Perfectie is saai

Geplaatst op 12 juli, 2011 

We zijn perfecte spirituele wezens die een menselijke ervaring hebben. We zijn hier om te ervaren hoe het is om menselijk te zijn.

Het zijn woorden van Robert Burney uit zijn boek ‘Codependence – De Dans van Gewonde Zielen‘

Ik vind het werkelijk prachtige woorden, niet zozeer dat we perfecte spirituele wezens zijn maar dat we hier zijn om te ervaren hoe het is om menselijk te zijn. We zijn hier niet om spiritueel te worden, dat zijn we al. We zijn hier om menselijk te zijn, menselijkheid te ervaren. We zijn hier niet om op te stijgen naar weet ik veel welke hogere dimensie. We zijn hier om met de beide poten stevig op de grond te staan.

Maar waarom zou het perfecte spirituele wezen dat we zijn, zo graag willen ervaren hoe het is om mens te zijn?

Ik kan maar één reden bedenken: perfectie is saai. Het perfecte spirituele wezen dat we zijn wil maar wat graag in de huid van een mens wegkruipen om al hotsend, knotsend en botsend de imperfectie van het mens-zijn te ervaren. Wat een genot moet dat zijn, ver weg van die saaie perfectie. En het stomste dat je dan kunt doen is de perfectionist proberen uit te hangen. Niet doen. Gun dat spirituele wezen het feest van de imperfectie.

Bewaard onder Citaten, spiritualiteit | 4 Comments

Tags: , , ,

Controle en codependency

Geplaatst op 7 juli, 2011 

Henny Bos schreef alweer een nieuwe informatiebrochure over codependency, dit keer over het thema ‘Controle’.  Je kunt de pdf versie hier gratis downloaden:

Controle & Codependentie – Henny Bos

Wat ik van hem heb begrepen, is er nu ook een boek over codependency in de maak. Materiaal heeft hij genoeg getuige zijn informatiebrochures.  Ik denk dat veel mensen blij zullen zijn dat er ook een Nederlands boek komt over codependency.

Henny gebruikt consequent de Nederlandse term ‘codependentie’. In het Nederlands kom je ook wel de term ‘medeafhankelijkheid’ tegen. Zelf geef ik de voorkeur aan de oorspronkelijke Engelstalige termen ‘codependency’ of ‘codependence’.

Het onderliggende fenomeen laat zich moeilijk uitleggen, een allesomvattende definitie bestaat niet en er worden verschillende termen gebruikt voor hetzelfde begrip en dat maakt het bespreken ervan nog lastiger dan het al is.

Maar misschien is dat juist nuttig.  Een wezenlijk aspect van het helingsproces is om stapje voor stapje eigen verantwoordelijkheid leren nemen voor je gevoelens, behoeften, overtuigingen, gedachten, oordelen, waarheden, keuzes, communicatie….. kortom: voor je leven.

Hierin past het om ook te leren wat codependency voor jou persoonlijk betekent. Wat het voor jou betekent kan anders zijn dan wat het voor een ander betekent en dat herkennen en erkennen is heel gezond.

Voor meer gratis e-books over codependency:

Bewaard onder Codependency | Reageer

Tags: , , , ,

Een introductie in codependentie door Henny Bos

Geplaatst op 17 mei, 2011 

Als vervolg op zijn uitgaven ‘Basiskennis van codependentie‘ schreef Henny Bos een nieuwe informatiebrochure over codependentie. Je kunt hem hier gratis downloaden:

Een introductie in codependentie – Henny Bos

Codependency, codependence (Engels), codependentie, medeafhankelijkheid (Nederlands)… Allemaal krengen van termen voor een kreng van een verschijnsel. Ik ben blij dat dit kreng ook in Nederland wat aandacht krijgt.

Meer over Codependency lees je in het gratis e-book (Nederlandse vertaling): ‘Codependence – Dans van Gewonde Zielen‘.

Bewaard onder Codependency | Reageer

Tags: , , ,

Relatieshit

Geplaatst op 14 april, 2011 

Laatst schreef ik over de angst die toeslaat als iemand me vraagt een bio te schrijven. Maar het kan nog erger: iemand die tijdens een eerste afspraak als openingsvraag op je afvuurt: ‘vertel eens iets over jezelf’. Een echte sfeerkiller!

‘Nou, je wilt dat ik iets over mijzelf vertel? Ik ben professioneel knoflook tester maar dat heb je waarschijnlijk al geroken. Zullen we nu dan ergens shoarma gaan eten?’

Guess what? We houden allebei van shoarma en van knoflook en zijn al die tijd op zoek geweest naar de ware, naar een soulmate, een tweelingziel…

Onze relatie ontwikkelt zich stormachtig. Van de drie levens, het jouwe, het mijne en het onze, blijft van het jouwe en het mijne steeds minder over. Een half jaar later leven we alleen nog voor elkaar. We  zien het als onze missie om elkaar compleet en heel maken.

