Soms ga je als een raket, dan weer als een tractor

Geplaatst op 3 november, 2016 

Volgens een lezer ontbrak in mijn vorige blogje over stilstaan bij de herfst, de herfststorm. Mijn aandacht voor de herfststorm is er wel hoor beste lezer maar dan in een andere vorm: lees Intens maar eens, dat gaat over mijn herfststorm.

En van herfststorm en stilstaan bij de herfst moet ik ineens aan iets anders denken.

Dat je soms als een raket gaat, alles vanzelf lijkt te gaan en alles wat je aanraakt in goud verandert. Heerlijk! En dan, alsof iemand ergens een stekker heeft uitgetrokken, ga je niet meer als een raket maar als een tractor. Niks gaat meer vanzelf en je komt alleen nog maar een beetje vooruit als je flink ploetert, trekt en sleurt.

Tuurlijk ga ik ook liever als een raket dan als een tractor en toch heeft die tractor ook wel iets.

Als je van een raket overstapt naar een tractor vertraag je enorm en als je vertraagt word je veel meer bewust, kijk maar naar Tai Chi waar het juist de kunst is te vertragen en nog verder te vertragen. De adrenaline en opwinding van de raket die plaatsmaakt voor bewustzijn van de tractor, dat is even flink omschakelen. En toch, lekker op het gemak op de tractor zou je wel eens dingen kunnen waarnemen en opmerken waar je in je raket veel te snel aan voorbijvloog. Op de tractor zie je ze, kun je ervan leren, dingen uitwerken en groeien.

En dan….. zit je ineens weer in je raket.

Alvast een heel mooi weekend allemaal.

Bewaard onder Mening | 2 Comments

Tags: , ,

Als je vertraagt zie je meer

Geplaatst op 10 juli, 2015 

Als je motor rijdt zie je meer van de omgeving dan wanneer je in de auto zit. Je zit niet gevangen in een kooi maar zit open en bloot middenin het landschap waar je doorheen rijdt waardoor je zintuigen veel meer opvangen van wat daar te beleven is.

Op donderdag zou het zo heet worden dat ik geen zin had om op de motor te stappen en ook niet om me in de drukte van Aken te begeven. Wat dan? Dat stuk naar het Drielandenpunt kan ik wel dromen maar te voet legde ik deze weg nog nooit af. Wat als ik ’s morgens nou eens vanaf de camping naar dat Drielandenpunt wandel en daar op het terras ga ontbijten?

Als je gaat lopen neem je andere weggetjes en paadjes dan wanneer je met de auto of motor rijdt. Alleen daardoor al zie je ineens heel andere dingen dan wanneer je met de auto of motor naar dezelfde eindbestemming rijdt. Hoewel ik dat stuk naar het Drielandenpunt met de motor al vele tientalen keren heb gereden, ontdek ik er lopend een wandelpad naar boven. Dat wandelpad is wonderschoon en voert veel steiler dan de weg waarlangs ik al zo vaak was gereden naar het hoogste punt van Nederland. Door dit pad zit ik al binnen een uur bovenop de Vaalserberg aan de kersenvlaai en de koffie met een panorama uitzicht over de stad Aken.

Uitzicht vanaf Vaalserberg

Aken vanaf de Vaalserberg

Na nog meer koffie en ook een lunch vertrek ik weer naar beneden. Het wandelen bevalt me zo goed dat ik nog een stukje van de Mergelland route meepik. Bij het kasteel Vaalsbroek gaat die rechtsaf richting Holset maar ik ga daar rechtdoor weer omhoog de heuvel op naar het Vijlenerbos. Ook dit stuk ken ik, vanuit de andere richting en vanaf de motor, erg goed.

Maar lopend is echt alles anders en onderweg sta ik dan ook regelmatig stil om te genieten van het landschap dat ik meen al zo goed te kennen…. vanaf de motor ja maar niet lopend. Neem een iets ander weggetje of paadje omdat je te voet gaat in plaats met de motor of auto en je ziet zoveel meer. Te voet gaan betekent ook dat je veel langzamer gaat en dat je vertraagt en dat doet wat met je.

