Boeken in plastic
Geplaatst op 14 juni, 2013
Een autoverkoper die z’n auto’s helemaal ingepakt in plastic in de showroom uitstalt. Een kledingverkoper die z’n kleding helemaal ingepakt in plastic in de winkel hangt.
Ze verkopen niks.
Als je een auto wilt kopen wil je erin zitten, wil je de auto ruiken en voelen en wil je even doen alsof het jouw auto is en ervaren hoe dat is. Met kleding is het net zo, dan wil je de stof voelen en wil je passen en in de spiegel kijken hoe het je staat.
Plastic bederft alles.
Damn you boekverkoper die z’n boeken te koop aanbiedt ingepakt in plastic. Hoe kan ik dat boek nou voelen, hoe kan ik horen hoe het klinkt als ik het met een klap dichtsla, hoe kan ik zien of het lettertype en de bladspiegel me bevalt, hoe kan ik ontdekken of het ook lekker ruikt, hoe kan ik mezelf verleiden het te kopen?
Damn you boekverkoper, je snapt helemaal niks van wat je verkoopt. Volgens mij lees je niet eens.
Bewaard onder Mening
Reacties
2 Reacties to “Boeken in plastic”
Laat je reactie achter!
Creative commons
Zwerven door het alledaagse van Peter de Kock is in licentie gegeven volgens een Creative Commons Naamsvermelding-NietCommercieel-GelijkDelen 3.0 Nederland licentie.
Neem voor commercieel gebruik eerst even contact met me op zodat we daar een afspraak over kunnen maken.
En deze verkoper heeft geen onverpakt inkijkexemplaar bovenop de stapel liggen? Dat verbaast me nog het meest. Wat die autodealer betreft, is de nieuwste ontwikkeling dat ze besparen door de verlichting in de showroom uit te doen. Wel sluiten ze dan nog een paar koplampen op een accu aan. Geen gezicht natuurlijk, maar ja het is crisis. Verkopen doen ze alleen maar minder.
@Michel: ik heb de afgelopen jaren op dezelfde manier een hartstikke leuk muziekfestival kapot zien gaan. Dat werkt ongeveer zo: aantal touschouwers valt tegen, het volgende jaar bespaart de oragnisatie op voorzieningen, het jaar daarop zijn er nog minder toeschouwers en besluit de organisatie ook te verbieden dat je zelf eten meebrengt (wat met name voor mensen met een dieet onmogelijk is want er waren nauwelijks goede voorzieningen meer over om te kunnen eten). En dat gaat zo een aantal jaren door zonder dat de organisatie met werkelijk creatieve ideetjes komt. Wat ze doen is wat elke slechte CEO doet: bezuinigen. Eind van het liedje: festival bestaat niet meer.