Codependency humor

Geplaatst op 15 april, 2011 

Bewaard onder Codependency | Reageer

Tags: ,

Relatieshit

Geplaatst op 14 april, 2011 

Laatst schreef ik over de angst die toeslaat als iemand me vraagt een bio te schrijven. Maar het kan nog erger: iemand die tijdens een eerste afspraak als openingsvraag op je afvuurt: ‘vertel eens iets over jezelf’. Een echte sfeerkiller!

‘Nou, je wilt dat ik iets over mijzelf vertel? Ik ben professioneel knoflook tester maar dat heb je waarschijnlijk al geroken. Zullen we nu dan ergens shoarma gaan eten?’

Guess what? We houden allebei van shoarma en van knoflook en zijn al die tijd op zoek geweest naar de ware, naar een soulmate, een tweelingziel…

Onze relatie ontwikkelt zich stormachtig. Van de drie levens, het jouwe, het mijne en het onze, blijft van het jouwe en het mijne steeds minder over. Een half jaar later leven we alleen nog voor elkaar. We  zien het als onze missie om elkaar compleet en heel maken.

Onze behoeften zien er dan uit als de sliertjes in een bord spaghetti: alles in- en door elkaar gedraaid en verwikkeld. Wat is jouw behoefte en wat de mijne? Wat heb jij nodig en wat heb ik nodig? We weten het zelf niet en toch verwachten we van elkaar dat we helderziende zijn en dat we precies weten wat de ander nodig heeft. Zonder dat we daar zelf om vragen natuurlijk.

Nog wat later in de relatie beleven we meer pijn dan vreugde. Eigenlijk is er nauwelijks nog vreugde. We voelen ons eenzaam in het samen zijn maar praten daar nooit over. Als die ander nou maar verandert komt alles goed.

Maar die ander verandert niet en we beginnen elkaar erom te haten. Doodsbang als we zijn om in de steek te worden gelaten, blijven we bij elkaar.

Één van ons speelt de agressieve John Wayne rol en de ander de passieve rol van martelaar. De dynamiek tussen deze twee rollen voelt voor ons vertrouwd want onze ouders speelden in hun relaties diezelfde disfunctionele rollen. Gezonde rolmodellen kennen we niet. Wat zijn dat?

We vergelijken onszelf voortdurend met anderen. We trekken vrienden aan die flink in de problemen zitten zodat we ons beter voelen dan onze vrienden. We helpen en redden ze graag want dan voelen we ons zo goed over onszelf. En als we ook maar heel even het idee hebben dat onze vrienden beter zijn dan wij, dan bekritiseren we ze en maken ze belachelijk. Niet waar ze bij zijn natuurlijk. Of misschien toch maar dan op een passief-agressieve manier.

Hulp zoeken? Nee, wij hebben geen problemen. Anderen, die hebben problemen maar wij niet. Trouwens, wat zouden de buren wel niet denken?

Tien jaar later hebben we onze pijnlijke relatiepatronen keer op keer herhaald, steeds op zoek naar liefde, naar vervulling en heelheid. Maar we vonden het nooit daar waar we zochten, buiten ons zelf.

Wat wij liefde noemden, was codependency. In het Nederlands co-dependentie of medeafhankelijkheid.

Vroeg of laat krijgen we onze wake up call en zijn we klaar om onze problemen uit handen te geven aan een hogere kracht, zijn we klaar voor de eerste stap van het spirituele twaalf stappen programma: Wij erkenden dat wij machteloos zijn over anderen – dat ons leven onhanteerbaar was geworden.

De andere stappen van dit krachtige spirituele programma zullen volgen, de stappen zullen ons vinden, precies zoals we nodig hebben. Het zal de relatie met onszelf drastisch verbeteren en als gevolg daarvan (niet andersom) ook de relaties met anderen.

‘Love hurts, love scares, love wounds and mares any heart’ zong Nazareth in 1976.

Nee, liefde doet geen pijn, dat is codependent bullshit. Wat pijn doet is de afwezigheid van liefde of de liefde buiten jezelf zoeken.

Meer over Codependency lees je in het gratis e-book (Nederlandse vertaling): ‘Codependence – Dans van Gewonde Zielen‘.

Bewaard onder Codependency, Verhaaltjes | Reageer

Tags: , , , ,

Lente en verandering

Geplaatst op 12 april, 2011 

Vandaag zag ik een struik die nog vol in de dorre blaadjes van vorig jaar zat. Die blaadjes waren er in de herfst niet afgevallen waardoor de struik tussen alles wat al volop aan het groeien en bloeien is een dorre en levenloze indruk maakt.

Pas van dichtbij kon ik zien dat onder de dorre blaadjes de knoppen voor de nieuwe blaadjes zitten. Deze struik laat zijn oude blaadjes pas vallen als de nieuwe zover zijn om tevoorschijn te komen.

Daarom is de lente ook zo mooi, omdat alles op z’n eigen tempo verandert.

Bewaard onder Mening | 4 Comments

Tags:

De mythe van de sprong in het diepe

Geplaatst op 11 april, 2011 

Je kent die verhalen wel van mensen die in het diepe zijn gesprongen. Baan opgezegd, wereldreis gemaakt, tien kleuren stront gescheten maar voor geen goud hadden ze het willen missen. Avonturiers zijn het, helden.

