen verhalen, ervaringen, ideeën, verlangens en dromen uitwisselen. Dat we delen waar we succes hadden en waar we ellendig faalden. En ook waar we bang voor zijn, waar we blij mee zijn, waar we boos over zijn en wat pijn doet. Ik heb vaker de vraag gekregen me in een paar zinnen voor te stellen en ik ben het geworstel ermee zat. Ik worstel ermee omdat voorstellen voor mij een andere betekenis heeft dan voor de meeste andere mensen. Ik wil niet meer met mezelf vechten om me in te passen in een betekenis die een ander ergens aan geeft. Afspreken?

Wat is de reden dat je bent gaan bloggen?
Ik heb wel eens gezegd dat bloggen een daad van liefde is voor jezelf. De reden dat ik ben gaan bloggen is dat ik bijna zes jaar geleden eindelijk genoeg van mezelf hield om iets avontuurlijks te gaan doen en dat is onder andere bloggen geworden. Ik had ook kunnen antwoorden dat ik vroeger graag brieven schreef. Als ik alle brieven in handen kon krijgen die ik ooit had geschreven, dan zouden die een geweldig en overtuigend bewijs leveren van mijn persoonlijke groei. Maar dat doet een blog ook: je eraan herinneren dat je na het posten van een nieuwe blog alweer een stapje verder bent in je ontwikkeling, dat je de dingen anders ziet en ervaart. Bloggen is jezelf eraan herinneren dat je constant in beweging bent.  En dat vind ik een daad van liefde.

Hoe lang blog jij al?
Sinds december 2007. Dus over een paar maandjes alweer zes jaar.

Hoe vaak blog jij?
Op mijn eigen blog 3 tot 4x per week. Dit aantal voelt precies goed. Bij meer ga ik mezelf forceren en bij minder word ik lui.

Heb jij vaste tijden waarop jij je blogs schrijft?
Meestal ’s avonds maar dat is puur vanuit praktische overwegingen omdat al het werk dan is gedaan en er rust in huis is. Maar als ik een dag alleen thuis ben merk ik dat ik net zo gemakkelijk overdag schrijf. Het maakt me dus eigenlijk niet uit. Als ik elke dag kon uitslapen zou ik ‘s avonds heel laat schrijven als het donker is en iedereen slaapt. Tijdens motorvakantie heb ik altijd een schriftje bij om een soort van dagboekje bij te houden. Veel daarvan wordt later een Blog. Eigenlijk blog ik dan in een schriftje en dat kan ik de hele dag door doen.

Heb jij altijd een thema of idee waarover je wilt bloggen of komt dat pas als je er voor gaat zitten?
Als ik ga zitten voor een thema komt het juist niet. Dat probeer ik wel eens maar dan eindig ik meestal in frustratie, dat werkt dus niet voor mij. De onderwerpen komen met het ervaren. Dat kan zijn iets wat ik beleef of wat ik zie of hoor of lees. Dan rijgen zich in mij ineens een paar zinnen aaneen en dan weet ik: blogpost.

Blog jij over alles?
Dingen waar de kranten ’s morgens mee vol staan en de journaals ’s avonds nog een schepje bovenop doen, daar doe ik zo goed als niks mee. Als er een thermometer bestond waarmee je kon meten hoe je in het leven staat en je kon dan meten voordat je een krant leest of voordat je naar het journaal kijkt en je kon na het lezen of kijken nog een keer meten, dan was meteen duidelijk waarom ik over die onderwerpen niet blog. Ook dat is trouwens een daad van liefde.

