Maak van overvloed rijkdom

Geplaatst op 7 december, 2009 

Hoe was jouw Sinterklaasbeleving? Waren de gevolgen van de crisis merkbaar?

Wat ik zaterdagavond van Sinterklaas heb gezien was overvloed. Een bijna belachelijke overvloed. Met belachelijk bedoel ik dat naarmate de avond vorderde, het uitpakken steeds sneller ging om toch maar die hele stapel cadeaus te kunnen afwerken. Kinderen die zo snel mogelijk het papier van een cadeau afscheurden en meteen nadat ze het cadeau herkenden (milliseconden werk), snel begonnen met het uitpakken van het volgende cadeau. Het had wel wat weg van lopende band werk waar alles draait om productiviteit.

Het woord overvloed roept bij mij allerlei prettige associaties op. Ik doe mijn best me bewust te zijn van de overvloed die overal is. Vaak komt dat erop neer het vanzelfsprekende wat minder als vanzelfsprekend te beschouwen. Een vis heeft pas in de gaten dat het omringd was door een overvloed aan water als het op het droge ligt te spartelen.

En toch voelde ik me zaterdagavond wat ongemakkelijk bij die overvloed aan cadeaus.

Bij Tai Chi leer je bewegingen te vertragen en met volle aandacht te maken, om de bewegingen op te vullen met aandacht. Iemand met Tai Chi ervaring ziet al gauw of de beweging die iemand maakt, gevuld is of niet, of de beweging vol is of leeg.

Ik denk dat het met cadeaus uitpakken ook zo werkt. Dat die overvloed aan cadeaus pas echt als overvloed wordt ervaren als het uitpakken wordt vertraagd en met zo volledig mogelijke aandacht gebeurt. Is die aandacht er niet, dan is die overvloed aan cadeaus gewoon een grote berg papier, karton en plastic.

We hebben allemaal de gave van aandacht, we kunnen kiezen waar we aandacht aan geven  en hoeveel. Overvloed vraagt te worden opgevuld met aandacht want pas dan komt het tot rijkdom.

Bewaard onder Mening, Persoonlijk | 2 Comments

Tags: , ,

Gooi het woordenboek weg

Geplaatst op 4 december, 2009 

Op de UrbanMonk blog las ik ‘Finding Peace in Happiness’. Dani, de schrijver van dat artikel, gaat op zoek naar wat  happiness voor hem betekent. Zijn vertrekpunt is de betekenis die het woordenboek aan happiness geeft en van daaruit ontdekt hij wat het voor hem betekent en hoe hij het kan bereiken. Tijdens het lezen dacht ik terug aan wat ik eerder deze week schreef over het bedenken van je eigen spelregels voor succes.

Het woordenboek heeft niet het monopolie op het definiëren van woorden. Het beste gooi je het woordenboek gewoon weg en bedenk je zelf wat een woord voor jou betekent. Wat betekent succes voor jou? En geluk? En liefde?

Waarom eindigt discussie zo vaak in strijd? Omdat niemand checkt wat de persoonlijke betekenis is die iedereen aan het gespreksonderwerp geeft. Dan denk je dat iedereen het over hetzelfde heeft terwijl iedereen het eigenlijk over iets anders heeft. Heb je bijvoorbeeld een bespreking over de toegevoegde waarde van een product of dienst, begin dan met te vragen wat toegevoegde waarde voor iedereen betekent.

Een woordenboek, of de betekenis die je ouders of leraren aan een woord gaven, kan een echte pain in the ass zijn als je het teveel macht geeft in plaats van zelf uit te zoeken wat iets voor jou betekent.

Bewaard onder Communicatie, Mening | 6 Comments

Tags: ,

Elk moment is uniek

Geplaatst op 3 december, 2009 

Each second we live is a new and unique moment of the universe, a moment that will never be again. And what do we teach our children? We teach them that two and two make four, and that Paris is the capital of France.

Pablo Picasso

Credits: ik vond deze quote op de blog ‘Confident writing’ in het artikel ‘Esential moments’.

