Alles Gratis: de praktijktest

Geplaatst op 24 oktober, 2011 

Zaterdag 22 oktober was een prachtige dag voor de praktijktest van de nieuwe economie, de economie van alles gratis. Precies volgens planning gingen ’s morgens alle pinbetalingen plat en was het  onmogelijk om met de pinpas te betalen.

Volgens het draaiboek zou vanaf dat moment de economie van alles gratis gedurende minstens een uur een feit zijn. De afspraak was dat de supermarkten zoveel vertrouwen zouden hebben dat ze de waarde die ze gratis weggeven in de vorm van boodschappen, op één of andere manier en in één of andere vorm later weer terug zouden krijgen.

Vol spanning stapte ik zaterdagochtend 22 oktober de supermarkt binnen. Eerst rustig alle boodschappen die ik nodig had in mijn mandje gelegd en daarna naar de kassa. Het voelde als de geboorte van een eerste kind: de eerste tekenen van leven van de nieuwe economie van alles gratis.

Ik sloot achteraan in de rij bij de kassa. ‘Heeft u wel contant geld bij?’ riep de caissière, ‘de pinautomaten zijn in storing, u kunt alleen contant betalen’. Dat de pinautomaten het niet deden, wist ik. Dat stond immers in het draaiboek. Maar dat we met contant geld moesten betalen, dat stond er niet in. De bedoeling was dat ik de boodschappen gratis mee zou nemen en dat ik later zou betalen en dat de supermarkt me daarin zou vertrouwen.

Ik kom al zeker vijf jaar bij deze supermarkt en geef er gemiddeld EUR 100,- per week uit. Dat is zo’n EUR 5.000,- per jaar. Sinds ik er klant ben heb ik er al EUR 25.000,- uitgegeven en dat is erg veel geld.

Als de supermarkt inkopen doet bij de groothandel, betaalt de supermarkt achteraf. Ze bestellen de goederen, nemen deze in ontvangst, ondertekenen de vrachtbrief, ontvangen enkele dagen later de factuur en betalen deze een paar weken later. De groothandel vertrouwt erop dat het geld komt.

Naar de klanten toe hanteert  de supermarkt een andere werkwijze: eerst betalen, dan pas de spullen meenemen. Of je nou jaren klant bent en of je er al zo’n slordige EUR 25.000,- hebt uitgegeven, maakt niks uit. Ook niet op zaterdag 22 oktober tijdens de praktijktest van de nieuwe economie van alles gratis. Geen contant geld bij? Dan boodschappen laten staan.

Misschien was deze caissière of deze supermarkt niet op de hoogte van het draaiboek maar dat lijkt me erg onwaarschijnlijk. Eerder denk ik dat op het laatste moment de angst en het gebrek aan vertrouwen heeft toegeslagen dat ze geen waarde terug zouden krijgen voor de waarde die ze met hun klanten mee zouden geven.

Ik had me er nog wel zo op verheugd die boodschappen gratis mee naar huis te nemen en een paar uur later met geld, terug te komen naar de supermarkt en dan alsnog te betalen. Het had een overwinning voor het vertouwen moeten zijn, het had de poorten naar de nieuwe economie van alles gratis wagenwijd open moeten zetten. Maar wat de praktijktest heeft aangetoond, is dat als het erop aan komt, het vertrouwen er niet is.

Desondanks is er al een volgende praktijktest gepland. Hoe deze eruit ziet en wanneer deze plaatsvindt, is nog een geheim. Het belooft een knaller te worden.

Lees ook:

Bewaard onder Actualiteit, Verhaaltjes | 2 Comments

Tags: ,

Wat is er aan de hand in drie minuten

Geplaatst op 25 augustus, 2011 

De setting is nogal hilarisch, ik geef het toe, maar de kans om in drie minuten te weten te komen wat er aan de hand is, mag je niet laten glippen.

Kijk en luister naar Douglas Rushkoff (ik link hier naar de Wikipedia en niet naar zijn eigen website omdat Norton me vertelt dat het een bekende kwaadwillige website is. Ik geloof er niks van maar wil geen risico nemen).

Vaarwel angst dat het systeem waar we in leven in elkaar sodemietert en welkom angst dat dit systeem blijft voortbestaan.

Bewaard onder Actualiteit, Inspiratie | Reageer

Tags: , ,

Dit is misschien mijn laatste blogpost

Geplaatst op 25 juli, 2011 

Zaterdag liep ik door het overdekte winkelcentrum. Het was maanden geleden dat ik daar was wat mijn wandeling langs mensen, etalages en wanhopig aandoende uitverkoop borden een beetje vervreemd deed aanvoelen.

