Massale bemesting

Geplaatst op 17 maart, 2011 

In zijn boek ‘Codependence – De Dans van Gewonde Zielen’ schrijft Robert Burney:

If it feels like shit, you are being fertilized to grow.

Als dat zo is, en op persoonlijk niveau kan ik het als waarheid herkennen, dan wordt op dit moment een gigantische strontkar geleegd op aarde.

Bewaard onder Citaten | 1 Comment

Tags: , ,

Japangevoel

Geplaatst op 15 maart, 2011 

Nee, deze blog gaat niet over hoe erg het is wat er in Japan is gebeurd. Deze blog gaat ook niet over hoe we de Japanners kunnen helpen. Deze blog gaat al helemaal niet over de diepere of hogere betekenis van deze ramp.

Nee, deze blog gaat er ook niet over dat het allemaal al in de sterren stond geschreven wat er in Japan is gebeurd. Deze blog gaat ook niet over welke lessen we hieruit moeten leren. Deze blog gaat al helemaal niet over de wereld die gewoon door draait.

Ik had deze blog willen schrijven over God die nu echt te ver is gegaan met zijn kosmische plan maar ik doe het niet. Ik had iets willen zeggen over het drama infuus dat twitter is geworden na de ramp maar ik zwijg. Ik zou een sarcastisch  stukje kunnen schrijven over al die pijnlichamen die zich te goed doen aan de beelden van de ramp maar dat is me te gemakkelijk. En stil zijn wil ik ook niet want daarvan heb ik na de oproep tot een twitterstilte mijn buik al vol.

Ik wil eigenlijk alleen zeggen hoe ik me voel: machteloos en kwetsbaar.

Bewaard onder Actualiteit | 3 Comments

Tags: , ,

Geld uit de lucht – deel 2

Geplaatst op 14 maart, 2011 

Een week nadat het geld uit de lucht viel, stond ik voor de pinautomaat te wachten. Voor me was een jongen geld aan het pinnen terwijl hij naar muziek luisterde getuige de twee draadjes naar zijn oren en het geluid dat ik zelfs op twee meter afstand nog kon horen.

Hij was klaar en liep weg….. zonder geld. Zijn geld stak nog uit de pinautomaat.

Ik roep hem, twee, drie keer. Pas toen hoorde hij me en draaide om. Ik roep dat hij zijn geld is vergeten en wijs naar de het geld dat uit de pinautomaat steekt. Hij ziet het, mompelt nog iets over suffig zijn en bedankt, pakt zijn geld en loopt weer weg.

Dat was de derde keer in twee weken tijd dat er ineens geld uit de lucht komt vallen. Vorige week op het fietspad, nu in de pinautomaat. Die derde keer was een overboeking  op mijn bankrekening waarbij iemand per ongeluk het verkeerde bankrekeningnummer had ingevuld.

In al deze situaties schrok ik. Gek toch? Ik wil graag meer geld en als het ineens voor me opduikt schrik ik ervan en probeer ik het zo snel mogelijk in andere handen te krijgen. Vanuit oogpunt van integriteit natuurlijk hartstikke prima om het geld terug bij de eigenaar te krijgen. Maar nu me dat in twee weken tijd drie keer is overkomen, denk ik ook terug aan wat @Gertrud vorige week schreef:

(….) als iemand geld verliest, dus een portemonnee of gewoon flapppen en munten, raap het op het is voor jou en het is de ander zijn les…..

Eens kijken of ik volgende keer geld kan zien opduiken zonder te schrikken.

Bewaard onder Persoonlijk | 4 Comments

Tags:

Parentificatie en het verlies van de kindertijd

Geplaatst op 11 maart, 2011 

Tijdens mijn ontdekkingstocht op het gebied van codependency, kom ik regelmatig de term parentificatie tegen. Zeer kort samengevat betekent parentificatie dat een kind de rol van een ouder overneemt. Een voor het kind zeer schadelijk proces omdat het kind geen kind kan zijn.

Nou zat ik laatst naar een versie van het sprookje van klein duimpje te luisteren.

Na het avontuur met de reus keren klein duimpje en zijn broertjes in de zevenmijlslaarzen terug naar hun vader en moeder. Klein duimpje gebruikt de zevenmijlslaarzen om zijn vader te helpen zodat er genoeg geld binnenkomt om het gezin te onderhouden. Nou moet je weten dat het sprookje begint met vader die niet genoeg geld kan verdienen en daarom klein duimpje en zijn broertjes in het bos dumpt.

Dit zou je gerust parentificatie kunnen noemen. Een ouder, in dit geval de vader, die in gebreke blijft bij zijn zorg voor het gezin. Een kind, klein duimpje, die deze verantwoordelijkheid overneemt. En een moeder die het laat gebeuren in plaats van dat zij tegen klein duimpje zegt: ‘Jij bent nog een kind, ga maar lekker spelen. Geld verdienen is de taak van je vader. ‘

In de codependency literatuur wordt iemand als klein duimpje de ‘family hero’ genoemd. Deze disfunctionele rol kost hem iets dat hij nooit meer terug krijgt: zijn kindertijd. En daar is niks sprookjesachtig aan.

