Tevredenheidsformulieren

Geplaatst op 6 december, 2016 

Vrijdag was ik even in activiteitencentrum de Bunthoef en zag daar deze doos staan:

Klachten? Niet hier!

Bij formulieren krijgt iedereen meteen jeuk maar tevredenheidsformulieren? Wat een wild idee: schrijf eens op waar je tevreden over bent.

Het verhaal wil dat we nogal gefocust zijn op wat er allemaal niet goed gaat en dat we dit te danken hebben aan de holbewoners die we vroeger waren. Holbewoners moeten bijzonder alert zijn op gevaar en bedreigingen om te overleven. Die grrr daar tussen de bosjes kon best een flinke vleeseter op vier poten zijn dus rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan.

Laat die holbewoner die we nog steeds een beetje zijn maar lekker extra alert zijn op een grrr tussen de bosjes maar laat het je leven niet beheersen. En dat kan door tevredenheidsformulieren in te vullen. Dagelijks!

Ik bedoel natuurlijk: oefen jezelf in dankbaarheid. Het is dan ook geen toeval dat net deze week blogvriendin Petra Maartense een leuke actie is begonnen: 30 Dagen dankbaarheid – Doe je mee?

En ook dat Melody Beattie (wat heb ik veel aan haar te danken) het gisteren op haar blog heeft over dankbaarheid.

Terug naar de foto, naar de Bunthoef, waar de heer ‘Oosterheide rocks’ Springer vanaf de tweede week in januari 2017 voor slechts EUR 3,- een goed bord eten klaar maakt voor wie graag samen wil genieten.

Hoe makkelijk is het om dankbaar te zijn, om zachtjes of hardop dank je wel te zeggen?

Zeg holbewoners, hoe jullie het aanpakten, prima, heeft het voortbestaan zeker gesteld, dank jullie wel. En nu pakken we het wat anders aan: met stapels tevredenheidsformulieren.

Bewaard onder Fotobloggen | 2 Comments

Tags: , , ,

Groot, groter, grootst hart

Geplaatst op 4 december, 2016 

Het is weer zover mensen, tijd voor een vage shit blogpost.

Ik heb er geen onderzoek naar gedaan hoor maar als je mensen vraagt van wie ze houden gaat het toch al snel over de eigen partner en kinderen. OK, familie (meestal) ook want het bloed kruipt waar het niet gaan kan. En goeie vrienden. En dan houdt het op.

Maar mensen kunnen ook van hun wijk houden of van hun stad en dan wordt houden van ineens intrigerend interessant. Want als je van je wijk of stad kunt houden, wat zegt dat dan over ons vermogen tot houden van?

Ik mag graag geloven dat ons vermogen tot houden van bizar veel groter is dan we denken. Gewoon omdat we nooit onderzoeken of uitproberen waar we allemaal van kunnen houden.  Is er ergens een limiet? Ik zou niet weten waarom.

Oh ja, die limiet is er wel. Die limiet wordt niet bepaald door ons vermogen tot houden van maar door onze bereidheid tot kwetsbaarheid want van iets of iemand houden betekent kwetsbaar durven zijn.

Niemand wil pijn maar fok it zeg, misschien wil pijn zeggen dat je een groot, groter, grootst hart hebt.

Ik verzin maar wat.

Bewaard onder Mening | 4 Comments

Tags: , , ,

Wijkgedicht

Geplaatst op 2 december, 2016 

Het is alweer bijna een week geleden maar zaterdag 26 november organiseerde de ORTS de jaarlijkse Sinterklaas gedichtenwedstrijd, dit keer in café d’Apotheek.

Een mooi voorbeeld van hoe belangrijk de ORTS is voor een middelgrote stad als Oosterhout. Want behalve loeigezellig was de gedichtenwedstrijd vooral het samen brengen van gemeenteraadsleden, een wethouder maar vooral heel veel bevlogen Oosterhouters die bijzonder veel om hun stad geven en dat ook lieten merken in hun gedichten.

