Leven in de gekte

Geplaatst op 12 november, 2010 

Lees de krant. Kijk naar het journaal.

Sta dan even één minuut stil bij de zingeving en betekenis van alles dat je hebt gezien en gehoord en vul dan in:  de zingeving en betekenis van dat alles is…..

Je zou er gek van kunnen worden als je te lang stil staat bij deze vraag, vandaar dat je maar één minuut bedenktijd krijgt 🙂

Het zit zo. De wereld is gek, knettergek. Midden in die gekte op zoek gaan naar de zingeving en betekenis ervan, is een symptoom van diezelfde gekte. Logische verklaringen proberen te bedenken voor wat geen mens zou mogen accepteren zoals hongersnood en oorlog, is een teken van diezelfde gekte.

Economische verklaringen verzinnen om uit te leggen dat het mogelijk is dat de één een paar miljoen of miljard heeft en de ander sterft van armoede, is een teken van diezelfde gekte. Politieke verklaringen verzinnen waarom het verstandig is om ergens oorlog te gaan voeren, is een teken van diezelfde gekte.

Ik hou ook van verklaringen, verklaringen in de vorm van zingeving en betekenis, want het helpt me te accepteren wat er gebeurt. Meestal is het nodig vanuit een veel groter en ruimer perspectief te kijken naar wat er gebeurt om die zingeving en betekenis te vinden.

Je kunt daar ook te ver in gaan en door middel van verklaringen alles net zo lang te kneden tot het onacceptabele acceptabel is geworden. Maar hoe lang we ook kneden: hongersnood en oorlog zijn nooit acceptabel. Wie het tegendeel beweert denkt en praat vanuit de gekte.

Bewaard onder Mening | 19 Comments

Tags: , ,

De magie van acceptatie

Geplaatst op 21 oktober, 2010 

Het naar-bed-gaan-ritueel van mijn dochter bestaat uit een aantal stappen. Zo wil ze tijdens het tandenpoetsen graag een ter plaatse te verzinnen verhaaltje horen, wil ze dat ik nog even gitaar speel terwijl zij springend en zingend de vering van de matras uittest en wil ze als laatste dat ik nog een boekje voorlees.

Deze week wilde ze tijdens het tandenpoetsen een verhaaltje horen over ene tovenaar Foeksia.  Verrek, ik ken geen tovenaar Foeksia. Wat voor verhaaltje verzin ik over een tovenaar die ik niet ken? Wat voor tovertrucs doet die Foeksia?

Ik begin te verzinnen en te vertellen. Over dat die Foeksia op een dag helemaal niet meer wil toveren. Hij is het beu om alles maar te willen veranderen met zijn getover. Hij wil het leven wel eens een dagje accepteren precies zoals het is. Hij gaat de deur uit en laat alles gewoon gebeuren…

Wat denk je? Die Foeksia heeft de dag van z’n leven. Overal bijzondere ontmoetingen, ontroerende gebeurtenissen en allerlei verrassingen. Een dag van wonderen zonder ook maar één tovertruc.

Misschien een wat zware moraal voor een bedtijd verhaaltje maar ik heb het ermee gered.

Ik heb inmiddels wat research gedaan naar die tovenaar Foeksia. Dat blijkt helemaal geen tovenaar te zijn maar een miniheks uit een boek van Paul van Loon. Hier in huis is Foeksia sinds mijn verhaaltje een levenskunstenaar 🙂

Bewaard onder vaderschap, Verhaaltjes | 2 Comments

Tags: , , ,

Met een groothoeklens naar verschillen kijken

Geplaatst op 7 oktober, 2010 

Leren leven met verschillen, dat wil zeggen verschillen herkennen, erkennen en accepteren, is zoals ik het zie één van de lastigste kanten van het leven hier op aarde. Ik heb het hier niet over verschillen in de zin van dat de één graag kampeert en de ander zich liefst in vijf sterren hotel laat verwennen, al kunnen ook die soms lastig zijn.

Sommige mensen doen en zeggen dingen die, zo lijkt het, van een andere planeet zijn geïmporteerd. We wonen op dezelfde planeet, in hetzelfde land of zelfs in dezelfde stad of straat en toch zijn de verschillen soms net zo groot als tussen marsmannetjes en de mens.

Verschil in opvoeding, karakter, opleiding, milieu? Het zal best een rol spelen maar geeft het een verklaring voor het gedrag dat ten grondslag ligt aan oorlog, hongersnood, geweld, onderdrukking en uitbuiting? Een manier om als het ware met een groothoeklens naar die verschillen te kijken, is het Michael systeem.

Ik ga hier niet in detail uit de doeken doen wat het Michael systeem inhoudt, daarvoor bestaan  op Internet talloze  bronnen zoals www.michaelteachings.com . In Nederland heeft onder andere Jill van Maasdijk hierover geschreven in haar boek ‘Lichtwerk in Nederland’.