Bewaard onder Codependency | 12 Comments

Tags: , , ,

Extreem gedrag

Geplaatst op 10 maart, 2011 

Ik heb wat filosofietjes over wat we extreem gedrag noemen:

1. Als het over ons eigen gedrag gaat, zijn de extremen de routekaart naar harmonie en balans. Harmonie en balans vinden we vaak door eerst een paar keer ‘heen en weer te stuiteren’ tussen de uitersten waarbij gaandeweg het proces de afstand tussen de uitersten steeds kleiner wordt.

2. Als het over het gedrag van een ander gaat, zijn de extremen spiegels die ons willen helpen iets in onszelf helder te krijgen. Door het extreme karakter van het gedrag kan het ons niet ontgaan en wordt de spiegel op een presenteerblaadje voor ons neergezet. We hoeven er alleen maar in te kijken.

Een citaat dat ik eerder aanhaalde in ‘Een emotionele wond als bron van kracht‘:

‘For many of our defects, all we’ve done is cross a line.  Take a few steps backwards, or redirect the energy and it becomes an asset.’

Melody Beattie

Bewaard onder Citaten, Mening | 2 Comments

Tags: , , ,

De stem van codependency

Geplaatst op 8 maart, 2011 

Codependency praat met een stem, een innerlijke stem. Misschien zelfs wel met meerdere stemmen.

Ik vergelijk het wel eens met de innerlijke stem waarmee een verslaving praat en die de verslaafde doet geloven dat hij/zij alles nog onder controle heeft.

Codependency kent ook zo’n soort innerlijke stem. Een stem die je bijvoorbeeld probeert wijs te maken dat je op een gegeven moment ver genoeg bent in je proces van heling en dat je alles al weet over codependency en heling.

Als je erin gelooft, kun je jezelf lelijk saboteren. Met ‘alles weten’ blokkeer je de magie van het proces van heling.  Wat de stem van codependency je ook wil doen geloven: leer zelf te kiezen en beslissen.

En mocht je er af en toe toch intrappen, veroordeel jezelf er niet voor want die stem die jou ervoor veroordeelt is ook  de stem van codependency. Zo venijnig gaat die stem te werk: je eerst verleiden en je er vervolgens voor veroordelen.

Lees ook: Het gratis e-book (Nederlandse vertaling): ‘Codependence – Dans van Gewonde Zielen‘.

Bewaard onder Codependency | 2 Comments

Tags: , , ,

Geld uit de lucht

Geplaatst op 7 maart, 2011 

Vrijdag liepen Petra Maartense en ik door hartje Utrecht. Een mooie combinatie: een vliegende schildpad en een zwerver door het alledaagse.

We hadden het net over geld, dat in de wereld van het geld de dingen zo ondersteboven en binnenstebuiten zijn. Dat er in onze wereld activiteiten zijn zonder werkelijke waarde die veel geld genereren en dat er ook activiteiten zijn die werkelijk waardevol zijn en die geen of nauwelijks geld genereren.

Geld en waarde zijn twee heel verschillende dingen. Dat zijn het altijd al geweest maar de balans ertussen lijkt steeds verder zoek. Geld is steeds meer machtsmiddel en steeds minder ruilmiddel geworden. En omdat steeds meer machtssystemen aan het afbrokkelen zijn, stel ik me zo voor dat ook onze mijn relatie met geld gaat veranderen.

Op een paar meter afstand van waar we liepen, reed een fietser. Zijn stuur hing vol met boodschappentassen, een wonder dat die fiets nog bestuurbaar was.

Floep, ineens was daar die portemonnee. Of die nou uit de broekzak van die fietser was gevallen of dat die portemonnee er al lag en dat hij er met zijn haast onbestuurbare fiets overheen reed, dat kon ik zo snel niet zien. Hoe dan ook, ineens lag er een portemonnee voor onze neus. Het ging zo snel dat toen ik die portemonnee opraapte, die fietser alweer was verdwenen.

Terwijl we naar die portemonnee kijken en bedenken wat we ermee gaan doen, roept vanaf de overkant van de straat een jongen dat die portemonnee van hem is.

‘Prima, kom dan maar met me mee’ roep ik hem toe. ‘Hier verderop staan een paar agenten, dan regelen we dat meteen even.’ Dat van die agenten klopte want die waren we een minuut eerder gepasseerd.

We liepen terug naar de plaats waar we die agenten hadden gezien en overhandigden die portemonnee. Die jongen die had geroepen dat de portemonnee van hem was, had spontaan afstand gedaan van zijn eigendomsclaim.

Als we verder lopen bemerken we het bizarre toeval, dat terwijl wij over geld praatten er ineens een portemonnee voor onze neus werd gedropt.

Of het nou wisfull thinking is of magisch denken of sprookjesdenken of whatever, het maakt me niet uit. Deze portemonnee was er één met een boodschap: maak je vooral geen zorgen over geld, het kan zomaar uit de lucht vallen.

‘Over een jaar zijn we miljonair Petra’. En we lopen verder. Zorgeloos.

Een vliegende schildpad en een zwerver door het alledaagse, twee verhalenvertellers. En verhalenvertellers zien overal een verhaal in. ..

Bewaard onder Mening, Persoonlijk | 17 Comments

Tags: , ,

Herinneren

Geplaatst op 4 maart, 2011 

De mooiste momenten die je volgens mij als mens kunt ervaren zijn de momenten waarop je je herinnert wie je bent. En dat dan in je hele lijf voelen.

Bewaard onder Persoonlijk | 8 Comments

Tags: ,

← Vorige paginaVolgende pagina →