Wijktour Oosterheide: harten veroverd

Geplaatst op 4 november, 2018 

Beste leden van de projectgroep Oosterheide,

Sinds de kick off bijeenkomst in december vorig jaar, hebben jullie, geholpen door data en machine learning, Oosterheide voornamelijk leren kennen aan de hand van tabellen en grafieken.  Jullie hebben ons meegenomen in deze voor ons nieuwe wereld en nu, aan het einde van dit pilot project, nemen wij jullie graag mee in onze wereld, de wereld zoals weergegeven op de muur bij Kindcentrum de Ontdekking: Ik schitter—Jij straalt—Samen rijk.

Samen rijk

Oosterheide is een wijk van grote verschillen maar bovenal een wijk waar we met al die verschillen graag samen schitteren, stralen en rijk zijn.

Wij nodigen jullie daarom op graag uit voor een ‘Magical Mystery Speed Tour’ door Oosterheide op vrijdag 26 oktober.

Zo luidde onze uitnodiging voor de projectgroep van de gemeente Oosterhout voor een wijktour die begon met koffie in het Floralia Park.

Tijdens de voorbereiding werd het zoeken naar een logische route al snel het oplossen van drie wiskundige vergelijkingen met vier onbekenden. Dus dan maar een onlogische route en dat sloot uitermate goed aan bij een wijk met 9.000 inwoners die draait om contacten en ervaringen en niet om wat ‘logisch’ is.

Ons eerste bezoekje was aan Kindcentrum de Ontdekking:

Rondleiding Kindcentrum de Ontdekking

Directrice Lydia vertelde onder andere over een wijk met verschillende culturen die soms best wat van elkaar vinden maar prima met elkaar samen leven.

Misschien gold dat ook wel voor de wijktour zelf die net als Oosterheide zeer divers was met deelnemers van de gemeente Oosterhout, Experience Data, politie, handhaving, Thuisvester, Surplus en wijkbewoners.

Na de Ontdekking was stichting Bock aan de beurt waar Casper ons in het voormalige zwembad de Blikken, sinds enkele jaren het onderkomen van stichting Bock, vertelde over betrokkenheid. Zijn persoonlijke betrokkenheid bij de 11 steden zwemtocht van Maarten van der Weijden en de betrokkenheid van Bock bij de stad zoals het cadeautje aan de stad: het Eastwoodstock festival.

Bock in Bad

Tussendoor had wijkbewoner Ad vanuit de bus verteld over zijn straat de van Leeuwenhoeklaan. Deze straat was tijdens het analyseren van de wijkdata opgevallen omdat hier relatief veel meldingen vandaan komen. Tja, en wat zegt dat? Is er dan veel aan de hand of betekent dit dat er juist sprake is van veel betrokkenheid? Ad wist er een interessante duiding aan te geven: in deze straat wonen vrij veel oudere mensen en die melden eerder en vaker.

Van de Blikken is het maar een kleine stap naar activiteitencentrum de Bunthoef waar beheerder Arno ons meenam in een verhaal over een plek in de wijk waar zo’n tien jaar geleden haast niemand meer durfde komen en waar het nu vaak volle bak is met tal van activiteiten. Over positieve verandering gesproken en als je daar maar in gelooft en blijft geloven…..

De Bunthoef

Vanaf de Bunthoef steken we de de parkeerplaats over voor lunch in de gezellige Eetkamer van Ellenoor:

Zuiderhout: de Huiskamer

Terwijl koffie, broodjes, uitsmijters en omeletten iedereen goed smaakt, krijgen we mee hoe ondernemers die samenwerken, een winkelcentrum veranderen in een ontmoetingsplek, in ‘dorpsplein’ Oosterheide met als mooiste voorbeeld het jaarlijkse pleinfeest. Centrumondernemers kunnen er een voorbeeld aan nemen.

Een drijfveer voor dat succes herken ik maar al te goed want in een stad waar aandacht en middelen voornamelijk naar het centrum gaan, stroop je als buitenwijk de mouwen nog eens extra op. Maar dan die vreemde keerzijde want als die op gestroopte mouwen tot succes leiden, houdt dit de onevenredige verdeling van aandacht en middelen juist in stand.

