Verandering in het onderwijs

Geplaatst op 15 juni, 2010 

Op het verjaardagsfeestje ontstond een interessante discussie over het onderwijs. Wat de discussie extra kleur gaf, was dat een aantal van de aanwezigen zelf in het onderwijs werken.

Gek genoeg waren de meeste het er wel over eens dat onderwijs niet meer verplicht zou moeten zijn maar dat het nodig is dat onderwijs zo goed/inspirerend/creatief is, dat kinderen er graag naar toe gaan. Vanuit behoefte en niet vanuit verplichting.

De meeste waren het er ook over eens dat er drastische veranderingen nodig zijn in het onderwijs. De vraag was waar deze veranderingen vandaan moeten komen. Van het onderwijzend personeel? Er was niet veel vertrouwen dat het onderwijzend personeel, vaak zelf al lange tijd deel van het systeem en gericht op controle, de omslag gaat maken.

De klanten dan, gaan de klanten voor de omslag zorgen? Zou kunnen maar wie zijn dan de klanten van het onderwijs? De kinderen? Nee, want die betalen niet. De ouders zijn de klanten want zij betalen. Maar hoe gaan ouders dan voor de omslag zorgen? Nee, daar gaat de omslag ook niet vandaan komen.

De veranderingen komen van twee kanten:

Op de eerste plaats wel van de klanten maar dat zijn niet de ouders,  ook al betalen zij voor het onderwijs in de vorm van geld. De klanten zijn wel degelijk de kinderen. De verandering begint daar. Zij zijn de klanten omdat zij betalen met een wezenlijk deel van hun tijd, tot hun zestiende jaar maar liefst. En de meeste nog veel langer. Zij zijn de klanten van het onderwijs en daar begint de verandering. Deze verandering is al aan de gang.

De tweede kant waar de verandering vandaan komt, is de arbeidsmarkt. Door de afbrokkeling van het fabriekssysteem en door de enorme uitdagingen waar onze samenleving mee worstelt, is er niet langer behoefte aan mensen die primair zijn opgeleid om te gehoorzamen en om het fabriekssysteem te dienen. Met een diploma of  universitaire bul in gehoorzaamheid kom je er niet meer. Deze verandering is ook al aan de gang.

Het was een heel gezellig feestje. Vandelin Fooled speelde er een akoestische live versie van zijn Internet hit ‘I walked back home’. Binnen stond de tv aan en behaalde Argentinië zijn eerste overwinning op het WK voetbal.

Bewaard onder Actualiteit, Mening | 7 Comments

Tags: ,

Voor en tegen

Geplaatst op 14 juni, 2010 

Ik had wat tijd over voordat de bespreking begon en liep het centrum nog even in.

‘Bent u ook tegen dierenmishandeling?’

Ik keek om en zag toen pas dat ik een kraampje was gepasseerd met daarachter twee mannen. Één van de mannen had me aangesproken en keek me aan in afwachting van mijn bevestigende antwoord.

Ik dacht even na:

‘Nee, ik ben niet tegen dierenmishandeling……’

Wat er toen in de man omging weet ik niet, misschien zag hij in mij wel een wrede dierenbeul. Ik maakte mijn antwoord af:

‘…Ik ben voor het met respect behandelen van dieren’.

De man haalde weer adem.

‘Maar u vindt toch ook dat mensen die dit doen gestraft moeten worden?’

Met een snelle handbeweging had hij een map vol krantenknipsels opengeslagen.

‘Ik heb niks met straffen. Ik denk dat het helpt om dat wat ik veranderd wil zien, eerst in mezelf te veranderen in plaats van in een ander’.

‘Zo kun je het ook zien’ zei de man.

We namen afscheid, het verschil in perceptie was onoverbrugbaar. Achter me hoorde ik nog net hoe een andere voorbijganger de map vol bloederigheid in z’n gezicht kreeg.

Bewaard onder Persoonlijk, Verhaaltjes | 2 Comments

Relaties met vorige levens

Geplaatst op 11 juni, 2010 

Nu de laatste blogs zich toch in de relatiesfeer afspelen ook deze maar: relaties met vorige levens.

Om in contact te komen met vorige levens kun je bijvoorbeeld gebruik maken van regressietherapie. Ik vind het zelf wel grappig, en confronterend, om mijn vorige levens in dit leven tegen het lijf te lopen. In levenden lijve wel te verstaan.

Klinkt dit als een aflevering van X-files?

Ik kan iedereen die ik in dit leven ontmoet, zien als iemand die staat voor iets dat ik in een vorig leven was. Een  bankdirecteur die zijn zakken vult, dat was ik ook in een vorig leven. Een zakenman die mensen misbruikt om er zelf beter van te worden, dat was ik ook in een vorig leven. Een priester met een dubbele moraal, yep, dat was ik ook. Een  politicus die liegt en bedriegt, idem dito. Held, lafaard, man, vrouw, jong, oud, mooi, lelijk, goed, slecht, ik was het allemaal.

