Het verloedert hier
Geplaatst op 10 december, 2015
De eerste vijf minuten van het hardlopen wandel ik altijd. Gewoon de straat uitlopen, voelen of het warm of koud is, hoe de wind staat en hoe sterk, naar de lucht kijken of het droog blijft en zwerfafval oprapen.
Met een flink stuk plastic in mijn hand stop ik bij een huis waar iemand in de tuin aan het werk is. Niet zomaar tuinieren maar echt iets moois maken met kunst.
Daar hou ik van als mensen iets moois doen in hun eigen straat want dat heeft uiteindelijk effect op hele wijk.
Oh ja zegt ie en wijst op hondenpoep op de stoep.
Laatst kwam, hier een mevrouw voorbij met een hondje dat precies voor mijn huis op de stoep poepte. Kan gebeuren. Maar daarna liep ze gewoon verder, niks geen opruimen. Ik heb de poep opgeschept en achter haar aangebracht. Mevrouw u vergeet iets.
Deze reactie had ik niet verwacht.
En toch denk ik dat een mooie tuin ertoe bijdraagt dat er minder snel op de stoep wordt gepoept en dat er minder snel plastic en blik op straat wordt gegooid.
Ik hou het stuk plastic omhoog als een soort trofee. Jij maakt iets moois van je tuin, ik ruim dit stuk plastic op. Als we allemaal iets moois doen, iets kleins, dan helpt dat.
Woont u zelf in Oosterheide? Ik woon hier al 45 jaar en Oosterheide verloedert. Dat komt voor een deel ook door de gemeente, die zetten hier steeds meer mensen met aanpassingsproblemen bij elkaar.
Nu valt mijn oog op een prachtig aangelegde boomspiegel. Duidelijk te zien geen werk van de gemeente.
Heeft u dit aangelegd?
Ja zegt ie. En de gemeente vond dat ik het allemaal weg moest halen omdat anders deze boom dood zou gaan.
Ik snap het even niet. Hoe kunnen mooie plantjes een boom om zeep helpen?
We nemen afscheid want het is in hardloopkleren te koud om lang stil te staan. Op weg naar de eerstvolgende afvalbak kom ik veel meer zwerfafval tegen dan ik met twee handen kan meenemen. Misschien heeft die man gewoon gelijk.
Ik hou van dit soort straatverhalen. Misschien kan ik beter vaker de straat op om praatjes te maken, net als met deze man, en er dan over bloggen. Veel leuker dan burgerinitiatieven die tegen regels, procedures, voorschriften en ontheffingen botsen die er zogenaamd zijn om chaos te voorkomen.
Maar ook die regels, procedures, voorschriften en ontheffingen zijn niet tegen de verloedering opgewassen, niet hier. Misschien moeten we de minieme kans op chaos verkiezen boven de verloedering.
Desondanks gaat hij door met het moois in zijn tuin en ik met zwerfafval. Ik doe dit voor mezelf zei hij er nog bij. Misschien is dat de manier om niet te verdrinken in frustratie en irritatie: doe het voor jezelf.
Bewaard onder Verhaaltjes | 4 Comments
Tags: burgerinitiatieven, buurtbeheer, gemeente, groen, guerilla gardening, Oosterhout, regels, zwerfafval
Sprookje van de buitengebieden
Geplaatst op 3 december, 2015
Heel lang geleden en hier heel ver vandaan, was eens een Koninkrijk en precies in het midden van dat Koninkrijk stond een prachtig paleis.
Nou zou je denken dat daar wel een gelukkige Koning zou wonen maar dat was slechts gedeeltelijk waar. Ja, er woonde een Koning, dat was waar, maar hij was niet gelukkig.
De Koning vond dat er de laatste tijd zo weinig bezoekers naar zijn paleis kwamen en daar wilde hij wat aan doen. Hij vroeg een aantal wijze mannen en vrouwen om een oplossing. Die hoefden daar niet lang over na te denken: beste Koning, in de buitengebieden van Uw koninkrijk staan enkele kleinere paleisjes. Laat die afbreken zodat de mensen naar Uw paleis komen in plaats van dat ze naar die paleisjes in die buitengebieden gaan.
Wat raar zei de Koning, dat die mensen naar die kleinere paleisjes gaan. Waarom komen zei niet naar mijn grote paleis in het midden van dit Koninkrijk, dat is toch veel groter en mooier?
Nou, zeiden de wijzen, Uw paleis is dan wel groter en mooier, maar de mensen in de buitengebieden komen graag samen op hun eigen plek omdat ze zich daar thuis voelen en omdat ze elkaar daar allemaal kennen en elkaar tot steun zijn.
Laat die paleisjes in de buitengebieden onmiddellijk afbreken zei de Koning, laat de mensen maar naar mijn grote paleis in het midden van het Koninkrijk komen. Nee, beter nog, laat ook mijn grote paleis afbreken en bouw er een nog groter paleis voor in de plaats.
En zo geschiedde.
De buitengebieden verloren langzaam maar zeker hun kleur. De mensen werden er ongelukkig en als er in die tijd iets was waar de mensen bang voor waren, dan was het wel voor jezelf ongelukkig voelen. De langzame dood werd het wel genoemd.
De langzame dood rukte op tot aan het midden van het Koninkrijk. Sindsdien werd er nooit meer gelachen in het Koninkrijk. De Koning verdween en is nooit meer gevonden. Het verhaal gaat dat hij heel ver weg in een klein paleisje is gaan wonen waar hij het geluk weer heeft gevonden dankzij warme banden met de mensen daar.
De Koning leefde daar nog lang en gelukkig wat van zijn Koninkrijk helaas niet gezegd kan worden.
Einde.
Bewaard onder Verhaaltjes | 4 Comments
Tags: sprookjes, verhaaltjes
Schoenstaren
Geplaatst op 2 december, 2015
Ik vind het een mooi woord: Shoegaze. Het T-shirt is nog mooier:
Zwarte shoegaze humor
Het is van Mikkel B. Jakobsen, zanger, gitarist en bassist van de Deense band The Foreign Reort. Afgelopen zondagmiddag speelden ze in de Mezz in Breda.
Mijn favorieten: Dead End Roads (speelden ze wel) en Lost My Way (speelden ze niet). Invloeden, daar waren de mensen die ik in de Mezz sprak het wel over eens: The Cure (tenminste wat ze maakten tot en met Pornography) en Killing Joke.
Schuin tegenover de Mezz zit sinds een paar maanden The Tosti Club en dat is ook aan aanrader, vooral de Asian Tosti moet je daar eens proberen.
Liever een saaie zondagmiddag? Ook goed maar deze was feest.
Bewaard onder Fotobloggen, Mening | 2 Comments
Tags: Fotobloggen, Shoegaze
Creative commons
Zwerven door het alledaagse van Peter de Kock is in licentie gegeven volgens een Creative Commons Naamsvermelding-NietCommercieel-GelijkDelen 3.0 Nederland licentie.
Neem voor commercieel gebruik eerst even contact met me op zodat we daar een afspraak over kunnen maken.