Misschien kwam mijn gevoel van vervreemding door wat er een dag eerder in Noorwegen gebeurde. De confrontatie met dat mijn dierbaren of ik van het ene op het andere moment ineens dood kunnen zijn. De confrontatie met dat veiligheid een illusie is waar we veel geld en aandacht aan besteden. De confrontatie met als we in die illusie van veiligheid geschokt worden, we al snel overgaan tot analyses, oordelen, beschuldigingen en complottheorieën. De confrontatie met als zich ergens een drama voltrekt, we vooral in actie moeten komen, iets moeten doen, een mening vormen, afschuw uitspreken of oproepen om positieve gedachten te sturen. In dat winkelcentrum was Noorwegen ineens akelig dichtbij. Stel dat ik mijn dierbaren nooit meer zou zien……

Voor mij gaat Noorwegen over kwetsbaarheid. De kwetsbaarheid van dat er misschien geen morgen is. De kwetsbaarheid van dat dit misschien de laatste blogpost is die ik ooit schrijf. De kwetsbaarheid van dat ik mijn dierbaren misschien voor de laatste keer heb gezien. De kwetsbaarheid die zo onlosmakelijk verbonden is met onze menselijkheid en die soms maar moeilijk is uit te houden. Het raakt in angst en pijn en daar plakken we graag een dikke pleister overheen bestaande uit analyses, oordelen en beschuldigingen.

Voor de zekerheid misschien toch maar wat positieve gedachten naar Noorwegen sturen, misschien wordt me dan toch een morgen gegund, een volgende blogpost en een volgend samen zijn met mijn dierbaren.

Lees ook: Japangevoel en vervang ‘Japan’ door ‘Noorwegen’ en de boodschap is dezelfde.

Bewaard onder Actualiteit, Persoonlijk | 2 Comments

Tags: , , ,

Menselijkheid en politiek

Geplaatst op 14 juli, 2011 

Dinsdagavond zat ik lekker wat op het Internet te surfen en kwam daarbij terecht bij een aantal publicaties over menselijkheid in relatie tot de overheid en het huidige politieke klimaat.

De overheid en het verlangen naar menselijkheid zijn niet bepaald dikke vrienden, dat was zo’n beetje de strekking van wat ik las.  Ook op Twitter kom ik ze tegen, berichten als: De regering maakt de menselijkheid onmogelijk.

Ik zal niet ontkennen dat een zeker verband is tussen hoe de overheid op dit moment te werk gaat en hoe dat mensen hard raakt in hun beleving van menselijkheid, maar om te zeggen dat de overheid de menselijkheid onmogelijk maakt, gaat me wat te ver.

Ik besloot er dinsdagavond  zelf een berichtje aan te wagen op Twitter:

De kloof tussen overheid en burgers groeit. Nog even en de kloof is zo groot dat de overheid op een eiland de Noordzee in drijft.

Ik kreeg meteen reactie en er werd me gevraagd wat ik onder kloof versta. Er ontstond een leuke uitwisseling en ik antwoordde onder andere:

De verzakelijking en verkilling enerzijds en de behoefte aan menselijkheid anderzijds.

Ik heb er ook een andere gedachte over: dat in een land waar de menselijkheid floreert, politieke kilheid niet kan overleven.

Aan menselijkheid kunnen we zelf veel doen.

En zo is het volgens mij.

Credits: John Geerts voor zijn bijdrage aan deze uitwisseling via Twitter. Je vindt John hier:
http://twitter.com/JohnGeerts
http://tilburgers.nl/

Lees ook: Een onderzoekje naar menselijkheid

Bewaard onder Actualiteit, Mening | 1 Comment

Tags: ,

Een onderzoekje naar menselijkheid

Geplaatst op 10 juni, 2011 

Geruime tijd volg ik via Google alerts en via RSS feeds op de zoekmachine van Twitter alles wat los en vast zit over ‘menselijkheid’. Het begrip intrigeert me.

Wat me uit de Google alerts opvalt, is dat nieuwsberichten het begrip ‘menselijkheid’ in bijna alle gevallen noemen in relatie tot geweld zoals misdaden tegen de menselijkheid (even een zijsprongetje: vooral op Twitter is er discussie of je moet spreken over misdaden tegen de mensheid of tegen de menselijkheid) en oorlogsmisdaden (een tweede zijsprongetje: oorlogsmisdaden klinkt als een pleonasme zoals witte sneeuw of groen gras).

De RSS feeds op de zoekmachine van Twitter geven een veel gekleurder beeld van ‘menselijkheid’. Ook daar wordt menselijkheid wel genoemd in relatie tot geweld, maar het wordt ook veelvuldig in één adem genoemd met politiek en dan vooral de bezuinigingen en de effecten daarvan. En gelukkig, en dat zijn de berichten die me het meeste raken, wordt er via Twitter ook regelmatig geschreven over een verlangen naar ‘menselijkheid’.