Na de lunch rijden we richting kanaal voor een bezoek aan brouwerij Bourgogne Kruis waar Paul de rijke historie van het voormalige en gerenommeerde Galvanitas uit de doeken doet en hoe je na allerlei omzwervingen altijd weer kunt terugkeren bij je grote passie, in zijn geval ambachtelijk bier brouwen.

Bourgogne Kruis

Over de plannen met dit prachtig staaltje industriële geschiedenis mag hij niet zoveel vertellen, in november zal hierover meer duidelijk worden. Goed te horen dat de ambities nog steeds levend zijn om deze bijzonder plek te behouden voor creatief ondernemen, werken, ontspannen en wonen.

Vanaf Bourgogne Kruis gaat het langs de Warandelaan richting Burgemeester van Oerslaan waar Jim op ons staat te wachten. De bedoeling was om samen met Jim een wandeling te maken door het park richting Marinus de Jongstraat maar omdat het is gaan regenen gaan we graag naar binnen bij de Beiaard / De Menorah.

Beiaard / Menorah

Daar krijgen we inzicht in hoe buurtpreventie teams samenwerken en een bericht over een gestolen fiets binnen no time in de hele wijk bekend is en ook resulteert in het opsporen van die fiets.

We zijn dan al flink uitgelopen maar op weg terug naar het Floralia park moeten we toch echt nog even door de Schrijversbuurt. In de Jacob Catslaan gaat de bus aan de kant en vertelt Leo over zijn ervaringen met het ondersteunen van de bewonersgroep Schrijversbuurt.

Schrijversbuurt

Het wordt een bevlogen slot over bewoners die zich voor het eerst actief willen inzetten voor hun buurt maar daarbij te maken krijgen met formulieren, begrotingen en offertes. Een auto halen ze met het grootste gemak uit elkaar en zetten ze in no time weer in elkaar maar regels, procedures en formulieren helpt ze niet verder.

Terug in het Floralia park drinken we samen een afsluitende borrel en maken we alle bitterballen op.

Floralia park

We kijken terug op alle verschillende buurten die we aan beide kanten van de Burgemeester Holtroplaan hebben gezien. De rijkste mensen van de stad en de armste mensen van de stad vind je hier in deze wijk. De verschillen zijn immens en niet alleen op het gebied van inkomen.

Dat Oosterheide door het kanaal van de rest van de stad is afgesneden en zich mede daardoor meer verbonden voelt met zichzelf dan met de stad, heb ik in de bus dan al drie keer gezegd dus daar laat ik het dan maar bij.

Data en slimme computermodellen om iets te leren over een wijk…… Dat is even slikken als je er woont en dagelijks ervaart wat daar leeft en speelt, waar behoefte aan is en waarvoor durf ontbreekt er iets aan te doen. Tief op met ja data denk je ik dan, ga eens iets doen!

Maar ik ben ook geïnteresseerd geraakt door de voorlopige resultaten van deze pilot ‘Datagericht werken’. Dat er wel wat hotspots zijn waar op het gebied van veiligheid wat meer aan de hand is dan op andere plekken in de wijk, maar dat dergelijke hotspots ook te vinden zijn in andere delen van de stad. Ook interessant vond ik het idee dat als gekeken wordt naar beleid en maatregelen, deze niet op wijkniveau genomen moeten worden maar op buurt- en zelfs straatniveau omdat elk stukje wijk weer anders is.

Als ik een rode draad van de wijktour Oosterheide mag noemen, dan benoem ik er meteen maar twee: enthousiasme en diversiteit.

Wat mij het meest heeft geraakt is wel dit: dankzij alle bezoekjes en gesprekken zijn harten met elkaar verbonden, het hart van Oosterheide, de harten van alle gesprekspartners en de harten van alle deelnemers.

Iedereen die bij deze wijktour was betrokken: dank jullie wel.

