De definitie van succes oprekken

Geplaatst op 11 december, 2013 

Als ik schrijf ‘Succes stelt niks voor dan mag ik daar zelf natuurlijk mee aan de bak.

Vandaag las ik het boek ‘Ecosysteem voor Business’. Daarin wordt zo’n beetje de traditionele organisatie van managen en regels en procedures begraven en is de mierenkolonie het voorbeeld van hoe het anders kan. Zeer inspirerend en met name het idee van een sociaal ecosysteem sprak me aan.

In het boek wordt als voorbeeld Seats2meet.com  beschreven. Dan denk ik aan de wijkblog, het sociaal wijkteam en alle activiteiten die daaruit ontstaan. Dan denk ik: rek de definitie van succes zelf ook maar eens op. En dan denk ik aan de hele wijk als een soort van Seats2meet, sociaal kapitaal uitwisselen met z’n duizenden.

Bewaard onder Boeken | 4 Comments

Tags: , , , ,

Bouwoverlast in de wijk, probleem of tragiek?

Geplaatst op 18 oktober, 2013 

Als er midden in je wijk wordt gebouwd, kun je overlast verwachten. Veel overlast zelfs.

Volgens Paul Frissen, schrijver van het boek ‘De fatale staat’, mag je een probleem pas een probleem noemen als er een oplossing voor is. Is er geen oplossing, dan is er geen sprake van een probleem maar van tragiek. Tragiek kun je niet oplossen, je kunt je er alleen mee verzoenen.

Dus is overlast als gevolg van een bouwproject in je wijk een probleem of tragiek? De overlast is vervelend maar onvermijdelijk. Sommige overlast is wel degelijk te vermijden, ik noem uit eigen ervaring een paar voorbeelden.

Om half zes ’s morgens wordt een zware machine aangevoerd. Die machine wordt pas rond de middag op de bouwlocatie ingezet. Door de machine aan te voeren op het moment dat deze nodig is, is de overlast een stuk minder.

Vrachtwagens rijden af en aan, dat is onvermijdelijk als er gebouwd wordt. Die vrachtwagens moeten soms enkele minuten tot een half uur wachten voordat ze worden gelost of geladen en dat gebeurt vaak met draaiende motor. Door tijdens het wachten (en ook tijdens het laden en lossen) de motor uit te schakelen, is de overlast een stuk minder.

Aannemers komen vaak met busjes. Onvermijdelijk. Maar die hoeven echt niet op de stoep te worden geparkeerd waar ze de doorgang blokkeren. Verkeersregels zijn er ook voor aannemers toch? Leef ze na en de overlast is minder.

Een aannemer bezorgt huis aan huis een korte brief met daarin de mededeling dat ze de volgende dag al rond vijf uur ’s morgens beginnen met het opstellen van een betonpomp. Als reden geven ze aan dat ze genoodzaakt zijn zo vroeg te beginnen omdat het zo druk is bij de betoncentrale. Die brief wordt ’s avonds bezorgd. Zie dan nog maar eens maatregelen te treffen zoals bij voorbeeld je kinderen een nachtje bij oma laten logeren. Door zo’n brief eerder te bezorgen kan de overlast worden verminderd.

Nou moet je weten dat elke aannemer weet dat als je net voor de bouwvak een flinke fundatie wilt storten, je te maken hebt met drukte bij de betoncentrales. Om dan te zeggen dat ze vanwege die drukte helaas genoodzaakt zijn is de boel omdraaien. Ze zijn in die drukte terechtgekomen omdat ze een planning hebben gemaakt om precies voor de bouwvak het beton voor de fundatie te storten.

Later geeft via Twitter een andere aannemer als reden op dat ze vanwege de warmte zo vroeg moesten beginnen omdat het beton anders te hard droogt. Eerlijk zijn kan ook bijdragen aan het verminderen van de overlast.

Onvermijdelijke overlast is vervelend maar nog vervelender is de vermijdbare overlast. Het is juist deze vermijdbare overlast die ophoudt te bestaan als de aannemer zich beseft gast te zijn in de wijk en zich als goede gast gedraagt. Niks geen tragiek maar een probleem want het is oplosbaar.

Een spoedcursus volgen ‘verzoenen met het onvermijdelijke’ is natuurlijk ook altijd handig.

Credits: de tip over ‘De fatale staat’ van Paul Frissen kreeg ik van stripjournalist en blogvriend Michael Minneboo. Michael bedankt.

Een interview met Paul Frissen over zijn boek kun je bekijken via Uitzending Gemist.

Lees ook: Bouwen in harmonie met de omgeving

Bewaard onder Boeken, Mening | 2 Comments

Tags: , , , , , , , ,

Onze cultuurarme cultuur

Geplaatst op 11 juli, 2013 

Vorige week aan zee las ik ‘Inferno’ van Dan Brown, een enorm spannend verhaal dat zich afspeelt in Florence en in Venetië.

