Een spetterend betoog voor creativiteit in het onderwijs
Geplaatst op 10 september, 2008
Ik ben echt onder de indruk van het spetterende pleidooi van Ken Robinson om in het onderwijs veel meer aandacht te besteden aan creativiteit. Creativiteit, zo zegt hij, moet in het onderwijs net zo belangrijk zijn als leren lezen en schrijven.
Het onderwijs richt zich vrijwel uitsluitend op één deel van ons lichaam: ons hoofd. En dan voornamelijk de linker hersenhelft. Aan de rest van ons lichaam besteedt het onderwijs geen aandacht: ons lichaam mag de rol vervullen van vervoermiddel voor ons hoofd.
Kinderen durven nog fouten te maken maar tegen de tijd dat ze volwassen zijn hebben de meesten angst om fouten te maken. In het onderwijs en in bedrijven is het maken van fouten het ergste wat je maar kan overkomen. De prijs is hoog: “If you are not prepared to be wrong, you will never come with anything original.”
Picasso zei ooit dat alle kinderen geboren kunstenaars zijn. Het probleem is om kunstenaar te blijven als we opgroeien want we worden niet IN onze creativiteit onderwezen maar we worden UIT onze creativiteit onderwezen. “Many highly talented briliant creative people think they are not because the thing that they were good at at school wasn’t valued or was actually stigmatized.”
“Our task is to educate their (our children) whole being.”
Bewaard onder Inspiratie | Reageer
Tags: angst, creativiteit
Hoe wij onszelf ver-slaven
Geplaatst op 10 september, 2008
A carefully elaborate ritual that the person tries to perform precisely, because he or she is afraid that – if any part is left out – everything will go wrong. The name of that ritual is Routine.
When we are young, we don’t take anything too seriously. But slowly, this set of daily rituals becomes solidified, and takes us over. Once things have begun to go along pretty much as we imagined they would, we don’t dare risk altering the ritual. We like to complain, but we are reassured by the fact that each day is more or less like every other. At least there is no unexpected danger.
That way, we are able to avoid any inner or outer growth, except for the kinds that are provided for within the ritual: so many children, such and such kind of promotion, this and that kind of financial success. When the ritual becomes consolidated, the person becomes a slave.
Citaat uit het boek “The Valkyries” van Paulo Coelho.
Bewaard onder Boeken, Citaten | Reageer
Tags: angst, Paulo Coelho
Oei, ik groei geldt ook voor vaders
Geplaatst op 8 september, 2008
Vader zijn is een eenzame ontdekkingstocht. Aan het begin van die tocht krijg je één zekerheid mee en al het andere is onzeker. Die ene zekerheid die je meekrijgt is dat je als vader fouten zult maken. En met die bagage begin je aan je ontdekkingstocht.
In een disfunctionele samenleving als de onze krijgen we het vaderschap niet overgeleverd van onze eigen vaders. Hun schatrijke ervaringen, successen en fouten gaan domweg verloren omdat we geen cultuur hebben van elkaar verhalen vertellen. En als wij, de vaders van deze tijd, onze verhalen ook niet vertellen, dan begint de volgende generatie vaders hun tocht ook in volstrekte eenzaamheid.
En daarom moeten we zelf op zoek naar het vaderschap. Een zoektocht dwars door de jungle van steeds snellere veranderingen: wat vandaag waar is kan morgen alweer een leugen zijn. We komen er al snel achter dat ieder van ons zijn eigen vaderkoers moet uitstippelen, dat wij die koers ook stevig moet bewaken en ook dat we die koers soms moet bijstellen. Er zijn maar zat valkuilen en verleidingen die ons op de proef stellen, die ons testen. Op het werk en ook thuis vraagt, nee schreeuwt, alles en iedereen om aandacht. Alles is belangrijk en alles moet nu, de gekte van deze tijd. En juist daarom hebben we kompas nodig dat ons op onze koers houdt.
Onze intuïtie is dat kompas dat ons leidt naar ons authentieke vaderschap. En over deze zoektocht moeten we verhalen vertellen zodat de volgende generatie vaders start met een rijke bagage: onze verhalen. En misschien is er behalve de zekerheid dat we fouten zullen maken toch nog een andere zekerheid, namelijk dat we tijdens onze tocht zullen groeien. Want fouten maken is een voedingsbodem voor groei.
Bewaard onder Mening, vaderschap | Reageer
Tags: intuitie, vaderschap
Van Genpo Roshi naar groei en de omgeving die meegroeit
Geplaatst op 3 september, 2008
In het magazine Happinez nummer 6/2008 las ik een interessant interview met Genpo Roshi. In dit artikel, vertelt hij onder andere over het Big Mind proces. Tijdens zo’n proces schakelen de deelnemers steeds om van stem (state of mind) en laat Genpo Roshi de deelnemers bijvoorbeeld spreken met de stem, van hun controller, de stem van angst, de stem van de skepticus en de stem van het kwetsbare kind.
