Je missie ligt voor je deur

Geplaatst op 2 augustus, 2015 

Je kunt ervoor op pelgrimstocht naar Santiago gaan, over gloeiende kolen lopen, hallucinerende drugs gebruiken, onder hypnose gaan, jezelf de verlichting in mediteren of een dure coach inhuren….

Allemaal dingen die je kunt doen om te ontdekken wat je missie is. Doe ze gewoon, doe ze allemaal, doe ze daar waar mogelijk tegelijk zoals onder hypnose hallucinerende drugs gebruiken en dan over gloeiende kolen lopen.

Er is een shortcut, een olifantenpaadje zeg maar.

I don’t think we have a calling.
I do think it’s possible to have a caring.

Seth Godin in zijn blogpost In search of your calling.

Gooi die voordeur open en kijk om je heen. Die straat waar je woont, je buurt en je wijk,  geef daar eens om, begin daar eens mee. Dan kunnen die hete kolen en al die andere ongemakken altijd later nog.

Bewaard onder Citaten, Mening | 5 Comments

Tags: , ,

Worstelen met visie, missie, strategie en doelen

Geplaatst op 29 mei, 2013 

Ben jij iemand die worstelt met het helder krijgen van zijn/haar visie, missie, strategie en doelen? In hemelsnaam, reageer dan niet op deze blogpost en als je dat niet kunt laten, doe het dan vooral niet onder je eigen naam. Er liggen namelijk hele hordes op de loer die erop uit zijn je hun workshop binnen te sleuren om je te coachen en te trainen die zaken helder te krijgen.

In ‘Stop stealing dreams’ vertelt Seth Godin dat onderwijs is bedoeld om te leren gehoorzamen omdat dit zo verrekte handig is was als voorbereiding op een werkend leven in de fabrieken van het industriële tijdperk.

Tien, twintig jaar getraind worden in gehoorzamen, dat hakt er diep in. Hoe diep?

Misschien wel zo diep dat als we helemaal op eigen benen staan we zelf regeltjes gaan verzinnen om aan te gehoorzamen, regeltjes in de vorm van visie, missie, strategie en doelen. Oh ja, en ook to do lijsten, laat ik die vooral niet vergeten.

Het mag allemaal best wat intuïtiever. Als dat betekent dat het chaotisch wordt: laat maar gebeuren. Vandaag de ene kant op en morgen de andere en niet weten waar het op uitdraait: laat maar gebeuren. Volop in twijfel zijn en in onzekerheid: laat maar gebeuren. Onderweg tegen de ene verrassing na de andere aanlopen: laat maar gebeuren.

Ik heb mijn visie, missie, strategie, doelen en to do’s volstrekt helder. Voor mij geen workshops.

Bewaard onder Mening | 6 Comments

Tags: , , ,

De genialiteit van een absurd idee uitvoeren

Geplaatst op 27 december, 2010 

Seth Godin heeft het in zijn boek ‘Linchpin’ over het reptielenbrein. In mijn woorden is het reptielenbrein een fabriek binnenin ons brein die zich voedt met wat het zelf produceert: ANGST. Een soort perpetuum mobile dus.

Een film die me aan het reptielenbrein deed denken is ‘Be Kind Rewind’. Ik zag deze film een paar weken geleden en was onder de indruk van het verhaal dat deze film vertelt, van waar twee mensen toe in staat zijn als ze geen last hebben van, of niet luisteren naar, hun reptielenbrein.

Lees voor de details van deze film het artikel op Wikipedia en/of bekijk de trailer:

Wat me raakte is de oplossing die de hoofdspersonen Mike en Jerry niet alleen bedenken maar ook uitvoeren als ze ontdekken dat alle videobanden in de videotheek waar Mike tijdelijk het beheer over heeft, zijn gewist. Ze besluiten om samen de gewiste films na te spelen en op te nemen en deze in de videotheek ter verhuur aan te bieden.

De oplossing is absurd. Absurd is wat een reptielenbrein van hun idee zou zeggen.

Ze noemen hun zelfgemaakte films sweded versies en het duurt niet lang of de klanten staan in de rij om een sweded film te huren.

De oplossing is geniaal. Beter gezegd: wat geniaal is, is dat ze hun absurde idee uitvoeren, ze doen het gewoon.

