Zit ik de boel weer te faken

Geplaatst op 3 mei, 2013 

Het is allemaal fake wat ik hier doe.  Neem nou die blogpost van gisteren over voorstellingsvermogen trainen. Alsof ik iemand ben die de sentimenten van monarchisten en republikeinen volledig overzie en zich moeiteloos kan inleven in al die verschillende sentimenten.

Maar dat is bloggen, dat is het leven: jezelf voordoen zoals je wilt. Je kiest een rol, speelt deze even toe ie weer verveelt en kiest dan een andere. Of je speelt de verschillende rollen door elkaar heen. Maar rollen spelen we, ik in ieder geval wel.

Sommige mensen spelen hun hele leven dezelfde rol. Bijvoorbeeld het type leraar dat de godganse tijd die zelfde boodschap herhaalt. Eigenlijk zijn dat heel beperkte acteurs. Wil je een beetje genieten van het acteren, speel dan verschillende rollen. Je kan ook teveel rollen spelen en te snel van rol verwisselen. Dan komt een rol nooit echt goed uit de verf.

En zie mij nou bezig. Zit ik de boel weer te faken. Jij niet natuurlijk.

Bewaard onder Bloggen, Persoonlijk | 5 Comments

Tags: ,

Een ziel kan zich vergissen

Geplaatst op 30 april, 2013 

Het verhaal is dat je als ziel kiest voor wat je tijdens een leven hier op aarde wilt ervaren en dat je vervolgens een leven gaat leven dat daarop aansluit.

Het verhaal zegt niet dat je ziel zich daarin ook lelijk kan vergissen. Die optie wil ik nu dus even lichten.

Het was namelijk de bedoeling dat ik flierefluitend, feestend, zakkenvullend en ervan overtuigd dat er alleen dit ene leven is en daarna helemaal niets, mijn dagen zou doorbrengen. En niks geen karma natuurlijk maar alles lekker consequentieloos.

Door dit zo neer te zetten wordt dit misschien mijn volgende leven. Ik kijk er al naar uit.

Lees ook: Waarom ik naar planeet aarde ben gekomen

Bewaard onder spiritualiteit | 2 Comments

Tags: ,

Muziek voor echte mensen

Geplaatst op 23 oktober, 2012 

Er zijn er die zeggen dat je ervoor moet zorgen om jezelf altijd blij en gelukkig te voelen. Naar wat voor soort muziek luisteren die mensen denk ik dan. Ik kan maar één muzieksoort bedenken: carnavalsmuziek.

Vrijdag speelde Arno voor een volle zaal in de Mezz in Breda. Hij wisselde nummers uit zijn solocarrière af met nummers uit zijn TC Matic verleden en kroop tussendoor soms in de rol van cabaretier wat hem erg goed af ging.

Als Arno zingt of praat of zelfs als hij stilzwijgend op het podium staat, weet en voel je: wat daar gebeurt is helemaal doorleefd. Het allermooiste van zijn show is dat het hele scala aan menselijke gevoelens voorbij komt. In zijn muziek hoor en voel je uitbundige blijdschap maar ook intense droefheid en pijn en alle gevoelens daar tussenin.

Muziek voor echte mensen noem ik dat, mensen die het hele handeltje aan gevoelens voelen.

Als tegengif tegen al die namaak van jezelf alleen maar blij en gelukkig voelen: ‘Black dog day’ :

Bewaard onder Mening, Muziek | Reageer

Tags: , , , , ,

Werk als spel

Geplaatst op 15 oktober, 2012 

Er rolt een kleine ‘Alan Watts wave’ over het Internet. Het begon bij Edwin Mijnsbergen, toen Michael Minneboo en daarna Marco Raaphorst.

Ik vond ook een prachtige boodschap van deze man: Work as play.

‘Don’t make a distinction between work and play. Regard everything that you are doing as play and don’t imagine for one minute that you’ve got to be serious about it.’

Bewaard onder Inspiratie | 2 Comments

Tags: , , ,

En ineens zijn ze dood

Geplaatst op 1 oktober, 2012 

Na het bericht dat mijn oud-collega P. was overleden, ging ik graven in oud fotomateriaal. Best confronterend om behalve P. ook andere oud-collega’s te zien stralen en lachen die inmiddels al zijn overleden.