Om in contact te komen met al die rollen hoef in niet in regressietherapie. Ik kijk om me heen en zie die rollen overal rondlopen, in het echt of op tv. Met sommige heb ik moeite en met andere heb ik vriendschap. Vanaf nu ga ik mijn best doen om in contact met die rollen waar ik moeite mee heb te denken: Mitakuye Oyasin. Want bij ‘Al Mijn Relaties’ horen ook mijn relaties met vorige levens.

Bewaard onder Persoonlijk, spiritualiteit | 4 Comments

Tags: ,

Al Mijn Relaties

Geplaatst op 10 juni, 2010 

Na het schrijven van de vorige blogpost herinnerde ik me ‘Al Mijn Relaties’ oftewel ‘All My Relations’ oftewel ‘Mitakuye Oyasin’.

Mitakuye Oyasin is een gebed van de Latoka Sioux indianen en het betekent: ‘Al Mijn Relaties’. Het is een gebed van eenheid en harmonie met alle levensvormen:

Op Wikipedia staat de Engelse vertaling van Mitakuye Oyasin:

Aho Mitakuye Oyasin….All my relations. I honor you in this circle of life with me today. I am grateful for this opportunity to acknowledge you in this prayer….

To the Creator, for the ultimate gift of life, I thank you.

To the mineral nation that has built and maintained my bones and all foundations of life experience, I thank you.

To the plant nation that sustains my organs and body and gives me healing herbs for sickness, I thank you.

To the animal nation that feeds me from your own flesh and offers your loyal companionship in this walk of life, I thank you.

To the human nation that shares my path as a soul upon the sacred wheel of Earthly life, I thank you.

To the Spirit nation that guides me invisibly through the ups and downs of life and for carrying the torch of light through the Ages. I thank you.

To the Four Winds of Change and Growth, I thank you.

You are all my relations, my relatives, without whom I would not live. We are in the circle of life together, co-existing, co-dependent, co-creating our destiny. One, not more important than the other. One nation evolving from the other and yet each dependent upon the one above and the one below. All of us a part of the Great Mystery.

Thank you for this Life.

Voor mij zit er in de zin ‘We are in the circle of life together, co-existing, co-dependent, co-creating our destiny’ een vergissing want ik denk dat in plaats van co-dependent wordt bedoeld interdependent. Tussen co-dependent en interdependent zit een wereld van verschil maar verder is het een prachtig gebed.

Als ik vanuit het gedachtegoed van Mitakuye Oyasin kijk naar ‘Spiritualiteit gaat over relaties. God bestaat in de kwaliteit van onze relaties’, dan kan ik me helemaal voorstellen dat het zo is. Mitakuye Oyasin en ik hebben elkaar weer gevonden en als dank draag ik deze blogpost op aan ‘Al Mijn Relaties’.

Bewaard onder spiritualiteit | 7 Comments

Tags: , ,

Relaties

Geplaatst op 8 juni, 2010 

Werkend aan een vertaling stond ineens de volgende tekst voor me:

Spiritualiteit gaat over relaties. God bestaat in de kwaliteit van onze relaties.

Relaties….. ik zou bijna weer zo’n dikke vette AAAAAARGH! uitschreeuwen maar dat is nu niet origineel meer.  God, wat maak je het soms toch moeilijk.  Vooral straks als er een maand lang elke dag WK voetbal op tv is 🙂

Bewaard onder Persoonlijk, spiritualiteit | 6 Comments

Tags: ,

De essentie van een onderneming

Geplaatst op 7 juni, 2010 

Connect!

Ik las net een stukje in het boek ‘Connect!’ van Menno Lanting over de belangrijkste kenmerken van wat hij noemt de Connected!organisatie. Onder het kopje ‘Authenticiteit’ schrijft hij:

Merken, organisaties en werkgevers moeten weer ‘mens’ worden. Eigenlijk is dat een passende definitie van authenticiteit: menselijk zijn.

Connect! is een zeer helder en inspirerend geschreven boek over de ontwikkelingen op het gebied van sociale netwerken en de gevolgen daarvan voor organisaties, bedrijven en individuen. Het boek is de geschreven getuigenis van veranderingen die overal om ons heen plaatsvinden.

