Dichten voor een vrije stad

Geplaatst op 29 november, 2014 

Er zijn genoeg redenen om Oosterhout eens flink af te zeiken, bijvoorbeeld dat belachelijke verschil tussen de armen en de rijken.

Stijgende heffingen en belastingen waardoor leven alsmaar duurder wordt, steeds meer mensen met nauwelijks te eten op hun bord.

Economische modellen om dat onrecht goed te praten kun je bij de Sint maar beter achterwege laten.

Cijfergelul om het onacceptabele te onderbouwen, daar moet Sint echt flink van spouwen.

En dan mijn god, dat gekissebis en gebekvecht in de Raad. Politiek heet dat maar Sint krijgt daarvan zo’n jeuk in zijn naad.

Hoe positief je ook in het leven staat, we mogen deze zaken niet negeren. Maar laten we wat gaan doen en help allemaal mee het tij te keren.

Er zijn al zoveel mensen die de boel graag afbreken en willen slopen maar het hart van de Sint gaat uit naar de bouwers en zij die durven hopen.

En ook naar de dromers, want die maken mede het verschil op weg naar de stad die de Sint zo graag wil.

Een prachtige maffe stad waar iedereen graag heen gaat, waar overvloed stroomt naar waar gebrek en behoefte bestaat.

Waar mensen vanuit hun hart en ziel de stad transformeren tot een plek waar we onze en elkaars menselijkheid weer eren.

Waar het ondernemers niet enkel en alleen gaat om de poen maar ook om de samenleving en wat zij daarvoor kunnen doen.

Niet langer de politiek die over ons beslist, die 31 en nog wat B&W, want dat model kan nu echt wel door de plee.

De stad is van ons allemaal, van alle 55.000 en wij beslissen. Dan is democratie pas een feest dat je niet mag missen.

Een enorm avontuur waarvan je dacht dat het nooit kon, totdat je het met eigen ogen zag gebeuren omdat je er aan begon.

De boel verandert niet omdat de Sint het hier zit te dichten maar omdat we de ankers van onze comfort zone lichten.

Een leider of een baas hebben we daarbij echt niet nodig, mensen die ons vertellen wat we moeten doen zijn helemaal overbodig.

We gaan los, het nieuwe en onbekende tegemoet. We hebben de wind in de zeilen en we hebben moed.

We zullen achteromkijken op de dag dat we sterven en weten dat onze kinderen een betere wereld erven.

Voor het zover is zullen we alles wakker moeten shocken want voor een vrije wereld moeten we blijven rocken.

Dit gedicht was mijn bijdrage aan de Sinterklaasgedichtenwedstijd vandaag in café de Kloek in Oosterhout. De wedstrijd werd door de ORTS live uitgezonden in het radioprogramma ‘Oosterhout vandaag op zaterdag’.

 

Bewaard onder Muziek, Verhaaltjes | 4 Comments

Tags: , , ,

Hack een caravan

Geplaatst op 26 december, 2013 

Plaats: Middelburg
Iets nauwkeuriger: Seventy Seven
Datum: 23 december 2013
Tijd:  zal zo rond half zes ’s avonds zijn geweest
Wie: @emijnsbergen, @wkiezenberg, @langejanne en @peterdekock
Wat: operatie hack een caravan

Midden op de Markt staat een flinke ijsbaan en aan de kant waar de horeca zit is de hele boel overdekt: één grote partytent. Binnen in deze tent branden hier en daar gezellig vuurtjes, houden hete lucht kanonnen de boel een beetje op temperatuur,  zijn gezellig zit- en lighoekjes ingericht compleet met fauteuils en bankstellen met voor wie het koud heeft warme dekentjes en…..in het hoekje bij Seventy Seven staat een caravan. Voor de caravan staan houten kratten vol met LP’s en er staat ook een platenspeler, een versterker en een flinke luidsprekerbox. Wie dat wil kan er zelf een plaatje draaien.

Dus dat willen wij wel. Probleem is dat de naald van de platenspeler is verdwenen. En terwijl @emijnsbergen, @wkiezenberg en @peterdekock zitten te bedenken hoe ze aan een naald kunnen komen, pakt @langejanne z’n laptop en loopt naar de caravan. @peterdekock er achteraan. Eerst maar eens uitzoeken hoe aan stroom te komen.  @langejanne vindt in de caravan een kabelhaspeltje en @peterdekock prutst met wat snoertjes. @langejanne draait aan wat knoppen en…… Mariah Carey door de tent met ‘All I want for Christmas  is You’.