Als het reptielenbrein iets absurd vindt, onhaalbaar, onrealistisch of onmogelijk, dan heb je misschien jouw succesversie van de sweded films te pakken.

Ik schrijf deze vorige zin in de ‘je-vorm’ maar heb het natuurlijk vooral tegen mezelf 🙂

Bewaard onder Films | 6 Comments

Tags: , , , ,

Mensenwerk

Geplaatst op 9 augustus, 2010 

Op de laatste avond van mijn motorvakantie loop ik langs het pizza restaurant. Sjaak staat buiten en vraagt of ik nog even een biertje kom drinken. De verleiding is groot maar ik bedank. Morgen wil ik vroeg opstaan en fris weer naar huis rijden en ik wil nog afscheid nemen van een paar andere mensen. ‘We houden contact!’ roepen we. De eerste zinnen voor een aantal blogs denderen dan al door mijn gedachten. Iets over oude en nieuwe glorie en passie.

Ik loop in de richting van waar de zon bezig is met ondergaan en stap nog even binnen bij taverne ‘Chalet’ om afscheid te nemen van Jo en Veronique.

In de horeca werken twee soorten mensen. De ene soort vraagt wat je wilt bestellen en of het heeft gesmaakt. Ook al kom je vaker op bezoek, ze beperken zich tot de standaard Horeca zinnetjes: beleefd maar inhoudsloos. Tot een gesprek komt het niet. De andere soort zal je vragen of je op vakantie bent en of je het naar je zin hebt, het begin van een leuk gesprek.

De eerste soort is vervangbaar. Je kunt ze vervangen zonder dat je een verschil merkt want ze gebruiken dezelfde beleefdheden. Ze brengen je bord en/of glas en behandelen je als klant. Dit zijn wat Seth Godin in zijn boek ‘Linchpin’ de cogs noemt, de tandwielen. Als je in een machine een tandwiel vervangt, merk je er ook niets van.

De tweede soort is onmisbaar. Als zo iemand verdwijnt of vervangen wordt, merk je het meteen. Seth Godin noemt dit de Linchpins, zij die de kunst van het mens-zijn verstaan en mensenwerk doen. Zij brengen je bord en/of glas en behandelen je niet als klant maar als mens en dat doen ze door zelf mens te zijn. En dat is precies wat Jo en Veronique deden als ik er ’s avonds nog even op bezoek ging voordat ik mijn tentje opzocht.

De eerste keer dat ik er kwam vroeg Jo me of ik op vakantie was en sindsdien vertelde ik hem ‘s  avonds altijd even over mijn motortocht en avonturen van die dag.

Jo en Veronique verstaan de taal van het mens-zijn die voor sommigen zo moeilijk te leren is. Ik denk dat iedereen in staat is die taal te spreken maar of je het ook doet, wordt bepaald door in welke mate je in de ban bent van je reptielenbrein. Het reptielenbrein is het deel van het brein waar de angst leeft en dat bang is om fouten te maken. Het deel van het brein dat zegt dat niemand zit te wachten op het mens-zijn en dat je er toch niks aan hebt. Niks is minder waar want in de horeca kom je graag nog eens terug voor mensen als Jo en Veronique.

Taverne ‘Chalet’ vind je in Vaals aan de Vaalserhaagweg 5 (een zijstraat van de Maastrichterlaan). Website: http://tavernechalet.nl/

Lees ook: de taal van het reptielenbrein

Bewaard onder Ondernemen, Persoonlijk | 12 Comments

Tags: , , , ,

Oude en nieuwe glorie – deel 2

Geplaatst op 6 augustus, 2010 

Drie dagen later zit ik er weer. Zelfde pizza restaurant, zelfde terras, ander tafeltje. Binnen is het weer afgeladen vol en dat is geen probleem want ik zit graag buiten. Als je veel buiten bent, verandert je gevoel voor temperatuur en voel je de wind in al z’n finesses veel nadrukkelijker langs je huid en door je haren. Heerlijk vind ik dat, alsof je aangeraakt wordt door iets onzichtbaars.

