Klein is rijk
Geplaatst op 20 augustus, 2015
We hebben best wel wat problemen in de wijk waar ik woon. Zwerfafval is er daar eentje van, op sommige plekken is het werkelijk vies, echt vies.
Wereldwijd is dit zwerfafvalprobleem helemaal een nachtmerrie om je bijna machteloos van te voelen. In je eigen wijk, buurt of straat is het te behappen, of rondom je eigen huis. We hebben er in de wijk sinds deze week weer iemand bij die gaat meehelpen met het opruimen van zwerfafval. Het omdenken van machteloosheid naar eigen macht begint in je eigen wijk.
Gisteren kreeg ik van een imker uit de wijk een potje honing afkomstig van een bijenvolk in onze wijk. Die bijen hebben misschien wel voedsel gekregen van de bloemen die we dit jaar zo massaal hebben gezaaid op een braakliggend terrein aan de rand van de wijk. Bloemen, de mensen die de bloemen zaaiden, de bijen, de imkers, allemaal uit eigen wijk.
We hebben in de wijk ook een buurtmoestuin. At ik toch vandaag aardappelen uit onze eigen wijk! En lekker hoor. Aan de grond toevertrouwd en verzorgd door iemand uit de wijk. En wat er over is delen we met elkaar.
Krijgt iemand uit de wijk een prachtige serie boeken. Die gaan dan via de minibieb de wijk in.
En zo kan ik nog wel even doorgaan.
De wereldproblemen lossen we er niet mee op maar ook de oplossing daarvan begint ergens in het klein in onze eigen straat, buurt en wijk. Begin klein want klein is kansrijk, klein is rijk.
Meer over onze wijk lees je op onze wijkblog.
Bewaard onder Mening | 4 Comments
Tags: buurtbeheer, invloed, macht, machteloosheid, rijkdom
Je missie ligt voor je deur
Geplaatst op 2 augustus, 2015
Je kunt ervoor op pelgrimstocht naar Santiago gaan, over gloeiende kolen lopen, hallucinerende drugs gebruiken, onder hypnose gaan, jezelf de verlichting in mediteren of een dure coach inhuren….
Allemaal dingen die je kunt doen om te ontdekken wat je missie is. Doe ze gewoon, doe ze allemaal, doe ze daar waar mogelijk tegelijk zoals onder hypnose hallucinerende drugs gebruiken en dan over gloeiende kolen lopen.
Er is een shortcut, een olifantenpaadje zeg maar.
I don’t think we have a calling.
I do think it’s possible to have a caring.
Seth Godin in zijn blogpost In search of your calling.
Gooi die voordeur open en kijk om je heen. Die straat waar je woont, je buurt en je wijk, geef daar eens om, begin daar eens mee. Dan kunnen die hete kolen en al die andere ongemakken altijd later nog.
Bewaard onder Citaten, Mening | 5 Comments
Tags: buurtbeheer, missie, Seth Godin
Guerilla gardening en guerilla maaien
Geplaatst op 22 juli, 2015
Foto 1: zondag 19 juli 2015
Ik mocht er dit nog wel over Twitteren:
Ieniemienie stukje ‘stout bijenlint’ #guerillagardening pic.twitter.com/rauwOqB4bw
— Peter de Kock (@peterdekock) July 19, 2015
Foto 2: maandag 20 juli 2015
En ik had dat zaad nog wel expres tussen die betonblokken ingezaaid om het buiten het bereik van de maaimachine te houden. Het aangrenzende veld moet je weten, is zo’n plek waar de gemeente de heesters heeft geruimd om te besparen op de kosten voor groenonderhoud.
Er zou gras worden gezaaid want dat is volgens de mensen die er verstand van hebben goedkoper in onderhoud (alleen wel minder goed voor het milieu). Alleen: dat gras zijn ze volgens mij vergeten in te zaaien, misschien om het nog goedkoper te maken. Denk ik: laat die bloemetjes dan staan, is het extra goedkoop en voor ons mooier.