In het kort bestaan er zeven  zieleleeftijden: de zuigeling ziel, de baby ziel, de jonge ziel, de volwassen ziel, de oude ziel, de opgestegen ziel en de oneindige ziel. De eerste vijf zieleleeftijden komen op aarde voor, de opgestegen ziel en de oneindige ziel niet. Elke zieleleeftijd heeft zijn eigen manier om naar de wereld te kijken:

De zuigelingen en baby zielen zijn gericht op ‘Ik’. De jonge en volwassen zielen op ‘Ik en jij’ en de oude zielen zijn gericht op ‘Jij en ik zijn wij’

Wat de media ons voorschotelt, wat er bijvoorbeeld in de politiek gebeurt, wat de banken doen en wat er zich in het bedrijfsleven afspeelt, wordt begrijpelijker en daarmee gemakkelijker te accepteren (wat niet betekent dat je het ermee eens bent), als je ernaar kijkt vanuit het perspectief van het Michael systeem en zieleleeftijden.

De aarde is een plek, een thuis, waar verschillende zieleleeftijden hun ervaringen kunnen opdoen. Hoe gastvrij ben je als je dat in je huis kunt hebben? 🙂

Bewaard onder Mening, spiritualiteit | 4 Comments

Tags: , , , , ,

Wat is verlichting?

Geplaatst op 8 juli, 2010 

“Met verlichting bedoelen we niets anders dan dat alle aspecten van jouw wezen in het licht van bewustzijn mogen verschijnen. Verlichting betekent dus niet dat je je overal bewust van bent, maar dat je bereid bent je daarvan bewust te worden. Dat je bereid bent alles te aanvaarden en onder ogen te zien wat er in je leeft. Dat is liefde: accepteer jezelf zoals je bent.” – Pamela Kribbe in haar boek ‘Gesprekken met Jeshua’.

Ik dacht altijd dat verlicht zijn betekende dat je een soort van (Jezus Christus + Martin Luther King + Ghandi) in het kwadraat moest zijn.  De betekenis die Pamela Kribbe eraan geeft vind ik heel wat pragmatischer. Wel een klap in het gezicht van de spiritueeltjes die denken dat het niet OK is om af en toe boos te zijn 🙂

Bewaard onder Citaten, spiritualiteit | 8 Comments

Tags: , ,

Het huidige moment

Geplaatst op 19 oktober, 2009 

‘Wat het huidige moment ook inhoudt, aanvaard het alsof het jouw keuze was. Eerst aanvaarden, dan doen. Werk altijd mee, nooit tegen. Maak van het heden je vriend en bondgenoot, niet je tegenstander. Je leven verandert er op een wonderbaarlijke manier door.’

Eckhart Tolle in zijn boek De kracht van het nu

Bewaard onder Boeken, Citaten | Reageer

Tags: , ,

Dankbaarheid

Geplaatst op 3 mei, 2009 

Geïnspireerd door Melody Beattie’s nieuwe boek ‘The New Codependency’ ben ik weer aan het oefenen met dankbaarheid. Hardop of in gedachten ‘bedankt’ uitspreken voor een gebeurtenis, voor een gevoel of voor iets dat er ‘gewoon’ is.

Iets afwijzen wat er is levert stress op, irritatie, ergernis, frustratie.

Dankbaarheid helpt om negatieve energie te transformeren in positieve energie. Dankbaarheid betekent JA zeggen tegen wat er is, of het nou plezierig is of onplezierig. Dankbaarheid betekent erkennen wat er is. Dat wil niet zeggen dat je er om moet juichen.

‘Bedankt’ zeggen tegen een leuke gebeurtenis is gemakkelijk. Anders wordt het als er iets vervelends gebeurt. ‘Bedankt’ zeggen kan dan een ware uitdaging zijn. Soms lukt het niet om ‘bedankt’ te zeggen tegen de gebeurtenis zelf.

Toen ik deze week de eerste beelden zag van het drama tijdens Koninginnedag in Apeldoorn kon ik daar geen ‘bedankt’ tegen zeggen. Ik kon op dat moment niet accepteren wat daar was gebeurd. En toch was het gebeurd. Na even zoeken uiteindelijk ‘bedankt’ gezegd tegen het feit dat ik het gebeurde niet kon accepteren. Er is altijd wel iets om ‘bedankt’ tegen te zeggen. Soms is het even zoeken.

Lees ook: The New Codependency

Bewaard onder Actualiteit, Boeken, Persoonlijk | 5 Comments

Tags: , , ,

Je eigen weg vinden

Geplaatst op 14 maart, 2009 

Deze week las ik op de blog van Tim Brownson een guest post van Isabel Joely Black met de titel ‘Finding your own path’. Hierin schrijft zij:

“I’ve been working for a while with clients who are struggling to write what they really want to write……” “The most important thing for them is actually to find the confidence to write according to their own rules, rather than fitting in to somebody else’s – mine or not. It’s often more difficult than you’d think. We go to school and maybe college and university and we’re constantly told that there’s a certain way to do everything.”