Onderweg moet ik denken aan mijn Tai Chi lerares. Tijdens de les wijst ze ons er vaak op om eens een andere plaats in de zaal in te nemen of om tijdens een vergadering op kantoor eens op een heel andere plek te gaan zitten. Kleine dingetjes veranderen en kijken wat het met je doet, kijken wat er gebeurt. Hier in Zuid-Limburg is dat amazing. Ga met aandacht naar je bewegingen door nog verder te vertragen, ook dat hoor ik haar in gedachten zeggen terwijl ik daar loop.  Het is hier één grote Tai Chi oefening die ik aan het beoefenen ben en I love it.

Het eerstvolgende terras is dat van Lodge7 en het uitzicht is verrukkelijk. In de verte zie ik de top van de Vaalserberg waar ik vandaan ben gekomen.

Uitzicht vanaf Vijlenerbos

De Vaalserberg gezien vanuit het Vijlenerbos

Het is niet uit te leggen maar elke keer als in in Zuid-Limburg ben voel ik hoe het me een beetje verandert als mens. Als ik op jacht ga naar die verandering gebeurt er niets maar als ik vertraag en geniet van al dat moois voel ik het gebeuren. En daarom, Vaals zo bedacht ik me, betekent Verliefd Als Alle Liefde Samen.

Bewaard onder Fotobloggen, Persoonlijk | 6 Comments

Tags: , , ,

Gelukskoekje

Geplaatst op 5 februari, 2014 

De keuze was als volgt: 1. naar de tai chi les gaan, 2. thuisblijven en vroeg naar bed, 3. thuisblijven en nog wat achterstand wegbloggen.

Eigenlijk was de keuze heel eenvoudig maar dat werd deze pas nadat ik de vraag ‘wat wil ik’ had veranderd in ‘wat is het beste voor mij’. Naar de tai chi les natuurlijk. Geest, lichaam en ziel, alles in anderhalf uur even goed op elkaar afstemmen… beter is er niet.

Op het einde van de les kregen we ter gelegenheid van het Chinese nieuwjaar allemaal een gelukskoekje. Dit is wat er op het papiertje in mijn koekje stond:

Je avontuurlijke ideeën zullen leiden tot spannende avonturen.

Het koekje was lekker.

Bewaard onder Persoonlijk | 4 Comments

Tags: , ,

Weten met je lijf

Geplaatst op 26 juni, 2012 

Tai Chi vind ik ook zo’n mooi voorbeeld dat je iets kunt weten zonder er in je hoofd mee bezig te zijn.

Als we tijdens Tai Chi les een vorm oefenen, weet ik in mijn hoofd niet welke beweging er volgt op de beweging die ik op dat moment aan het maken ben. Ik kan vanuit mijn hoofd geen lijstje met 47 bewegingen opdreunen.

En al zou ik het in mijn hoofd weten, op het moment dat ik vanuit mijn hoofd de volgende beweging inzet ben ik veel minder aanwezig in de beweging.  Zelfs al heb je geen enkele ervaring met Tai Chi, je kunt meteen het verschil zien tussen iemand die vanuit zijn hoofd beweegt  en iemand die dat vanuit zijn lijf doet.

Ik hoef niet in mijn hoofd te weten welke beweging er volgt want mijn lijf weet het en voelt het.

Lees ook: Het voordeel van niet weten wat je wilt

Bewaard onder Persoonlijk | 2 Comments

Tags: , ,

Gevoelens zijn echt maar niet noodzakelijk een feit

Geplaatst op 13 oktober, 2011 

Wat eraan vooraf ging: Luisteren naar je gevoel met je verstand erbij

De gevoelens van spanning en weerstand voorafgaand aan de Tai Chi les, worden langzaam minder.  Ze zijn er nog wel en twee weken geleden speelde ik nog met de gedachte om daadwerkelijk niet naar de les te gaan omdat ik me zo moe voelde. Ik wist ook dat ik me na een Tai Chi les meestal heel energiek voel dus het argument van vermoeidheid kon snel van tafel.

