Van verdriet en pijn kun je mooi worden

Geplaatst op 9 april, 2009 

Gisteren sprak ik iemand die zich verdrietig voelde. Het was niet zomaar verdriet, het was een diep verdriet. Verdriet waar een heleboel oude pijn aan vast zat. Na de tranen vertelde ze wat ze zojuist had ontdekt, dat ze er eigenlijk nooit echt voor zichzelf was geweest juist op die momenten dat ze dat het hardst nodig had.

Ik zag daar tegenover me iets wonderlijks gebeuren. Het was alsof uit de tranen, uit het verdriet en de pijn een nieuwe vrouw tevoorschijn kwam. Haar gezichtsuitdrukking werd zacht, haar ogen fonkelden en uit haar mond klonk mededogen. Ze zag er prachtig mooi uit. Om haar hoofd zag ik een stukje van een prachtige lichtkrans.

Het was alsof ze door haar verdriet en pijn te voelen deze had afgelegd als een oude huid.  Alsof ze uit haar pijnlichaam was gestapt en zei: ‘Hier ben ik, dit is wie ik ben’.

Van het volledig voelen van je pijn en verdriet kun je erg mooi worden. Niet zo leuk voor de cosmetische industrie.

Bewaard onder Persoonlijk | Reageer

Tags: , , ,

Goed en slecht gevoel

Geplaatst op 8 april, 2009 

Als je je op dit moment ‘goed’ voelt heb ik ‘slecht’ nieuws voor je want een ‘goed’ gevoel bestaat niet. En als je je nu ‘slecht’ voelt heb ik ‘goed’ nieuws voor je want ook een ‘slecht’ gevoel bestaat niet.

 In ons dagelijks taalgebruik zeggen we wel dat we ons goed voelen of slecht, maar daarmee drukken we geen gevoel uit. We drukken er een oordeel mee uit over ons gevoel, een zwart/wit oordeel.

Gevoelens als angst of boosheid noemen we wel eens een slecht gevoel en blijdschap een goed gevoel. Maar deze gevoelens zijn niet slecht. Ze zijn ook niet goed. Het zijn gewoon gevoelens.

 Gevoelens hebben een belangrijke signaalfunctie en geven aan wat onze behoeften zijn en of ze vervuld of onvervuld zijn. Blijdschap kan wijzen op een bevredigde behoefte (we krijgen bijvoorbeeld de hulp en ondersteuning die we nodig hebben bij het oplossen van een probleem) en boosheid kan wijzen op een onbevredigde behoefte (we krijgen bijvoorbeeld niet de erkenning die we nodig hebben voor het werk dat we hebben gedaan).

 Gevoelens kunnen daarom aanzetten tot actie, tot het in beweging komen om voor onze behoeften te zorgen. Om onze eigen verantwoordelijkheid te nemen voor wat we nodig hebben.

Ook in zinnen als: ‘Ik heb het gevoel dat….’ wordt geen gevoel uitgedrukt. ‘Ik heb het gevoel dat je me in de steek laat’ drukt geen gevoel uit maar een oordeel. ‘Ik voel me eenzaam omdat ik behoefte heb aan contact’ drukt wel een gevoel uit en een behoefte en is vrij van oordelen.

Bewaard onder Communicatie | 1 Comment

Tags: , ,

Jij bent waarde-vol

Geplaatst op 6 april, 2009 

Vorige maand was ik bij mijn boekhouder voor de opgave inkomstenbelasting. Hij vertelde me een anekdote over één van zijn klanten die het berekende bedrag wat hij verwacht terug te ontvangen van de belastingdienst uitdrukt in x dagen vakantie samen met zijn vrouw.

Wat geeft dit heerlijk weer wat de essentie is van geld: niks. Het draait helemaal niet om duizend, tweeduizend of meerduizend EURO retour van de belastingdienst. Dat geld heeft op dat moment geen enkele waard. Die waarde krijgt het pas als je het inruilt tegen vakantiedagen.

Nu zijn er mensen die zeggen dat je wel mooi dat geld nodig hebt om die vakantiedagen te kunnen kopen. Waar en niet waar. Je hebt het geld nodig als tussenvorm tussen de waarde die je ergens bijdraagt, bijvoorbeeld via het werk dat je doet, en de vakantiedagen. Wat werkelijk van waarde is, is de waarde die je zelf hebt bijgedragen. Niet het geld heeft de waarde: JIJ hebt de waarde.  Economische systemen verhullen dat JIJ de waarde bent, dat  JIJ waarde-vol bent.

