Codependency voor dummies

Geplaatst op 14 september, 2012 

Ik ben het boek ‘Codependency for Dummies’ aan het lezen. Wat me in boeken over codependency, en dus ook in het boek dat ik nu lees, het meeste aangrijpt  is hoe het ontstaat. Over hoe disfunctionele gezinnen werken en wat opgroeien in een disfunctioneel gezin met je doet. Het brengt me direct terug naar oude pijn als ik daarover lees.

Ik vind het op z’n tijd best gezond op deze manier af te dalen naar het verleden maar wil er niet te lang in blijven hangen. De bagage die ik eruit wil meenemen naar het heden is kennis van disfunctionele gezinnen zodat ik een gezond perspectief op functionele gezinnen kan ontwikkelen met als doel de cyclus van disfunctionaliteit doorbreken. Niet alleen ik heb daar baat bij.

Bewaard onder Boeken, Codependency | 4 Comments

Tags: ,

Problemen veroorzaken is een kunst

Geplaatst op 13 september, 2012 

Is de mens in staat problemen te creëren dat groter zijn dan de mens zelf?

De media schetsen problemen graag zo groot mogelijk en de mens liefst zo klein mogelijk. De mens versus problemen, dat lijkt dan zoiets als het veteranen elftal van de locale voetbalclub dat  een wedstrijdje speelt tegen FC Barcelona.

En waarom horen, lezen en zien we zo weinig over problemen die zijn opgelost?  Ik heb soms het idee dat we getraind worden ons machteloos te voelen.

Zijn we echt zo creatief dat we problemen kunnen maken die groter zijn dan wijzelf? Als we inderdaad zo creatief zijn, waarom kunnen we die problemen met diezelfde creativiteit dan niet oplossen?

Marco Raaphorst zegt het in zijn blogpost ‘Als je geen oplossing hebt‘ met minder woorden:

Als je geen oplossing hebt
sta je nog steeds aan de kant van het probleem.

Ik vind het krachtig prachtig.

Bewaard onder Mening | Reageer

Tags: , , ,

Volledig leven

Geplaatst op 11 september, 2012 

Omdat het zulk mooi weer was, wilde ik er even met de fiets op uit. Mijn dochter wilde graag mee dus ik nam haar mee achterop de fiets. We wilden graag even kijken of het circus nog in de stad was. We reden naar het circus dat er inderdaad nog stond. Buiten liepen olifanten, kamelen en paarden rond en bij de ingang stond een clown te zwaaien.

Toen we hadden rondgekeken wilde ik weer verder fietsen. Mijn dochter nam daar geen genoegen mee en wilde naar binnen om de voorstelling te zien. Mijn eerste reactie: no way, we rijden verder. Op een bordje zag ik dat er over vijf minuten een voorstelling zou beginnen.

Alsof ze het aanvoelde zei ze: ‘papa, de voorstelling is nog niet begonnen hoor…’. Ik had niet zo heel veel geld bij dus ik zei haar dat ik even zou informeren bij de kassa. Ik bleek net genoeg geld te hebben voor twee kaartjes.

Een paar minuten later zaten we in de circustent.

Met een vierjarige gaan kijken of het circus er nog is, dat bestaat niet. Een vierjarige wil het echte werk: naar de voorstelling kijken. Dan denk ik: ja, dat wil ik zelf ook toepassen en geen genoegen nemen met rondkijken naar wat ik graag wil maar er volledig aan deelnemen.

Bedankt schat.

Bewaard onder vaderschap | 2 Comments

Tags: ,

U moet toch echt gaan stemmen hoor

Geplaatst op 10 september, 2012 

Ik had hem voor de deur van de supermarkt al in actie gezien om zijn favoriete politieke partij aan de man te brengen. Hij gebruikte de antieke aanpak: Meneer/mevrouw, mag ik u een foldertje aanbieden? Meer dan dat was het niet of het moest zijn dat als je het foldertje echt enthousiast in ontvangst nam, je ook nog een notitieblokje kon krijgen. Uiteraard met op elke bladzijde het logo van zijn partij.

Toen hij twee stappen in mijn richting zette schudde ik hem mijn nee al krachtig toe. Nee betekent nee. Ik herhaal: nee betekent nee. Dus hij kwam verder en vroeg me of ik al wist wat ik ging stemmen. Ik zei dat ik nog niet wist of ik wel ga stemmen. Maar meneer, u moet toch echt gaan stemmen hoor…. U moet… Ik herhaal: u moet…

Als toetje kreeg ik ook de foto van ene meneer Buma in mijn gezicht geduwd. Als u gaat stemmen, dan gaat deze het zeker niet worden? Nee, die gaat het zeker niet worden, geen schijn van kans’. Maar wilt u dan wel een notitieblokje?. Nee, dat wil ik ook niet.

Er wordt veel gesproken over de kloof tussen politiek en burgers. Die kloof is niet meer te dichten. Anno 2012 is politiek een versteende drol van een fossiel.

