Gekleurde herinneringen

Geplaatst op 16 april, 2012 

Vraag twee schilders hetzelfde landschap te schilderen en het resultaat is twee verschillende schilderijen. Vraag twee mensen naar een zelfde gebeurtenis uit het verleden en het resultaat is twee verschillende herinneringen.

In het eerste geval zeggen we dat de schilderijen een creatieve en unieke expressie zijn van wat het landschap bij de schilders oproept, dat dit het mooie is van kunst en dat we ons er graag door laten raken.

In het tweede geval zeggen we dat onze herinneringen een gekleurd en vertekend beeld zijn van wat er werkelijk gebeurd is, dat het een menselijke tekortkoming die ons soms lelijk in de weg zit.

Maar is herinneringen inkleuren wezenlijk anders dan een schilderij inkleuren? Is een schilderij, als is het nog zo goed en nauwkeurig, ook niet een vertekend beeld van hoe het landschap werkelijk is? En is een herinnering niet net zo goed als een schilderij een vorm van creatieve en unieke expressie?

Lees ook: Stop met loslaten

Bewaard onder Mening | Reageer

Tags:

Afscheid van een warm mens

Geplaatst op 13 april, 2012 

Deze week kreeg ik het bericht dat het definitieve afscheid van J. nog slechts een kwestie van enkele dagen is. Misschien dat hij op dit moment nog leeft, misschien ook niet.

Dat wat we werk noemen, of het nou het realiseren van projecten is, het halen van deadlines, het realiseren van vooraf gestelde doelen, is niet waardoor mensen ons later zullen herinneren.  Dat wat maakt dat mensen ons later herinneren, zijn die typisch menselijke dingetjes zoals ’s morgens op kantoor koffie zetten en je collega’s vragen hoe het thuis is en hoe het weekend was.

En die gedachte is de rijke nalatenschap van J. en het is aan ons allen er iets mee te doen. Makkelijk is het niet, nodig wel.

Lees ook:

 

Bewaard onder Persoonlijk | 9 Comments

Tags: , , , ,

Best handig zo’n schaduwzijde

Geplaatst op 12 april, 2012 

Stel dat je in me kon kijken en zou zien dat ik me op dit moment helemaal open stel voor een ander, voor wat die ander vertelt, wat die ander voelt en nodig heeft. Hoe zou je over mij denken?

En stel je nou voor dat je in me kon kijken en zou zien dat ik het op dit moment innerlijk uitschreeuw dat iedereen even heel snel moet opsodemieteren. Hoe zou je over mij denken?

Waarmee scoor ik pluspunten? Het eerste scenario? En waarmee scoor ik minpunten? Het tweede scenario?

Het tweede scenario is wat ik hier even de schaduwzijde noem, een kant die we niet graag aan anderen laten zien omdat deze een beetje asociaal overkomt. Liever laten we onze sociale kant zoals er helemaal zijn voor een vriend of vriendin.

En toch ben ik erg blij met deze schaduwkant omdat deze helpt mezelf af te zonderen en af te sluiten van wat er om me heen gebeurt.

Als ik niet in staat zou zijn om me af te sluiten van mijn omgeving, dan zou ik bijvoorbeeld niet in staat zijn deze blog te schrijven, zou ik niet in staat zijn me te concentreren op een taak waar ik mijn aandacht bij nodig heb. Zou ik me tijdens het autorijden helemaal open stellen voor mijn medepassagiers, dan zou ik een gevaar op de weg zijn.

Lees ook:

Bewaard onder Persoonlijk | 10 Comments

Tags:

Maak mijn ziel wakker

Geplaatst op 10 april, 2012 

Toch weer die prachtige #malewishlist

Lees ook: Wat mannen echt willen – what men really want

Bewaard onder Muziek | 4 Comments

Tags: ,

Verliefd op het leven

Geplaatst op 9 april, 2012 

Ik schrijf niet zo vaak over films en zie er meestal een beetje tegenop om het verhaal samen te vatten. Want hoe mooi en meeslepend het verhaal ook is, het meest bijzondere van een mooie film zijn de gevoelens die de film oproept.  En die gevoelens komen niet echt uit de verf met een samenvatting van het verhaal.

Vrijdagavond laat zag ik de prachtige en ontroerende film  ‘As it is in Heaven’. Ik zou deze film tekort doen als ik hier alleen het verhaal zou samenvatten. Voor wie deze film niet kent: een prima samenvatting kun je hier lezen
http://nl.wikipedia.org/wiki/As_It_Is_in_Heaven

Wat me het meest raakte, is de schoonheid van een groep mensen die door een diepgaand veranderingsproces gaan. Het is niet alleen mooi in de zin van dat mensen als gevolg van dat proces sinds lange tijd weer in staat zijn om verliefd te worden, maar ook mooi in de zin van dat ze weer in staat zijn hun pijn te uiten, hun ingehouden boosheid los te laten, jarenlange conflicten in de openheid te brengen en pijnlijke beslissingen te nemen. Ze zijn weer in staat het leven ten volle te leven, met alle verschillende kanten die daarbij horen.

Je zou de film kunnen zien als een eerbetoon aan het leven als mens. Een film die maakt dat je weer zin krijgt om verliefd te worden op het leven. Er weer zin in hebben, wordt prachtig weergegeven door het lied dat Gabriella, die door haar man wordt mishandeld, zingt:

En waar zo’n groep mensen die samen met elkaar in verandering zijn, die leren zich te verbinden met zichzelf en met elkaar, toe in staat is, blijkt uit het slot. Het koor is voor een wedstrijd in Oostenrijk. Hun dirigent Daniël die het hele veranderingsproces op gang heeft gebracht en daarbij ook zelf door dat proces is gegaan, krijgt net voor aanvang van het optreden een hartaanval en kan, terwijl hij in het toilet valt en op de grond ligt, horen wat zijn koor in beweging brengt.

