Elke dag zit vol met ‘eend-momenten’

Geplaatst op 6 november, 2013 

Lang geleden, in wat voelt als een ander leven, reed ik in een 2CV, een eend. En wat heb ik er toen op gemopperd. Als je 2CV gaat rijden weet je dat je bepaalde ongemakken voor lief moet nemen en dat deed ik dus niet. Elk ongemak was aanleiding om te mopperen. Als die eend kon praten had ie op een dag gezegd: bekijk jij het maar, jou vervoer ik niet meer, ga maar fietsen. En dat laatste ben ik uiteindelijk ook gaan doen.

Vrijdag reed ik voor het eerst sinds dat vorige leven weer in een eend en het was een goddelijke ervaring. Maar wat een spijt dat ik er vroeger niet meer van kon genieten.

Elke dag zit vol met van die ‘eend-momenten’ waar je over kunt mopperen of van kunt genieten. Kies je voor mopperen, bereid je dan voor dat als het onderwerp van je gemopper er niet meer is, je tot de ontdekking komt dat je het mist, dat het veel mooier was dan je toen kon beseffen.

Dus kies voor genieten.

Lees hierover ook: ‘Geduld‘ van Petra Maartense

Goddelijke 2CV

 

Bewaard onder Fotobloggen, Persoonlijk | 4 Comments

Tags: , , , ,

Spijt is bemesting van het verlangen

Geplaatst op 12 augustus, 2013 

De volgende dag ben ik al vroeg wakker. Mijn tent staat tot ongeveer 10 uur in de schaduw dus ik kan nog lekker een paar uur slapen als ik dat wil. Maar dat wil ik niet want zonder enig intern debat of strijd zijn al mijn cellen het erover eens en scanderen: koninginnenrit, koninginnenrit, koninginnenrit…….

Om acht uur als de meeste campinggasten nog slapen, ben ik al onderweg. Bij een benzinestation gooi ik mijn tank vol, eet een broodje, koop er eentje voor onderweg en drink koffie. En dan het gas erop over de Autobahn. Ik passeer een punt dat ik vanuit de verte al vaak heb gezien. Het is een energiecentrale die vanaf een restaurant vlakbij het drielandenpunt in Vaals bij helder weer aan de horizon is te zien.

170 km later verlaat ik bij Koblenz de Autobahn en weet vanaf dat moment niet hoe verder. Ik weet wel waar ik heen wil maar niet precies hoe er te komen. Ik rij Koblenz binnen en zie even later een enorme rivier onder me. Ze is als een enorme slang die net iets heeft gegeten dat eigenlijk te groot is voor haar lijf.

Even denk ik dat het de rivier is die ik vandaag zo graag wil volgen maar het is de Rijn. Dan wordt het even lastig want ik wil terug naar een afslag die ik gemist heb richting Cochem. Cochem, zo weet ik, ligt aan de Moezel en dat is de rivier die ik zoek.

Na een rondje Koblenz zie ik weer een bord dat wijst in de richting van Cochem. Bij een benzinestation besluit ik even te stoppen om te tanken en de weg te vragen. Op zo’n moment ben ik mijn illustere leraar Duits bijzonder dankbaar dat hij me ooit zover heeft gekregen het beruchte boek ‘Wortschatz’ van buiten te leren. En zo komt het dat ik nog steeds weet dat het Duitse woord ‘etwa’ allerlei betekenissen heeft die je kunt onthouden aan de hand van het ezelsbruggetje BOEMS:

Aan dat woord heb ik op dat moment niks maar twee aardige mevrouwen helpen me op weg. Ik moet een brug oversteken en ze geven me twee plaatsnamen die me zullen leiden naar die prachtige weg vlak naast de Moezel. Ik rij verder maar zie geen brug. Wel een flinke rivier. Is dit…..? Ik stop, klap mijn vizier open en vraag aan een man die zijn hond uitlaat of dit de Moezel is. Het moet hebben geklonken als een toerist die in Parijs onderaan de Eiffeltoren vraagt of dit de Eiffeltoren is maar dat maakt me niks uit. De man knikt en ik ben blij. Ik heb de Moezel gevonden.

Vanaf nu kan het freewheelen beginnen. 10km later nog steeds geen brug. Hoewel de weg waar ik rijd prachtig is, zie ik aan de overkant van het water een weg die nog prachtiger lijkt. En dan zie ik aan de overkant in een groene heuvel met grote letters de naam staan van één van de twee plaatsnamen waar ik op moest letten. Ik rij dus aan de verkeerde kant van de Moezel.  Nu snap ik ook de opmerking over een brug: ik had terug moeten rijden en daar via een brug de Moezel oversteken.