Bewaard onder Mening | Reageer

Tags: ,

Oplossingsgericht sturen en geweldloze communicatie

Geplaatst op 5 april, 2009 

Dit artikel is een bewerking van een comment dat ik eerder plaatste op het NOAM netwerk . Het betreft een reactie naar aanleiding van de publicatie ‘Oplossingsgerichte tool voor managers‘ van Coert Visser en Gwenda Schlundt Bodien op Managementsite. Als je niet bekend bent met de verschillende competenties van het oplossingsgericht werken lees dan het artikel van Coert en Gwenda.

Ik zit al een tijdje te broeden op ‘Geweldloze Communicatie’ en ‘Oplossingsgericht werken’: hoe en waar deze beide methoden elkaar kunnen aanvullen en ondersteunen.

Ik bemerk bij mezelf wat weerstand als het gaat over oplossingsgericht sturen. Ik heb meer ervaring met de firma ‘manipulatie, list & bedrog BV’ dan mij lief is en oplossingsgericht sturen is geloof ik niet echt mijn ding. De bottomline zoals ik die herken in het oplossingsgericht sturen is dat degene die gestuurd wordt wel gehoord wordt maar uiteindelijk wel datgene moet doen wat de leidinggevende wil. Dit klinkt voor mij niet als een win/win situatie. Nu zal heel leidinggevend Nederland zeggen dat dat nu eenmaal hoort bij leidinggeven en bij werken in een hiërarchie maar ik geloof daar niet meer zo in. Er is in de wereld veel aan het veranderen en ik denk dat er in toekomst geen functies meer nodig zijn met het woordje ‘leidinggevende’ of ‘manager’. Dit klinkt nu nog als een utopie maar de dingen gaan oh zo snel en steeds sneller.

Waar Geweldloze Communicatie in mijn beleving een prima rol kan spelen die tevens bijdraagt aan een win/win situatie is in het kwadrant van het oplossingsgericht sturen (zie het 4SFC model van Coert en Gwenda). In de  nieuwsbrief NVC Quick Connect (July 2008) staat een artikel van Marshall Rosenberg waarin hij op het niveau van een organisatie de volgende behoeften herkent:

Wat mij in het bijzonder intrigeert is een situatie waarbij tijdens een gesprek twee mensen voor een win/win situatie zorgen door te zoeken naar een oplossing die tegelijk bijdraagt aan de behoefte(n) van de organisatie en die van het individu. Hier kan geweldloze communicatie juist een zeer nuttig hulpmiddel zijn om te behoeften op te sporen, te herkennen en te erkennen en om een strategie, liefst meerdere, te bedenken voor het vervullen van de behoefte(n) van de organisatie en het individu. Bij het bedenken van deze strategieën kan  oplossingsgericht werken weer zeer nuttig zijn omdat het gaat om het verkennen van eerdere successen. Samen sturen ipv dat de ene de andere stuurt.

In de argumentatie over oplossingsgericht sturen wordt wel gezegd dat dit middel alleen wordt ingezet bij ernstige situaties. Ik ben er niet zeker van dat dit ook zo is. In de literatuur vind ik regelmatig voorbeelden terug van de inzet van oplossingsgericht sturen als een medewerker een nieuwe procedure moet gaan volgen.

“Bridging the human and organizational needs can lead to organizations that are more alive and in alignment with the universal life energy in all of us and the world around us.” . Schrijft Rosenberg en ik ben het daarin met hem eens.

Bewaard onder Communicatie, Oplossingsgericht werken | 2 Comments

Tags: , ,

Hoe asshole gedrag nuttig kan zijn (2)

Geplaatst op 4 april, 2009 

Gisteren keek ik in ‘Hoe asshole gedrag nuttig kan zijn‘ naar het gedrag van een ander vanuit de perceptie van de kernkwadranten. In een comment op dit artikel schreef Gertrud: ‘….het kan nog anders liggen want ook dit is maar de deksel van de put die eronder ligt’. En daar zit waarheid in, vanuit kernkwadranten kijken is een manier om ergens tegenaan te kijken, er zitten ook andere kanten aan het verhaal.

Als ik vanuit geweldloze communicatie kijk, dan klinkt in ‘asshole gedrag’ natuurlijk een vet oordeel door. Oordelen kunnen wijzen op onvervulde behoeften.  Bijvoorbeeld de behoeften aan erkenning en aandacht. Als ik deze behoeften wil vervullen, en dat is mijn taak, niet die van een ander, dan kan ik in actie komen.  Ik kan ook de ander vragen af en toe eens een praatje met me te maken. Maar mijn behoeften zijn en blijven mijn verantwoordelijkheid.

