De economie van het weggeven

Geplaatst op 12 september, 2013 

Je hebt websites als  Marktplaats waar tweedehands spullen door tussenkomst van ouderwets geld van eigenaar veranderen. En je hebt websites waar spullen zonder tussenkomst van ouderwets geld van eigenaar veranderen.  Als voorbeeld hiervan het initiatief  ‘Ik geef weg – Walcheren‘ van Edwin Mijnsbergen. Gratis spullen weggeven die je toch niet meer nodig hebt, wat geweldig.

De impact hiervan is groter dan we denken want hoe meer van dit soort initiatieven, hoe lastiger het voor bedrijven en organisaties wordt om geld te vragen voor hun spullen. En zo groeit de economie van het gratis en krimpt de economie van het geld.

Waarom krijgt de economie van het geld zoveel meer media aandacht dan de economie van het gratis? De economie moet toch groeien volgens de dames en heren economen? Nou, dat doet de economie van het gratis.

Lees ook:

Bewaard onder Mening | Reageer

Tags: , , , ,

Nieuwe stam ontdekt in Rotterdam

Geplaatst op 10 september, 2013 

Om ontdekkingen te doen hoef je echt niet ver te reizen. Een stadswandeling met Huub Koch en ineens sta je toch vreemd te kijken zo midden in de stad.

Gezien het gebruik van zeer duurzame materialen en bouwtechnieken op basis van de circulaire economie denk ik dat het een zeer ver ontwikkelde beschaving betreft die hier onze primitieve levensstijl komt bestuderen.

Nieuwe stam ontdekt

Bewaard onder Fotobloggen | 11 Comments

Tags: ,

Het kostbare goed dat autonomie heet

Geplaatst op 9 september, 2013 

Bij het rode stoplicht stopte ik naast hem en wees naar de rijweg: jij hoort daar te rijden, niet hier op het fietspad.

Hij was me eerder op datzelfde fietspad al voorbij gescheurd en toen we voor het stoplicht naast elkaar stonden was dat een mooi moment voor een korte evaluatie van de verkeersveiligheid. Veel tijd was daar niet voor want het stoplicht ging op groen maar gelukkig was hij zo sportief om naast me te blijven rijden.

Zijn argument, wijzend op de weg naast ons: daar wordt veel te hard gereden, 70, 80 km per uur waar 50 km per uur de maximum snelheid is. Daar voel ik me op mijn brommer niet veilig.

Daar heeft hij een punt. Op die weg wordt inderdaad veel te hard gereden. Dat komt onder andere omdat de weg eruit ziet als een stuk snelweg maar het is in de bebouwde kom en bordjes dat je er 70 of 80 mag ontbreken en dan hoor je er toch echt 50 te rijden. Maar laten we even kijken naar de cijfers en reken met me mee.

Jij rijdt op de rijbaan 45 waar sommige automobilisten 80 rijden. Dat is 1,78 keer jouw snelheid. Dat vind jij gevaarlijk en daarom rijd je op het fietspad. Op dat fietspad rijden de meeste fietsers ongeveer 15 km per uur. Jij op je brommer rijdt er 45 km per uur, dat is 3x de snelheid van de meeste fietsers.  Daarmee creëer jij hier op het fietspad een snelheidsverschil dat nog groter is dan op de rijbaan. En dat vind jij niet gevaarlijk?

Ik zou me op de brommer ook niet zo erg happy voelen op die rijbaan. Er wordt hard gereden, dat is een feit. Maar als je dan omwille van je eigen veiligheid met je brommer op het fietspad rijdt, pas dan ten minste je snelheid aan en rij er geen 45 maar 15 of 20. Ik vind autonomie een groot en kostbaar goed, maar wel in harmonie met de omgeving.

Hij beëindigde de evaluatie trouwens met: maar ik let goed op. Hij gaf weer gas en was weg. Met 45 km per uur.

Bewaard onder Mening | 2 Comments

Tags: , ,

Voor ik sterf

Geplaatst op 6 september, 2013 

Met Huub Koch in Rotterdam. Een intiem gesprek over kwetsbare onderwerpen.  Over dingen die niet mogen veranderen maar die daar schijt aan hebben en wel veranderen. En dan zie je maar hoe je daar mee omgaat.