Maar misschien heeft de gemeente dit wel niet gedaan en is het een staaltje guerilla maaien geweest.
Lees ook: Soms kent een burgerinitiatief alleen verliezers
Bewaard onder Fotobloggen | 8 Comments
Tags: buurtbeheer, gemeente, guerilla gardening, Oosterhout
Alledaagse dingen met de potentie van een universum
Geplaatst op 27 juni, 2015
Deze week was ik te gast op een netwerkbijeenkomst van het sociaal wijkteam en mocht daar in een pitch van twee minuten (veel te kort natuurlijk ) vertellen over wijkinitiatieven.
Na afloop vroeg iemand me hoe ik nu kijk naar de aannemers die twee jaar geleden voor een bouwproject bezit hadden genomen van een deel van de wijk en waar ik me een half jaar lang aan had geërgerd omdat ze zich niet gedroegen als goede gasten van de wijk.
Dat ik dankbaar voor ze ben. Zonder de irritatie van toen was ik misschien wel nooit in beweging gekomen om al die mooie en leuke dingen te doen die ik nu doe.
Irritatie, je denkt er niet aan dat je er echt wat aan kunt hebben, dat het een prikkel is om in beweging te komen. En als je die beweging dan eenmaal maakt, gaan tal van ’toevalligheden’ je een handje helpen. Zo kwam ik toevallig deze tweet weer tegen:
https://twitter.com/SWT_Oosterhout/status/373024587761467392
Het was het begin van heel veel verandering:
Wat een enerverend netwerkavondje met/van/bij @SWT_Oosterheide Met 48 uur in een dag kreeg ik nog niet alles gedaan wat daar is ontstaan
— Peter de Kock (@peterdekock) September 26, 2013
Je staat er niet bij stil maar die alledaagse dingen als irritatie of een tweet hebben de potentie van een heel nieuw universum.
Lees ook: Er leeft en speelt veel meer in je wijk dan je denkt
Bewaard onder Persoonlijk | 2 Comments
Tags: buurtbeheer, dankbaarheid, toeval
Wat valt er te leren van een mislukt burgerinitiatief?
Geplaatst op 24 mei, 2015
Soms kent een burgerinitiatief alleen verliezers. Maar hoe dan weer verder?
Eerst eens even achterom kijken: wat heb ik zelf gedaan dat heeft bijgedragen aan de mislukking?
Ik hoef daar niet lang over na te denken: ik heb de ambtenaren gefaciliteerd om heerlijk vanuit de comfortzone, de manier van werken die bekend en vertrouwd is, al vele jaren lang, om te gaan met een burgerinitiatief.
Ik heb ze daarvoor alle ruimte gegeven en ze geen strobreed in de weg gelegd. Ik ben te lief voor ze geweest en ze geen moment geprikkeld het over een andere boeg te gooien. Tot het laatste moment bleef ik erop vertrouwen dat het wel in orde zou komen terwijl ik toch al diverse waarschuwingssignalen had gekregen in de vorm van een heleboel werk waar maar geen vooruitgang tegenover stond.
Wat had ik zelf anders kunnen doen?
Ik had direct contact kunnen opnemen met de aannemer die in opdracht van de gemeente de heesters zou verwijderen en daarmee, rechtstreeks, afspreken en afstemmen wanneer en hoe ze ‘mijn’ plantvak gereed zouden maken.
Ik had ook de onderhoudsovereenkomst voor het plantvak niet kunnen tekenen. Door dit te doen speelde ik mee met de regels waarvan ik vind dat ze niet passend zijn bij de situatie. Ik had me tot de verantwoordelijke wethouder kunnen wenden en vragen of dit de manier is of om burgerinitiatieven te stimuleren.