Lees ook Oosterheide: met ons hart kan zoveel meer dan met onze data

Bewaard onder Onze wijk | 4 Comments

Tags: , , , ,

Projectgroep ‘Datagericht Werken’ bezoekt Oosterheide

Geplaatst op 13 oktober, 2018 

Op vrijdag 26 oktober maakt de projectgroep ‘datagericht werken’ een tour door Oosterheide om kennis te maken met de leefwereld van onze wijk.

Sinds de kick off bijeenkomst van dit project in december vorig jaar, heeft de projectgroep, geholpen door data en machine learning, Oosterheide voornamelijk leren kennen aan de hand van tabellen en grafieken. Op 26 oktober wordt de projectgroep door wijkbewoners, de wijkagent en andere betrokkenen, meegenomen op een tour door een wijk van grote verschillen maar bovenal een wijk waar mensen met al die verschillen graag samen schitteren, stralen en rijk zijn:

De straal-schitter-rijk-muur bij Kindcentrum de Ontdekking

De tour eindigt tussen 14:00 en 15:00 uur in het Floralia park waar iedereen welkom is informeel kennis te maken met de projectgroep en dit project.

Het datagericht werken is door de gemeente Oosterhout ingezet om onderzoek te doen naar veiligheid. Hierbij is gebruik gemaakt van beschikbare wijkdata zoals die van de gemeente, Thuisvester en van de politie. Oosterheide fungeerde voor deze nieuwe manier van werken als pilot. De gemeente Oosterhout zal deze methodiek in de nabije toekomst ook op ander terreinen inzetten.

De voorlopige conclusies van het pilot project Oosterheide zijn interessant genoeg daar 26 oktober in het Floralia park zelf navraag naar te doen.

Over de pilot datagericht werken blogde ik voorafgaand aan dit project kritisch ‘ Oosterheide: Met Ons Hart Kan Zoveel Meer Dan Met Onze Data‘.

Zat ik ernaast of juist niet? Op 26 oktober in het Floralia park kun je het zelf navragen.

Bewaard onder Onze wijk | Reageer

Tags: , , ,

Onze wijk Oosterheide doet het juist verdraaid goed

Geplaatst op 17 december, 2017 

‘Wat leeft er in Oosterheide en kunnen we dat toetsen.’

‘Als je iets wilt snappen van mensen kan data helpen.’

‘Door data ga je zien wat je eerst niet zag.’

Het werd door de projectgroep gegevensmanagement genoemd tijdens de kick-off bijeenkomst van het analyse experiment dat de gemeente Oosterhout in Oosterheide gaat uitvoeren.

Nou kan ik niet zeggen dat ik de afgelopen jaren zoveel inspanningen heb kunnen waarnemen om in contact te komen met wat er in Oosterheide leeft of de wens de mensen die er wonen te snappen of de passie een bijdrage te leveren aan onze wijk. Integendeel.

Kom hier eens een half jaartje wonen denk ik dan en ga elke dag de straat op om oprecht nieuwsgierig te zijn, om betrokken te zijn en daarmee kwetsbaar, doe eens mee.

Oosterheide door de leefwereld ogen van Annemiek

Het is zo makkelijk als je niet in Oosterheide woont, of zelfs niet eens in Oosterhout, om vanachter je computer met behulp van een heleboel data en een algoritme onze wijk te analyseren. Kom vanachter die computer vandaan en kom naar ons toe, stap onze leerwereld in als je die werkelijk wilt leren kennen. Over het kanaal liggen bruggen, die zijn bedoeld om ook te gebruiken, om de overstap te maken naar de overkant die jullie willen analyseren en die wij ons thuis noemen. Laat je oren niet hangen naar politici die van alles roepen over onveiligheid en die hier zelf ook niet eens wonen.

Natuurlijk zullen jullie narigheid horen, oordelen en boosheid, angst ook. De rol van de media, 25 jaar neoliberalisme, toenemende ongelijkheid, wegvallende zekerheden door onder andere marktdenken, flexibilisering, bureaucratisering en robotisering, transities op haast alle gebieden van onze samenleving (Jan Rotmans: ‘We leven niet in een tijdperk van verandering maar in een verandering van tijdperk’) hakken er ook hier in. En dan heb ik het nog niet eens over de gevolgen van het beleid dat Oosterheide maakt tot wat Oosterheide vandaag is.  Onder deze omstandigheden durf ik gerust te zeggen dat Oosterheide het verdraaid goed doet.

