Geld genoeg

Geplaatst op 20 december, 2011 

Die paar keer per week dat ik een half uur op de fiets zit, biedt een prachtige gelegenheid om waar te nemen waar mijn denkgeest zich mee bezig houdt. De laatste tijd viel me op dat het thema regelmatig geld was. Meer specifiek: dat ik niet genoeg geld had.

Ik had daar op een gegeven moment wel genoeg van en besloot al fietsend mijn denkgeest eens aan het werk te zetten met de volgende opdracht: bedenk zoveel mogelijk dingen die ik het afgelopen jaar kon doen en waar ik genoeg geld voor had.

Het resultaat was een bijzonder mooie lijst en, belangrijker nog, dat ik me al snel de koning te rijk voelde.

Note to self: zet die denkgeest eens wat vaker gericht aan het werk.

Bewaard onder Persoonlijk | 6 Comments

Tags: , ,

Luisteren naar je gevoel met je verstand erbij

Geplaatst op 29 september, 2011 

Na de zomervakantie begon ik bij een nieuwe Tai Chi groep en een nieuwe lerares. De afgelopen jaren beoefende ik vooral de zwaard- en waaiervorm en deze nieuwe groep beoefent de Pekingvorm, een vorm waarvan ik alleen bepaalde bewegingen herken.

Het is alsof ik na jaren Tai Chi weer helemaal opnieuw begin en dat roept soms  gevoelens van spanning en weerstand bij me op. Gevoelens die weer allerlei gedachten lanceren om niet naar Tai Chi te gaan en die gedachten bouwen vervolgens een aardig verhaaltje op waardoor het zelfs aannemelijk lijkt om niet te gaan.

Niet gaan klinkt verleidelijk want dan ben ik ook meteen van die onaangenaam voelende spanning en weerstand verlost. Zou ik naar mijn gevoel luisteren, dan zou ik zomaar kunnen beslissen om niet te gaan. Maar is dat verstandig?

Kiezen vanuit je gevoel, het klinkt zo mooi. Maar om een keuze te maken is soms wel wat meer nodig. Behoeften bijvoorbeeld: vanuit welke behoeften kies je? Ook al roept de Tai Chi les bij mij gevoelens van spanning en weerstand op, toch ga ik naar de les vanuit mijn behoefte aan beweging en leren, vanuit mijn behoefte aan zorg voor mijn lichaam en geest. Die behoeften vervul ik door wel te gaan.

Het soms zo verguisde verstand is een handig gereedschap om te reflecteren en om de onderliggende behoeften helder te krijgen. En tijdens dat proces lossen ook die gevoelens van spanning en weerstand langzaam op om plaats te maken voor nieuwsgierigheid.

Tot nu toe ben ik steeds wel naar de les gegaan en heb me niet laten leiden door de gevoelens vooraf. Had ik dat wel gedaan, dan had ik mezelf gesaboteerd.

Lees ook: Verstand en gevoel

Bewaard onder Persoonlijk | 9 Comments

Tags: , , , , ,

Verstand en gevoel

Geplaatst op 27 september, 2011 

Al geruime tijd ben ik betrokken bij een project om een online community te creëren. De visie van de bedenker ervan en ook zijn doel spraken me aan en ik besloot mee te doen.

Met de tools die het Internet tegenwoordig biedt, is het mogelijk om snel (als het moet kan het zelfs binnen een dag) een community te starten maar vanaf het begin verliep het project moeizaam en er deden zich allerlei vreemde tegenvallers voor.

Pas een paar weken geleden herkende ik het patroon: het project stroomde niet, het voelde als drijfzand waarbij je bij elke beweging verder wegzakt in plaats van vooruit komt.  Mijn gevoel zei ermee te stoppen en ik begon alvast stappen te ondernemen de community in de onafgemaakte vorm over te dragen aan de bedenker.

Vorige week kreeg ik een telefoontje van de bedenker van de community en we bedachten een noodscenario om de boel vlot te trekken. Het plan klonk goed maar voelde niet goed. Rationeel zag het er allemaal goed uit maar het gevoel zei er toch echt mee te stoppen.

De volgende dag kreeg ik een e-mailtje van de bedenker: na een nachtje slapen had hij besloten er alsnog mee te stoppen. Verrassend? Zoals ik al zei: het project stroomde niet.