Ik keer om en ben weer in de drukte van Koblenz waar ik wel de bewuste brug vind maar geen enkel bordje met daarop één van de twee plaatsnamen. Ik ga hier en daar wat creatief om met de verkeersregels in een poging alsnog de juiste route te vinden. Dan stop ik met het belachelijke gedoe waar ik mee bezig ben. Ik kwam hier om van een mooie tocht langs de Moezel te genieten, wat maakt het uit of ik dat links of rechts van de Moezel doe? En dan nog wat: op  verschillende plekken zijn bruggen over de Moezel gebouwd om over te steken. Waarom moet ik dat per se hier in Koblenz doen? Dus ik eindig waar ik was begonnen: met de Moezel aan mijn rechterhand. De man met de hond is dan al weg. Misschien zit ie nu via Facebook wel te vertellen over die motorrijder die vroeg naar de Moezel.

Het freewheelen kan opnieuw beginnen. Dit is waar ik voor gekomen ben: langs de Moezel van Koblenz naar Trier.

En dan begint de spijt van gisteren zijn verhaal te vertellen. Dat het gezegde dat je beter spijt kunt hebben van iets dat je wel hebt gedaan dan van iets dat je niet hebt gedaan, niet waar is. Omdat spijt van iets dat je niet gedaan hebt je verlangen doet groeien om het alsnog te doen. Door de spijt over mijn bezoek aan Maastricht ben ik nu mijn koninginnenrit aan het maken.

En wat ben ik dan ook dankbaar voor die monteurs van Motoport die mijn motor elk jaar weer in uitstekende conditie houden, voor mijn keuzes lang geleden die me aan een motorrijbewijs hebben geholpen en voor de mensen die al die prachtige wegen hebben aangelegd. En wat te denken van fossiele brandstoffen? Meer dan prima om naar alternatieven te zoeken maar bij gebrek aan beter voor mijn motor kan ik er toch moeilijk bezwaren tegen hebben? Nee, dan is dankbaarheid  beter op haar plaats. En geld? Wat een geweldig spul is dat zeg, dat ik er alles mee kan betalen wat nodig is om zo’n prachtige tocht te maken.

De tocht door het Moezeldal is prachtig, met recht een koninginnenrit. Maar dat is het niet alleen vanwege de schoonheid want ongeveer halverwege voel ik dat het fysiek zwaar is zo lang op de motor en de warmte laat zich nu ook goed voelen. Stoppen doe ik alleen om te tanken, voor sanitaire bezigheden of om het broodje te eten en een paar slokken water te drinken. Hoewel er langs de Moezel overal toeristische dropjes zijn, heb ik geen zin ergens een uur op een terras te gaan zitten. Als ik zin heb om motor te rijden, dan wil ik ook rijden.

En zoals verwacht steek ik de Moezel verschillende keren over. Dan weer heb ik haar links en dan weer rechts. Beide wegen zijn even prachtig en liggen even dicht langs de waterkant. Het is hier prima rijden. In de dorpjes die ik passeer is het druk met toeristen maar op de weg is het heerlijk rustig en kan ik lekker doorrijden.

Bij Trier aangekomen is het mijn plan om toeristisch binnendoor naar Aken te rijden. Maar als ik een bordje snelweg zie in de richting van Bitburg is de verleiding te groot en kies ik voor de snelweg. Als ik veel later zie dat Aken dan nog 130 km rijden is en mijn benen genoeg hebben van steeds dezelfde houding, ben ik blij met mijn keuze.

De laatste kilometers rij ik door een stukje België waar ik vaker heb gereden. Het ziet er grauw en troosteloos uit. Dorpjes die iets uitstralen van: blijf hier weg want hier liggen verhalen verborgen die je beter niet kent.

Rond half vijf land ik op een terras bij het drielandenpunt. In de verte zie ik de energiecentrale die ik  ’s morgens ben gepasseerd. Ik pak de kaart en bekijk de route die ik heb gereden. Ik heb er zowat acht uur over gedaan, enkele korte tussenstops meegerekend. In mijn benen laat zich dat goed voelen. Ik bedank de spijt van gisteren en besluit voor morgen helemaal niks te plannen.

Bewaard onder Persoonlijk | 2 Comments

Tags: , , ,

Dankbaarheid voor 2012: vooruitkijken

Geplaatst op 28 december, 2012 

Het einde van het jaar is voor mij niet alleen een moment om achteruit te kijken maar vooral een moment om vooruit te kijken. Aan goede voornemens doe ik niet maar sinds 2004 schrijf ik aan het einde van het jaar op wat ik het in het nieuwe jaar graag wil meemaken. Lekker graven naar wat ik echt graag wil, erover dromen en fantaseren en het daarna opschrijven.