Ook zonder dat ik er statistieken op heb losgelaten, kan ik concluderen dat ‘menselijkheid’ in veruit de meeste gevallen gezien wordt als iets waar gebrek aan is. In ons eigen land wordt ‘menselijkheid’ vaak genoemd als iets dat door de politiek wordt wegbezuinigd. Dat roept bij mij een vraag op: wat hebben menselijkheid en geld met elkaar te maken?

Hoewel ik merk en ervaar dat sommige bezuinigingen grote groepen mensen diep raken, wil ik dolgraag geloven dat menselijkheid en geld maar weinig met elkaar te maken hebben, dat zelfs in een financieel failliete wereld (de wereld waarin we naar mijn idee nu leven) een overvloed aan menselijkheid mogelijk is.

De vraag is: wat is menselijkheid precies? Wat verstaan we eronder? Ik heb daar op dit moment geen antwoord op waar ik blij van word.  Natuurlijk kan ik de woordenboekdefinitie gebruiken maar dat wil ik niet. Ik wil graag op zoek gaan naar een definitie van menselijkheid zoals ik het versta en ervaar.

Misschien wil je me helpen: wat versta jij onder menselijkheid, wat betekent het voor jou, waar merk je aan dat het er wel of niet is?

Lees ook:

Bewaard onder Actualiteit, Mening | 16 Comments

Tags: , , ,

Democratie zonder politiek

Geplaatst op 16 mei, 2011 

Gisteren las ik dat de meeste Nederlanders vinden dat Nederland geen financiële steun meer moet verlenen aan Griekenland. Of de politiek wel of niet besluit tot verdere financiële steun weet ik niet maar ik denk dat dit vraagstuk in een democratie eenvoudig oplosbaar is.

De mensen die Griekenland financieel willen steunen, boeken gewoon een vakantie in Griekenland en laten daar het geld lekker rollen. Ze steunen de Grieken ermee en hebben meteen een leuke vakantie. De mensen die Griekenland niet willen steunen, blijven lekker in eigen land of gaan op vakantie naar een andere bestemming. Geen debat en geen politiek nodig en voor de Grieken meteen een leuke uitdaging om hun land zo aantrekkelijk mogelijk te maken voor vakantiegangers.

Democratie is eigenlijk heel simpel als je het niet-politiek oplost.

Ik zou niet in Griekenland op vakantie gaan. Van die paar honderd Euro die de politiek namens mij heeft uitgeleend aan Griekenland, ga ik liever een paar keer uit eten bij de Griek in eigen land.

Bewaard onder Actualiteit | 2 Comments

Tags: , ,

Een bezopen verhaaltje

Geplaatst op 13 mei, 2011 

Ik herinner me een verhaaltje over een alcoholist. Deze alcoholist had een groot probleem, nee, twee grote problemen: alcohol en geldgebrek. Het verhaal gaat dat deze alcoholist samen met een vriend op de stoep langs  een drukke straat loopt. De alcoholist geeft zijn vriend een goed gericht duwtje waardoor deze op straat terecht komt. Het voorbij razende verkeer doet de rest. Terwijl mensen toestromen om te zien wat er is gebeurd, kan de alcoholist nog net de portemonnee uit de broekzak van zijn vriend graaien. Geldprobleem opgelost. Snel naar de kroeg om het andere probleem op te lossen. Tijdelijk natuurlijk.

Ik moet aan dit verhaaltje denken als ik lees wat sommige bedrijven doen om aan geld te komen en waarom ze het doen.

Bewaard onder Actualiteit | Reageer

Tags: ,

Codependency is aan het veranderen

Geplaatst op 25 maart, 2011 

Het fenomeen dat Codependency is, is aan het veranderen.  De symptomen van Codependency zijn aan het veranderen omdat onze maatschappij aan het veranderen is. Melody Beattie schreef er in 2009 een boek over: ‘The New Codependency’.

Tien, twintig jaar geleden, was duidelijk dat als iemand een obsessieve focus had op andermans problemen of verslaving, er Codependency issues in het spel waren.

Tegenwoordig hebben mensen geen vriend, vriendin, partner of familielid met problemen of een verslaving meer nodig  om zich  obsessief op te kunnen focussen want dankzij het Internet en de media vervullen de problemen in Japan en het Midden Oosten nu deze rol.

Of de obsessieve focus nu is gericht op een partner met een verslaving, een vriend of vriendin met problemen of wat er in Japan en het Midden Oosten gebeurt, de inzet is steeds hetzelfde: niet naar jezelf hoeven kijken, jezelf weghouden van de dingen die je wel kunt veranderen (jezelf) en jezelf machteloos maken.

Lees ook:

Bewaard onder Actualiteit, Codependency | 2 Comments

Tags: , , , , ,

← Vorige paginaVolgende pagina →