Samengevat: Peter, volg je gevoel. Je mag erop vertrouwen.

Bløf over de opstand van het hart en het verstand:

Bewaard onder Persoonlijk | 10 Comments

Tags: , , , ,

Mindfucks ontfucken

Geplaatst op 18 oktober, 2010 

Mindfucks, mijn blogposts staan er vol van zo neem ik aan. Of misschien is dat ook weer een mindfuck 🙂

Iedereen heeft gedachten en overtuigingen die voor waarheid worden aangenomen en die nooit zijn gechecked of ze wel echt waar zijn. Je zou zo zeggen dat je een mindfuck meteen kunt herkennen maar helaas is dat niet zo. Mindfucks zijn bijzonder gehaaid en hardnekkig.

Een mindfuck communiceert zichzelf het liefst als de absolute waarheid. Iemand zegt bijvoorbeeld: ‘Geld is de wortel van alle kwaad.’ Er is dan nauwelijks ruimte voor een ander idee over geld. Iets prettiger klinkt het al als iemand zegt: ‘Ik denk dat geld de wortel is van alle kwaad.’ De spreker neemt dan eigen verantwoordelijkheid voor zijn idee over geld (ik denk dat…) en er is meer ruimte voor een ander idee over geld.

De afgelopen weken had ik ontmoetingen met de meest uiteenlopende mensen, mensen met verschillende ideeën en inzichten, mensen met verschillende mindfucks. Wat mij intrigeert als ik naar al die verschillende mensen luister, is dat het steeds moeilijker wordt om iets voor waarheid aan te nemen. Er zijn alleen verschillende gedachten, ideeën en inzichten.

Karin Ramaker schreef laatst in haar blogpost ‘Je droombaan vinden via blog. Of microblog.’ : ‘Overtuigen wil ik al lang niet meer’. Als reactie schreef ik: ‘ (….) inspireren is het nieuwe overtuigen.’

Mindfucks kun je ontfucken door naar andere mensen te luisteren, door uit te wisselen en te delen. En omdat dit een continu proces is, is het nodig dat we elkaar blijven ontmoeten.

Bewaard onder Communicatie, Mening, Persoonlijk | 9 Comments

Tags: , , ,

Denken en intuïtie

Geplaatst op 15 oktober, 2010 

Iedereen heeft wel iets dat hij of zij wil loslaten. De vrouw in het laatste filmpje van Ganpati Spirit wil ook iets loslaten. Kijk en luister zelf:

Loslaten dat je denkt dat je denken het beter weet dan je intuïtie….

Ik vind dit zo ontzettend mooi. Vooral omdat ik net aan het lezen ben over een herkenbaar probleem: het denken dat denkt gelijk te hebben, het beste idee/inzicht/gedachte te hebben. Nou, dat wil ik zo langzamerhand ook wel loslaten.

Bewaard onder spiritualiteit | 8 Comments

Tags: , ,

Het universum van voelen

Geplaatst op 25 januari, 2010 

Ik voelde me onrustig. Gedachten die me alle kanten opstuurden: schrijf dit, schrijf dat, doe dit en doe dat. Ik wilde van alles tegelijk en kwam tot niks. Ik voelde me onrustig van veel willen doen maar niks uitvoeren. Het idee dat ik pas rust zou hebben als alles wat ik wilde doen was afgewerkt, wakkerde de onrust nog verder aan.

Nou heb ik gemerkt dat als ik me focus op hoe ik me voel, ik tot allerlei ontdekkingen kom. De onrust die ik voelde speelde zich voornamelijk af ik het bovenste deel van mijn lichaam, zo ongeveer vanaf de bovenzijde van mijn borst tot en met mijn hoofd. Daar voelde ik spanning en onrust. De rest van mijn lichaam voelde moe. Ik voelde ineens ook een soort van koortsachtige tinteling door mijn lichaam stromen.

Als je echt met aandacht naar je lichaam gaat en het van top tot teen scant, dan kom je tot de ontdekking dat er een heel universum van gevoelens schuil gaat onder je huid. Zoiets als de onder water wereld die Jacques Cousteau vroeger zo mooi in beeld bracht.