Ik heb de bron van die spanning en weerstand ontdekt of in ieder geval een deel ervan. Het blijkt een oude wiskundeleraar te zijn waar ik al eens eerder over blogde: Pinksteren en wiskunde

Ik was in die tijd een jaar of 13 en pas verhuisd en ging naar een nieuwe middelbare school. Ik had een achterstand bij wiskunde en de pech een leraar te treffen die er een handje van had om kinderen te vernederen en te beschamen. Niet echt een fijne voedingsbodem om met plezier naar school te gaan.

Niet meekunnen met de rest van de klas, geen idee hebben van wat die formules betekenen en een leraar waar je beter niks aan kan vragen als je niet totaal belachelijk gemaakt wilt worden, dat doet wat met je als je 13 jaar bent. De emotionele lading van spanning en weerstand, van angst om te falen en om te worden vernederd en beschaamd, laat zich  vele jaren later alsnog voelen als ik naar een nieuwe Tai Chi groep ga en de vormen die ze beoefenen niet ken.

Dit keer ben ik een volwassene maar wel met mijn 13-jarige bij me die zich alles nog emotioneel herinnert en ben ik gezegend met een fantastische Tai Chi lerares. Alles is anders maar voelt hetzelfde als toen.

‘Gevoelens zijn echt, het is emotionele energie die zich manifesteert in ons lichaam, maar ze zijn niet noodzakelijk een feit.                  

Wat we voelen is onze ‘emotionele waarheid’ en hoeft niet noodzakelijk iets te maken te hebben met feiten of met de emotionele energie die Waarheid is met een hoofdletter ‘W’ – vooral als we reageren vanuit de leeftijd van ons innerlijke kind.’

Uit: Codependence – De Dans van Gewonde Zielen  door Robert Burney

Bewaard onder Citaten, Persoonlijk | 7 Comments

Tags: , , , , ,

Luisteren naar je gevoel met je verstand erbij

Geplaatst op 29 september, 2011 

Na de zomervakantie begon ik bij een nieuwe Tai Chi groep en een nieuwe lerares. De afgelopen jaren beoefende ik vooral de zwaard- en waaiervorm en deze nieuwe groep beoefent de Pekingvorm, een vorm waarvan ik alleen bepaalde bewegingen herken.

Het is alsof ik na jaren Tai Chi weer helemaal opnieuw begin en dat roept soms  gevoelens van spanning en weerstand bij me op. Gevoelens die weer allerlei gedachten lanceren om niet naar Tai Chi te gaan en die gedachten bouwen vervolgens een aardig verhaaltje op waardoor het zelfs aannemelijk lijkt om niet te gaan.

Niet gaan klinkt verleidelijk want dan ben ik ook meteen van die onaangenaam voelende spanning en weerstand verlost. Zou ik naar mijn gevoel luisteren, dan zou ik zomaar kunnen beslissen om niet te gaan. Maar is dat verstandig?

Kiezen vanuit je gevoel, het klinkt zo mooi. Maar om een keuze te maken is soms wel wat meer nodig. Behoeften bijvoorbeeld: vanuit welke behoeften kies je? Ook al roept de Tai Chi les bij mij gevoelens van spanning en weerstand op, toch ga ik naar de les vanuit mijn behoefte aan beweging en leren, vanuit mijn behoefte aan zorg voor mijn lichaam en geest. Die behoeften vervul ik door wel te gaan.

Het soms zo verguisde verstand is een handig gereedschap om te reflecteren en om de onderliggende behoeften helder te krijgen. En tijdens dat proces lossen ook die gevoelens van spanning en weerstand langzaam op om plaats te maken voor nieuwsgierigheid.

Tot nu toe ben ik steeds wel naar de les gegaan en heb me niet laten leiden door de gevoelens vooraf. Had ik dat wel gedaan, dan had ik mezelf gesaboteerd.

Lees ook: Verstand en gevoel

Bewaard onder Persoonlijk | 9 Comments

Tags: , , , , ,

Maak van overvloed rijkdom

Geplaatst op 7 december, 2009 

Hoe was jouw Sinterklaasbeleving? Waren de gevolgen van de crisis merkbaar?

Wat ik zaterdagavond van Sinterklaas heb gezien was overvloed. Een bijna belachelijke overvloed. Met belachelijk bedoel ik dat naarmate de avond vorderde, het uitpakken steeds sneller ging om toch maar die hele stapel cadeaus te kunnen afwerken. Kinderen die zo snel mogelijk het papier van een cadeau afscheurden en meteen nadat ze het cadeau herkenden (milliseconden werk), snel begonnen met het uitpakken van het volgende cadeau. Het had wel wat weg van lopende band werk waar alles draait om productiviteit.