Ik vond het bijzonder intrigerend te merken dat het beeld van Oosterheide zoals dat tijdens de kick-off bijeenkomst op 5 december ontstond, steeds positiever werd. Ik weet dat jullie desondanks op zoek gaan naar data om dat beeld te toetsen, te snappen en te zien. En ik weet ook dat jullie dat doen vanaf de andere kant van het kanaal. Juist dat laatste raakt me zo. Data als middel om vooral niet  betrokken te raken terwijl juist dat is wat we nodig hebben. Mensen die bereid zijn emotioneel betrokken te raken bij de micro samenleving die Oosterheide is, mensen die bereid zijn daar een bijdrage aan te leveren, dat is wat we hard nodig hebben.

Daarom vertaal ik jullie citaten van 5 december even:

Wat leeft er in Oosterheide en hoe kunnen we ons daardoor laten raken?   

Als je iets wilt snappen van mensen kan het helpen om de brug over de steken en je in hun leefwereld te begeven.   

Door met mensen mee te doen ga je zien wat je eerst niet zag

Je kunt alle data verzamelen over voetbal, alles, vanaf het ontstaan van de sport tot de competitie wedstrijden van vandaag en je kunt al deze data analyseren met de beste en snelste computers ter wereld. Maar als je zelf nooit in het veld hebt gestaan, nooit die sliding hebt gemaakt om een doelpunt te voorkomen, nooit een paar benen hebt geraakt terwijl je de de bal wilde raken, nooit hebt geblunderd of een joekel van een schot in de kruising hebt gemaakt, nooit de geur van zweet en gras hebt geroken, nooit een beuk hebt gekregen of eentje hebt uitgedeeld, zul je het spel nooit begrijpen. Nooit.

Lees ook: Oosterheide: met ons hart kan zoveel meer dan met onze data

Bewaard onder Mening | 2 Comments

Tags: , , , ,

Oosterheide: met ons hart kan zoveel meer dan met onze data

Geplaatst op 15 december, 2017 

Begin juli gaat een inwoonster van Oosterheide de straat op om kiezelstenen te rapen. Terug thuis pakt ze een aantal envelopjes, stopt in elk envelopje een kiezelsteen en haar visitekaartje met daarop haar strijdkreet ‘Dan maak je er wat van!’. Met viltstift schrijft ze op elke envelop ‘Oosterheide Rocks’, de strijdkreet van Eugene, ook Oosterheidenaar.

Zo maakt ze er een flink aantal om die enkele dagen later uit de delen aan een delegatie van de gemeente Oosterhout, House of Leisure en nog een aantal andere betrokkenen bij het project ‘Galvanitas’. Op de stoep voor haar flat vertelt ze een enthousiast verhaal over Oosterheide, over wat er bijzonder is aan onze wijk, wat er zo gaaf is en wat Oosterheide nodig heeft.

Ik ben deze  blog al vele keren opnieuw begonnen. Een half jaar geleden al toen ik in BN DeStem las: ‘Gemeente Oosterhout laat data los op wijken om veiligheidsproblemen te voorspellen’.

De gemeente kon of wilde toen maar weinig loslaten over dit project waardoor het blogje dat ik toen in gedachten had vooral over boosheid, onrechtvaardigheid en onbegrip ging. Mensenlief, er wordt al zo enorm veel data over ons verzameld, onze privacy staat al zo onder druk, in Nederland komt ook de zeer omstreden Sleepwet er nog eens aan en dan gaat onze gemeente ook op de datatoer onder het mom van datagestuurd werken.

Inmiddels is er al wat meer bekend. Zo weten we dat er in tegenstelling tot het artikel in BN DeStem wel degelijk een aanleiding is voor dit project van de gemeente Oosterhout: de brand bij Kindcentrum de Ontdekking tijdens de jaarwisseling alweer bijna een jaar geleden. Mede hierdoor is Oosterheide aangewezen om als pilot te fungeren.