Onze behoeften zien er dan uit als de sliertjes in een bord spaghetti: alles in- en door elkaar gedraaid en verwikkeld. Wat is jouw behoefte en wat de mijne? Wat heb jij nodig en wat heb ik nodig? We weten het zelf niet en toch verwachten we van elkaar dat we helderziende zijn en dat we precies weten wat de ander nodig heeft. Zonder dat we daar zelf om vragen natuurlijk.

Nog wat later in de relatie beleven we meer pijn dan vreugde. Eigenlijk is er nauwelijks nog vreugde. We voelen ons eenzaam in het samen zijn maar praten daar nooit over. Als die ander nou maar verandert komt alles goed.

Maar die ander verandert niet en we beginnen elkaar erom te haten. Doodsbang als we zijn om in de steek te worden gelaten, blijven we bij elkaar.

Één van ons speelt de agressieve John Wayne rol en de ander de passieve rol van martelaar. De dynamiek tussen deze twee rollen voelt voor ons vertrouwd want onze ouders speelden in hun relaties diezelfde disfunctionele rollen. Gezonde rolmodellen kennen we niet. Wat zijn dat?

We vergelijken onszelf voortdurend met anderen. We trekken vrienden aan die flink in de problemen zitten zodat we ons beter voelen dan onze vrienden. We helpen en redden ze graag want dan voelen we ons zo goed over onszelf. En als we ook maar heel even het idee hebben dat onze vrienden beter zijn dan wij, dan bekritiseren we ze en maken ze belachelijk. Niet waar ze bij zijn natuurlijk. Of misschien toch maar dan op een passief-agressieve manier.

Hulp zoeken? Nee, wij hebben geen problemen. Anderen, die hebben problemen maar wij niet. Trouwens, wat zouden de buren wel niet denken?

Tien jaar later hebben we onze pijnlijke relatiepatronen keer op keer herhaald, steeds op zoek naar liefde, naar vervulling en heelheid. Maar we vonden het nooit daar waar we zochten, buiten ons zelf.

Wat wij liefde noemden, was codependency. In het Nederlands co-dependentie of medeafhankelijkheid.

Vroeg of laat krijgen we onze wake up call en zijn we klaar om onze problemen uit handen te geven aan een hogere kracht, zijn we klaar voor de eerste stap van het spirituele twaalf stappen programma: Wij erkenden dat wij machteloos zijn over anderen – dat ons leven onhanteerbaar was geworden.

De andere stappen van dit krachtige spirituele programma zullen volgen, de stappen zullen ons vinden, precies zoals we nodig hebben. Het zal de relatie met onszelf drastisch verbeteren en als gevolg daarvan (niet andersom) ook de relaties met anderen.

‘Love hurts, love scares, love wounds and mares any heart’ zong Nazareth in 1976.

Nee, liefde doet geen pijn, dat is codependent bullshit. Wat pijn doet is de afwezigheid van liefde of de liefde buiten jezelf zoeken.

Meer over Codependency lees je in het gratis e-book (Nederlandse vertaling): ‘Codependence – Dans van Gewonde Zielen‘.

Bewaard onder Codependency, Verhaaltjes | Reageer

Tags: , , , ,

In wonderen geloven

Geplaatst op 31 maart, 2011 

Veertig dagen lang gewerkt aan ‘Project Miracle’ zoals Melody Beattie het noemt in haar boek ‘Make Miracles in Forty Days’. Veertig dagen lang elke dag 5 – 10 dingen opschrijven waar je dankbaar voor bent. Alleen of samen met een iemand die je genoeg vertrouwt om je dagelijkse schrijfsels mee uit te wisselen.

De subtitel van Melody’s boek luidt: ‘Turning what  you have into what you want’. ‘What you have’ gaat over dankbaarheid voor alles wat er is. Alles, niet alleen de leuke momenten maar ook, of juist vooral, momenten die gepaard gaan met boosheid, frustratie, verdriet en angst. ‘Project Miracle’ betekent ‘what you have’ via dankbaarheid veranderen in ‘what you want’.

Op papier klinkt het allemaal geweldig en ook het opschrijven van de dagelijkse dankbaarheid is leuk om te doen. Vooral schrijven over waar ik van baal of wat niet gaat zoals ik wil, brengt opluchting en verlichting.

Maar nu ben ik toe aan de wonderen en ik heb ze na veertig dagen nog niet zien gebeuren. Ja, wel die kleine alledaagse wondertjes. Die zijn ook leuk en het is fijn om er even een moment bewust bij stil te staan. Zoals vandaag toen mijn dochter me zei: ‘Ik ga op de trampoline springen en jij wordt blij’.

Ik ben toe aan de grote wonderen. Ik wil dat het universum eens flink uitpakt met een wonderen festijn. In haar boek schrijft Melody om na veertig dagen door te gaan met de dankbaarheid, maar om het minimaal veertig dagen de kans te geven. Ik ga er graag mee door want ik ben nieuwsgierig en heb ook wel een paar wonderen nodig.