Ik heb niks tegen juridische toestanden mits ze bij de situatie passen. Als ik middenin de wijk een schietbaan wil aanleggen is het niet meer dan logisch als de gemeente alle juridische lades opentrekt. Maar als het gaat om bloemetjes in een plantvak, dan gaat het alleen om de vraag of mensen het mooi of lelijk vinden. Laat die juridische lades dan maar lekker dicht en verlaag daarmee de drempel om initiatieven te nemen.
Ik heb mezelf teveel gedragen als een ambtenaar en te weinig als wijk-cowboy.
En dan mag ik nu naar anderen kijken: wat kan ik de gemeente aanbevelen?
De gemeente werkt met drie buurtbeheerders, stuk voor stuk prima mensen die aardig weten wat er in de wijken speelt en die ook de emoties kennen die zo kenmerkend zijn voor burgerinitiatieven.
De buurtbeheerders zijn de interface tussen de wijken en de gemeente, tussen de leefwereld van de burgerinitiatieven en de systeemwereld van de gemeente. Je kunt een burgerinitiatief nog zo mooi en gepassioneerd verkopen aan de buurtbeheerder, dan is dat nog geen enkele garantie dat het ook van de grond komt. Immers, de buurtbeheerder gaat met het initiatief de systeemwereld van zijn/haar organisatie in en daar is de verbinding met de mensen die het betreft een heel stuk losser (of zelfs geheel afwezig) en de verbinding met regels en procedures een stuk steviger.
Het is nodig dat de buurtbeheerders meer ruimte en bevoegdheden krijgen om zelf te beslissen over burgerinitiatieven. Ze kunnen natuurlijk advies inwinnen bij collega’s maar de buurtbeheerders horen zelf de beslissing te nemen en daarbij gesteund door die collega’s.
Het is hetzelfde als een verkoper: als die zijn product of dienst met een prachtig verhaal aanbiedt, wil hij niet horen ‘bedankt, ik ga het aan mijn chef voorleggen en die legt het dan weer voor aan de afdeling inkoop‘. Een verkoper wil zijn verhaal doen voor degene die de beslissingen neemt. En dat willen wij in de wijk ook. De buurtbeheerder hoort die beslisser te zijn en niet een organisatie vol ambtenaren op de achtergrond.
Geef de buurtbeheerders ook eens de ruimte om zich in de media te uiten in plaats van dat de afdeling communicatie dit doet. De buurtbeheerders kennen immers de mensen en de emoties die spelen, de afdeling communicatie staat daar mijlenver vandaan.
En als dat niet lukt. als het de gemeente niet lukt de buurtbeheerders meer ruimte en bevoegdheden te geven? Dan treedt de les in werking die ik van Coehoorn Centraal heb geleerd:
Dapper zijn betekent ook dat als iemand niet wil meewerken, als is het een belangrijke medewerker van de gemeente of provincie, zeggen: dan slaan we je gewoon over, wij gaan verder.
En dan nog dit: gemeente, gebruik social media nou toch eindelijk eens om de dialoog aan te gaan. Ga eens wat minder zenden en meer luisteren.
Bewaard onder Mening | 9 Comments
Tags: burgerinitiatieven, buurtbeheer, gemeente, Oosterhout
Soms kent een burgerinitiatief alleen verliezers
Geplaatst op 21 mei, 2015
Soms kun je een burgerinitiatief beter in een buurgemeente uitvoeren als de aarde voor zo’n initiatief daar wel vruchtbaar is
Waarom zou je tijd en energie in je eigen gemeente verpesten als je er een paar km verderop mooie dingen mee kan doen
Burgerinitiatieven zijn geen ‘gekke Henkie’ projecten en moet je van geen enkele gemeente accepteren dat ze je als zodanig behandelen
Soms kan dat betekenen dat je euthanasie moet plegen op je project omdat dat beter kan zijn dan dat het wordt vermoord.