Hoe zou jij jouw blogs omschrijven?
Ik heb toevallig tijdens motorvakantie een stukje geschreven over het duiden van blogs. Ik vind dat je als kunstenaar, en bloggers zijn kunstenaars, je eigen werk niet moet willen duiden. Als ik naar een kunstwerk kijk, bijvoorbeeld een modern schilderij, dan wil ik kijken en zelf ervaren wat het met me doet. Resoneert het niet, dan is het niet voor mij bestemd en loop ik verder. Resoneert het wel, dan wil ik ontdekken wat het bij me oproept aan gedachten en verhalen en ook hoe het me emotioneel raakt. Als de kunstenaar me op datzelfde moment zou vertellen wat zijn verhaal erover is, dan gaat mijn denkgeest met zijn verhaal aan de haal en is er minder of geen ruimte voor dat van mijzelf. Dan is het genot kapot. Dan is dat schilderij geen kunst meer maar een ding net zoals een vork en een mes dingen zijn.

In hoeverre en waarom houd jij rekening met jouw lezers, of doe je dat helemaal niet?
De meeste lezers ken ik niet dus hoe kan ik daar rekening mee houden? Als je daar aan begint ben je meer een politicus in verkiezingstijd dan een blogger. Ik denk trouwens dat veel van de dingen die we denken te doen omwille van anderen, in feite voortkomen uit een behoefte in onszelf. We doen meer vanuit onszelf dan we denken. Maar ja, we zijn geconditioneerd onze eigen macht weg te geven en dat doen we onder andere door te denken dat we dingen doen vanwege anderen.

Zijn er onderwerpen waarover je wilt schrijven maar het nog niet durft/wil/kan?
Dan kom ik uit bij onderwerpen die ik exclusief bewaar voor persoonlijke ontmoetingen met goede vrienden en vriendinnen. Daar komen die onderwerpen meer tot hun recht dan op een blog. Een blog is maar een blog maar sommige onderwerpen hebben een heel erg zacht kussentje nodig om op te landen. Een goede vriendschap is zo’n kussentje. Sommige van die onderwerpen worden dan later in aangepaste vorm soms alsnog een blog maar dan moeten ze wel eerst de veiligheid en zachtheid van dat kussentje hebben gevoeld.

Hoe belangrijk zijn de statistieken voor jou?
Belangrijk genoeg om elke dag even te checken wat er gelezen wordt en waar mensen naar op zoek zijn. Onbelangrijk genoeg om wat ik blog, hoe ik blog, en of ik blog, er nul komma nul van te laten afhangen.

Op wat voor manier en waar, maak je kenbaar dat je een nieuw blog hebt geschreven?
Via Twitter en Google +. En soms maak ik het niet kenbaar, is het voor wie er toevallig terecht komt.

Ben je tevreden over jouw site?
Had me die vraag na een half jaar bloggen gesteld en ik had een waslijst aan wensen opgesomd. Hoe het eruit ziet doet me nu veel minder dan een paar jaar geleden. Een leuk idee voor een blogpost betekent veel meer dan die tien plugins die ik volgens de kenners per se moet hebben.

Wat vind je van de reacties van lezers op jouw blog?
De meeste mensen die regelmatig reageren ken ik persoonlijk, heb ik via het bloggen leren kennen. Een aantal daarvan zijn echt vrienden/vriendinnen geworden. Een reactie kan dus leiden tot vriendschap en dat maakt elke reactie voor mij bijzonder genoeg om er bijna altijd persoonlijk op te reageren.

Je vindt Mary Sjabbens hier:
Blog: http://www.marysjabbens.nl/
Twitter: https://twitter.com/marysjabbens

Ik heb wel eens gelezen dat het goed is om jezelf zo af en toe de vraag te stellen hoe je als kind zou aankijken tegen de volwassene die je nu bent. Als ik als volwassene terug kon gaan naar het kind dat ik was en ik kon het vertellen over wat ik hier heb geschreven, dan zou het me zeggen: neem me alsjeblieft mee naar 2013.

Dus in welke categorie vallen de vragen die Mary Sjabbens me stelde voor haar bloginterview? Ik ga er geen woord voor verzinnen. Ik ben gewoon blij nu. Bedankt Mary.

Bewaard onder Bloggen, Persoonlijk | 3 Comments

Tags: , ,