Volle maan op Twitter

Geplaatst op 19 december, 2012 

Een schietpartij in Amerika, een aangespoelde walvis bij Texel, een documentaire over een jongen die rauw voedsel eet, aangepaste voorwaarden van fotodienst Instagram en dan natuurlijk het einde van de wereld overmorgen.

Het is op Twitter tegenwoordig bijna elke dag volle maan. Dan stort iedereen zich vol overgave op de actualiteit. Dat kan op zich nog best leuk zijn maar daarna stort iedereen zich met nog meer overgave op elkaar.  Afwijkende meningen worden veroordeeld en belachelijk gemaakt. Correctie: niet de meningen worden veroordeeld en belachelijk gemaakt, maar de mensen achter die meningen en oordelen.

Bark at the moon‘ zingt Ozzy. Blaf naar de maan in plaats van naar elkaar.

Bewaard onder Actualiteit, Mening | 4 Comments

Tags: ,

Shitloze communicatie

Geplaatst op 11 december, 2012 

Je kunt nog zo geweldloos communiceren maar als je de verschrikkelijke  dood van een grensrechter twee dagen na zijn overlijden al gebruikt om reclame te maken voor je trainingen geweldloze communicatie, dan communiceer je bepaald niet shitloos.

Geef mij dan maar een minuut stilte, dat is pas geweldloos.

Bewaard onder Actualiteit, Communicatie | 1 Comment

Tags: ,

Betalen voor een ziek systeem

Geplaatst op 2 november, 2012 

‘Er is onbalans in alle aspecten van onze maatschappij. Er zijn inherente belangenconflicten in de dynamieken van onze systemen.

We leven in een maatschappij waar het medische systeem winst maakt van ziekte en geen prikkel heeft – geen winst maakt – voor het promoten van gezondheid. Stel je een systeem voor waar de heler betaald wordt voor elke maand dat je gezond bent en niet betaald wordt als je ziek bent. Denk je dat doktoren meer open zouden staan voor kruiden en acupunctuur, holistische heling en voeding en andere soorten van alternatieve helende methoden? Natuurlijk zou de economie in elkaar storten omdat de farmaceutische industrie en verzekeringsmaatschappijen failliet zouden gaan.

Er is iets achterstevoren aan een medisch systeem dat jou open moet snijden en / of medicijnen moet geven om zichzelf voort te zetten.

Ons gezondheidssysteem promoot niet alleen geen heling – het blokkeert eigenlijk het proces. Het gezondheidssysteem in dit land is ontworpen om je gedrag en emoties onder controle te krijgen zodat je terug in het disfunctionele systeem past.

Medicijnen die zijn ontworpen om je los te koppelen van je gevoelens, blokkeren het helingsproces. Gezondheidsprofessionals die je regelmatig moeten zien voor hun financiële ondersteuning, hebben het nodig dat je afhankelijk van ze bent – hebben het nodig dat je patiënt blijft om te overleven.’

Robert Burney in: Codependence – De Dans van Gewonde Zielen

Zijn woorden zijn actueler dan ooit met alle ophef over de steeds maar stijgende zorgkosten. Als je het mij vraagt betalen we de zorgpremie vooral om een ziek systeem ziek te houden.

Bewaard onder Actualiteit, Codependency | 6 Comments

Tags: , , , ,

U moet toch echt gaan stemmen hoor

Geplaatst op 10 september, 2012 

Ik had hem voor de deur van de supermarkt al in actie gezien om zijn favoriete politieke partij aan de man te brengen. Hij gebruikte de antieke aanpak: Meneer/mevrouw, mag ik u een foldertje aanbieden? Meer dan dat was het niet of het moest zijn dat als je het foldertje echt enthousiast in ontvangst nam, je ook nog een notitieblokje kon krijgen. Uiteraard met op elke bladzijde het logo van zijn partij.

Toen hij twee stappen in mijn richting zette schudde ik hem mijn nee al krachtig toe. Nee betekent nee. Ik herhaal: nee betekent nee. Dus hij kwam verder en vroeg me of ik al wist wat ik ging stemmen. Ik zei dat ik nog niet wist of ik wel ga stemmen. Maar meneer, u moet toch echt gaan stemmen hoor…. U moet… Ik herhaal: u moet…

Als toetje kreeg ik ook de foto van ene meneer Buma in mijn gezicht geduwd. Als u gaat stemmen, dan gaat deze het zeker niet worden? Nee, die gaat het zeker niet worden, geen schijn van kans’. Maar wilt u dan wel een notitieblokje?. Nee, dat wil ik ook niet.

Er wordt veel gesproken over de kloof tussen politiek en burgers. Die kloof is niet meer te dichten. Anno 2012 is politiek een versteende drol van een fossiel.

Lees ook: Politieke slachtofferbullshit

Bewaard onder Actualiteit | Reageer

Tags:

Politieke slachtofferbullshit

Geplaatst op 6 september, 2012 

Als ik aan politiek denk duikt steeds de titel van een opstel bij me op uit mijn middelbare schooltijd: ‘Ik bemoei me niet met politiek maar de politiek bemoeit zich wel met mij’.

