De vrouwen van de zusters van barmhartigheid

Geplaatst op 23 december, 2015 

In de jaren jaren tachtig met kop en schouders mijn favoriet: The Sisters of Mercy.

Een boel prachtige singles,  EP’s en hun eerste (en voor velen laatste) LP First and Last and Always. Daarna werd het vaag: bandleden die het voor gezien hielden, ruzie om de bandnaam, een afsplitsing die verder ging onder de naam The Mission (en die ook prachtige muziek maakten) en Andrew Eldritch die zijn Sisters-project voortzette met steeds nieuwe muzikanten.

Door de jaren heen hadden ze wel wat met vrouwen. Welkom in een wereld vol drama:

ALICE

EMMA

JOLENE

MARIAN

SUZANNE

Bewaard onder Muziek | Reageer

Tags:

Met andere ogen kijken

Geplaatst op 21 september, 2015 

Afgelopen weekend was ik op Breda Barst. 20 jaar bestaat dit prachtige festival alweer en het is altijd weer heerlijk er te zijn, vooral als ook het weer een beetje meehelpt en dat deed het dit jaar.

De meest indrukwekkende Breda Barst minuten waren niet afkomstig van de speed beat van the Deaf of van de psychedelische rocksound van Pauw en ook niet van de jaren 70 rockinvloeden van Navarone of van de zangeres van For I Am King die kan grunten dat je jezelf even moet ondersteunen.

Hoewel deze bands zeker indruk hebben gemaakt, was ik toch het meest onder de indruk van UNSEEN en dat is niet eens een band…

UNSEEN is een project van de dames van Stuif. Je gaat op een stoel zitten en kijkt naar voorbijlopende festivalgangers, dat doe je door een schilderijlijstje. Dat maakt het kijken al tot een bijzondere ervaring en te zien aan het aantal voorbijgangers dat stil bleef staan om even een foto te maken van die mensen die achter die lijstjes zaten, ook voor de mensen die we zo heerlijk zaten waar te nemen.

Via een koptelefoon kregen we een verhaal voorgeschoteld over waarnemen, over kijken naar andere mensen. Alles bij elkaar duurde het misschien vijf minuten en tijdens die minuten veranderde er van alles. Iedereen die ik zag werd steeds leuker, aardiger, liever, intrigerender, spannender en mooier.

En the fun thing is dat dit effect na afloop nog een tijdje duurde. Daarna ebde het langzaam weg en kon ik het  gevoel van zachtheid en mildheid naar anderen terug oproepen door even bewust om te schakelen van hoe ik gewoonlijk naar anderen kijk naar hoe ik ook anders naar anderen kan kijken.

Als we zo anders kunnen kijken met een simpel lijstje voor onze neus en een stem die ons een kort verhaaltje vertelt over waarnemen, dan kunnen we ook zonder deze hulpmiddelen onszelf andere verhaaltjes vertellen over anderen.

UNSEEN, werkelijk de meest indrukwekkende Breda Barst minuten.

Ook indrukwekkend was het crowdsurfen van de zanger van the Greatest Handshake. Die wilde graag op handen gedragen worden en dat werd ie. Het werd alleen geen rondje door de tent van ‘de Spaanse Kraag’ maar hij verdween op handen richting Kasteelplein.

Bewaard onder Muziek, Persoonlijk | 4 Comments

Tags: , ,

Ik kan bijna niet wachten

Geplaatst op 5 september, 2015 

Het was zaterdagmiddag en hij draaide Pleased to Meet Me van the Replacements voor me, de hele plaat. Ik had nog nooit van ze gehoord en was van de wereld tot en met het laatste nummer Can’t Hardly Wait:

Een paar weken geleden tijdens de vakantie kwam deze plaat ineens weer voorbij. Dat is het leuke van de vakantie, je pakt zomaar eens wat uit je platenkast.

En weer had ik die zaterdagmiddag thrill: zou zij er vanavond ook zijn? Ik kan bijna niet wachten.

De kracht van muziek die je door de tijd en al je emoties doet reizen.