Bewaard onder Citaten, vaderschap | 2 Comments

Tags: ,

Ik kom eraan schat

Geplaatst op 2 december, 2009 

‘Papa blokken’ vraagt ze luid en duidelijk. Bijna twee jaar is ze nu en weet precies wat ze wil en hoe ze dat in woorden en/of gebaren duidelijk kan maken. ‘Ik kom eraan schat’ antwoord ik vanachter mijn computer. Ik maak de mailbox nog even schoon, sluit een paar programma’s af, maak de prullenbak leeg en verwijder tijdelijke internetbestanden.

‘Papa blokken’ klinkt het nu wat luider. ‘Ik kom eraan’. Als ik ook nog mijn computer wil afsluiten zie ik haar naast me  staan. Er gaat me een lichtje branden. ‘Ik kom eraan schat, we gaan nu samen met de blokken spelen’. Ik laat de computer aan staan, dat afsluiten kan straks ook wel.

Later wil ik graag dat ze me herinnert als een integere vader, als iemand die doet wat hij zegt en zegt wat hij doet. Als iemand zie zegt: ‘Ik kom eraan’ en dan ook echt komt in plaats van eerst nog van alles afmaken.

Ook al is ze nog geen twee jaar, ze weet nu dat wat ik zeg en wat ik doe twee verschillende dingen kunnen zijn. Het is zo gemakkelijk deze eigenschap bij anderen te herkennen, bij politici bijvoorbeeld. Maar dichter bij huis heb ik zelf ook nog wat huiswerk te doen voordat ik haar geschiedenisboeken in ga als integere vader.

Bewaard onder vaderschap | 4 Comments

Tags:

Codependent relatie met de maatschappij

Geplaatst op 1 december, 2009 

In haar boek ‘The New Codependency‘ gaat Melody Beattie in op de mutatie van codependency, over hoe codependency in onze snel veranderende wereld zelf ook is veranderd.

Als voorbeeld noemt zij een nieuwe categorie mensen die geen codependent relatie hebben met een verslaafde (de klassieke codependent relatie) maar die een codependent relatie hebben met de maatschappij. Ze schrijft dat deze mensen zo hun best doen om alle regels te volgen, dat ze niet weten wie ze zelf zijn. Deze mensen luisteren niet naar zichzelf maar ze doen wat ze denken te moeten doen omdat ze bang zijn om het niet te doen, en omdat ze proberen de maatschappij te pleasen.

In een klassieke codependent relatie is een people pleaser iemand die zo gericht is op de behoeften van een ander, dat hij/zij de eigen behoeften niet herkent en daarom verwaarloost. Door zich op de ander te richten verwacht de people pleaser dat er voor hem/haar wordt gezorgd.

De maatschappij pleasen vanuit de verwachting dat de maatschappij wel voor jou zal zorgen is disfunctioneel zoals alle codependent relaties disfunctioneel zijn. Codependent relaties werken niet. Jezelf focussen op de maatschappij en voorbij gaan aan jezelf, aan wie je bent, aan wat je zelf denkt, voelt en nodig hebt, is een valkuil van jewelste.

In een klassieke codependent relatie accepteert de people pleaser gedrag van de ander dat schadelijk en gewelddadig is. Als het klopt wat Melody Beattie schrijft, dan gebeurt dit op maatschappelijk niveau ook.  Dan veroorzaken  codependent relaties met bijvoorbeeld politiek,  financiële instellingen, bedrijven, gezondheidszorg en onderwijs, dat systemen die zijn gebaseerd op achterhaalde overtuigingen of zelfs op uitbuiting en onderdrukking, geaccepteerd worden. Vanuit de verwachting dat die systemen zorg terug geven.

Het idee van codependent relaties met de maatschappij geeft een hele andere kijk op alle crises en de daaruit voortvloeiende politieke besluiten van de afgelopen jaren.

Bewaard onder Boeken, Codependency, Mening | 1 Comment

Tags: , ,

← Vorige pagina