In het volgende filmpje vertelt Genpo Roshi kort over ‘Big mind’. Als je interesse hebt kun je meer filmpjes vinden op het YouTube Big Mind Network.
In hetzelfde artikel in Happinez zegt Genpo Roshi dat we in de plaats van ‘Human Beings’ eigenlijk ‘Human Doings’ zijn geworden omdat we altijd maar op zoek zijn om iets te doen. Twee prachtige bergippen: human beings (ZIJN) en human doings (DOEN). Ik heb dat woord human doings eens gegoogled en kwam terecht bij een artikeltje van Dorothy M. Neddermeyer met de titel ‘Are You a Human Doing or a Human Being? Hierin schrijft zij dat als je vertrouwen hebt in jezelf, dat je dat via je lichaamstaal uitstraalt en dat anderen op je zullen reageren met vertrouwen. Want, zo schrijft ze, je geloof en mindset bepalen hoe je BENT met mensen en hoe ze op je reageren.
Daarom: als je groeit (bijvoorbeeld in vertrouwen) groeit je omgeving met je mee.
Bewaard onder spiritualiteit | 1 Comment
Tags: spiritualiteit, vertrouwen
Stel dat je dit droomt…
Geplaatst op 3 september, 2008
Samen met je partner en jullie dochtertje van nog geen jaar ben je in het bos. Jullie maken gezellig een wandeling terwijl jij de wandelwagen duwt. Op een gegeven moment spreek je met je partner af dat je samen met je dochter even een andere route wilt lopen. Je zult terugkeren naar de afgesproken plek in het bos om elkaar daar straks weer te ontmoeten.
Je gaat aan de wandel en na een tijdje bemerk je dat je bent verdwaald, je kunt de weg naar de afgesproken plek niet meer vinden. Je schrikt en loopt een stukje verder in de hoop de juiste weg weer te vinden. Na een tijdje arriveer je bij een T-splitsing; linksaf is door het bos en rechtsaf is door een winkelcentrum. Hoewel je bijna zeker weet dat je linksaf moet vraag je de weg toch maar aan een voorbijganger. Die zegt dat je rechtsaf moet, door het winkelcentrum. Hoewel het je erg onlogisch lijkt begin je te twijfelen aan je eigen keuze om linksaf te gaan en je volgt de raad van de voorbijganger op. Je bent immers verdwaald zo bedenk je.
In dat winkelcentrum aangekomen slaat de schrik je om het hart. Er heeft daar zojuist een ramp plaatsgevonden en de riolering en toiletten zijn ontploft. Alles en iedereen zit letterlijk onder de shit. Mensen zijn aangeslagen en lopen elkaar ondersteunend en druipend van de viezigheid door het winkelcentrum. Tot overmaat van ramp is nu ook een luchtband van de wandelwagen lek en je komt nu echt voor geen meter meer vooruit, hoe hard je ook je best doet. Je bent bang dat als jullie niet snel wegkomen uit dat winkelcentrum er misschien nog een ontploffing komt en jullie ook onder de shit zullen zitten.
Geinige droom nietwaar? Wel een beetje onfris daar in dat winkelcentrum. Had maar je intuïtie gevolgd op die T-kruising en was je maar linksaf geslagen… In plaats daarvan heb je je intuïtie genegeerd en heb je gedaan wat een ander je zei dat je moest doen met als gevolg dat je nu letterlijk en figuurlijk in de shit zit en je niet meer vooruit komt.
Bewaard onder Persoonlijk, Verhaaltjes | 1 Comment
Tags: dromen, intuitie, keuzes
Als je groeit groeit je omgeving mee
Geplaatst op 1 september, 2008
Mijn dochter is alweer te groot voor het kinderbadje. Ze vond het aanvankelijk best leuk om in bad te gaan, vooral als we haar een beetje door het water lieten bewegen had ze dikke lol. Maar omdat ze groter en groter werd was er steeds minder ruimte in het kinderbadje om te bewegen. Ze vond er op een gegeven moment ook niks meer aan.
Sinds vorige week gaat ze in het ‘grote bad’, zittend in een badring. Dat is voor haar wel even wennen want dat grote bad lijkt ineens enorm groot. Toen ik haar vandaag zittend in de badring in dat grote bad zag had ik ineens in de gaten dat ze me eigenlijk een prachtige metafoor liet zien.
Mijn dochter is gegroeid, is letterlijk uit haar kinderbadje gegroeid. Haar omgeving (het bad) is ook groter geworden. Als je groeit groeit je omgeving met je mee. Misschien is het daarom soms zo moeilijk om te merken dat je gegroeid bent.
Bewaard onder vaderschap | Reageer
Tags: groeien, vaderschap
Creative commons
Zwerven door het alledaagse van Peter de Kock is in licentie gegeven volgens een Creative Commons Naamsvermelding-NietCommercieel-GelijkDelen 3.0 Nederland licentie.
Neem voor commercieel gebruik eerst even contact met me op zodat we daar een afspraak over kunnen maken.