Bewustzijn en focus

Geplaatst op 10 mei, 2010 

Vorige week ontdekte ik via de blog van Petra Maartense een korte video van Michael Roads waarin hij vertelt over bewustzijn en focus.  Hij vertelt daarin dat er één bewustzijn is, dat bewustzijn geen onderscheid kent tussen jou en  een ander en wat de implicatie daarvan kan zijn als je bijvoorbeeld je focus richt op de terminale kanker van een dierbare.

Een andere interessante kijk op focus ontdekte ik in de TED-talk van Mark Robert Waldman over wat er met je hersenen gebeurt als je bijvoorbeeld focust op de angst om geld te verliezen of als je focust op klagen . Hij bekijkt en bespreekt het onderwerp focus vanuit meer wetenschappelijke hoek.

Het klinkt logisch en aannemelijk wat Michael Roads en Mark Robert Waldman vertellen. Stel dat het waar is, wat heeft dit dan een enorme impact op wat we doen en op waar we onze aandacht op richten. Wat een enorme verantwoordelijkheid hebben we dan waar we op focussen.

Wat is dan bijvoorbeeld de impact als we focussen op de angst voor terroristische aanslagen? Wat is de impact als we focussen op de hongersnood in de wereld, oorlog, geweld, armoede? Juist, we co-creëren het, bijvoorbeeld in ons eigen leven. Wat betekent dit voor waar we aan denken, waar we over praten, waar we over lezen of over schrijven? Allemaal vormen van focus.

De impact hiervan is zo overweldigend dat als ik aan de verantwoordelijkheden denk, ik ook scepsis ervaar. Dan denk ik aan hoe debunkers als James Randi zouden reageren op die video’s. “Sir, there is a distinct difference between having an open mind and having a hole in your head from which your brain leaks out.” Dat is wat James Randi misschien zou zeggen.

Maar behalve verantwoordelijkheden brengt de impact van focus ook een enorm aantal mogelijkheden met zich mee. Mogelijkheden om misschien wel de grootste problemen van deze tijd mee op te lossen en om te zorgen voor vrede, harmonie, gelijkheid, integriteit, terugkeer van de menselijke maat, empathie, gezond eten en drinken voor iedereen en een schoon milieu. Als ik kijk naar de mogelijkheden ervaar ik geen scepsis maar nieuwsgierigheid, enthousiasme en vertrouwen.

Ineens zie ik het onderwerp focus ook opduiken in andere blogs. Zoals de blog van Michael Minneboo in het artikel ‘Kwaliteit‘ , de blog van Paulo Coelho in ‘30 sec read: Focus!‘ of die van Marco Raaphorst in het artikel ‘Aandacht is de nieuwe schaarste; distracties’.

Ik heb mijn focus de laatste tijd wat verwaarloost en gericht op dingen waar ik liever uit weg wil blijven.  En nu ik ineens overal video’s en blogs ontdek over focus is het net alsof het onderwerp focus mij weer even aan de mouw trekt om me te helpen bewust te focussen op wat ik wel wil.

Een interessante uitdaging deed zich ineens voor toen ik vrijdag op een verjaardagsfeestje was waar op een gegeven moment kanker het gespreksonderwerp was, net als in de video van Michael Roads. Tijdens het feestje werd gesproken over een aantal mensen die kanker hadden en hoe verschrikkelijk dat voor hen was.

Ik vind dat niet echt een gezellig onderwerp voor op een feestje maar daarover verschillen de meningen. Ik kende de mensen niet waar ze het over hadden maar merkte dat ik onwillekeurig met mijn aandacht naar een aantal andere mensen ging die ik wel ken en die stevig met hun gezondheid worstelen. Ik schok ervan hoe snel ik met mijn aandacht meeging met het onderwerp ‘kanker’ en kon mezelf gelukkig STOP toeroepen. Ik ben toen maar even apart gaan zitten aan een tafeltje waar woordspelletjes werden gespeeld. Terwijl aan de ene kant van de kamer mensen met de hand voor de mond hun ontzetting uitdrukten over kanker, was er aan tafel een groot plezier.