Meteen iemand van Seventy Seven erop af: ‘Geen Slayer‘. Op dat idee waren we nog niet eens gekomen maar nu wel. Bedankt voor de tip 🙂 Een laptop met wifi en een eenvoudige maar doeltreffende audio set biedt mogelijkheden. Wat te denken van vijf Euro voor een verzoeknummer en de opbrengst naar Serious Request? Zover komt het helaas niet want @langejanne wordt gesommeerd te stoppen. Heel erg jammer.

Toch is dit Middelburg op z’n best want terwijl heel Nederland op kerstavond is uitgestorven is het hier de drukste, gekste en gezelligste avond van het jaar. Ik was er een dag eerder maar ik heb genoeg gezien om me er een levendig beeld van te vormen…

Bewaard onder Verhaaltjes | Reageer

Tags: , , ,

Terrasverhalen

Geplaatst op 28 augustus, 2013 

Terras 1
Ik had met R en K afgesproken waar we elkaar vorig jaar voor het eerst hadden ontmoet. Twee enthousiaste motorrijders en vertellers van mooie motorverhalen. Ik was blij met het plan om samen een tocht door de Ardennen te maken in te ruilen voor een terrasafspraak. Veel meer tijd op te kletsen. De eerste woorden voelden wat stroef, alsof ik even opnieuw moest herinneren waarom het onverwachte contact vorig jaar zo leuk was geweest. En toen besloot de barman zijn tent te sluiten….. we waren inmiddels vier uur verder. Tijd kan rare dingen met je doen. De laatste vier uur duurden met zo lang als de eerste minuten. Tot volgend jaar R en K.

Terras 2
Ze komen uit Friesland. Hoe ik dat weet? Omdat ze een auto met vierwielaandrijving fjouwer x fjouwer noemen.

Drie ervan zijn actief op Facebook. Hoe ik dat weet? Omdat ze tijdens het eten drie smartphones op tafel hebben liggen en bespreken wie er wat en wanneer en waarom iets op Facebook heeft gezegd.

Ze houden van hele goede pizza. Hoe ik dat weet? Omdat ze net als ik bij de beste pizzeria van Vaals en wijde omgeving eten: Bellissima van die twee mooie mensen Sjaak en Thea.

Terras 3
Het meisje achter de bar laat me op een groot scherm zien wat de buienradar te vertellen heeft. Het is dan al rond middernacht. Ik zie een langgerekte vlek met kleuren die heel vervelend weer voorspellen. Over een uurtje trekken die kleurtjes over Vaals heen. Een goed excuus om lekker te blijven zitten waar ik zit. Een sportieve ligfietser komt naast me zitten. Hij komt uit Hoogeveen maar zou volgend jaar best wel eens in Vaals kunnen wonen. Hij heeft in de zorg gewerkt en is ook predikant. Zijn dochter is op reis en hangt ergens in Mongolië uit. Ze willen samen nog een wereldreis maken. Wat hij in Vaals gaat doen? Dat weet hij nog niet maar hij is duidelijk het type dat zich altijd en overal redt. Wel wat chaotisch want hij is zijn portemonnee al kwijt geraakt en terwijl hij met mij zit te kletsen vergeet hij een afspraak waar hij later door middel van een telefoontje aan wordt herinnerd. Deze man is zo avontuurlijk en gepassioneerd dat ie door een slechte psycholoog het etiket ADHD opgeplakt zou krijgen. Volgens mij woont hij  volgend jaar helemaal niet in Vaals maar wordt hij door Aboriginals ingewijd in de geheimen van het boomerang gooien of door Bosjesmannen in het versieren van peniskokers. Wat een mooie kerel is dit zeg. Het ga je goed broeder.