Waarom ik dit Twitterde? Omdat ik gisteravond de stekker uit een mooi project heb getrokken. Het verhaal hierover begint waar ‘Ik mis de gemeente van een jaar geleden‘ ophoudt.
25 maart tekende ik de onderhoudsovereenkomst met de gemeente om een zogenaamd plantvak, een vak waar heesters werden geruimd om te besparen op de kosten voor groenonderhoud, in eigen beheer te nemen.
Het plantvak nog met de heesters
Samen met hoveniersbedrijf Jan van den Heijkant en actieve wijkbewoners zouden we dit plantvak keurig netjes inrichten met allerlei vaste planten voor de bijen. Dat zou allemaal gratis en voor niks gebeuren in ruil voor wat PR diensten.
Dit plantvak was het enige plantvak dat was overgebleven uit een traject met de gemeente dat al in december vorig jaar begon en dat als doel had meerdere van deze plantvakken te gebruiken om er bloemen voor de bijen in te zaaien. Nadat we daar met een aantal wijkbewoners aardig wat tijd en energie in hadden gestopt werd dat een ‘NEE’ van de gemeente uit angst dat omwonenden erover zouden klagen. Want, zo zei de gemeente, omwonenden vinden die bloemenmengsels maar onkruid.
En zo werd het plantvak waar ik de onderhoudsovereenkomst voor tekende de enige ’trofee’. Hadden we voor dit plantvak niet met een hoveniersbedrijf samen gewerkt maar hadden we dit bijvoorbeeld ook willen inzaaien met een bloemenmengsel, dan was ook dit plantvak waarschijnlijk niet door gegaan. Echt bevredigend was het op dat moment al niet meer maar het was beter dan niets.
De heesters in het betreffende plantvak werden door de gemeente volgens plan geruimd en daarna gebeurde er een tijdje niks. Het plantvak lag er slecht bij en er staken overal nog stukken van de heesters uit de grond.
De heesters zijn verwijderd
Op 19 april vroeg ik de gemeente naar het afwerken van dit plantvak zodat wer er aan de slag konden. Antwoord kwam al enkele dagen later: het plantvak zou eind week 18 / begin week 19 zaaiklaar liggen. Ik zou hierover nog een seintje krijgen.
Week 18 geen seintje.
Week 19 geen seintje.
Week 20 geen seintje.
Week 21 geen seintje, hoewel….
De heesters zijn afgevoerd
Afgelopen maandag kreeg ik ineens een brief van de gemeente: het was een bevestiging dat het door mij ondertekende onderhoudscontract van 25 maart was ontvangen en ter behandeling was doorgestuurd naar meneer X en dat ik uiterlijk 1 juli reactie zou ontvangen.
En toen was het ineens helemaal genoeg. Dan wordt alles wat er sinds december rondom dit project is gebeurd een optelsom. Burgerinitiatieven zoals dit project gaan gepaard met een hoop uren, allemaal gratis. Voor al dat gratis wil ik wel wat terug, namelijk dat het leuk is. Een hoop gratis uren stoppen in iets dat helemaal niet leuk meer is…? Hallo, ik ben ‘gekke Henkie’ niet.
En daarom liet ik de gemeente weten: Ik vind het ontzettend jammer te merken dat zo’n mooi project ondanks alle tijd en energie nog steeds op slot zit. Ik ga zo niet verder en trek mij terug als beheerder van dit vak.
Ik kan het niet opbrengen nog langer door te gaan met een project dat een aaneenschakeling van frustratiemomenten is geworden. En het doel dan, het bijenlint? Is dat dan niet belangrijk? Ja, dat is het zeker!
Dat het met het uitrollen van het bijenlint op de plekken waar de heesters verdwijnen niet zo soepel ging, dat was al snel duidelijk. Als mogelijk alternatief voor deze plekken vroeg ik daarom in februari al aan Thuisvester of we op het braakliggende terrein Warandepoort bloemen mogen inzaaien voor de bijen. Die reageerden enthousiast en met JA.