Lees ook: Politieke slachtofferbullshit

Bewaard onder Actualiteit | Reageer

Tags:

Recept voor machteloosheid

Geplaatst op 7 september, 2012 

Sluit je ogen voor alles dat je kunt veranderen. Richt vervolgens alle aandacht op iets dat je niet kunt veranderen en ga je daar vervolgens ontzettend druk over maken.

Om het effect nog te versterken: gebruik al je social media kanalen om te klagen, te jammeren en te kreunen en geef anderen overal de schuld van. Roep die anderen op te veranderen, eis het dat ze veranderen.

Bewaard onder Mening | 6 Comments

Tags:

Politieke slachtofferbullshit

Geplaatst op 6 september, 2012 

Als ik aan politiek denk duikt steeds de titel van een opstel bij me op uit mijn middelbare schooltijd: ‘Ik bemoei me niet met politiek maar de politiek bemoeit zich wel met mij’.

Als we bij Nederlands een opstel schreven, mochten we kiezen uit een stuk of drie titels. Die over de politiek heb ik toen niet gekozen maar blijft me wel achtervolgen, vooral tijdens verkiezingstijd als alles en iedereen het over politiek heeft.

Ik heb een hekel aan die opsteltitel en wellicht heb ik er daarom geen opstel over geschreven. Had ik dat maar wel gedaan, dan had ik er meteen mee afgerekend en had die titel me met rust gelaten.

Ik heb er een hekel aan omdat het de politiek zo onevenredig groot, machtig en belangrijk maakt en ons als individu zo onevenredig klein, machteloos en onbelangrijk.

Als ik politici hoor praten walg ik van de gedachte dat ze mijn leven bepalen. Ik zeg niet dat ik van de politici walg of van wat ze zeggen en doen (al geeft dat soms meer dan voldoende aanleiding tot walging) maar ik zeg dat ik walg van de gedachte, van het idee, dat ze mijn leven bepalen. Als ik ook maar heel even geloof dat die gedachte waar is, voel ik de energie met bakken tegelijk uit mijn lichaam wegstromen.

‘When a thought hurts, that’s the signal that it isn’t true.‘ – Byron Katie

Als ik echter geloof dat ik in één dag meer voor mezelf kan doen, veranderen, liefhebben, accepteren, kiezen, creëren, leren, groeien, verbinden en ondernemen dan alle politici bij elkaar in vier jaar tijd voor mij kunnen doen, dan voel ik de energie met bakken tegelijk door mijn lichaam stromen in plaats van dat het uit mij weg stroomt. Dat voelt heerlijk en dus is het waar wat ik geloof.

Nederland telt 16,7 miljoen politici die één mandaat hebben: bepalen hoe het ieders eigen eenmanspartij gaat.

‘Ik bemoei me niet met politiek maar de politiek bemoeit zich wel met mij’ is slachtofferbullshit.

Einde opstel.

Bewaard onder Actualiteit, Mening, Persoonlijk | Reageer

Tags: , , , ,

Spelregels van het universum: het universum regelt de details

Geplaatst op 4 september, 2012 

Ons rationele brein houdt zich graag met allerlei details bezig, met de details van de details en met de details van de details van de details. Als met maar ergens mee bezig kan zijn….. Maar is dat wel nodig?

Spelregel 21: het universum regelt de details

We hebben geleerd om ons hoofd erbij te houden als het om de details van ons leven gaat. Maar als ons rationele brein actief is, sluit dat vanzelf onze oneindige intelligentie af. Het is juist onze intelligentie die in staat is om alle details zó te regelen dat wijzelf en alle anderen onmetelijk gesteund worden. Hoe meer we leren ons rationele denken te laten voor wat het is en het los te laten om ons steeds meer over te geven aan onze intuïtie (onze directe verbinding met onze oneindige intelligentie) hoe sneller we ontdekken dat alle gebeurtenissen in ons leven makkelijk en spontaan ontvouwen.

Lees ook de andere spelregels:

De spelregels van het universum zijn afkomstig van het ‘Spiegelogie fanclubspel‘ van Willem de Ridder.

Bewaard onder spiritualiteit | 1 Comment

Tags: , , , ,

Blij zonder omdat…

Geplaatst op 3 september, 2012 

Er was niets bijzonders of speciaals gebeurd, ik had geen lotto gewonnen en had ook geen tien miljoen blogbezoekers en toch voelde ik me ontzettend blij.

De blijdschap had geen externe gebeurtenis nodig, de blijdschap kwam van binnenuit. Misschien dat deze blijdschap daarom zo ontzettend fijn voelde, zo fijn zelfs dat ik geen zin had om naar bed te gaan want dan zou ik niet meer kunnen genieten van mijn blijdschap.

Bij krachtige gevoelens denk ik als eerste aan een flinke boosheid. Nu weet ik dat blijdschap net zo krachtig kan aanvoelen.

Bewaard onder Persoonlijk | 6 Comments

Tags: ,

← Vorige pagina