Terras 4
Het reclamebord staat al binnen en achter in de overigens prachtige zaak, is het al donker. Vooraan brandt nog wat licht. Ik check bij baas: ja, ze zijn nog open. We praten. Zo te horen gaat het niet zo goed. En dat komt omdat de reconstructie van de Maastrichterlaan nog niet klaar is. Als dat klaar is zal het beter gaan. Dat komt omdat de Gemeente geen vergunning wil geven om aan de overkant van de straat een dancing te openen. Als die vergunning er komt zal het beter gaan. Dat komt omdat er niet meer parkeerplaatsen zijn. Als er meer parkeerplaatsen zijn zal het beter gaan. Dat komt omdat de belastingen te hoog zijn en de verzekeringen te duur. Als de belastingen lager zijn en de verzekeringen goedkoper zal het beter gaan. Deze meneer heeft nodig wat de meneer op het vorige terras misschien wat teveel had: passie en avontuurlijkheid. Je bent toch ondernemer? Ga het ondernemen.

Bewaard onder Verhaaltjes | 5 Comments

Tags:

Wie is hier de echte stakker?

Geplaatst op 19 augustus, 2013 

Je hebt in Aken twee soorten bedelaars.

De eerste zit stilletjes in elkaar gedoken op een trapje een beetje te shoegazen. Ze maken geen oogcontact en spreken je ook niet aan maar hopen dat je ze wat geeft omdat: 1. zij er ellendig uitzien en 2. jij, toerist, net uit de Dom komt en daar hebt gebeden als een heilige te gaan leven.

De tweede soort is een stuk interessanter om te observeren. Dit is de categorie acteurs die de kunst verstaan in minder dan 30 seconden een perfecte sales pitch neer te zetten en die op meesterlijke wijze te ondersteunen met hun lichaamstaal.

Vanaf een afstandje zie ik er eentje bezig. Tweede categorie, meteen duidelijk. Zodra hij iemand aanspreekt zakt zijn hoofd en nek een paar centimeter weg in zijn romp en kantelt zijn bovenlichaam een paar graden voorover zodat het net is alsof er ineens een enorme last op zijn schouders is gevallen. Tijdens het praten gaan de handen de lucht in met de handpalmen naar boven gericht wat het slachtoffergehalte zeer ten goede komt.

Ik kan zijn sales pitch niet verstaan maar de man met wie hij zijn unique selling points deelt  is onder de indruk. Hij  pakt zijn portemonnee, haalt er een bankbiljet uit en geeft het aan de bedelaar. Ik kan niet zien hoeveel het is. Het zou vijf Euro kunnen zijn maar ik vermoed dat het meer is want de man is nog maar net vertrokken of ik word getuige van een prachtige show.

Het is net alsof bedelaar zijn lichaam uitklapt of opblaast want hij wordt groter en breder. Hij lacht en balt zijn vuisten. Hier wordt een feestje gevierd. Hij heeft geen oog meer voor potentiële klanten maar trekt zijn bovenkleding uit en gaat op een bankje push-ups en sit-ups doen. Uit het aantal concludeer ik dat hij dit vaker doet. Dan staat hij op en maakt wat boksbewegingen in de lucht. Een lantaarnpaal wordt zijn sparring partner om wat karatetrappen en stoten te oefenen. Hier en daar herken ik ook wat Tai Chi oefeningen.

Hij is zeker een kwartier bezig als hij zijn kleren weer pakt en wegloopt.

Eerste gedachte: die gaat nu ergens zijn geld opzuipen. Maar ik denk niet dat hij dat gaat doen, daar is deze meneer te slim voor. Nee, mij zal het niet verbazen als hij naar de Sparkasse om de hoek loopt om zijn buit op een riante bankrekening te storten of in aandelen te beleggen. Om daarna naar huis te gaan, te douchen en een strak pak aan te trekken waarna hij naar kantoor gaat om nog een paar uurtjes te doen alsof hij werkt. Hij lacht er stilletjes om zijn collega’s die een hele week moeten werken voor wat hij in een middagje bedelen verdient. Voor het geld hoeft hij dit werk op kantoor niet te doen, hij doet het voor de lol om de echte stakkers aan het werk te zien.