Zelf mocht ik ook een gedicht voordragen. Mijn gedicht had geen titel maar is al snel rond gegaan als ‘Oosterheide Rocks!’. Geen idee waarom….

sinterklaas-gedichtenwedstrijd-oosterheide-rocks

Foto: Peter de Hoogh

En alweer Sint, stapte u uit aan de verkeerde kant van het kanaal
Want aan de overkant ligt Oosterheide en daar gebeurt het allemaal

Op de tekentafel van de ambtenaren heet het Oosterhout zuid
Maar wie dat zegt heeft het bij ons nogal verbruid

Niet zuid maar Oosterheide heet onze wijk
9000 mensen vol tegenstellingen: arm en rijk

Velen hebben het er goed maar lang niet iedereen
Sommigen zijn arm, onopgeleid of eenzaam en alleen

Walhalla is het er zeker niet, problemen zijn er genoeg
En voor de aanpakkers nog volop werk voor de boeg

Een wijk waarin het voor iedereen goed is om te wonen
Is waar wij Oosterheide mee willen belonen

Overvloed laten stromen naar waar de behoefte is
Dat is bepaald geen kattenpis

Toch worden hier vele vrijwillige uren aan besteed
Onbetaald sint, het is maar dat u het weet

Vele namen kan ik noemen
Maar liever wil ik de hele wijk roemen

Sinterklaas, voet aan de verkeerde kant van de wal is u vergeven
Want fouten maken we allemaal, daar kunnen we wel mee leven

Oosterheide rocks zegt Eugene mijn goede vriend
En daarom is het iets moois wat Oosterheide nu verdient

Wat zegt u, u wilt het met ons goedmaken?
Fantastisch sint want er zijn twee belangrijke zaken

Onze wijkbieb terug en een gezellig buurtcafé, ja we zijn bescheiden
Maar met zulke cadeaus kunt u ons enorm verblijden.

Want plekken waar mensen elkaar ontmoeten en samen zijn
Daar overwint de vreugde het van alle eenzaamheid en pijn

Sint doe nou volgend jaar een keertje mal
En kom in 2017 aan de andere kant aan wal

Pakken we samen in de buurtkroeg in Oosterheide een goeie pint
Net zoveel tot u de weg naar het centrum niet meer vindt.

Of nog beter, landt elk jaar in een andere wijk, hoe vindt u dat?
Want Oosterhout is een geheel, en niet alleen een binnenstad

De jury zag er wel wat in. Misschien belangrijker nog, stadsgenoten uit andere ‘buitenwijken’ van Oosterhout ook. De stad als geheel, ik had het al eens eerder over. Geen gemakkelijke opgave maar hoeveel beter zou het zijn als niet de economie maar menselijkheid voorop staat?

De binnenstad heeft geen toekomst als de stad als geheel geen toekomst heeft. De stad waar ik woon mag op dit gebied nu kleur bekennen.

Bewaard onder Persoonlijk | Reageer

Tags: , , , ,

Gras en de overkant

Geplaatst op 1 december, 2016 

Het gras aan de overkant is altijd groener.

Bij de overkant denk ik terug aan een vorig leven waarbij ik zowat wekelijks op en neer voer tussen Zeeuws-Vlaanderen en Zuid-Beveland met het inmiddels nostalgische veerpont Kruiningen – Perkpolder. In de volksmond de boot en die kon je halen of missen wat door de week een half uur wachten betekende en in het weekend een uur.

Vertrok ik vanuit Zeeuws-Vlaanderen richting Vlissingen, dan ging ik naar ‘de overkant’. Reisde ik vanuit Vlissingen weer terug naar Zeeuws-Vlaanderen, dan ging ik naar ‘de overkant’. Beide kanten waren de overkant en daar was ik dan ook altijd: aan de overkant.

En daarom snap ik zo goed dat het gras aan de overkant altijd groener is. De overkant is de plek waar je zelf bent en waar je dingen ziet die je aan de andere overkant, en waar je zelf ook bent, niet ziet of wilt zien. Er is helemaal geen overkant, er is alleen datgene wat je wel en niet wilt zien.

Zie je aan de overkant groener gras? Ga naar die overkant en draai je om. Dan die je dat groenere gras ineens aan de overkant waar je net vandaan kwam. Dus waarom zou je kwijlen van dat sappige mooie gras aan de overkant? Je ligt er zelf middenin nondedju!

Blijf vooral op en neer varen tussen verschillende overkanten. Je ziet en ervaart zo veel meer van de wereld, maakt nog eens wat mee wat weer goed van pas komt in goed gezelschap bij de open haard  en een goed glas wijn. Je kunt er altijd een niet te begrijpen blogje over schrijven.

De moraal van het verhaal: wifi om de tijd te doden als je de boot had gemist was er toen niet en dat was niet erg want tablets en smartphones bestonden ook niet. Er waren wel broodjes kroket.

Alvast een goed weekend allemaal.

Bewaard onder Persoonlijk | Reageer

← Vorige pagina