Op weg naar de trein kwam ik een veelzeggend bord. Het ontroerde me.

Helemaal onderaan heeft iemand geschreven ‘Learn how to grunt‘. Ik hoop dat ik erbij ben als hij/zij voor het eerst op een podium staat en zijn/haar buik laat spreken.

Before I die

Bewaard onder Fotobloggen | 15 Comments

Tags: , , , ,

Dit was motorvakantie 2013

Geplaatst op 4 september, 2013 

Het jaarlijkse weekje motorvakantie ligt al langer dan een maand achter me. De dagboekschriftjes die ik bij me had en op allerlei terrasjes heb volgeschreven, gaan nu de kast in. Wat blijft zijn de blogs die het gevolg zijn van de conceptie die in deze schriftjes heeft plaatsgevonden:

Terwijl ik naar woorden zoek om mijn ervaringen van deze motorvakantie te duiden en naar nog meer woorden zoek om mijn dankbaarheid uit te drukken, weet ik dat ik het afscheid van dit thema alleen maar zit uit te stellen door naar woorden te zoeken. Om weg te komen van dit thema ga ik mezelf een flinke worst voorhouden:

(Praat nu tegen zichzelf….)

Stel jezelf nou eens voor dat de motorvakantie als avontuur op een schaal van nul tot tien geen tien scoorde zoals je dat op dit moment ervaart, maar dat het een twee was en dat er avonturen voor je liggen die  een drie scoren, een vier, een vijf, een zes, een zeven, een acht, een negen en een tien. Sta daar eens even bij stil en voel de opwinding en het verlangen. Er staat geen maat op wat je kunt ervaren. Zelf niet als je bij de tien komt want dan wordt de tien de nieuwe twee en begin je weer met avonturen op een nieuwe schaal.

More will be revealed.

Bewaard onder Persoonlijk | 4 Comments

Tags: ,

Jouw droom vergeet jou nooit

Geplaatst op 2 september, 2013 

De serie blogs over de voorbije motorvakantie loopt helaas ten einde. Helaas omdat erover bloggen voor mij betekent dat ik toch nog een beetje op motorvakantie ben.

Over twee jaar ga ik alweer voor de tiende keer en dat wil ik vieren. Ik heb nog twee jaar de tijd erover na te denken hoe ik dat ga doen maar het eerste idee diende zich al aan: Motorpeinzingen – het boek, een bundeling van tien jaar motorvakantieverhalen .

Eigenlijk begonnen mijn motorpeinzingen lang geleden op mijn jongenskamer met posters aan de muur van motorhelden als Barry Sheene en Wil Hartog. Ik vond ‘Kawasaki’ het mooiste woord ter wereld. Ik wilde twee spiegels op het stuur van mijn fiets zodat ie op een motor zou lijken. Ruzie op straat over wat voor soort aandrijving een bepaald type motor had. Ik plakte een prachtig schaalmodel van een motor in elkaar. Een broer met stuiterbal was genoeg  om er weer losse stukjes van te maken. En toen verdween mijn droom voor lange tijd of misschien was ik het die verdween. Tot ik in 2005 mijn motorrijbewijs haalde en meteen een motor kocht.

Het voorwoord voor Motorpeinzingen – het boek, is al klaar:

Dit boek is opgedragen aan mijn dochter. Droom zoveel je kunt, vergeet je dromen zoveel je wilt, kies doodlopende wegen zoveel als je nodig hebt. Maar als je tientallen jaren later alsnog oog in oog komt te staan met jouw droom, weet dan dat jij jouw droom kunt vergeten maar dat jouw droom jou nooit vergeet.

En als ze dan vraagt hoe ik dat weet zal ik haar vertellen over mijn dromen, hoe ik ze ben vergeten en over de talloze doodlopende wegen die ik ben ingeslagen. En dat na tientallen jaren na die stuiterbal de losse stukjes ineens weer samen kwamen en er op een dag een echte motor voor me stond. De mijne.

Bewaard onder Persoonlijk, vaderschap | 4 Comments

Tags: , ,

← Vorige pagina