Bewaard onder Verhaaltjes | 6 Comments

Tags: , , ,

Motorpeinzingen

Geplaatst op 8 augustus, 2013 

Grafstenen
Ik rij voorbij een handel in grafstenen. De verschillende  modellen staan voor iedereen duidelijk zichtbaar uitgestald als reminder: ‘Oh ja, ik ga ook een keer dood, laat ik maar vast een steen kiezen’. Tussen de stenen staat ook een nogal fors beeld van een heilige. Modelletje Sinterklaas. Dat kun je als toekomstig overledene dus ook bestellen. Is weer eens wat anders dan een steen. Maar wat nou als je dat beeld kiest en later blijkt dat die heilige niet zulke fraaie dingen heeft gedaan? Staat die schijnheilige wel mooi bij je graf.  En waarom zijn die heiligen bijna altijd mannen? En waarom staan ze vaak met één of twee handen in de lucht en niet met de handen in de zij of in hun zakken?

Tattoo
Naast me zit een man met een tattoo op zijn arm. Twee woorden. Eerste woord: bad. Tweede woord: in eerste instantie moeilijk leesbaar maar het ziet er toch echt uit als ‘ass’. ‘Bad ass’. Wat zou er zo slecht zijn aan zijn kont? Zou hij iets met zijn kont kunnen dat heel erg slecht is?

Anne Clark
Binnen in de kroeg zingt Anne Clark ‘It rains even harder now’. Buiten is het kurkdroog, blauwe lucht en een aangename 22 graden. Hier heeft ze vandaag geen gelijk. Gisteren in Weert wel. Daar is vanwege noodweer een camping geëvacueerd. De trut.

Wat denken campinggasten?
Als je in een heet motorpak terug op de camping komt, dan wil je maar één ding: uit dat pak. En omdat ik bedoel: meteen uit. Dat doe je niet in je tentje waar het nog veel heter is maar gewoon buiten waar iedereen het kan zien. Wat denk je dat voorbijgaande campinggasten denken als ze je in je onderbroek zien staan?

  1. Dat heb je nou met zo’n klein tentje
  2. WTF
  3. Gaat die onderbroek ook uit?
  4. Ander antwoord

Het juiste antwoord is 4. Wat die campinggasten denken is: Wanneer zou die snurkende buurvrouw nou eens weggaan? Hoe hou ik die kinderen bezig? Wat voor weer wordt het morgen? Vanavond seks (en met wie)? 

I follow rivers
Voor de Dom in Aken spelen twee straatmuzikanten. Ze spelen ‘I follow rivers’ in de Triggerfinger stijl. Een mooi nummer. Een mooi nummer? Luister even naar die tekst zeg. Willen we in ons hart iemand om te volgen? Willen we in ons hart dat iemand ons volgt? Dat komt niet vanuit het hart, het zijn disfunctionele programmeringen. Maar vooruit, je kunt een rivier volgen en dat kan best leuk zijn. Maar iemand anders? Codependency voor beginners.

Motorpeinzingen zijn overpeinzingen tijdens motorvakantie.

Bewaard onder Verhaaltjes | Reageer

Tags: , , , ,

De buren en hun verhaal

Geplaatst op 1 augustus, 2013 

Als ik wakker word zie ik een nieuwe tent naast de mijne staan. Twee sportieve fietsen verraden dat het een fietsvakantie betreft. Ze reizen in luxe: extra tentje voor alle bagage en ze hebben zelfs twee stoeltjes bij zich. Een vriend en ik waren samen ook eens op fietsvakantie in de Ardèche en hoewel het al heel lang geleden is, weet ik nog heel zeker dat een tentje voor de bagage en klapstoeltjes echt het eerste zou zijn dat ik thuis zou laten in plaats van het in de bergen omhoog sleuren.

De man heb ik ’s nachts wel gehoord. Snurken natuurlijk. En de vrouw zie ik bezig met koffie zetten. Ze lijkt me aardig en  bevestigt dat door koffie aan te bieden.

De volgende dag hoor ik hoe ze al vroeg hun tent afbreken. Als ik even later zelf ook opsta, zie ik dat de tent inderdaad weg is. De man ook maar de vrouw zit nog wat te lezen aan een tafeltje. Er staat nog één fiets. De twee klapstoeltjes staan er ook nog. We wensen elkaar een mooie dag toe en ik vertrek voor een afspraak in Aken. Ik reken erop de man nog in Vaals te zien, hij zal wel brood zijn halen of zoiets.