Als ‘asshole gedrag’ een oordeel is, wat is dan de waarneming? De waarneming kan zijn dat iemand die ik al lange tijd ken, mij voorbij loopt zonder te vragen hoe het met me gaat. Als ik zie dat iemand die ik al lange tijd ken, mij voorbij loopt zonder te vragen hoe het met me gaat, dan voel ik me verward en vraag ik me af: ‘Wat zou er aan de hand zijn?’ Ik heb dan behoefte aan helderheid en gerustheid. Als ik merk dat het vaker gebeurt, dat die ander me vaker voorbijloopt zonder naar me te vragen, dan voel ik me geïrriteerd vanuit mijn behoefte aan erkenning en aandacht. 

Ik kan ook vanuit spiegelogie naar de situatie kijken. Die ander spiegelt me iets terug wat ik misschien maar moeilijk in mezelf kan herkennen en accepteren en dan veroordeel ik het in een ander. Wat je in een ander ziet zegt iets over jzezlf. In dit geval mag ik mijn eigen desinteresse en onverschilligheid leren herkennen en accepteren. Het gaat om balans en het maken van onderscheid. Altijd aandacht geven of altijd onverschillig zijn werkt niet. In de ene situatie werkt het om aandacht te geven en in de andere situatie werkt het om te erkennen dat een situatie me niet interesseert.

Behalve de perceptie vanuit kernkwadranten, geweldloze communicatie en spiegelogie, speelt er nog een andere. En dat is de herinnering aan al die keren dat ik als kind niet de erkenning en aandacht kreeg die ik nodig had. Die pijn is er nog steeds en wordt aangeraakt door een gebeurtenis in het hier en nu. Die pijn mag ik nu voelen en mezelf de erkenning en aandacht geven die ik nodig heb.

Welke perceptie ik ook kies, de bottomline is dat als het gedrag van een ander me raakt, er werk aan de winkel is voor mezelf.

Bewaard onder Communicatie, Persoonlijk | Reageer

Tags: , ,

Hoe asshole gedrag nuttig kan zijn

Geplaatst op 3 april, 2009 

Niks is zinloos en alles heeft nut. Of dat zo is bepaal je zelf door hoe je met situaties en andere mensen en hun gedrag omgaat.

Ik zit me al een tijdje te ergeren aan iemands gedrag. Ik heb die ander leren kennen als iemand die onverschillig is en ongeïnteresseerd in anderen. Ik heb ook wel eens geen interesse in een ander of in zijn/haar verhaal maar ik heb het hier over gedrag waar onverschilligheid en desinteresse, vanuit mijn perceptie, een dikke rode draad vormen. En daar erger ik me aan.

En ik heb er ook last van, misschien niet eens zozeer van dat gedrag van die ander, maar van mijn eigen ergernis. Ik raak er van uit balans en schiet vol in de oordelen. Ik vraag me al een tijdje af wat me dit wil vertellen, waar het me mee wil helpen, wat die ander naar me terugspiegelt.

Al een paar maanden duikt met enige regelmaat het begrip kernkwadranten bij me op. Ik wist wel wat het ongeveer inhield maar had er niet eerder serieus aandacht aan besteed. Tot ik deze week ineens weer die kernkwadranten voorbij zag komen in een tekst waar ik aan werkte. Dan is het geen toeval meer (voor zover toeval bestaat) maar dan wil het iets zeggen.

Gisteren ben ik met de kernkwadranten aan het puzzelen gegaan om uit te zoeken wat mijn ergernis mij wil vertellen. Guess what? Dat gedrag van die ander, helpt me om mijn kernkwaliteit, valkuil en uitdaging in kaart te brengen.

 

 

 

Via mijn allergie voor desinteresse en onverschilligheid, kom ik bij mijn kernkwaliteit, valkuil en uitdaging. Die ander, wiens gedrag doorschiet in wat voor mij de uitdaging is, helpt me dit te herkennen en erkennen. Leuke tool voor zelfreflectie en zelfcoaching die kernkwadranten.

Bewaard onder Persoonlijk | 3 Comments

Tags: ,

Vote for love

Geplaatst op 1 april, 2009 

It’s about time we all get out and vote for love

(Tiamat; vote for love)

Bewaard onder Muziek | Reageer

Tags:

← Vorige pagina