En daar zijn we nu en aantal weken bezig met het inzaaien van een paar duizend vierkante meters. Een prachtig project waar we alle ruimte en vrijheid hebben die burgerinitiatieven zo leuk maken, een project ook zonder de gemeente.
De gemeente gaat het plantvak nu inzaaien met gras. Dit project kent alleen verliezers, behalve de honden dan want die hebben weer wat extra vierkante schijtmeters.
PS: Volgens de gemeente was de brief die ik afgelopen maandag kreeg een vergissing en is de meneer die me het zaai-klaar seintje zou geven al even met vakantie.
Bewaard onder Mening | 9 Comments
Tags: bijenlint, burgerinitiatieven, buurtbeheer, gemeente, Oosterhout
Stel nou toch eens voor dat we hier een enorme goudader ontdekken?
Geplaatst op 3 mei, 2015
Op Koningsdag stonden Kees-Jan en ik op de Warandepoort heel hard in de grond te hakken en te spitten om er bloemen voor de bijen in te zaaien.
Stel nou toch eens voor dat we hier een enorme goudader ontdekken?
Het terrein is niet van ons maar stel nou toch eens voor dat we dankzij de vondst van een goudader over een fortuin konden beschikken, wat zouden we daar dan mee doen? Onze fantasie ging met het idee aan de haal:
Heesters planten op alle plekken waar de gemeente ze vanwege een besparing op groenonderhoud heeft weggehaald. En dat laten doen door een te gek hoveniersbedrijf zodat het er nog tien keer beter uit komt te zien als dat het was voordat de gemeente de heesters massaal ruimde.
De wijkbibliotheek redden. De stop die de gemeente er juist uit heeft getrokken weer netjes op z’n plaats zetten. Nee, sterker nog: een heel nieuw pand voor de wijkbibliotheek laten neerzetten dat nog prachtiger is dan dat paleis dat momenteel in het centrum wordt gebouwd.
De deuren van zwembad de Blikken die onlangs vanwege een bezuiniging zijn gesloten weer opnieuw openen. De zeer welkome kunstenaars van Stichting B.O.C.K. die later dit jaar intrek zouden nemen in het pand van het zwembad, zouden natuurlijk een ander tot de verbeelding sprekend pand in de wijk krijgen. Misschien wel op de Warandepoort midden in een bloemenzee want dat terrein zouden we ook kopen.
En activiteitencentrum de Bunthoef? Platgooien en er een gloednieuw pand voor terug in de plaats neerzetten en daar mooie wijkfeesten vieren.
En de speel-o-theek die, ook vanwege een bezuiniging, alle subsidie is kwijtgeraakt, zou zich nooit meer druk hoeven maken om financiële middelen of betaalbare huisvesting.
Om maar eens wat dingen te noemen…..
Je zou er een dikke middelvinger naar de gemeente in kunnen zien maar dat is het niet. Je zou er ook een wijk in kunnen zien die ertoe doet en dat is het ook.
Bewaard onder Mening | Reageer
Tags: buurtbeheer, geld, gemeente, Oosterhout, rijkdom
Ik mis de gemeente van een jaar geleden
Geplaatst op 12 april, 2015
November 2014 laat de gemeente weten heesters te gaan omvormen naar gras om te besparen op de kosten voor onderhoud. Later zal blijken dat het om 20% van alle heesters gaat, een flinke operatie.
Via Facebook vraag ik de gemeente om in mijn wijk de stukjes waar de heesters verdwijnen via een burgerinitiatief te mogen gebruiken voor het zogenaamde bijenlint: bloemen die als voedsel dienen voor de bijen. Via Facebook krijg ik geen antwoord. Dan maar per mail en dat leidt ertoe dat ik begin december aan tafel zit bij de gemeente.