Het woord overvloed roept bij mij allerlei prettige associaties op. Ik doe mijn best me bewust te zijn van de overvloed die overal is. Vaak komt dat erop neer het vanzelfsprekende wat minder als vanzelfsprekend te beschouwen. Een vis heeft pas in de gaten dat het omringd was door een overvloed aan water als het op het droge ligt te spartelen.

En toch voelde ik me zaterdagavond wat ongemakkelijk bij die overvloed aan cadeaus.

Bij Tai Chi leer je bewegingen te vertragen en met volle aandacht te maken, om de bewegingen op te vullen met aandacht. Iemand met Tai Chi ervaring ziet al gauw of de beweging die iemand maakt, gevuld is of niet, of de beweging vol is of leeg.

Ik denk dat het met cadeaus uitpakken ook zo werkt. Dat die overvloed aan cadeaus pas echt als overvloed wordt ervaren als het uitpakken wordt vertraagd en met zo volledig mogelijke aandacht gebeurt. Is die aandacht er niet, dan is die overvloed aan cadeaus gewoon een grote berg papier, karton en plastic.

We hebben allemaal de gave van aandacht, we kunnen kiezen waar we aandacht aan geven  en hoeveel. Overvloed vraagt te worden opgevuld met aandacht want pas dan komt het tot rijkdom.

Bewaard onder Mening, Persoonlijk | 2 Comments

Tags: , ,

Bewustzijn rekken en strekken

Geplaatst op 19 november, 2009 

Deze week begonnen we met Tai Chi aan de waaiervorm. De leraar vertelde dat het bij de waaiervorm meer dan bij de zwaardvorm aankomt op de benen en daarom begonnen we de les met een warming-up voor de benen. Rekken en strekken dus.

De rek- en strekoefeningen kwamen me bekend voor. Ik herkende ze van de hardloopgroep waar ik een paar jaar geleden mee trainde.  Dat waren toen pittige trainingen met een uitgebreide warming-up vooraf.  Hoewel mijn geheugen de rek- en strekoefeningen herkende,  hadden mijn spieren en pezen aanzienlijk meer moeite zich één en ander te herinneren: alles voelde stijf en pijnlijk. Ik schrok ervan.

Op weg naar huis vroeg ik me af waar ik nou eigenlijk van geschrokken was. Van de stijfheid en pijn in mijn spieren en pezen natuurlijk! Maar was dat echt zo? Stijfheid en pijn in spieren en pezen tijdens het rekken en strekken is op zich heel gewoon. Niet echt iets om van te schrikken.

Was ik dan geschrokken van het feit dat het langer geleden was dat ik diezelfde oefeningen had gedaan dan ik in eerste instantie dacht? Zou kunnen. In de beleving van mijn denken was het bij wijze van spreken gisteren dat ik diezelfde rek- en strekoefeningen had gedaan. Maar de herinnering van mijn lichaam was wezenlijk anders en de stijfheid en pijn vertelde dat het een paar jaar geleden was dat mijn spieren en pezen deze bewegingen wekelijks maakten.

Maar die schrik had nog een andere component die de gebeurtenis zwaar deed aanvoelen. Die andere component was de schrik die voortkwam uit de oordelen die ik had nadat ik de pijn en stijfheid in mijn spieren en pezen voelde. Het was niet alleen het gevoel van stijfheid en pijn dat de schrik triggerde maar het waren vooral de oordelen erover die me deden schrikken.

Het merkwaardige met dit soort zelfonderzoek is dat er steeds andere lagen van waarheid zichtbaar worden. Want nu ik hier ben gekomen met schrijven dient zich alweer een nieuwe laag aan: ik schrok niet zozeer van de oordelen zelf als wel dat ik me er ineens bewust van was. Bewustzijn kan gepaard gaan met schrikken. Een beetje zoals ineens wakker schrikken midden in een droom.

Bewaard onder Persoonlijk | 2 Comments

Tags: , , ,