Dan Brown weet de unieke kunstschatten die deze twee steden zijn helemaal tot leven te wekken. Waar je ook zit, staat of ligt terwijl je zijn boek leest:  je BENT in Florence en je BENT in Venetië.

Veel kunst waarvoor we graag lange reizen maken of uren in de rij staan te wachten, is honderden jaren geleden gemaakt. Welke kunst maken we nu waarvoor mensen over honderden jaren graag lange reizen maken of uren in de rij willen staan?

Dit is wat ik denk: als Michelangelo en Leonardo Da Vinci nu zouden leven, zou niemand ze kennen. Niet omdat het geen goede kunstenaars zijn, integendeel, maar omdat we in een cultuurarme cultuur leven.

Bewaard onder Boeken, Mening | 10 Comments

Tags: ,

Live oefenen met de dramadriehoek

Geplaatst op 17 mei, 2013 

Blogvriend Henny Bos publiceerde vorige week zijn nieuwe boek over de dramadriehoek.

Tijdens een gesprek over zijn boek, stelde ik hem voor om workshops te gaan geven over de dramadriehoek. De drie rollen uit deze driehoek spreken tot ieders verbeelding en zijn voor iedereen herkenbaar en toch stappen we steeds weer die verdomde driehoek in of laten we ons erin trekken.

Dus ik zeg: is het een idee voor je om workshops te gaan geven over de dramadriehoek? En spontaan stel ik mezelf beschikbaar als trainingsacteur voor de rol van aanklager, die ligt me stukken beter dan de rol van redder of van slachtoffer.

Dus wil jij live oefenen met de dramadriehoek en zoek je nog iemand voor de rol van aanklager?

Fijn weekend allemaal.

Bewaard onder Boeken, Persoonlijk | 6 Comments

Tags: ,

Hoe gratis is vijf Euro?

Geplaatst op 4 april, 2013 

Sinds een tijdje vraag ik vijf Euro voor het boek ‘De Dans van Gewonde Zielen‘ Het boek  is geschreven door Robert Burney en ik maakte de Nederlandse vertaling.

In eerste instantie bood ik het helemaal gratis aan. Wie wilde kon het downloaden en daar is goed gebruik van gemaakt. De teller is de 1.500 downloads gepasseerd.

Maar zoals ik al zei: het kost nu vijf Euro. Maar de download link heb ik bewust gewoon laten staan en dat betekent dat ook al betaal je geen vijf Euro, je het gewoon kunt downloaden. En wat doet ongeveer 99% van de downloaders? Wat zullen ze zich slim voelen: ha die domme blogger met z’n vijf euro, zie mij dat boek eens even gratis meenemen.  Ja, dat kan en daarom wordt het gedaan.

Maar waar het om gaat is dit. Twee geweldige dames betaalden wel: Christien en Anita, you rock! Bedankt.

Ik twijfel wel eens aan de Law of Attraction, maar dames, als jullie in 2013 vet rijk worden (wat ik jullie van harte toewens), laat het me dan even weten want dan werkt die wet dus echt. En dan is het zaadje van jullie rijkdom hier gestart met jullie eerlijke Euro’s.

Bewaard onder Boeken, Persoonlijk | 10 Comments

Tags: , ,

Zie en voel hoe je ondersteund wordt

Geplaatst op 11 februari, 2013 

Zaterdagochtend zat ik al om half tien aan de bar. Aan de koffie. Te wachten op het einde van de zwemles. Ik had een boek meegenomen en begon aan een hoofdstuk met oefeningen. Niet helemaal mijn favoriet, boeken met oefeningen. Dat vertraagt het lezen zo.

Maar vooruit, ik zat daar toch en las de eerste oefening:

Kijk rond in je directe omgeving en wacht tot je iets plezierigs ziet. Probeer je aandacht bij dat plezierige beeld te houden terwijl je nadenkt over hoe prachtig, bijzonder of nuttig het is. Hoe langer je je aandacht erop richt, hoe krachtiger de positieve gevoelens die het oproept, worden.

Ik scande de omgeving: ik zat op een comfortabele zachte stoel, voor me stond warme koffie, buiten zag ik sneeuw, de temperatuur binnen was aangenaam, ik had een intrigerend boek bij me, de bar was volgestouwd met allerlei lekkere dingen, er was personeel om die lekkere dingen uit te delen, tegen betaling maar iedereen had geld, ik zag mensen die ik nog nooit eerder had gezien, ze zagen er gezond uit, ik bedacht me dat deze oefening een blogpost kon worden.