Dromen zijn geen bedrog alleen hebben sommige dromen langere tijd nodig voor ze werkelijkheid worden. En andere dromen manifesteren zich op een andere manier.  Dan droom ik bijvoorbeeld van financiële vrijheid en krijg ik iets wat steeds meer lijkt op vrij zijn van mijn gedachten.

De uitdaging is niet het dromen zelf maar het herkennen van alle geschenken, ze met beide handen aannemen en dank je wel zeggen.

Lees ook:

 

Bewaard onder Persoonlijk | Reageer

Tags: ,

Dankbaarheid voor 2012: veranderingen

Geplaatst op 27 december, 2012 

Als ik zo tegen het einde van het jaar achteruit kijk, dan zie ik vooral veranderingen. Hoewel mijn externe wereld chaotischer lijkt dan ooit tevoren, ervaar ik in mijn innerlijke wereld het tegenovergestelde.  Het is er goed vertoeven dankzij alle veranderingen. Als dankbaar voorbeeld daarvan: wegkijken van mijn gedachten.

 

Bewaard onder Fotobloggen, Persoonlijk | 3 Comments

Tags: , ,

Dankbaarheid voor 2012: bloggers

Geplaatst op 25 december, 2012 

Zou ik om welke reden dan ook de keuze maken om afscheid te nemen van social media, dan zou ik als eerste mijn Facebook account opheffen. Die keuze is erg gemakkelijk omdat ik weinig met Facebook doe. Daarna zou LinkedIn aan de beurt zijn. Ook die keuze zou vrij gemakkelijk zijn omdat ik LinkedIn een saai netwerk vind. Daarna worden de keuzes lastiger. Google+ zou het volgende netwerk zijn waar ik mee zou stoppen en daarna Twitter. Vooral Twitter zou ik missen.

Maar al deze netwerken staan in de schaduw van wat ik elke dag in mijn RSS reader binnen haal. Daar komen elke dag de blogs binnen die bijdragen aan de kleur van mijn dag. Sommige blogs lees ik aandachtig, andere vluchtig. Maar zelfs als ik alleen de kopjes zou lezen zou ik me verrijkt voelen telkens als door mijn RSS reader blader.

In mijn serie dankbaarheid voor 2012 mogen bloggers daarom niet ontbreken. Bloggers: bedankt, jullie zijn belangrijker voor mij dan ik in woorden kan uitdrukken.

Lees ook:

Bewaard onder Bloggen | 9 Comments

Tags: ,

Dankbaarheid voor 2012: de schaduwzijde

Geplaatst op 24 december, 2012 

Dankbaarheid voor 2012, het is niet zo moeilijk om dankbaar te zijn voor leuke gebeurtenissen. 2012 had ook een schaduwzijde, een aantal blogs zijn daar getuigen van:

Dankbaar voor deze momenten? Ik zeg het zo: dankbaar voor waar deze momenten me uiteindelijk gebracht hebben.

Bewaard onder Persoonlijk | 2 Comments

Tags:

Dankbaarheid voor 2012

Geplaatst op 20 december, 2012 

Terugbladeren door je leven, dat kan als je blogt. Ik heb een aantal blogposts uitgezocht die me herinneren aan dankbare momenten in 2012:

Bijzondere ontmoetingen:

Muziek en film:

Spontane gekke dingen:

Reizen en ontdekken:

Stuk voor stuk herinneringen die symbool staan voor het beeld dat ik begin dit jaar van 2012 had: Dromen over 2012. Dromen komen uit.

Bewaard onder Bloggen, Persoonlijk | 2 Comments

Tags: ,

Spelregels van het universum: overvloed en dankbaarheid

Geplaatst op 5 oktober, 2012 

Een onderwerp waar ik nog wel eens mee overhoop lig: overvloed. Maar waarom zou ik dat doen? Op dit moment heb ik alles wat ik nu nodig heb.

Spelregel 14: overvloed en dankbaarheid

Overvloed is de natuurlijke staat van het universum. Het is de vrij stromende energie, die letterlijk overal in onuitputtelijke voorraad aanwezig is en gratis beschikbaar is voor iedereen die zich opent om het te ontvangen. Als wij geen totale overvloed in ons leven ervaren, weten we dat we ons met hand en tand verzetten tegen de natuurlijke stroom van overvloed. We openen ons voor overvloed, door dankbaarheid te voelen voor alles wat we al hebben.

Lees ook de andere spelregels:

De spelregels van het universum zijn afkomstig van het ‘Spiegelogie fanclubspel‘ van Willem de Ridder.

Bewaard onder spiritualiteit | 4 Comments

Tags: , , , ,

← Vorige pagina — Volgende pagina →