3x betrokkenheid in Middelburg

Geplaatst op 27 december, 2016 

Zes jaar geleden is het een traditie geworden, elk jaar mezelf een keertje helemaal onderdompelen in Middelburg: omdat het zo’n gezellige stad is en omdat er van die betrokken mensen wonen waar het bijzonder goed mee afspreken is. De laatste drie jaar kom ik er net voor Kerst vanwege Middelburg Winterstad.

Middelburg Winterstad

Maar laat ik eerlijk zijn: het gaat me om de mensen en om dat ene winterterras van Seventy Seven waar ik me in een heuse blokhut vol oude bankstellen, jaren 70 schemerlampen en een platenspeler waar iedereen plaatjes op mag draaien helemaal thuis voel.

Vorige week donderdag mocht ik er weer zijn, samen met Fabiola, Sonja en Edwin en we hadden het wel ergens over ja…… Ik noem drie dingen maar er waren er 30 of misschien wel 300.

Betrokken bij de bieb
De wereld die ik zelf helaas ook ken: van gemeenten die willen bezuinigen en dan de bibliotheek aanpakken. Lekker makkelijk want bibliotheekbezoekers gaan doorgaans niet rellen of demonstreren, dus ja, pak die bieb maar als eerste aan want daar komt weinig last van. Het speelt nu in Vlissingen waar de bieb dreigt te worden uitgekleed en gedegradeerd tot wat in Oosterhout de zogenaamde bibliotheekvoorzieining is genoemd, een mooi woord voor een paar boekenkasten.

De bieb, en dat is volgens mij de grootste kracht ervan, is een beetje van ons allemaal. En daarom heeft net zoals over het Nederlands voetbalelftal, bijna iedereen er een mening over. Dat is goed, heel goed, moet je als bieb trots op zijn en wat mee doen. Maar dat wil de bieb niet meer, daar wat mee doen. Zo worden er op de ledenvergadering van de Vereniging Openbare Bibliotheken geen externe relaties en media vertegenwoordigers meer toegelaten en moeten uitingen via social media via de afdeling communicatie om te waarborgen dat alleen positief nieuws naar buiten wordt gebracht. De bieb moet weer de bieb worden, dat is wat ik ervan denk. Aan betrokkenheid geen gebrek, doe daar wat mee bieb!

Betrokken bij krimp
Dankzij het project Deel&Ulrum mochten Edwin en ik in 2014 kennis maken met het fenomeen krimp. We waren toen een weekje te gast in Ulrum om daar te leren en te bloggen over krimp.

Accepteren dat je woon- en leefomgeving onderhevig is aan krimp en in de niet zo heel verre toekomst misschien wel helemaal ophoudt te bestaan, er dan ondertussen ook nog het beste van maken zodat wat overblijft zo leefbaar mogelijk is, dat is nogal wat…

Het project Deel& Ulrum bood een unieke kans voor mensen uit het hele land om kennis te maken met Ulrum en met krimp en ook om de actieve gemeenschap in Ulrum met eigen inbreng van dienst te zijn.

Het project Deel & Ulrum loopt ten einde en het leek ons hilarisch om in het ‘pand Luth’ waar alle deelnemers aan dit project mochten logeren, een eindfeest te organiseren met daarbij natuurlijk alle deelnemers.

Maar de projectorganisatie heeft een idee dat beter aansluit bij de aard van dit project: volgend jaar een toer door Nederland langs alle deelnemers maken. Daar moeten zeker mooie blogjes uit voortkomen. Wees welkom in Oosterhout.

Betrokken bij de stad
Wij zijn de stad’, begonnen in 2014 als een pilotproject voor ondernemers in het centrum van Middelburg en in die korte tijd uitgegroeid tot de grootste online promotor van Middelburg die tot ver buiten Middelburg wordt gevolgd.

Middelburg is qua aantal inwoners vergelijkbaar met Oosterhout maar er zijn grote verschillen. In Oosterhout veel woorden over het centrum dat moet gaan bruisen, in Middelburg hoor je ze daar niet over maar krijgen ze gewoon dingen voor elkaar en al jaren lang. Neem nou Middelburg Winterstad of de drukste stapavond van het jaar: Kerstavond.  Jawel, Kerstavond, de avond dat je in andere steden een kanon kunt afvuren zonder dat iemand er last van heeft.