Ik zag voor me hoe heel veel mensen aan het werk zijn geweest om dit allemaal voor elkaar te krijgen. Er zijn mensen aan het werk geweest om voor de elektriciteit en verwarming te zorgen, er zijn mensen aan het werk geweest om de bar te bevoorraden, er zijn mensen aan het werk geweest om het boek te schrijven en te publiceren, er zijn mensen aan het werk geweest om ervoor te zorgen dat iedereen geld in de portemonnee heeft, er zijn mensen aan het werk geweest om de koffie te zetten, er zijn mensen aan het werk geweest om aan de andere kant van de wereld koffiebonen te plukken .

Je kunt het spiriwiri-taal noemen maar het hele universum steunt je. Het werkt via mensen die voor jou en mij aan het werk zijn.  Je kunt zeggen dat die mensen dat werk alleen maar voor het geld doen. Voel dan even wat die gedachte met je doet. Word je er blijer van? Nee, dan ben je jezelf aan het oefenen in blokkeren en de bedoeling van de oefening is nou juist om te oefenen in het toelaten.

Bewaard onder Boeken, spiritualiteit | 2 Comments

Tags: , , , , , ,

Hoge quotebaarheidsfactor

Geplaatst op 24 januari, 2013 

Al sinds ik ‘De Alchemist’ las, is hij mijn favoriete schrijver en las ik vrijwel al zijn boeken. Zijn laatste boek heet ‘Manuscript uit Accra’. Paulo Coelho is niet de allerbeste schrijver maar wel de populairste en voor velen de meest inspirerende.

En nu is er iets vervelends gebeurd want ik vind Manuscript uit Accra tegenvallen.

Het feitelijke verhaal is flinterdun, slechts een paar bladzijden eigenlijk, en de rest van het boek is gevuld met bespiegelingen over onderwerpen als veranderingen, schoonheid en de liefde. Bespiegelingen zoals hij die ook gebruikte in zijn veel leukere boek ‘De strijders van het licht’.

”Manuscript uit Accra’ heeft desondanks, of misschien juist daardoor, een bijzonder hoge quotebaarheidsfactor. Ik denk dat dit de reden is dat het boek me niet zo aanspreekt: het leest als een opeenstapeling van quotes. Deze bijvoorbeeld over eenzaamheid:

‘Want wie nooit alleen is kan zichzelf niet kennen. En wie zichzelf niet kent, zal de leegte gaan vrezen. Hoewel de leegte niet bestaat. In onze ziel is een gigantische wereld verborgen die erop wacht ontdekt te worden, een ongerepte kracht, maar zo nieuw en zo sterk dat we bang zijn om het bestaan ervan te aanvaarden. ‘

Paulo Coelho – Manuscript uit Accra

Ik vind deze quote best aardig, dat is het probleem niet. Het probleem is dat er teveel van dit soort wijsheden in het boek zijn gepropt en dat een leuk verhaal ontbreekt om ze te vertellen.

De doorsnee Coelho fan zal het niks kunnen schelen. Die koopt het boek en blogt en twittert zich een ongeluk aan alle quotes die hij/zij uit het boek haalt.  Maar de Coelho liefhebber hoopt dat de meester-verteller snel een nieuw boek schrijft. Met een verhaal.

Bewaard onder Boeken, Citaten | 7 Comments

Tags:

Geef jij het voorbeeld want jij bent de oudste

Geplaatst op 5 november, 2012 

Werd jou dat vroeger als kind wel eens gezegd, dat je het voorbeeld moet geven omdat je de oudste bent?

Weet je waarom ouders dat zeggen? Dat zeggen ze om te voorkomen dat je ziet dat je ouders zelf niet in staat zijn het voorbeeld te geven.  Het voorbeeld geven is niet de taak van het kind, het is de taak van de ouders.

In zijn boek ‘Broken Dreams, Broken Toys’ beschrijft Terry Kellogg waar dergelijke boodschappen toe leiden: enmeshment.

Om enmeshment uit te leggen gebruik ik meestal de metafoor van een bord spaghetti waar alle sliertjes in- en door elkaar zijn gedraaid en verwikkeld. Je kunt niet meer zien waar het ene sliertje ophoudt en het andere begint.

Ouders en kind die in een enmeshed relatie zitten kunnen niet onderscheiden wat van wie is, welke gevoelens en behoeften en verantwoordelijkheden van de ouders zijn en welke van het kind. Als kind ben je dan zwaar de sjaak want het kost je je kindertijd. En nog veel meer maar daar kom je als volwassene wel achter.

Lees ook: Parentificatie en het verlies van de kindertijd

Bewaard onder Boeken, Codependency | 7 Comments

Tags: , , , ,

← Vorige pagina — Volgende pagina →