Op 5 december vond bij de gemeente de kick of plaats van dit project.  Dat ik daar ook bij mocht zijn, ondanks dat ik vooraf had aangegeven bijzonder kritisch te zijn over dit project, kan ik waarderen.

De gemeente Oosterhout vindt dat er in onze wijk Oosterheide geregeld en meer dan gemiddeld incidenten plaatsvinden op het gebied van openbare orde en overlast. Deze zouden onrust in onze woonomgeving veroorzaken. De gemeente wil dit aanpakken met een analyse experiment waarbij data uit tal van bronnen geanalyseerd wordt.

Deze analyse wordt machine learning genoemd en wordt uitgevoerd door een extern bedrijf dat hiervoor wordt ingehuurd. Het komt er simpel gezegd op neer dat data over onze wijk, denk bijvoorbeeld aan data van de gemeente zelf, van de politie, van scholen, woningbouwvereniging en welzijnsorganisatie, in een algoritme wordt gestopt en dat de uitkomst van dit algoritme de gemeente vertelt wat het probleem in Oosterheide is. De bedoeling is uiteindelijk dat dit probleem wordt aangepakt.

Ik heb de gemeente gevraagd om Oosterheide te informeren over dit project, het gaat tenslotte over onze wijk en data over onze wijk. We hebben er recht op te weten wat er gebeurt. Vandaag heeft de gemeente toegezegd daar in februari voor te zullen zorgen.

Over hoe ik naar dit project kijk kan ik heel duidelijk zijn: ik vind dat Oosterheide veel beter verdient en dat dit project dan ook voelt als een klap in ons gezicht.

Om die reden ben ik deze blog begonnen met Annemiek en haar envelopjes die zij met zorg en liefde heeft gemaakt. Want ook dit is Oosterheide en wel de kant van Oosterheide waarmee we in tegenstelling tot een inbraak, diefstal of een brand de krant niet halen. Maar wel de kant van onze wijk die dringend mag worden ondersteund en versterkt.

Wat we nodig hebben is een gemeente die net zo hard met Oosterheide meedoet als met het centrum van de stad. En niet alleen de gemeente, ook ondernemers en bewoners zijn nodig, iedereen is nodig. Niet omdat het hier zo’n onveilige boel is als menigeen zichzelf doet geloven maar omdat deze wijk een hart heeft, een ziel die het meer dan verdient ten volle te leven.

Tijdens de kick of werd onder andere gesproken over situaties waarin mensen zich onveilig voelen.  Als voorbeeld werden de vele brandgangen genoemd. Ik vind dat een mooi voorbeeld van hoe we al vandaag, niet morgen, voor verbetering kunnen zorgen: hang er dan verlichting op, schakel Thuisvester in of doe het zelf. Heb je hulp nodig, vraag bij Arno in de Bunthoef naar helpende handen en hij kan je zo vertellen wie er dolgraag willen helpen met zo’n klus, mensen die niks liever willen dan zich nuttig maken.

Maar dan zegt een vertegenwoordiger van het bedrijf dat in opdracht van de gemeente met onze data aan de gang gaat: Peter, hoe weet jij zeker dat verlichting helpt?

Er wordt wel eens gesproken over de kloof tussen de systeemwereld en leefwereld. Was het maar waar dat daar een kloof tussen zit want het is nog veel erger.

Goed weekend allemaal

Bewaard onder Mening | Reageer

Tags: , , , ,

De ballenbakouders

Geplaatst op 8 september, 2015 

Je hebt in de binnenspeeltuin drie soorten ouders:

  1. De ouders in korte broek en op slippers of ander makkelijk schoeisel. Dat zijn de ouders die thuis al hebben besloten dat ze hun kind niet alleen of met andere kinderen laten spelen. Met voorbedachte rade kruipen ze samen met hun kind de ballenbak in.
  2. De ouders die daar niet op zijn voorbereid en ter plaatse beslissen dat ze hun kind niet alleen of met andere kinderen laten spelen. Deze categorie herken je eraan dat ze zich met ongemakkelijk zittende kleding door de binnenspeeltuin voortbewegen waar ze met hun veel te grote lijven de hele boel blokkeren voor de kinderen.
  3. De ouders die aan de kant zitten en zich ergeren en die hopen dat die veel te grote lijven van categorie 2 ergens vast komen te zitten.