De afgelopen weken voelden aan als shit. Robery Burney schrijft in ‘Codependence – De Dans van Gewonde Zielen‘ dat als je je shit voelt, dat je dan bemest wordt om te groeien. Nou, bemesting genoeg de voorbije weken: projecten die niet lopen, samenwerkingen die niet echt van de grond komen  en vooral twijfel en onzekerheid of ik mijn koers wil gaan verleggen en zo ja, hoe.

En alsof dat nog niet genoeg is, ben ik op dit moment Brene Brown’s boek ‘The Gifts of Imperfection’ aan het lezen met ook al zo’n mooie subtitel: ‘Let go of who you think you’re supposed to be and embrace who you are’. Door Brene Brown’s onderzoek naar schaamte en kwetsbaarheid, begin ik me bewust te worden hoe dat in mij werkt en dat is confronterend om onder ogen te zien. Maar gelukkig heb ik dan weer ‘Project Miracle’ om daar dankbaarheid op los te laten.

Er is wel een ander wondertje gebeurd trouwens. Vorige week viel ineens en onverwacht het nieuwe boek van Petra Maartense in de brievenbus: ‘De Magische Gouden Ring’. Een vertelling die je in één adem uitleest. Een verhaal dat voor mij perfect aansluit bij ‘Project Miracle’ van Melody Beattie. Als je ‘De Magische Gouden Ring’ leest, ga je namelijk weer in wonderen geloven. Sterker nog: je gaat erop vertrouwen dat ze gebeuren.

En zo heb ik met ‘Project Miracle’ en ‘De Magische Gouden Ring’ een ijzersterk duo in handen om me de wonderen te brengen die ik nodig heb.

Mijn dochter had vandaag op school een toverstafje geknutseld. De symboliek van een  toverstafje in huis bevalt me wel.

Lees ook:

Bewaard onder Boeken, Persoonlijk | 3 Comments

Tags: , , , , , , , ,

Massale bemesting

Geplaatst op 17 maart, 2011 

In zijn boek ‘Codependence – De Dans van Gewonde Zielen’ schrijft Robert Burney:

If it feels like shit, you are being fertilized to grow.

Als dat zo is, en op persoonlijk niveau kan ik het als waarheid herkennen, dan wordt op dit moment een gigantische strontkar geleegd op aarde.

Bewaard onder Citaten | 1 Comment

Tags: , ,

Het gaat om de relatie met onszelf

Geplaatst op 3 maart, 2011 

Het tweede ‘aha moment’ na het beluisteren van de interviews met Robert Burney op blogtalkradio:

There is nothing wrong with who we are. It’s our relationship with who we are that got all screwed up in childhood. We have the power to change how we relate to ourself. That’s what this work is about. If we think there is something wrong with who we are, then we are like screwed. It’s really important to recognize there is nothing wrong with who we are. It’s how we learned to relate to ourself that got all messed up. We have the power to change how we relate to ourself.

(Robert Burney)

En waarom is dit dan een aha moment? Opluchting en focus. Opluchting dat er niks, ik herhaal: niks, mis is met WIE WE ZIJN. We zijn OK, precies zoals we zijn. Focus omdat de richting van onze aandacht en ons werk nu helder is: onze relatie met onszelf. Als we focussen op wie we zijn vanuit de perceptie dat er iets ‘fout’ is met ons, dan komen we in een moeras van oordelen en innerlijk geweld terecht. Focussen we op onze relatie met onszelf, dan hebben we de mogelijkheid en de gereedschappen daar iets aan te doen.

Lees ook:

 

Bewaard onder Citaten, Codependency | Reageer

Tags: , , ,

Die wond blijft altijd een gevoelige plek

Geplaatst op 1 maart, 2011 

Zoals ik in de vorige blogpost schreef, leverden de interviews met Robert Burney op blogtalkradio mij enkele ‘aha momenten’ op.

Aha moment 1:

Our wounds don’t go away. The point is we want to take enough power away from them so they are not dictating how we are living. (….) We are taking power away from the wounds. We are changing how we are relating to the wounds and taking power away from them so they are not running our life.

The wound doesn’t completely heal. The things that happened to us are still going to be sore spots  but they are not going to be internal landmines.

(….) acknowledge them, relate to them in a healthier way, in a loving and compassionate way, and at the same time we stop them from running our life.

(Robert Burney)

Waarom is dat nou een aha moment? Omdat het helpt weg te blijven uit de valkuil dat een diepe emotionele wond uit de kindertijd op een gegeven moment helemaal geheeld is en dat het dan klaar en gedaan is. Dat is niet zo. Die wond zal altijd een gevoelige plek blijven. Het is nodig van die gevoelige plek te gaan houden, er vrienden mee te worden.

En tegelijkertijd helpt het om telkens als die wond van zich laat horen (voelen), het kind dat we waren te eren, te herkennen en erkennen. Terwijl, en dat voeg ik eraan toe, we leren in het hier en nu te leven.

Lees ook:

Bewaard onder Citaten, Codependency | 2 Comments

Tags: , , ,

← Vorige pagina — Volgende pagina →