Van de kant van de gemeente is weinig voorbereid, zo is er geen lijst met locaties die ik mag gebruiken voor het bijenlint. Er komen wel twee voorwaarden op tafel: het moet om aaneengesloten locaties gaan zodat er geen misverstanden ontstaan bij het maaien en de locaties mogen geen overlast opleveren voor de omwonenden. Als voorbeeld van overlast wordt genoemd omwonenden met tuintjes die er last van hebben als het zaad van de bloemen in hun tuintjes terecht komt.
Met wijkbewoners gaan we aan de slag om geschikte locaties in kaart te brengen. Die vinden we. We maken foto’s en geven op plattegronden precies aan waar deze locaties zich bevinden. Alle ingediende locaties worden door de gemeente afgewezen met als reden dat we in de wijk geen bloemenmengsels mogen gebruiken omdat omwonenden, zo zegt de gemeente, daarover gaan klagen omdat ze dat als onkruid ervaren.
De gemeente komt met het tegenvoorstel zelf een aantal locaties aan te wijzen die we mogen gebruiken. Dat tegenvoorstel komt er niet want de gemeente besluit deze locaties zelf te gaan inzaaien.
We stellen de gemeente voor om op de locaties waar de heesters verdwijnen en waar gras voor in de plaats komt toch ten minste witte klaver in te zaaien als voedsel voor de bijen. Ook dit voorstel gaat van tafel omdat er gemiddeld 1x per week wordt gemaaid.
Een jaar geleden kreeg ik van de gemeente nog een kilo van zo’n bloemenmengsel om het bijenlint verder uit te rollen en nu mogen we het niet gebruiken. Je mag het wel gebruiken hoor, zegt de gemeente, alleen moet je voor draagvlak bij de omwonenden zorgen. Draagvlak? Wanneer hebben we voldoende draagvlak? Dat weet de gemeente zelf ook niet. Het antwoord is dat we dat zelf moeten aanvoelen.
En zo staan we sinds november nog met lege handen. Wel een hoop tijd en energie er tegenaan gegooid met nul resultaat. Nou ja, ik mag wel één locatie gebruiken waar de heesters verdwijnen omdat we er geen bloemenmengsel gaan inzaaien maar omdat we er samen met een hoveniersbedrijf vaste bijenplanten gaan planten. Of ik dan wel even een onderhoudscontract willen tekenen met daarin de verklaring dat als het onderhoud niet voldoet aan de normen van de gemeente, de gemeente alles op mijn kosten mag weghalen.
En dan nu terug naar een jaar geleden.
We vroegen de gemeente om in de wijk een grasveld te mogen omvormen tot bijenlint. Dat mocht. Geen contract en we kregen van de gemeente nog advies en gereedschap om dit te realiseren.
We vroegen ook een ander grasveld te mogen omvormen tot buurtmoestuin. Ook dat mocht. En ook zonder contract en ook met advies van de gemeente hoe dit aan te pakken. Oh ja, en ook nog met twee vrachtwagens vol met compost toe.
Wat is er in een jaar tijd veel veranderd bij de gemeente. Waar is die gemeente gebleven met durf en enthousiasme? Waar is die gemeente gebleven die ons duwtjes in de rug gaf? Wat is er gebeurd dat de angst voor klagende omwonenden de dienst uitmaakt? Wat is er gebeurd dat lekker samenwerken plaats heeft gemaakt voor onderhoudscontracten?
Zijn het de verkiezingen geweest? Of de transities waar de gemeente de handen aan vol heeft? Zeg het maar…
Ik mis de gemeente van een jaar geleden.
Bewaard onder Mening | 4 Comments
Tags: buurtbeheer, gemeente, Oosterhout
Creative commons
Zwerven door het alledaagse van Peter de Kock is in licentie gegeven volgens een Creative Commons Naamsvermelding-NietCommercieel-GelijkDelen 3.0 Nederland licentie.
Neem voor commercieel gebruik eerst even contact met me op zodat we daar een afspraak over kunnen maken.