Wij zijn de stad lijkt zo eenvoudig in elkaar te zitten maar laat zich maar moeilijk kopiëren met behoud van het resultaat. Het geheim is dat je voor zo’n platform iemand nodig hebt die zo van zijn/haar stad houdt, dat ie er maar moeilijk uit te krijgen is, iemand voor wie zijn/haar stad een hele wereld is. Iemand die natuurlijk ook het klappen van de zweep kent als het om de inzet van social media gaat en iemand die ook nog eens een hoge gunfactor heeft. Ja, vindt die maar eens. Middelburg heeft er eentje….

Betrokken bij verandering
Ik vind betrokkenheid eigenlijk niet zo’n passend woord voor de berg aan energie die loskomt als mensen ergens zielsveel om geven. Betrokkenheid is niet iets dat per definitie gemak brengt, noch voor de betrokken mensen zelf, noch voor wie met ze in aanraking komt want uit betrokkenheid komen botsingen voort, vroeg of laat, hoe dan ook. En dat is precies de bedoeling. Betrokkenheid sleept en sleurt ook anderen mee in een woeste stroom van ideeën en vooral actie en ook dat is precies de bedoeling. Zonder betrokkenheid geen verandering.

En dan is het tijd om te gaan, niet mijn sterkste punt, maar dat ik dankzij Fabiola een volle tas mooie kinderboeken mocht meenemen voor de minibieb Oosterheide maakt het wat gemakkelijker.

Beelden van deze toch wel onstuimige bijeenkomst kun je zien via de volgende tweets:

Fabiola, Sonja, Edwin, Middelburg: bedankt!

Bewaard onder Persoonlijk | 4 Comments

Tags: , , , , ,

Oosterhout: Ulrum aan de A27?

Geplaatst op 29 december, 2015 

Eind vorig jaar waren Edwin en ik een weekje te gast in het Noord Groningse Ulrum, een krimpregio bij uitstek en een unieke gelegenheid in contact te komen met het fenomeen krimp en ervan te leren.

Eind jaren zeventig van de vorige eeuw verdwenen de eerste voorzieningen uit Ulrum, een toen nog trots dop met een regionale functie. Toen wij er waren, eind 2014, was daar niks meer van over op een klein Spar winkeltje na.

Wie we in Ulrum ook spraken, iedereen wilde deze Spar behouden voor het dorp. Vroegen we door, dan gaf bijna iedereen toe de boodschappen niet bij de lokale Spar te doen maar bij de Jumbo in het nabijgelegen dorp Leens. De Spar heeft het dan ook niet gered.

Ik was laatst een middagje naar de stad, lekker met de fiets want dat is nog gezond ook en je hebt altijd een gratis parkeerplaats. Eerst drukwerk ophalen bij een drukkerij. Dat je een ontwerp dat je alleen maar van je computerscherm kent nu tastbaar in handen krijgt en dat je daar blij van wordt en dat je ziet dat de vakman die dit heeft gedrukt daar weer blij van wordt.

Door naar het centrum voor een geweldige kledingzaak waar je altijd uitstekend wordt geholpen, waar ze aanvoelen wat je smaak is en waar je altijd met een succesaankoop weer vertrekt.

Daarna in de nieuwe bibliotheek een tijdschrift lezen met een lekker kopje koffie erbij. Een kletspraatje maken met iemand die je nog nooit eerder hebt gezien en via gratis Wifi iedereen laten weten hoe gezellig het is.

Ik had een fantastische middag.

Drukwerk had ik ook online kunnen bestellen net als kleding. Voor lezen hoef ik niet naar de bibliotheek want dat kan ik online ook. En voor koffie en Wifi hoef ik de deur ook niet uit. Maar wat maak ik dan van mijn middag, hoe beleef ik die dan?

Onze steden veranderen, Oosterhout ook. Online shoppen is fantastisch en niet meer weg te denken. Maar in wat voor soort stad willen we leven? En welke keuzes kunnen we maken die daaraan bijdragen?

Ulrum samen met Edwin was een geweldig avontuur maar zou ik in een soort van Ulrum aan de A27 willen wonen? Alsjeblieft niet zeg.

Bewaard onder Persoonlijk | 12 Comments

Tags: , , , , ,

Lessen van Ulrum over krimp

Geplaatst op 25 december, 2014 

Er is veel wat ik me blijvend zal herinneren na een weekje Ulrum enkele maanden geleden maar er is één ding dat me echt heeft gealarmeerd: het verdwijnen van voorzieningen. Denk bij voorzieningen vooral aan middenstand en horeca maar ook aan een bibliotheek, een school, sportclub of wijkhuis.