Nooit meer de gelegenheid om herinneringen om te halen, nooit meer de gelegenheid ze te vertellen hoe fijn ik het vond dat ze er waren, nooit meer de gelegenheid om van hun uniekheid te genieten. Ook nooit meer de gelegenheid te leren van hun scherpe randjes en donkere kantjes.

Ik kan nou wel zeggen dat ik voortaan meer bewust ga genieten van mensen terwijl ze nog in leven zijn maar het is een illusie te veronderstellen dat het dan ook meteen gebeurt.

Het hoort bij de eigenaardigheden van het leven, dat je pas beseft hoe belangrijk iets voor je was als je het niet meer hebt, het hoort het gewoon bij omgaan met verlies.

Of misschien is het wel veel minder fraai en is het zoals Byron Katie zegt: ‘But if you don’t question your thinking, someone dies and it’s all about you. You may think it has to do with them and with how much you love them, but if you look more closely, it’s really pure ego.‘

Lees ook: Een prachtig moeilijk mens

Bewaard onder Citaten, Persoonlijk | 2 Comments

Tags: , , ,

Volledig leven

Geplaatst op 11 september, 2012 

Omdat het zulk mooi weer was, wilde ik er even met de fiets op uit. Mijn dochter wilde graag mee dus ik nam haar mee achterop de fiets. We wilden graag even kijken of het circus nog in de stad was. We reden naar het circus dat er inderdaad nog stond. Buiten liepen olifanten, kamelen en paarden rond en bij de ingang stond een clown te zwaaien.

Toen we hadden rondgekeken wilde ik weer verder fietsen. Mijn dochter nam daar geen genoegen mee en wilde naar binnen om de voorstelling te zien. Mijn eerste reactie: no way, we rijden verder. Op een bordje zag ik dat er over vijf minuten een voorstelling zou beginnen.

Alsof ze het aanvoelde zei ze: ‘papa, de voorstelling is nog niet begonnen hoor…’. Ik had niet zo heel veel geld bij dus ik zei haar dat ik even zou informeren bij de kassa. Ik bleek net genoeg geld te hebben voor twee kaartjes.

Een paar minuten later zaten we in de circustent.

Met een vierjarige gaan kijken of het circus er nog is, dat bestaat niet. Een vierjarige wil het echte werk: naar de voorstelling kijken. Dan denk ik: ja, dat wil ik zelf ook toepassen en geen genoegen nemen met rondkijken naar wat ik graag wil maar er volledig aan deelnemen.

Bedankt schat.

Bewaard onder vaderschap | 2 Comments

Tags: ,

Spelregels van het universum: het universum regelt de details

Geplaatst op 4 september, 2012 

Ons rationele brein houdt zich graag met allerlei details bezig, met de details van de details en met de details van de details van de details. Als met maar ergens mee bezig kan zijn….. Maar is dat wel nodig?

Spelregel 21: het universum regelt de details

We hebben geleerd om ons hoofd erbij te houden als het om de details van ons leven gaat. Maar als ons rationele brein actief is, sluit dat vanzelf onze oneindige intelligentie af. Het is juist onze intelligentie die in staat is om alle details zó te regelen dat wijzelf en alle anderen onmetelijk gesteund worden. Hoe meer we leren ons rationele denken te laten voor wat het is en het los te laten om ons steeds meer over te geven aan onze intuïtie (onze directe verbinding met onze oneindige intelligentie) hoe sneller we ontdekken dat alle gebeurtenissen in ons leven makkelijk en spontaan ontvouwen.

Lees ook de andere spelregels:

De spelregels van het universum zijn afkomstig van het ‘Spiegelogie fanclubspel‘ van Willem de Ridder.

Bewaard onder spiritualiteit | 1 Comment

Tags: , , , ,

Weer verliefd op een oude liefde

Geplaatst op 8 augustus, 2012 

Over de vierde, vijfde en zesde dag van mijn motorvakantie kan ik kort zijn: ik ben in Aken geweest en Aken was in mij. Als je verliefd bent wil je elkaar graag zien en dat had ik dus met Aken. Vanwege de warmte maakte ik ’s morgens een paar mooie motortochtjes door Zuid Limburg en door de Duitse Eifel. ’s Middags pakte ik dan de bus naar Aken.