Toen diezelfde ouders zelf kind waren gingen ze de straat op om met andere kinderen te spelen. Ja, daar gebeurde wel eens wat. Een ruzie, een bloedneus, een geschaafde knie. Vallen, opstaan, pleister, kusje en weer verder spelen. Die binnenspeeltuinen die aan god mag weten hoeveel veiligheidseisen moeten voldoen bestonden toen niet. Kinderen klommen in echte bomen en vielen daar wel eens uit ja.

En nu, als ouders, zijn ze bang om hun kind alleen of met andere kinderen te laten spelen, bang dat er wat gebeurt. Het is juist de bedoeling dat er wat gebeurt, daar is spelen voor bedoeld! En die kinderen hebben echt niet bij elke poep of scheet aanmoedigingen nodig hoor. Moet je voorstellen dat je vroeger zelf in een boom klom en dat je ouders je onderaan die boom staan te roepen: je kunt het, kom op, je bent er bijna, ja goed zo, toppie! En waar je vriendjes/vriendinnetjes bij staan natuurlijk. Je zou je toch kapot schamen?

Maar goed, ik moest even naar het toilet en bedacht me dat ik erover zou gaan bloggen. Dat geeft dan toch nog wat zin en betekenis aan zo’n binnenspeeltuinervaring. Ik loop even later terug naar de plek waar ik zat en zie hoe een moeder met haar kind in de ballenbak ligt.

Ze maakt een selfie die over twee seconden wel op Facebook zal staan. Tijd om dringend naar huis te gaan.

Bewaard onder vaderschap, Verhaaltjes | 4 Comments

Tags: , , ,

Het kostbare goed dat autonomie heet

Geplaatst op 9 september, 2013 

Bij het rode stoplicht stopte ik naast hem en wees naar de rijweg: jij hoort daar te rijden, niet hier op het fietspad.

Hij was me eerder op datzelfde fietspad al voorbij gescheurd en toen we voor het stoplicht naast elkaar stonden was dat een mooi moment voor een korte evaluatie van de verkeersveiligheid. Veel tijd was daar niet voor want het stoplicht ging op groen maar gelukkig was hij zo sportief om naast me te blijven rijden.

Zijn argument, wijzend op de weg naast ons: daar wordt veel te hard gereden, 70, 80 km per uur waar 50 km per uur de maximum snelheid is. Daar voel ik me op mijn brommer niet veilig.

Daar heeft hij een punt. Op die weg wordt inderdaad veel te hard gereden. Dat komt onder andere omdat de weg eruit ziet als een stuk snelweg maar het is in de bebouwde kom en bordjes dat je er 70 of 80 mag ontbreken en dan hoor je er toch echt 50 te rijden. Maar laten we even kijken naar de cijfers en reken met me mee.

Jij rijdt op de rijbaan 45 waar sommige automobilisten 80 rijden. Dat is 1,78 keer jouw snelheid. Dat vind jij gevaarlijk en daarom rijd je op het fietspad. Op dat fietspad rijden de meeste fietsers ongeveer 15 km per uur. Jij op je brommer rijdt er 45 km per uur, dat is 3x de snelheid van de meeste fietsers.  Daarmee creëer jij hier op het fietspad een snelheidsverschil dat nog groter is dan op de rijbaan. En dat vind jij niet gevaarlijk?

Ik zou me op de brommer ook niet zo erg happy voelen op die rijbaan. Er wordt hard gereden, dat is een feit. Maar als je dan omwille van je eigen veiligheid met je brommer op het fietspad rijdt, pas dan ten minste je snelheid aan en rij er geen 45 maar 15 of 20. Ik vind autonomie een groot en kostbaar goed, maar wel in harmonie met de omgeving.

Hij beëindigde de evaluatie trouwens met: maar ik let goed op. Hij gaf weer gas en was weg. Met 45 km per uur.

