Over #BCM13: de kwaliteit van klein

Geplaatst op 26 augustus, 2013 

Na mijn eerste bezoek aan Edwin Mijnsbergen twee jaar geleden en het tweede bezoek vorig jaar samen met Michael Minneboo, ontstond het begrip bloggersconferentie Middelburg. Afgelopen vrijdag was editie #BCM13 aan de beurt. Beter weer konden we niet hebben. Het was zomers en alleen om die reden al een dag met een hoog vakantiegevoel gehalte.

In de trein op weg naar Middelburg lukt het me maar niet het kopje koffie aan de man te brengen dat ik onverwachts over heb. Een mevrouw die ik aanspreek of zij misschien interesse heeft neemt niet eens de moeite om oogcontact te maken en loopt door alsof ik niet besta. Misschien spreek ik wel Chinees en verstaat ze me niet, dat kan natuurlijk. Volgende keer toch maar eens Zeeuws leren.

Vanuit Roosendaal rijden elk uur twee treinen tot in Vlissingen. Volgens de NS zijn dat intercity’s maar ik noem het stoptreinen, ze stoppen namelijk op alle stations. Ook station Kruiningen – Yerseke doen we aan. Ik heb er vroeger menig somber verblijf ondergaan. Een vrolijke boel is het er nog steeds niet en die gore frietlucht van een tegenoverliggende fabriek blijft me gelukkig bespaard omdat de ramen in de trein niet open kunnen. Wat wel veranderd is, is dat de bussen naar het veerpont Kruiningen – Perkpolder niet meer rijden. Ik mis het niet.

In Middelburg lopen Michael en ik vanaf het station naar de Grote Markt waar we Seventy-Seven opzoeken, de stamhut van Edwin Mijnsbergen. Als we net aan de koffie en de thee zitten komt Edwin ook. Met de herinneringen aan #BCM12 nog vers in het geheugen is het net alsof een heel jaar in slechts een week tijd is verstreken.

We doen eerst een blogrondje, dat wat ons in eerste instantie samen heeft gebracht. Michael schrijft, blogt, interviewt en publiceert zoveel dat hij gewoon de  stripjournalist van Nederland is. Bij strips denk ik in eerste instantie aan Michael en pas daarna aan de strips die ik vroeger las zoals Asterix & Obelix. Edwin vertelt over allerlei nieuwe projecten waar hij dankzij het bloggen en prachtige initiatieven als Middelburg Dronk , een online encyclopedie over de geschiedenis van drinken en uitgaan in Middelburg, toen en nu, in is gerold. De namen van enkele zeer gerenommeerde bedrijven en organisaties in combinatie met de rechtdoorzee aanpak van Edwin, doen verlangen naar een nieuw bezoek volgend jaar.

Als ik vertel gaat het al snel over dingen die ik heb meegemaakt en een pittig verhaal over heb, maar waar ik niet over blog. Waarom niet? Ik weet dat niet precies, misschien omdat ik het idee heb dat sommige dingen niet op mijn blog passen. Ik word aangemoedigd en aangespoord juist wel over die dingen te bloggen. Eerst publiceren en dan pas nadenken herhaalt Edwin zijn woorden van vorig jaar nog eens.

Edwin trakteert ons op een heerlijke lunch. Hij neemt ons mee naar de Kloverniersdoelen waar we in een prachtige binnentuin zitten. Als ik niet zou weten waar ik was en iemand zou me zeggen dat ik op een mooie wijnboerderij in Zuid-Frankrijk zat, zou ik het meteen geloven.

Na de lunch maken we een wandeling. Edwin leidt ons over de bolwerken die Middelburg omgeven. Het is de plaats en het moment voor de première van mijn gedicht dat je zowel snelseks-gedicht als snel-seksgedicht kunt noemen (voor wie nieuwsgierig is naar dit gedicht: voor een tientje stuur ik het je toe). We passeren een hekje. Het verhaal gaat dat er wel eens mensen overheen hangen om seks te hebben. Het hekje is niet bijzonder, het uitzicht wel. Het verhaal ook.

Onderweg passeren we ook de prachtige plek waar vroeger miniatuur Walcheren  stond en wat is verplaatst naar een veel minder mooie locatie buiten de stad. En ook een lelijke bouwput middenin de stad komt voorbij. De lelijke betonnen bak staat vol water en er is weinig fantasie of creativiteit voor nodig om voor deze plek een beter lot te verzinnen. Een paar dikke slangen die het water in de bak doen borrelen moeten voorkomen dat hier een muggenplaag ontstaat. De bouwput is er al jaren zonder dat er iets gebeurt. Ook dat is Middelburg.