Een tijdje geleden had ik wat materiaal van mijn blog verzameld en opgestuurd naar de organisatie van een schrijverscafé. Het leek me leuk om mee te doen aan een schrijverscafé en om voor te dragen voor een live publiek.

Een paar weken later kreeg ik een afwijzing. In de e-mail die ik kreeg stond één zin waar ik me door liet raken: als ik in het gezelschap van het schrijverscafé wilde passen zou ik mijn boodschappen anders moeten verpakken. Naast alle goed bedoelde feedback, de organisatie had er serieus aandacht aan besteed, was het deze ene zin die ik niet los kon laten.

Ik was geraakt in de pijn van alle keren dat ik mezelf heb verloochend om de acceptatie van anderen te ‘verdienen’. Keuzes gemaakt om er maar bij te horen want alles is beter dan de pijn van afwijzing. De behoefte aan acceptatie, althans de bevrediging ervan, kan een zelf-vernietigende uitwerking hebben als je de acceptatie steeds buiten jezelf zoekt. Daar deed die ene zin me aan denken, hier ligt nog een stukje heling panklaar op me te wachten.

Ik heb besloten de vorm waarin ik mijn boodschappen verpak niet aan te passen aan wie dan ook. De consequentie dat ik niet meedoe aan het schrijverscafé, accepteer ik. De consequentie is ook dat ik trouw ben aan mezelf. En daar deed het stukje uit de guest blog van Isabel Joely Black me aan denken. Lekker om de pijn met haar woorden te omhelzen.

Als je werk wordt afgewezen denk dan aan de naam ‘Dick Rowe‘, de man die ooit The Beatles afwees. Blijf je eigen ding doen op jouw manier.

Bewaard onder Persoonlijk, Schrijven | Reageer

Tags: , ,

In je kracht staan

Geplaatst op 10 maart, 2009 

Ik lees nogal eens een boek waar de lezer toch vooral wordt geadviseerd om in zijn/haar kracht te gaan staan. Dan lees ik zoiets en denk: ‘Klinkt goed, laat ik dat dan maar doen’. En wat ik dan wil is een soort van superman power, alles overzien wat er op deze planeet gebeurt en als een soort Tarzan uitschreeuwen: ‘Ik sta in mijn kraaaaaaaaaaaaacht !’

Maar zo werkt het niet met kracht. Misschien werkt het wel zo in stripverhaaltjes maar niet in het echte leven. Niet voor mij in ieder geval. Kracht is niet alles aankunnen. Kracht is niet onkwetsbaar zijn. Om in je kracht te staan hoef je geen superman te zijn.

Door kracht in te vullen als een vorm van alles aankunnen en onkwetsbaarheid ontneem ik mijzelf juist mijn kracht zo heb ik gemerkt. Want er zijn altijd situaties waarbij ik me kwetsbaar voel. Er zijn ook altijd situaties die ik op dat moment even niet kan accepteren of waarbij ik even wat tijd nodig heb om te komen tot een gepaste respons. En door kracht in te vullen als een vorm van alles aankunnen en onkwetsbaarheid voed ik de oordelen over mijn kracht. Of anders gezegd: voed ik de oordelen over het niet in mijn kracht staan.

Het is een bekende valkuil: iets nieuws aanleren (in mijn kracht staan) en er dan een zodanige vorm of interpretatie aan geven dat de prestatielat op een onmogelijke hoogte komt te liggen. En de oordelen verheugen zich al op het moment dat die lat niet wordt gehaald.

Het is ook nog eens disfunctioneel om kracht in te vullen als een vorm van onkwetsbaarheid of alles aankunnen. Het gaat voorbij aan het feit dat mens zijn nu eenmaal kwetsbaarheid met zich meebrengt. En dat er dingen gebeuren waar we op het moment zelf niet de gewenste respons op kunnen geven.

Kwetsbaar durven zijn en kwetsbaarheid kunnen accepteren, is juist kracht. Kracht is ook even tijd nemen om tot een gewenste respons te komen als het op het moment zelf even niet lukt. Kracht is accepteren wat er is en werken met wat er is. En als dat niet kan, als er iets gebeurt wat je op dat moment niet kunt accepteren, dan is kracht het accepteren dat je iets niet kunt accepteren.

Kracht is het hele spectrum aan gevoelens durven voelen. De angst, pijn en verdriet net zozeer als de vreugde en blijdschap. Kracht is na het vallen weer opstaan en leren van wat er gebeurd is.

Bewaard onder Codependency, Mening | 8 Comments

Tags: , , ,

← Vorige pagina — Volgende pagina →