Bewaard onder Mening | 2 Comments

Tags: , ,

We gaan allemaal vreemd deel 2

Geplaatst op 8 mei, 2012 

Vervolg op het eerste deel van ‘We gaan allemaal vreemd‘ over de serie ‘Verslaafd aan Liefde’ van Jan Geurtz.

Verslaafd aan Liefde deel 3
Enkele onderwerpen en uitspraken uit deel 3:

We denken dat als we ons niet beter voordoen dan we zijn, anderen zien dat we stom, slap of slecht zijn. Het grappige is dat als je dit systeem doorkrijgt en wat minder je best doet om te imponeren, dat je eigenlijk veel aardiger wordt. Ga maar na bij mensen in je omgeving, wie vind je leuker: iemand die alsmaar loopt te imponeren of iemand die zich onzeker voelt en dat gewoon kan laten zien? Bij iemand die zijn/haar onzekerheid laat zien, voel je je prettiger. Imponeren nodigt uit tot imponeren.

De meeste mensen leven met het idee dat er van binnen iets heel beangstigends zit: eenzaamheid, een gevoel van behoeftigheid, van klein, mislukt, waardeloos, stom, slap, slecht. We denken dat we dat werkelijk zijn en dat willen we niet en dan gaan we wegrennen en onszelf uitsloven om in de wereld succes te hebben, liefde en erkenning en geld. En daar kun je dan een heel leven mee bezig zijn en altijd bang blijven voor die eenzaamheid.

Als we naar onszelf kijken op de momenten waarop je eventjes niet kunt vermijden om naar jezelf te kijken, dan zien we iets dat niet leuk is en voel je je ongemakkelijk met jezelf. Dat is heel vervelend en onmiddellijk ga je dingen zoeken om weer van jezelf af te komen, om weer afgeleid te worden van jezelf. En dat hele systeem houdt zichzelf in stand. Het is de basis van alle verslavingen. De ultieme verslaving is de verslaving aan afleiding van jezelf. En dat is zonde want dat hele beangstigende, ongemakkelijke en behoeftige zelf is maar een soort illusoir laagje over iets dat bijzonder leuk, mooi, prachtig, liefdevol, sterk en heerlijk is. Al die dingen die we zo prettig vinden om te ervaren bij anderen zitten allemaal al in ons. En daar kun je contact mee leggen en daar steeds meer in verblijven.

Je ziet vaak spirituele mensen een soort nieuw ego ontwikkelen wat dan spiritueel correct is: ik mag niet meer afhankelijk zijn, ik mag niet meer bang zijn. En daar weer een soort ideale vorm creëren waar ze dan aan moeten voldoen. Maar dat is het ene beeld voor het andere verruilen. Het is nog steeds niet kijken naar wie en wat je werkelijk bent.

Verslaafd aan Liefde deel 4
Enkele onderwerpen en uitspraken uit deel 4:

Heel dit systeem van afhankelijkheid en relatiezucht is in zekere zin gebaseerd op een illusie. Namelijk de illusie dat we dat nodig hebben om ons goed te voelen en dat we ons anders eenzaam en mislukt voelen. Dat is een illusie en een illusie is te doorzien.

Je kunt beginnen met elke dag 5 minuten te mediteren en de geest naar zichzelf te laten kijken. Na een paar weken verandert er al iets, alsof een klein hoekje van je geest blijft glimlachen terwijl the shit happens. En dat hoekje wordt steeds groter en ruimer.

En je gewone dagelijkse kippendrift om alsmaar bezig te zijn met afleiding, die wordt niet meteen kleiner maar de ruimte eromheen wordt steeds groter. Een deel van jou ziet jezelf bezig met al die steeds minder belangrijke dingen. Geleidelijk aan worden die dingen vanzelf ook wat rustiger. Het is niet perse dat je moet kalmeren want dat is ook weer een soort forceren van een ander gedrag. Blijf maar doorgaan met wat je doet en oefen ondertussen steeds beter in kijken. Wordt steeds meer de kijker in plaats van de kippendrifter. En dat verandert geleidelijk aan maar wel meteen nadat je ermee begint.