Terug bij de stamhut hebben we nog een uurtje voor drankjes en verhalen. Omdat Michael een flink stuk treinen voor de boeg heeft, nemen we op tijd afscheid van Edwin en van zijn mooie stad en zijn verhalen.

Michael en ik stappen weer in de intercity stoptrein en een uur later kan ik er in Roosendaal uit om over te stappen. Ik heb nog geen zin om naar huis te gaan en besluit naar de Oude Markt te lopen en daar op een terras nog even stil te zitten bij  vandaag.

In vind het heerlijk om van mezelf minder van alles en nog wat te moeten. Die innerlijke slavendrijver doet het na al die jaren eindelijk wat rustiger aan. Maar wat nog fijner is, is dat vrienden je welgemeend aanmoedigen om iets te gaan doen waarvan je denkt: het klinkt zo logisch dit te gaan doen, waarom het heb ik er zelf niet aan gedacht? Dan zijn vrienden echte vrienden. Hun aansporing heb ik veel liever dan die van mijn slavendrijver.

Lees over #BCM13 ook:

Aan de blogpost van Edwin heb ik de titel voor de mijne ontleend: de kwaliteit van klein.

Over #BCM12 en #BCM11 lees je in:

Is BCM nou een conferentie of een conventie? Het is als grap geboren en ik heb gemerkt dat ik beide begrippen door elkaar gebruik. Conferentie is het meest passende woord maar  ook dat dekt de lading voor geen meter. Het gaat voor 100% over vriendschap.

Bewaard onder Persoonlijk | 3 Comments

Tags: , , , ,

Filosofische bespiegelingen over twaalf huishoudelijke apparaten

Geplaatst op 23 augustus, 2012 

Het is alweer even geleden dat Michael Minneboo en ik in Middelburg op bezoek waren bij Edwin Mijnsbergen. Ik blogde er eerder over in ‘Passie is ook niet alles‘.

Michael maakt prachtige filmpjes. Zo heeft hij een serie filmpjes op zijn blog waarin hij andere bloggers interviewt. In Middelburg interviewde en filmde hij Edwin, je kunt het resultaat hier zien: Video: Blogger Edwin Mijnsbergen.

Toen we na afloop van een lang verblijf op het terras van Edwin’s stamhut een wandeling door de stad maakte, had ik niet in de gaten dat Michael nog steeds aan het filmen was.

Laat jezelf rondleiden door Middelburg en charmeren door stadsgids, stadsdichter en stadsblogger Edwin Mijnsbergen:

Eind dit jaar blog ik vijf jaar. Bloggen heeft me een heleboel opgeleverd om dankbaar voor te zijn maar in het bijzonder ben ik dankbaar voor mijn blogvrienden.

Bewaard onder Bloggen | 8 Comments

Tags: , , , , ,

Passie is ook niet alles

Geplaatst op 18 juli, 2012 

Vorige week waren Michael Minneboo en ik op bezoek bij Edwin Mijnsbergen. Hun verslagen lees je hier: Bloggersconventie Middelburg (verslag Michael) en Op bezoek in Middelburg: Peter de Kock en Michael Minneboo (verslag Edwin).

Drie bloggers onder elkaar. In de trein op weg naar Middelburg hadden Michael en ik de bijeenkomst ‘Bloggersconventie Middelburg 2012′ gedoopt: #BCM12.  Vooral de ’12’ is belangrijk want dat geeft aanleiding te veronderstellen dat er volgend jaar een #BCM13 komt.

Wat mij het meest heeft geraakt vorige week waren de schaduwkanten van passie.

In mijn Twitter timeline zie ik regelmatig workshops voorbij komen die je beloven te helpen bij het ontdekken van je passie. Hartstikke leuk hoor, je passie ontdekken, maar belangrijker nog is leren omgaan met je passie.

Van je passie kun je het ene moment intens gelukkig zijn en het andere moment diep bedroefd, boos of gefrustreerd. Passie lijkt alle gevoelens die een mens kan ervaren alleen maar te versterken. En dat is mooi en vreselijk, heerlijk en ellendig.

Ik weet niet of ze je er dit ook bij vertellen als je een workshop volgt ‘ontdek je passie’. Ik weet eigenlijk niet of het inderdaad zo werkt, dat je je passie kunt ontdekken. Misschien is het andersom, dat je passie jou ontdekt. En wees dan voorbereid op de spreekwoordelijke roller coaster ride.

Ik hoor daar vrijwel niemand over, over de schaduwkanten van passie, dat passie je hard confronteert met je mogelijkheden en beperkingen, met de dingen die je wel kunt veranderen (jezelf) en die je niet kunt veranderen (anderen), met willen doorzetten en willen opgeven.