Lees ook: Waar menselijkheid toe in staat is

Bewaard onder Films | 9 Comments

Tags: , , , ,

Klaar met mooi kwetsbaar zijn

Geplaatst op 6 april, 2012 

Ik ben klaar met mooi kwetsbaar zijn. Niet met kwetsbaar zijn maar wel met het gelijknamige sociaal netwerk dat Lia van den Berg, Janine Göbel en ik begin dit jaar hadden opgericht.

Aan de kwaliteit van de bijdragen aan het netwerk heeft het niet gelegen want die zijn zonder uitzondering vanuit het hart geschreven.

Mijn motivering ermee te stoppen is dat de maandelijkse kosten voor  dit NING netwerk (bijna 20 Euro per maand) te hoog zijn in verhouding tot het aantal leden (20) dat gebruik maakt van dit netwerk. Zicht op wezenlijke uitbreiding van het aantal leden is er niet. Kwetsbaarheid is nu eenmaal niet iets waar mensen voor in de rij staan. Misschien is iedereen gewoon veel te druk zich van zijn/haar succesvolle kanten te laten zien (ja, je proeft het goed, ik baal hier best wel van maar dat heeft alles te maken met mijn verwachtingen).

Wat ik een irritatiepunt vind, is dat we per maand een paar Euro teveel betalen. De maandelijkse kosten voor een NING netwerk (Plus versie) bedragen EUR 14,95. Echter, wij betalen per maand USD 24,95.  Volgens NING heb ik bij het aanmaken van het netwerk betaling in USD ingesteld. Mijn waarheid is dat ik een account heb aangemaakt via de knop waarbij staat vermeld dat de kosten EUR 14,95 bedragen. Wat mij bijzonder stoort in de houding van NING, is dat ze dit niet willen oplossen. Zoals zij het uitdrukken, kunnen ze dit niet oplossen.

Ze willen/kunnen me het verschil niet terugbetalen, ze willen/kunnen de account instelling niet wijzigen van USD in EUR en ook als ik het eigenaarschap van het netwerk aan een ander overdraag, verhuist de accountinstelling met daarbij de betaling in USD onveranderd mee. De enige oplossing volgens NING is het netwerk opheffen en helemaal opnieuw beginnen.

Komend weekend gaat de stekker van Mooi Kwetsbaar Zijn eruit. Daarna schrijf ik nog een e-mailtje naar NING om te vertellen dat ik even klaar met ze ben. NING: goed product maar beroerd als het om betalingscorrecties gaat.

Toevallig las ik deze week nog dit: ‘We bevonden ons sinds 23 januari in een slopende retrogradeperiode en dit heeft op elk aspect van ons leven impact gehad. Of het nu een project, relatie, levensbesluit of uitkomst was die niet wou bewegen, hoe belangrijk ook of hoe hard we ook probeerden, bracht deze periode veel in ons leven tot stilstand. ‘
Bron: De Energieën van April 2012 – Jennifer Hoffman

En dat herken ik dus maar al te goed, helaas niet alleen in relatie tot Mooi Kwetsbaar Zijn.

Heb een fijn Paasweekend allemaal.

Lees ook: Mooi Kwetsbaar Zijn

Bewaard onder Persoonlijk | 13 Comments

Tags:

Bont en blauw

Geplaatst op 5 april, 2012 

Via verschillende social media kanalen komen ze bijna dagelijks bij me binnen: mishandelde kinderen. Bont en blauw geslagen en met ogen vol verdriet en pijn kijken ze me aan.

Ik kan er niet onberoerd naar kijken maar voel me tegelijkertijd zo machteloos. Wat kan ik doen? Op de barricaden klimmen zoals sommige anderen doen en actie voeren? Hoezeer ik sommige van dat soort initiatieven ook waardeer, ik zie mezelf op dit moment geen kruistocht voeren. Maar wat dan wel? Lichtwerk doen en liefde en licht de wereld insturen in de hoop en vertrouwen dat het bij die kinderen terechtkomt en bij de volwassenen die dat leed veroorzaken?

Die bont en blauwe kinderen stellen mij een vraag: hoe goed zorg jij voor jouw innerlijke kind?

Ik sla mezelf uiteraard niet maar ik denk dat mijn innerlijke kind een aantal dingen graag anders wil. Het zou graag meer ruimte willen hebben om te voelen wat het voelt en om nodig te hebben wat het nodig, vooral dat. Maar ook meer ruimte om te spelen, te gillen, om gek te doen, om te luieren en om al die dingen te doen die kinderen graag doen.

Hoeveel van die ruimte geef ik mijzelf?

Dus dan kies ik er toch maar voor om dat lichtwerk te doen. Die liefde en licht die ik dan de wereld instuur kan ik dicht hij huis houden.

Bewaard onder Persoonlijk, spiritualiteit | 4 Comments

Tags: , , ,

Naar schaamte luisteren

Geplaatst op 3 april, 2012 

Het langverwachte vervolg op ‘The power of vulnerability’ van Brene Brown heet ‘Listening to shame’. Net zo indrukwekkend, ontroerend en confronterend.

Lees ook: De kracht van kwetsbaarheid

Bewaard onder Inspiratie | Reageer

Tags: , , ,

← Vorige pagina — Volgende pagina →