Wat Ulrum me heeft geleerd:

Is het proces waarbij voorzieningen verdwijnen onomkeerbaar en progressief? In Ulrum leek dit er wel op. Laten we hopen dat dit geen wetmatigheid is die altijd en overal geldt maar laten we wel bijzonder zuinig zijn op onze voorzieningen, niet alleen in de dorpen maar ook in onze stadswijken.

Krimp is een raar begrip. Ik had in Ulrum een dag of twee nodig om tot me door te laten dringen hoezeer ik in gedachten bezig ben met groei, met dingen beter, groter en mooier maken. In een krimpgebied werken dat soort gedachten niet, daar moet je als het ware leren met de krimp mee te dansen in plaats van de dans proberen te veranderen in een dans van groei. Het verduurzamen en opplussen van woningen in Ulrum (woningen toekomstbestendig maken zodat mensen er langer zelfstandig kunnen blijven wonen) vind ik een mooi voorbeeld van meedansen met de krimp.

Een extreem voorbeeld van waar krimp toe kan leiden hoorde ik afgelopen dinsdag van iemand die bij de organisatie van het project DEEL & Ulrum is betrokken: in Groningen is een voormalig krimpgebied helemaal onder water gezet. Als alles weg is, de voorzieningen en de mensen, dan kun je er altijd nog een plas water van maken.

Ook stadswijken kunnen een soort van Ulrum worden. Voorzieningen verdwijnen naar het centrum van de stad of naar een nabijgelegen grote stad omdat dit goedkoper is. Ik vind het niet erg als mensen daarover hun schouders ophalen zo van zo’n vaart zal het niet lopen. Voor wie echter in de gelegenheid is: ga eens naar zo’n krimpregio en kijk de krimp recht in het gezicht, praat met de mensen die er al hun hele leven wonen en vraag ze naar hun verhalen.

Stadswijken leven en elk stukje leven dat er verdwijnt doet pijn. Als de pijn ondraaglijk wordt sterft de wijk. Als begrafenis kan het dan altijd nog onder water worden gezet.

Lees ook:

Bewaard onder Mening | Reageer

Tags: , , , , ,

Dit was het DEEL & Ulrum avontuur

Geplaatst op 14 oktober, 2014 

Alweer twee weken gelezen waren Edwin Mijnsbergen en ik een weekje te gast in Ulrum. Ulrum, waar ligt Ulrum? In de buurt van de Waddenzee op tijd remmen anders rijd je erin….

We waren daar voor het project DEEL & Ulrum  om bij te dragen aan, en mee te kijken met, het toekomstbestendig maken een dorp dat kampt met de gevolgen van krimp. Op de website staat een prachtige definitie: ”een toekomstbestendig dorp is een dorp dat is afgestemd op de behoeften van de bewoners”.

We blogden op het DEEL & Ulrum blog volgende stukjes (in chronologische volgorde):

Even voorstellen: Peter de Kock
Even voorstellen: Edwin Mijnsbergen
Leegte vult zich vanzelf
“Laten we hopen dat er een supermarkt is”
Lokaal, regionaal of…?

Een plek om nog jaren te blijven volgen
Ulrum leren kennen door het de rug toe te keren
De Ulrum verhalenwals
Pand Luth: lekker retro

Deel & Ulrum in tweets

Content marketing voor Ulrum, jazeker!

Mogelijk dat het hiermee nog niet helemaal klaar is. Zo zit ik bijvoorbeeld te denken aan een blogje wat de wijk Oosterheide kan leren van Ulrum. Nou, in ieder geval dit:

…dat als voorzieningen beginnen te verdwijnen, het een sneeuwbal effect wordt. En dat je dan serieus kans loopt elkaar na 10, 20 of 30 jaar aan te kijken om tot de conclusie te komen: WTF, nu zijn alle voorzieningen weg, en een hoop van de mensen ook.  Koester de voorzieningen in je wijk en koester de mensen met wie je samenwoont.  Eigenlijk dit: hou van je wijk.

Bedankt voor dit inzicht Ulrum en bedankt ook Edwin voor jouw uitnodiging mee naar Ulrum te gaan.

Bewaard onder Mening | Reageer

Tags: , ,

De bloggroeten uit Ulrum

Geplaatst op 26 september, 2014 

Volgende week bloggen Edwin Mijnsbergen en ik een paar dagen in Ulrum, voor Ulrum, over Ulrum en zo. We stelden ons er alvast voor:

Onze vervolgblogs zijn komende week daar te vinden. Hoe dat zo gekomen is, wat Ulrum is en wat daar zoal aan het gebeuren is en wat wij daar doen, dat lees je volgende week. Slag om de arm: denk ik.

Bewaard onder Bloggen | 6 Comments

Tags: ,