Zijn wie je nooit wilde zijn

Geplaatst op 24 maart, 2011 

Het is best een rare gewaarwording, dat je een moment bent wie je nooit wilde zijn.

Ik bracht woensdag mijn dochter naar school. Ik heb dan meestal even een moment nodig om te wennen aan tussen de ouders zijn. Thuis ouder zijn is voor mij een heel andere ervaring dan ouder zijn met andere ouders.

Op school kwam ik met een ouder in gesprek over voedselallergie. Als je kind allergisch reageert op bepaalde voedingsmiddelen, dan kan dat zeker in het begin een tijd van onzekerheid en frustratie zijn. Onzekerheid omdat het nodig is op zoek te gaan naar alternatieven en om maaltijden anders te bereiden. Frustrerend omdat het voedingsmiddel dat voor de allergische reacties zorgt, ineens opduikt op zowat alle etiketten. Met twee huisgenoten die allebei een lijstje hebben van voedingsmiddelen die voor narigheid kunnen zorgen, kan ik me heel goed inleven in die moeder die pas heeft ontdekt dat haar kind een voedselallergie heeft.

Ik sta daar dus in de klas, tussen de ouders, met een andere ouder te praten over kinderen met voedselallergie en wat dat voor je betekent als ouder.

Tien, vijftien, twintig jaar geleden zou ik me voor zo’n gesprek zeker niet hebben ingeschreven. Ik zal het je sterker vertellen: tijdens dat gesprek in de klas was ik iemand die ik vroeger absoluut niet wilde zijn. Als één van mijn vrienden me vroeger had verteld over zo’n ouders-onder-elkaar-gesprek, dan had ik hem waarschijnlijk hopeloos burgerlijk genoemd. Of erger nog. Maar zulke vrienden had ik niet, die ontweek ik zorgvuldig.

Twee dingen:

1. Ik had vroeger een hele lading oordelen over alles wat ook maar een beetje burgerlijk was. Ik geloof dat de bottomline was dat ik met een zodanig zwaar pakket aan pijn rondliep, dat ik me niet kon voorstellen ooit zelf ouder te kunnen zijn. Het is gemakkelijker anderen burgerlijk te noemen dan eens naar die pijn te kijken.

2. Mensen kunnen wel degelijk veranderen. Of zoals ik het zie: mensen kunnen de relatie met zichzelf diepgaand veranderen.  Er zijn momenten dat ik me verwonder over alle veranderingen. Helaas zie ik die veranderingen niet altijd maar ineens iemand zijn die ik vroeger nooit wilde zijn, werkt als een eye-opener.

Een beetje burgerlijk vind ik sommige dingen nog wel. Maar als ik er middenin zit en er vol overgave aan meedoe, heb ik het heerlijk menselijk.

Bewaard onder Persoonlijk, vaderschap | 8 Comments

Tags: , , , ,