Bewaard onder Codependency, spiritualiteit | 9 Comments

Tags: , , , , ,

We gaan allemaal vreemd

Geplaatst op 7 mei, 2012 

In de prachtige serie ‘Verslaafd aan Liefde’ vertelt Jan Geurtz over liefde, relaties en afhankelijkheid, over vreemd gaan en dat je een ander niet bezit. Een serie die voor mij onderdeel is van de basiskennis van het mens-zijn.

‘We gaan allemaal vreemd’ heb ik als titel van deze blogpost gekozen omdat we, althans dat is wat ik uit deze serie heb gehaald’ allemaal vreemd gaan in de zin van dat we vervreemd zijn van onszelf. Kijk, luister en oordeel zelf.

Verslaafd aan Liefde deel 1
Enkele onderwerpen en uitspraken uit deel 1:

De vergissing die mensen met verliefdheid maken is denken dat het die ander is die dat gevoel levert maar het is het contact met je natuurlijke staat waardoor alles gaat stromen. Ze herkennen niet dat bruisende, dat stromende, als hun eigendom. Ze denken dat het de ander is die dat opwekt en worden afhankelijk van die ander om af en toe dat gevoel terug te hebben.

Hoe meer ze zich vastklampen aan die ander om dat gevoel veilig te stellen, hoe meer dat gevoel verdwijnt. Na een aantal jaren relatie zie je dat het hele systeem veranderd is en dat wat aanvankelijk liefde of verliefdheid was, steeds meer veiligheid is geworden. Je wordt volkomen afhankelijk van elkaar voor je geluk.

Samen zijn is geven in plaats van nodig hebben. Het basisgevoel in een spirituele relatie is dat je geen enkel recht hebt op die ander.

Mensen gaan over tot zelfamputatie om die ander maar niet bang te maken.  In plaats van een deel van jezelf amputeren en jezelf tot een half mens te maken en dan een partner te zoeken die hetzelfde doet en waarmee je samen weer een compleet mens probeert te maken, kun je beter trouw zijn aan jezelf, zelf verantwoordelijk zijn voor je doen en laten in plaats van verantwoording schuldig zijn aan een ander.

Trouwen is een veiligheidsceremonie in plaats van als liefdesceremonie. Hoe veiliger het wordt, hoe minder leuk het is.

Verslaafd aan Liefde deel 2
Enkele onderwerpen en uitspraken uit deel 2:

Een spirituele huwelijksceremonie zou een ceremonie zijn waarbij je elkaar belooft om trouw te blijven aan jezelf , dat je geen dingen zult doen om de ander te pleasen, dat je altijd eerlijk bent tegen de ander, dat je altijd bij jezelf zult raadplegen of wat je aan het doen bent of wilt doen bij je past, dat je altijd goed zult zijn voor jezelf, dat je zult proberen jezelf niet af te wijzen of destructief te zijn naar jezelf. Wat een geschenk geef je dan aan iemand. Dan heb je zoveel te bieden als je bij jezelf blijft.

Je kunt ook op elkaars knoppen drukken maar dat zijn dan jouw knoppen, jouw verantwoordelijkheid, jouw gevoel van bedreiging of van angst en jij bent degene die daar iets mee kan.

Leer door middel van meditatie om de geest die normaal helemaal gericht is op die ander, op het verkrijgen van liefde, erkenning, veiligheid en succes en geld, leer die geest naar zichzelf te kijken en zijn eigen oorsprong en  essentie te herkennen. En die essentie is al liefde is, overvloed, helderheid en een soort samen zijn is daar permanent al in  aanwezig. Dit doet tegelijkertijd de enorme behoeftigheid aan andere mensen om je niet eenzaam te voelen, verdwijnen.

In een symbiose waar twee halve mensen samen zijn vergroeid en samen een soort van eenheid in stand houden, stroomt het steeds minder, is steeds minder liefde, steeds minder vreugde, steeds minder geluk. Geluk is vervangen door veiligheid. Wat ook nog eens een schijnveiligheid is waar je al je geluk en autonomie voor opgeeft.

Bewaard onder Codependency, spiritualiteit | 6 Comments

Tags: , , , , ,

Volgende pagina →