Borrelen

Toen ik dat stukje las over het weer ‘mens’ worden, dacht ik terug aan een super geslaagde borrel afgelopen vrijdag samen met een groot aantal ex-collega’s. De formule van deze borrel is heel eenvoudig: iemand bedenkt een plaats en tijdstip en nodigt een aantal ex-collega’s uit die hij/zij graag weer eens wil zien en spreken. Iedereen die uitgenodigd wordt mag op zijn/haar beurt weer andere ex-collega’s uitnodigen die hij/zij graag weer wil ontmoeten. Zo ontstaat een informele kettingreactie met aan het eind ervan een borrel waarvan niemand van tevoren weet wie er allemaal komen.

Sommige deelnemers hadden maar korte tijd voor het bedrijf gewerkt (anderhalf jaar) en anderen juist heel lang (veertig jaar). De één had het bedrijf nog maar kort geleden verlaten en de ander deed dat vijfentwintig jaar geleden. Sommigen vertrokken vanwege pensioen of een andere baan en anderen hadden liefst nog wat langer willen blijven maar waren vanwege reorganisaties ontslagen. Het leeftijdsverschil tussen de jongste en oudste deelnemer was meer dan vijftig jaar.

Samen met twee anderen startte ik een paar maanden geleden met veel plezier de kettingreactie voor deze borrel  en afgelopen vrijdag heb ik met nog meer plezier genoten van het samen zijn met zoveel bijzondere mensen.

Menselijkheid

Wat al die mensen gemeenschappelijk hadden, is dat ze voor kortere of langere tijd voor hetzelfde bedrijf hebben gewerkt. Maar wat deze mensen samenbracht en met elkaar verbond, was niet het bedrijf. Mensen kwamen niet samen vanwege financiële cijfers, bedrijfsstrategieën, marketing plannen, of productontwikkelingen. Deze onderwerpen, die de dagelijkse gang van zaken binnen een bedrijf overheersen, waren niet de verbindende factor om samen te komen. Geen van deze onderwerpen vormde ook maar 10 seconden het gespreksonderwerp.

Wat deze mensen samen bracht en met elkaar verbond, was hun mens-zijn. De formele kanten van een bedrijf of organisatie zoals de cijfers, strategieën, plannen, regels en procedures zijn het bekende zichtbare topje van de ijsberg, het stukje dat steeds in de schijnwerpers staat.  Maar het grootste deel van de ijsberg, het onzichtbare deel onder water, is de menselijkheid. Hoewel deze menselijke kant niet zo veel en vaak in de schijnwerpers staat, is het wel de essentie van het bedrijf of organisatie.

Het weer mens worden van bedrijven en organisaties klinkt daarom paradoxaal. De mensen zijn namelijk altijd al de essentie van bedrijven en organisaties geweest dus hoezo dan weer mens worden?

Ik denk dat het mens worden betekent dat het onzichtbare deel van de ijsberg zichtbaar gemaakt wordt. Zoals op zo’n borrel. Verandering betekent soms dat wat er altijd al was, zichtbaar maken. Want ere wie ere toekomt: de mens.

Bewaard onder Boeken, Ondernemen, Persoonlijk | 4 Comments

Tags: , ,

Peuterpubertijd

Geplaatst op 4 juni, 2010 

Sinds kort heb ik ervaring met het fenomeen peuterpubertijd. Ik wil hier kort met jullie delen hoe het is om een peuter naar bed te brengen:

 

…dat lucht op zeg.

Bewaard onder vaderschap | 17 Comments

Tags: ,

De empatische beschaving

Geplaatst op 3 juni, 2010 

Ik heb het boek ‘The age of empathy’ van Frans de Waal voor ongeveer 3/4 gelezen en ben onder de indruk van zijn betoog (en talloze voorbeelden) over hoe diepgaand het vermogen tot empathie aanwezig is in ons lichaam en geest. Sociaal gedrag, zo stelt hij, is veel belangrijker dan het zo vaak aangehaalde en geroemde recht van de sterkste.

Ik vind dit zeer interessant te lezen in een tijd, zo net voor de verkiezingen, waar politici het debat en de verkiezingen tot een strijd maken om hun eigen punten er doorheen te drukken en proberen zich het recht van de sterkste toe te eigenen. Of deze manier van politiek bedrijven ons uiteindelijk verder gaat helpen is maar de vraag.

Wat ons wel verder helpt is de vorming van een empatische beschaving, gefundeerd op verbinding en sociaal gedrag in plaats van op concurrentie en strijd. Wat het boek van Frans de Waal meer dan duidelijk maakt, is dat dit geen utopie is maar dat de bouwstenen hiervoor al in ruime mate aanwezig zijn. Die bouwstenen dat zijn wij, de mensen. Wij zijn empatische wezens.

Een prachtige video die dit in tien minuten illustreert, is de volgende (goed opletten want het tempo ligt hoog):

Credits: ik vond deze video op de blog van Joe Brummer

Bewaard onder Actualiteit, Boeken, Mening | 9 Comments

Tags: ,

← Vorige paginaVolgende pagina →