Als we bij Nederlands een opstel schreven, mochten we kiezen uit een stuk of drie titels. Die over de politiek heb ik toen niet gekozen maar blijft me wel achtervolgen, vooral tijdens verkiezingstijd als alles en iedereen het over politiek heeft.

Ik heb een hekel aan die opsteltitel en wellicht heb ik er daarom geen opstel over geschreven. Had ik dat maar wel gedaan, dan had ik er meteen mee afgerekend en had die titel me met rust gelaten.

Ik heb er een hekel aan omdat het de politiek zo onevenredig groot, machtig en belangrijk maakt en ons als individu zo onevenredig klein, machteloos en onbelangrijk.

Als ik politici hoor praten walg ik van de gedachte dat ze mijn leven bepalen. Ik zeg niet dat ik van de politici walg of van wat ze zeggen en doen (al geeft dat soms meer dan voldoende aanleiding tot walging) maar ik zeg dat ik walg van de gedachte, van het idee, dat ze mijn leven bepalen. Als ik ook maar heel even geloof dat die gedachte waar is, voel ik de energie met bakken tegelijk uit mijn lichaam wegstromen.

When a thought hurts, that’s the signal that it isn’t true.‘ – Byron Katie

Als ik echter geloof dat ik in één dag meer voor mezelf kan doen, veranderen, liefhebben, accepteren, kiezen, creëren, leren, groeien, verbinden en ondernemen dan alle politici bij elkaar in vier jaar tijd voor mij kunnen doen, dan voel ik de energie met bakken tegelijk door mijn lichaam stromen in plaats van dat het uit mij weg stroomt. Dat voelt heerlijk en dus is het waar wat ik geloof.

Nederland telt 16,7 miljoen politici die één mandaat hebben: bepalen hoe het ieders eigen eenmanspartij gaat.

‘Ik bemoei me niet met politiek maar de politiek bemoeit zich wel met mij’ is slachtofferbullshit.

Einde opstel.

Bewaard onder Actualiteit, Mening, Persoonlijk | Reageer

Tags: , , , ,

De twaalfde man

Geplaatst op 6 februari, 2012 

Ik heb gemakkelijk praten want ik zit lekker warm op de bank met mijn laptop op schoot. Ik hoef er niet op uit met het openbaar vervoer en hoef dus al helemaal niet te koukleumen op een ijskoud station waar geen treinen meer rijden en waar niemand weet of ze nog gaan rijden.

Ik heb gemakkelijk praten als ik op Twitter al die klachten lees over de NS en over Prorail en dan denk: met klagen los je niks op en maak je het misschien alleen maar erger.

Ik heb gemakkelijk praten als ik zeg: probeer eens iets nieuws, ga niet klagen over de NS en Prorail maar ga ze steunen. Stuur warme gedachten naar de medewerkers van deze bedrijven en stuur warme gedachten naar de bevroren wissels en bovenleidingen. Moedig deze mensen aan in plaats van over ze te klagen.

Ik heb gemakkelijk praten als ik zeg dat dit concept al lang en breed bekend en beproefd is en  in de voetballerij bekend staat als ‘de twaalfde man’.

Lees ook: Klagen en erkenning geven

Bewaard onder Actualiteit, Mening | 8 Comments

Tags: ,

Laat jezelf voeden

Geplaatst op 1 december, 2011 

Laat jezelf niet vergiftigen‘ schreef ik. Maar wat dan wel? Nou dit dus: laat jezelf voeden door de revolutie die liefde is.

Voel je wat de krantenkoppen met je doen en voel je het verschil met wat de boodschap uit dit filmpje met je doet?

Bewaard onder Actualiteit, Inspiratie | 3 Comments

Tags:

Laat jezelf niet vergiftigen

Geplaatst op 29 november, 2011 

Hoewel ik geen kranten lees en geen journaal kijk, liet ik me via Twitter verleiden een artikeltje te lezen over de financiële crisis en over de machten en krachten die via het financiële systeem proberen ons onder controle te houden.

Ik weet niet of het waar is wat ik las maar ik kon meteen de impact van het artikel voelen in mijn lijf. Stress, spanning en angst. Ook mijn gedachten begonnen overuren te maken in de vorm van zorgen maken.

Op zo’n moment weet ik dat ik ergens zit waar ik niet wil zijn. Dan ben ik net een schipper die zijn boot de storm instuurt in plaats van een route te kiezen waar het weer wat rustiger is.

Over detachment gesproken…

Ik laat me niet vergiftigen, ook niet door het nieuws. Als je iets eet of drinkt waar je lichaam grote moeite mee heeft, dan kotst het letterlijk en figuurlijk alles weer uit om je te beschermen. Als je je blootstelt aan nieuws dat een giftige uitwerking heeft, laat je lichaam dat ook luid en duidelijk voelen. De gevoelens van stress, spanning en angst zeggen je dit: wegwezen.

Lees ook:

Bewaard onder Actualiteit, Persoonlijk | 30 Comments

Tags: ,

← Vorige paginaVolgende pagina →