Als ik ’s avonds terugkom is de scene op de camping nog hetzelfde als ’s morgens. Dat wil zeggen: de vrouw is nog steeds alleen maar ze ligt nu in haar slaapzak op het gras te slapen. Aan haar bagage te zien heeft zij geen tent bij zich. Als ze wakker wordt vraag ik haar voorzichtig of ze zo laat nog gaat vertrekken. Ze antwoord dat ze nog twee nachtjes blijft.

De volgende ochtend ligt ze nog steeds op het gras, zonder tent. Zou ze dit uit vrije wil doen? Waarom is haar reisgenoot ervandoor met de tent? Hebben ze ruzie gehad? Is ze gedumpt? Relaties komen en gaan net zoals buren op een trekkersveldje maar je partner dumpen op een camping en er zelf met de tent vandoor gaan dat doe je niet.

Als ik ’s avonds terug naar de camping loop verzin ik onderweg woorden om haar voorzichtig te vragen naar haar situatie. ‘Ik wil me nergens mee bemoeien hoor maar….’ is de stomst mogelijke optie en valt als eerste af. Nee, een gemeend ‘Hoe is het met je…?’ en het dan aan haar overlaten waar ze mee komt lijkt me veel passender.

Terug op de camping kan ik alle opties laten vallen want ze is weg. Het heeft die dag wat geregend.  Jammer, we hadden zo leuk dramadriehoekje kunnen spelen. Zij in de rol van slachtoffer in ik in de rol van helper en er dan een wedstrijdje van maken wie als eerste overschakelt naar de rol van aanklager. Ik had kunnen winnen.

Of misschien voelde ze al aankomen dat ik haar zou vragen naar haar situatie en is ze op de vlucht gegaan voor een gesprek. Die strategie ken ik wel, mijn vader zou hem bedacht kunnen hebben

De twee stoeltjes heeft ze achtergelaten.  Die hadden ze sowieso niet mee moeten nemen, wie weet is de ruzie daarover begonnen. Dus neem van mij aan: ga je met de fiets op vakantie, laat stoeltjes thuis.

Aan de andere kant van mijn tent heb ik als buren twee jonge mensen uit België. Op een stokoude tandem zijn ze op reis naar Keulen en van daaruit willen ze naar Koblenz. Drie versnellingen hebben ze. Nee, geen dertig maar drie. En ze hebben geen stoeltjes bij zich. Die twee gaan het wel redden samen.

En dan de nieuwe buurman die op zaterdagmiddag ineens naast me staat. Komt helemaal uit Vlissingen naar Vaals voor een verjaardagsfeest van een goede vriend. Dat moet wel een heel bijzondere vriendschap zijn. Van alle relaties is vriendschap de meest duurzame zal hij er later over zeggen.

Ik ben nauwelijks op de camping, eigenlijk alleen om te slapen en zo af en toe een douche. Ik zie wel bijna elke dag buren komen en buren gaan maar ben te weinig op de camping om echt in contact te komen met de buren en hun verhaal.

Met bovenstaande alinea wilde ik deze blogpost beginnen maar ik heb me bedacht. Ook al ben ik weinig op de camping, aan verhalen geen gebrek.

Bewaard onder Persoonlijk, Verhaaltjes | 8 Comments

Tags: , , , ,

Mini saga over de baas zijn

Geplaatst op 27 juni, 2013 

Een politicus zei dat we geld moeten laten rollen. Het zijn woorden, verder niets. Niet hij bepaalt wat we doen maar wij. Wij zijn de baas in ons eigen land. Laat ze roepen die politici, laat ze poepen, laat ze doen wat ze sowieso doen. Maar zonder publiek. Game over.

Lees ook: Mini saga over verbroedering

Bewaard onder Actualiteit, Verhaaltjes | 4 Comments

Tags: , ,

Mini saga over verbroedering

Geplaatst op 31 mei, 2013 

Hij wist dat praten over zijn gevoelens en behoeften kon helpen bij het oplossen van het conflict met zijn vader. Gevoelens waren niet het probleem maar behoeften deden hem altijd denken aan je behoeften doen. ‘Pa, zullen we samen schijten?’ Ze deden hun behoefte en stonken samen het conflict weg.

Credits: deze blogpost is geïnspireerd door de mini-sagas van Huub Koch

Bewaard onder Verhaaltjes | 8 Comments

Tags: , ,

← Vorige pagina — Volgende pagina →