Dat de sprong in het diepe in werkelijkheid uit een heleboel kleine stapjes bestaat, vertellen de  avonturiers er niet bij. Gelukkig maar want anders zouden we niet van die mooie heldenverhalen hebben. Jammer ook want we zouden elkaar kunnen helpen om de angst voor de grote sprong in te ruilen voor het vertrouwen in het kleine stapje.

Heb ik je mijn heldenverhaal al eens verteld?

Nou, ik heb iemand het leven gered. Sterker nog: ik red elke dag iemand het leven. Elke dag red ik mijn eigen leven. Gewoon door te blijven ademhalen.

Lees ook: Sprong in het diepe

 

 

 

Bewaard onder Mening | 2 Comments

Tags: , ,

Angst voor de bio

Geplaatst op 8 april, 2011 

Je hebt Biohazard, een band waar ik me een aantal energieke concerten van herinner. En je hebt Bioangst, dat is wat ik heb. Telkens als ik de vraag krijg een bio van mezelf te schrijven, slaat het toe: Bioangst.

Van het woord bio krijg ik het benauwd. Dan ga ik zitten en lukt het me niet iets te schrijven waar ik tevreden over ben. Ik heb al heel lang op mijn verlanglijstje staan om mijn bio op mijn blog en LinkedIn eens flink onder handen te nemen en ik loop er telkens met een grote boog omheen zoals iemand om een flinke hondendrol heenloopt die midden op de stoep ligt.

Deze week sprak ik Henny Bos, vriend en collega codependency ervaringsdeskundige. Henny heeft zowat de hele amazon.com bibliotheek aan codependency boeken gelezen en schrijft op dit moment over het codependency issue controle.

Brrrrr, controle….

Henny, ik heb het je nog niet verteld maar er werd me na ons gesprek iets duidelijk…

Een bio schrijven zet bij mij ergens diep van binnen een schakelaartje om. Een schakelaartje dat zegt: denk eraan dat wat jij opschrijft bepaalt wat en hoe anderen over je denken en dat is heel erg eng dus gebruik je bio om daar controle over uit te oefenen.

Een onmogelijke job om een stuk te schrijven waarmee ik het denken van een ander controleer. En voilà: Bioangst.

Ik ga mezelf nu toestemming geven elke dag een beetje meer ‘respectvol schijt’ te hebben aan wat een ander over mij denkt.

Misschien dat een klassieker van Biohazard (samen met Onyx) daarbij helpt.

Henny bedankt. Tot ons volgende gesprek.

Bewaard onder Codependency, Persoonlijk | 14 Comments

Tags: , , ,

Samen rijk

Geplaatst op 7 april, 2011 

Ik schitter, jij straalt, samen rijk.…

Het zou het gedachtegoed van de nieuwe economie kunnen zijn, de economie van menselijkheid. Maar voor het zover is, is dit de prachtige muur van basisschool ‘De wingerd’ die vanaf 14 april ‘Kindcentrum de Ontdekking‘ heet.

Bewaard onder Inspiratie | 2 Comments

Tags: ,

Religie en economie

Geplaatst op 5 april, 2011 

Ik vraag het me wel eens af: of religie en economie eigenlijk hetzelfde zijn. Dat religie het georganiseerd aanbidden van een god is en dat economie ook het georganiseerd aanbidden van een god geld is.

Bewaard onder Mening | 12 Comments

Tags: ,

Twitter als recovery community

Geplaatst op 4 april, 2011 

Sommige Engelse woorden klinken voor mij meer vertrouwd dan de Nederlandse vertaling ervan. Recovery is zo’n woord.

Bij recovery denk ik aan een diepgaand persoonlijk transformatieproces, al dan niet met behulp van een twaalf stappen programma. Ik denk aan mensen die de moed hebben te erkennen dat ze machteloos zijn over een probleem dat hun leven aan het verwoesten is. Een verslaving is zo’n probleem, codependency ook.

Voor wie begint aan het proces van recovery (herstel of heling om dan toch maar een Nederlands equivalent te gebruiken), is het wezenlijk te weten dat het weliswaar een individueel proces is maar dat niemand dit proces alleen ondergaat. Iedereen is met elkaar verbonden en de stap van één individu in het proces komt ten goede aan alle anderen.

Via twitter is het mogelijk om via de hashtag #XA in contact te zijn met de recovery community van mensen die met een twaalf stappen programma werken. Via deze hashtag worden ervaringen uitgewisseld en wordt kracht en hoop gedeeld. Ik heb al heel wat inspirerende en ontroerende tweets gelezen.

Ook als je geen twitter account hebt, kun je de recovery tweets lezen via www.search.twitter.com en zoeken op #XA. De recovery tweets zijn voornamelijk in het Engels. Nederlandse tweets heb ik er nog nauwelijks ontdekt. Wellicht dat ook Nederland #XA gaat ontdekken en gebruiken.

Lees ook:

Bewaard onder Codependency, Inspiratie | Reageer

Tags: , , , , ,

← Vorige pagina — Volgende pagina →