Credits: de video van Michael roads vond ik op de blog van Petra Maartense. Petra blogt op ‘De vliegende schildpad‘. De video van Mark Robert Waldman vond ik dankzij het ‘Stop your drama’ blog in het artikel ‘How to Change Your Life by Changing Your Brain‘.

Bewaard onder Persoonlijk, spiritualiteit | 15 Comments

Tags: , , , , ,

Geen schuld, wel verantwoordelijk

Geplaatst op 1 april, 2010 

In deze blogpost wil ik graag een comment in the picture zetten dat bijzonder van toepassing is op de serie artikelen  ‘Hoe kom ik van codependency af?’. In zijn reactie op het derde deel uit deze serie schreef Marco Raaphorst het volgende:

We leren onze kinderen dat als je iets van een ander stukmaakt jij het zelf weer moet repareren, maar die vlieger gaat niet altijd op. Zit je het toch weer zelf te doen. Nou, dan kun je er maar het beste een beetje bij gaan fluiten of zo.

Wat zit hier een hoop waarheid in, niet alleen voor mensen die hun emotionele codependency wonden willen helen, maar voor iedereen die iets te repareren heeft dat hij/zij niet zelf stuk heeft gemaakt.

Als je door een niet oplettende automobilist van je fiets wordt gereden en je breekt daarbij een been, dan heb je geen enkele schuld aan het ongeval of aan het gebroken been. Je draagt echter wel de verantwoordelijkheid voor het herstel van je been en de revalidatie en dat kan  soms best hard werken zijn aan iets waar je geen enkele schuld aan hebt.

Zo is het met heling van codependency ook: je hebt geen enkele schuld aan het ontstaan ervan maar hebt wel de verantwoordelijkheid voor de heling en het herstel. En ook dat kan soms hard werken zijn, emotioneel werk gaat je niet in de koude kleren zitten.

Als dat op momenten gevoelens van boosheid en woede oproept omdat jij al dat werk moet doen terwijl je aan het ontstaan ervan geen enkele schuld hebt, dan is dat heel normaal. Het is zelfs heel gezond om die gevoelens te voelen en het voelen van al die boosheid en woede zal het helingsproces zeker ten goede komen.

Een helingsproces heeft veel weg van een rouwproces dat volgens Elisabeth Kübler-Ross uit een aantal fasen bestaat: ontkenning, boosheid, onderhandelen en vechten,  depressie en uiteindelijk aanvaarding. Boosheid is een normaal onderdeel van het rouwproces en ook van het helingsproces.

In de serie ‘Hoe kom ik van codependency af?’ verschenen tot nu toe drie delen:

Credits: deze blogpost heb ik te danken aan Marco Raaphorst. Marco blogt op http://marcoraaphorst.nl/  en twittert op http://twitter.com/raaphorst

Bewaard onder Codependency | 2 Comments

Tags: , , , , ,

Blog-art

Geplaatst op 9 oktober, 2009 

Vandaag is bloggend Nederland in Den Haag te vinden in Theater aan het Spui. Daar vindt van drie uur ’s middags tot kwart over tien ’s avonds het Blog-art evenement plaats: het offline podium voor creatieve bloggers zoals de organisatoren Karin Ramaker en Marco Raaphorst het noemen.

Het programma biedt van alles wat zoals muziek, cabaret, een Twittergedicht, fotostreams, video-art, een lezing over de kracht van weblogs en forumdiscussie over oude en nieuwe media. En natuurlijk wordt er tijdens Blog-art live geblogd en getwitterd.

Je kunt Blog-art live volgen op Twitter via hashtag #blogart. Kom je ook, dan zien we elkaar op Blog-art. Lijkt me leuk.

Bewaard onder Bloggen | Reageer

Tags: , , ,

← Vorige pagina