Bewaard onder Muziek | 2 Comments

Tags:

Een droom en dan samen vet gas geven

Geplaatst op 4 augustus, 2015 

Het filmpje dat iedereen al heeft gezien. Binnen een paar dagen nog wel…

Ik krijg daar kippenvel van. Niet alleen van de video maar vooral van wat er aan vooraf is gegaan:

Rockin'1000 – Romagna Calling the Foo Fighters English subtitled from Rockin'1000 on Vimeo.

Een idee, een droom, iets onmogelijks, belachelijk zelfs… En er gaan mensen meedoen en samen vet gas geven. Dat! Dat is waar ik kippenvel van krijg.

Bewaard onder Muziek | 2 Comments

Tags: ,

Jezelf vermaken met jezelf

Geplaatst op 20 juni, 2015 

Ergens in april zag ik dat The Soft Moon zou spelen in Amsterdam en Eindhoven. Oosterhout is dan ineens een heel klein gat want je komt na zo’n optreden met het OV niet meer thuis.

Maar gelukkig handel ik dankzij verlangen wel eens impulsief en kocht ik in april een kaartje voor het optreden in Eindhoven tijdens het Psych Lab Festival.

Hartstikke leuk totdat 6 juni nadert. Het verlangen lijkt alweer vergeten en wat overheerst is het zoeken naar redenen om niet te gaan want laten we wel wezen, als The Soft Moon volgens het programma pas om 23:30 uur begint, hoe zorg ik er dan voor dat ik diezelfde nacht nog in mijn eigen bed eindig?

Als je jezelf ooit verveelt moet je eens kijken wat er zich in jezelf afspeelt. Man, wat is dat een bron van vermaak zeg. Innerlijke dialogen die nergens op slaan maar wel overtuigend overkomen, het is net politiek. De vraag is: trap je erin?

De weg uit het innerlijke en oneindige debat is dit: het oorspronkelijke verlangen. Plus, niet onbelangrijk, succesherinneringen. Want wacht even: hoe vaak heb ik dit soort dingen vroeger niet gedaan? Hey ja, dan reed ik met iemand mee naar huis, bleef ergens slapen of nam de volgende ochtend de eerste trein. Thuis komen doe je altijd.

En zo werd het een geweldige 6 juni waarop ik met de fiets naar Tilburg reed, verder met de trein naar Eindhoven, ’s nachts rond half twee weer met de trein naar Tilburg en van daaruit met de fiets naar huis.  ’s Nachts op de fiets met een geweldig optreden van The Soft Moon in je mik, ik kan het iedereen aanbevelen. En meteen weer een succesherinnering erbij, handig voor later.

 

Bewaard onder Muziek, Persoonlijk | 4 Comments

Doe eens een Prongetje

Geplaatst op 3 april, 2015 

In 1990 zag ik ze voor het eerste live. Ze speelden in het voorprogramma van Faith no More die toen nog net niet te groot waren voor het Tilburge Noorderligt.

Iedereen kwam voor Faith no More die toen ‘The Real Thing’ net uit hadden, het eerste album met zanger Mike Patton. Het was voorjaar en iedereen stond buiten of in de hal terwijl het voorprogramma al speelde. Toen ik de deuren van de zaal opende speelden ze daar voor een haast lege zaal maar dat was aan hun energie en passie zeker niet te merken. Ik heb het over Prong.

Ik heb ze vaker live gezien, de laatste keer was in Mezz Breda in 2012. Ik zag ze in grote en kleine settings maar waar ze ook speelden, voor een groot festival publiek of voor een paar honderd mensen: altijd weer die energie en passie. Prong speelt omdat ze het leuk vinden.

Ik las vandaag nog dat we in een imago economie leven omdat bedrijven steeds maar aan marketing en reclame uitgeven, soms meer dan aan productie en onderzoek. Prong heeft ook een imago en heeft daar heel wat jaren hard aan gewerkt. Niet met veel geld of dure marketing campagnes maar door muziek op te nemen die ze zelf knettergoed vinden en door die knetterlive te spelen zo vaak ze maar kunnen.

Dat is wat ik een Prongetje noem: doen als Prong, doen waar je in gelooft en wat je leuk vindt en dat blijven doen, of het nou succesvol is of niet, of er nou twee mensen enthousiast van worden of 20.000, blijf ermee door gaan.