Toen ik merkte hoe moe ik me voelde was de beslissing snel genomen om door te gaan met niks doen. Dat wil zeggen: lekker horizontaal op de bank, ogen dicht en mezelf toestaan even te slapen. Die gedachten die me alle kanten op wilden sturen waren snel verdwenen. De onrust ook.

Er zit een wereld van verschil tussen iets willen doen (denken) en iets nodig hebben (gevoelens en behoeften). Om te ontdekken wat je nodig hebt kun je het beste even voelen.

De wil om iets te doen is krachtig gereedschap om in actie te komen en iets te ondernemen. Maar nog krachtiger is het als je dat gereedschap in dienst stelt van waar je behoefte aan hebt.

Lees ook: Mijn eigen slavendrijver

Bewaard onder Persoonlijk | 2 Comments

Tags: , ,

De dakloze en de Uggs

Geplaatst op 18 januari, 2010 

Ik heb boodschappen gedaan en loop naar huis. Onder een afdak naast de supermarkt staat een vrouw daklozenkranten te verkopen. Af en toe koop ik wel eens zo’n krant waarvan een deel van de opbrengst naar de dakloze gaat.

Ze staat daar regelmatig en telkens als ik haar passeer heb ik de keuze wel of geen krant bij haar te kopen. En als ik geen krant koop, passer ik haar dan zonder haar aan te kijken of kijk ik haar juist wel aan? En als ik wel een krant koop, doe ik dat dan voor mezelf of doe ik dat echt voor haar of voor allebei?

Terwijl ik haar passeer zie ik ineens haar laarzen: zij draagt UGGS! Wat er dan in mijn denkgeest gebeurt heet in computertaal een IF-THEN-ELSE constructie:

Ik koop dus geen krant en terwijl ik verder loop, vraag ik me af wat er is gebeurd. Ik kan onmogelijk zeker weten dat de Uggs die ze draagt echte dure Uggs zijn of goedkope nep-Uggs. Misschien waren het wel helemaal geen Uggs en dacht ik dat alleen maar omdat er op  Twitter zo belachelijk veel over Uggs wordt gesproken.

Maar de reden waarom ze wel of geen echte Uggs draagt doet er helemaal niet toe. In plaats van blij voor haar te zijn dat ze warme voeten heeft in de vrieskou, in plaats van te genieten van het plezier van geven en ontvangen, heb ik mezelf in gijzeling laten nemen door mijn denkgeest die overschakelde op ‘crazy-mode’ toen ik haar laarzen zag.

De werkelijkheid klopte niet met het plaatje dat mijn denkgeest van een dakloze heeft en ook niet met het plaatje dat mijn denkgeest van een Uggs-draagster heeft. In computertaal: GOTO crazy mode.

Godzijdank ben ik geen computer en kan ik reflecteren op wat ik doe. En wat zou het handig zijn als computers dat ook konden 🙂

Credits: Dit artikel is geïnspireerd door ‘See the madness within yourself‘ van Irina Almgren.

Bewaard onder Persoonlijk | 14 Comments

Tags: , ,

Briljante denkgeest

Geplaatst op 13 augustus, 2009 

De woorden ‘niet’ en ‘nooit’ vind ik toch wel aardig bizar. Het universum kent ze niet, onze denkgeest ook niet (denk maar eens niet aan chocolade ijs en waar denk je dan ineens aan? Juist, aan chocolade ijs) en toch heeft onze denkgeest die woorden uitgevonden.

Rara hoe kan dat? Hoe kan onze denkgeest woorden uitvinden die het zelf niet herkent? En zou dat ook voor andere woorden gelden, dat onze denkgeest ze wel heeft uitgevonden maar niet herkent?

Ik hou het er maar op dat onze denkgeest zo uitermate briljant te werk gaat dat het zelfs dingen kan uitvinden die het niet herkent. Dat het iets heeft uitgevonden en dan zegt ‘Wow, te gek dat ik dit heb uitgevonden! Maar wat is het eigenlijk?’

(Geïnspireerd door ‘Vrolijk‘, een blogpost van Petra Maartense)

Bewaard onder Communicatie, Mening | 2 Comments

Tags: , , ,

← Vorige pagina — Volgende pagina →