Aken herinnert me eraan om één dag tegelijk te leven, de dag van vandaag, en om gisteren achter me te laten en morgen voor me. Wat brengt dat een rust. Ik hoef even niks meer met plannen en ambities waar ik nu toch niks mee kan en met de teleurstellingen over dingen die zo anders zijn gelopen dan gehoopt hoef ik nu ook niks.

Ik denk aan mijn schooltijd en dat ik daar wel eens over klaag er alleen maar zinloze dingen te hebben geleerd. Maar ik ben blij dat ik me hier met mijn middelbare school Duits verstaanbaar kan maken en dat ik anderen kan verstaan en teksten kan lezen. Ik hoef niet de lompe toerist te zijn die in een kapel waar duidelijk staat aangegeven dat het voor gebed en stilte is en niet voor bezichtiging, luidruchtig om zich heen fotografeert omdat hij geen Duits kan lezen.

Uren loop ik door de stad, door het centrum dat gedomineerd wordt door de toeristen, door het winkelgebied dat net zo goed de Kalverstraat kan zijn door en het gebied daarbuiten waar kleine vage pakjes en geld snel van eigenaar wisselen en waar grote flessen bier worden gedronken.

Bij de Dom staat een straatmuzikant te spelen. Ik ga er even voor zitten en hoor hoe hij ‘Like a Hurricane’ speelt van Neil Young, ‘Message in a Bottle’ van the Police en ‘Imagine’ van John Lennon. Zijn gitaarspel is niet bijzonder en zijn zang ook niet maar hij valt op: hij zingt en speelt vanuit zijn hart. Hem geef je met plezier, een bedelaar vanuit schuld.

Een moment stel ik me voor hoe het op die mooie pleinen bij de Dom en het stadhuis was tijdens de tweede wereldoorlog. Doodeng. Ik druk de beelden snel weg.

Op het terras kennen ze me al. Ik drink er een Pott Kaffee, soms twee. Ik lees en schrijf er en kijk veel om me heen.  Het is op dit terras dat ik de titel voor deze blogpost bedenk: weer verliefd op een oude liefde. Dat zal vast veel lezers trekken 🙂 Maar het is waar: met oude liefde bedoel ik het leven. Motorvakantie is voor mij weer verliefd worden op het leven, er weer vertrouwen in hebben en ervan genieten. Steeds één dag tegelijk.

In mijn Twitter bio staat dat ik bloggend door het alledaagse zwerf om vriendschap te sluiten met het leven en ook om er af en toe een beetje ruzie mee te maken. Ruzie heb ik gemaakt, nu is het weer tijd voor vriendschap.

Ik lees er veel in het boek dat ik van Henny Bos heb gekregen over het helen van trauma en begin te begrijpen waarom dankbaarheid soms niet werkt, waarom het soms zelfs ongepast is. Dankbaar zijn voor bijvoorbeeld het trauma van je kindertijd is verraad tegen je innerlijke kind, het nog een trap na geven. Passender is dan dankbaar zijn voor alle gereedschappen die je hebt te helen.

Als het tijd is om afscheid te nemen van Aken, doe ik nog een laatste rondje en nog één en nog één. Ik kan hier niet weg. Als het de laatste dag van de vakantie regent ga ik weer naar Aken, is het droog dan zoek ik een blogvriend op in Kerkrade. De droefheid van afscheid nemen laat zich voelen. Hoe zal het verder gaan met alles wat ik hier heb gevoeld en ervaren, hoe gaat het verder met alle nieuwe inzichten? De antwoorden liggen in mij en ik ben klaar voor ze te leren kennen. Aken heeft me er klaar voor gemaakt, steeds één dag tegelijk. Zo werkt Aken. Zo werkt de liefde.

Bewaard onder Persoonlijk | 5 Comments

Tags: , , , , , , ,

← Vorige pagina — Volgende pagina →