Op dit moment toeren ze weer om hun laatste album te promoten: Songs from the black hole. Een plaat vol covers van bands door wie Prong zelf is geïnspireerd zoals Black Flag, Killing Joke en Fugazzi en ook deze van Sisters of Mercy.

Maar met een cover sluit ik niet af, wel met deze: een echte Prong!

Goed weekend allemaal en Prong erop los.

PS: Prong is natuurlijk Tommy Victor maar dat doet aan het verhaal niks af.

Bewaard onder Muziek | Reageer

Tags: , , ,

Dichten voor een vrije stad

Geplaatst op 29 november, 2014 

Er zijn genoeg redenen om Oosterhout eens flink af te zeiken, bijvoorbeeld dat belachelijke verschil tussen de armen en de rijken.

Stijgende heffingen en belastingen waardoor leven alsmaar duurder wordt, steeds meer mensen met nauwelijks te eten op hun bord.

Economische modellen om dat onrecht goed te praten kun je bij de Sint maar beter achterwege laten.

Cijfergelul om het onacceptabele te onderbouwen, daar moet Sint echt flink van spouwen.

En dan mijn god, dat gekissebis en gebekvecht in de Raad. Politiek heet dat maar Sint krijgt daarvan zo’n jeuk in zijn naad.

Hoe positief je ook in het leven staat, we mogen deze zaken niet negeren. Maar laten we wat gaan doen en help allemaal mee het tij te keren.

Er zijn al zoveel mensen die de boel graag afbreken en willen slopen maar het hart van de Sint gaat uit naar de bouwers en zij die durven hopen.

En ook naar de dromers, want die maken mede het verschil op weg naar de stad die de Sint zo graag wil.

Een prachtige maffe stad waar iedereen graag heen gaat, waar overvloed stroomt naar waar gebrek en behoefte bestaat.

Waar mensen vanuit hun hart en ziel de stad transformeren tot een plek waar we onze en elkaars menselijkheid weer eren.

Waar het ondernemers niet enkel en alleen gaat om de poen maar ook om de samenleving en wat zij daarvoor kunnen doen.

Niet langer de politiek die over ons beslist, die 31 en nog wat B&W, want dat model kan nu echt wel door de plee.

De stad is van ons allemaal, van alle 55.000 en wij beslissen. Dan is democratie pas een feest dat je niet mag missen.

Een enorm avontuur waarvan je dacht dat het nooit kon, totdat je het met eigen ogen zag gebeuren omdat je er aan begon.

De boel verandert niet omdat de Sint het hier zit te dichten maar omdat we de ankers van onze comfort zone lichten.

Een leider of een baas hebben we daarbij echt niet nodig, mensen die ons vertellen wat we moeten doen zijn helemaal overbodig.

We gaan los, het nieuwe en onbekende tegemoet. We hebben de wind in de zeilen en we hebben moed.

We zullen achteromkijken op de dag dat we sterven en weten dat onze kinderen een betere wereld erven.

Voor het zover is zullen we alles wakker moeten shocken want voor een vrije wereld moeten we blijven rocken.

Dit gedicht was mijn bijdrage aan de Sinterklaasgedichtenwedstijd vandaag in café de Kloek in Oosterhout. De wedstrijd werd door de ORTS live uitgezonden in het radioprogramma ‘Oosterhout vandaag op zaterdag’.

 

Bewaard onder Muziek, Verhaaltjes | 4 Comments

Tags: , , ,

Nieuwe golf avond

Geplaatst op 22 oktober, 2014 

Zaterdag was het weer nieuwe golf avond in de Mezz in Breda. Goed gezelschap en goeie muziek, dan is een mens al snel gelukkig. Ik ook.

Het zijn wel vaak dezelfde platen die worden gedraaid. A forest van The Cure bijvoorbeeld. En van Sisters of Mercy altijd Alice. Niks mis mis mee, lekker blijven draaien DJ Arend.

Maar hier eens even wat anders wat ook best op de nieuwe golf avond zou passen:

Soms moet je op zo’n avond gewoon even met je biertje in een hoekje gaan staan, naar je schoenen staren en de herinneringen voorbij laten komen.

Bewaard onder Muziek | 4 Comments

Tags: , ,

← Vorige pagina — Volgende pagina →