En dat is de herinnering die ik koester aan het samen zijn met Michael en Edwin vorige week: dat we daar goudeerlijk over konden zijn. Het heeft me best ontroerd en moed gegeven. Bedankt vrienden.

Passie: lees goed de bijsluiter.

Bewaard onder Bloggen, Persoonlijk | 9 Comments

Tags: , , , ,

Waarom maakte ik die keuze ook alweer?

Geplaatst op 23 augustus, 2011 

Soms maak ik een keuze, een goede keuze zelfs, en vergeet ik later waarom ik die keuze ook alweer maakte.

Echt vervelend wordt het pas als ik me dan ook nog eens ga focussen op de minder leuke consequenties van die keuze. Ook goede keuzes hebben namelijk minder leuke consequenties: voor het ene kiezen betekent het andere laten, bij elke keuze win je iets en neem je afscheid van iets.

Misschien helpt het als ik even concreet wordt.

Jaren geleden ben ik minder gaan werken. Een goede keuze want ik wilde meer afwisseling, vrijheid en creativiteit en in het werk dat ik toen deed, vond ik dat niet in die mate die ik graag wilde. Daarbuiten vond ik wat ik zocht in overvloed:  bloggen bijvoorbeeld.

Maar de consequentie was ook minder geld in de portemonnee en dat laat zich soms merkbaar voelen. Vooral op het einde van de maand.

Afgelopen vrijdag had ik afgesproken met Edwin Mijnsbergen. Ik lees zijn blogs bijzonder graag en zijn manier van bloggen intrigeert me, ik was dus benieuwd genoeg hem eens persoonlijk te ontmoeten. Dat hij in Middelburg woont vond ik een prettige bijkomstigheid omdat ik die stad graag nog eens wilde bezoeken nadat ik er eind juni een paar uurtjes heerlijk had rondgeslenterd.

Ik had een vroege trein genomen. Aangekomen bij het NS station in Middelburg overwoog ik mijn opties: hier uitstappen en een paar uurtjes door Middelburg zwerven voordat ik Edwin zou ontmoeten of in de trein blijven zitten en doorrijden naar Vlissingen en daar nog even van de zon, zee en wind genieten.

Het werd zon, zee en wind. Daarna treinde ik terug naar Middelburg voor mijn afspraak met Edwin. Ik had geen idee waar ik precies met hem over wilde praten en het bleek een prima plan om geen plan te hebben. Vanaf het moment dat we neerstreken op het terras werd elke vorm van regie onmogelijk want verschillende verhalenvertellers schoven aan bij ons tafeltje.

’s Avonds in de trein op weg naar huis herinnerde ik me waarom eind van de maand het geld meestal op is. Omdat ik minder ben gaan werken vanwege mijn verlangen naar vrijheid, afwisseling en creativiteit. Omdat ik van zo’n dag als in Middelburg hou, omringd door verhalenvertellers en verzadigd met verhalen.

Bewaard onder Persoonlijk | 6 Comments

Tags: , , , , , ,

Laat jezelf zien (2)

Geplaatst op 13 september, 2010 

Op zijn blog ‘Mijns Inziens‘ vroeg Edwin Mijnsbergen welk blog of welke blogpost ooit impact op je heeft gehad en waarom. Hier mijn antwoord:

Een website/blog die mij rond 2002 bij de keel heeft gegrepen en dat sindsdien nog regelmatig doet, is http://www.joy2meu.com/ van Robert Burney.

Wat deze man mij heeft geleerd is dat, wil je een boodschap overbrengen, het nodig is om jezelf als boodschapper tot diep in je ziel te laten zien. Er zijn veel boodschappers met een mooie boodschap maar een boodschap doet pas wat met je als de boodschapper laat zien wie hij is. En dan bedoel ik niet de sterke en succesvolle kanten (die laten we allemaal maar al te graag zien) maar de emotionele en kwetsbare kanten. En juist die kanten maken een boodschapper geloofwaardig.

Een ander voorbeeld ter onderbouwing van mijn betoog. Ik zag laatst de documentaire ‘It might get loud’ met Jimmy Page, The Edge en Jack White. Wat mij daarin het meeste raakte was dat deze topgitaristen de guts hebben om te erkennen dat ook zij soms het gevoel hebben geen pepernoot te kunnen spelen, dat niks ze lukt op de gitaar. Zo’n opmerking brengt het gitaar spelen meteen down to earth. En zoiets doet Robert Burney met zijn manier van werken ook.

Lees ook: Laat jezelf zien

Bewaard onder Bloggen, Mening | 4 Comments

Tags: , , ,

← Vorige pagina