Ambassadeurs

Als ik weer in mijn schrift zit te schrijven, staan er ineens twee oudere dames aan mijn tafeltje. Of ze ook even mogen zitten terwijl ze op de taxi wachten. Tuurlijk, kom er gezellig bij. De dame die tegenover me zit ontpopt zich als een gezellige praatster. Wat ik eerder op deze blog schreef over spontaniteit klopt gelukkig niet want tegenover me zit het levende bewijs dat ook volwassenen heerlijk spontaan kunnen zijn.

De gezellige praatster blijkt Sjaak al twintig jaar te kennen en in korte tijd ken ik zijn hele biografie. Het klopt helemaal met het beeld dat ik me al had gevormd. De dames zijn geen klanten en ook geen gasten, het zijn echte ambassadeurs.

Linchpins en tribes

Ik denk aan de boeken van Seth Godin: Linchpin en Tribes. Ik heb Seth eerder dit jaar in Antwerpen gezien en was onder de indruk van zijn betoog. Wat ik hier in Vaals beleef is het boek Linchpin in de praktijk. Sjaak is een Linchpin, iemand die het verschil maakt en die onmisbaar is door zijn mens-zijn, iemand die zijn menselijkheid meeneemt naar en in zijn werk, iemand die zijn menselijkheid deelt met anderen, iemand die anderen ook mens laat zijn.

De dames zijn Sjaaks ambassadeurs, deel van zijn tribe. Onopgemerkt heb ik me ook aangesloten bij die tribe. Dat gaat vanzelf zodra je geraakt wordt door de passie van het mens-zijn. Voor mens-zijn heb je geen matglas nodig om de buitenwereld buiten te houden en de binnenwereld binnen zoals die bedrijven in Duitsland en heb je geen grote reclameborden nodig zoals die bedrijven in België. Dat is allemaal vergane glorie. Wat je dan nodig hebt ben je zelf, de nieuwe glorie: ten volle zijn en laten zien wie je bent.

Verandering

Verandering is een magisch proces. Eerst lijkt het alsof er alleen maar dingen wegvallen en verdwijnen, dingen die vroeger met succes werkten, werken ineens niet meer. Het is een tijd van afscheid nemen en van rouwen met alle gevoelens die daarbij horen. En dan komt de leegte, the void zoals dat in het Engels zo mooi heet. Het oude is weg en het nieuwe is er nog niet, de tussenin fase. En dan, ogenschijnlijk vanuit het niets, dient zich het nieuwe langzaam aan.

Maar zo gaat het in werkelijkheid niet. Verandering is geen lineair proces van afscheid nemen , leegte en het nieuwe. Het nieuwe ligt al besloten in het oude. Zoals Brida zich in het gelijknamige boek van Paulo Coelho de woorden van haar vader herinnert: ‘De nacht is alleen maar een deel van de dag’.

De vergane glorie, het industriële tijdperk dat we dagelijks zien afbrokkelen, draagt de zaadjes van de nieuwe glorie al in zich mee. Hier en daar is die nieuwe glorie al volop zichtbaar en voelbaar zoals bij het pizza restaurant. Ik heb het over het tijdperk MENS.

Ondernemen

De dames rijden weg met hun taxi en ik krijg mijn pizza. Nee, geen inferno. Dit keer wil ik de calzone proeven en die is ook heerlijk

Na het eten schuift een vriend van Sjaak aan die heeft meegeholpen bij het opbouwen van het pizza restaurant. We praten over de grote veranderingen in het bedrijfsleven en hoe belangrijk het is om aandacht te geven aan kleine klussen en opdrachten. Veel grote bedrijven hebben zich laten verleiden door het grote geld en zitten nu in de problemen. Kleine ondernemers en zelfstandigen zijn in het gat van de kleine klussen en opdrachten gesprongen en hebben een goede boterham. We hebben het ook over motorrijden, voetbal en het pizza restaurant.

Bedankt

Hoewel het binnen nog vol zit en het voor het hele team alle hens aan dek is, maakt Sjaak even tijd om buiten een praatje te maken. Met zijn schort nog onder het meel ziet hij er karakteristiek uit. Jammer dat ik geen foto heb gemaakt.  Hij heeft nog volop toekomstplannen: videoschermen, nieuwe website, recepten uitwisselen, kooklessen geven en lezingen.

Sjaak en Thea Treffers en het hele team en ’tribe’ van Pizzeria Bellissima, bedankt voor het delen van jullie passie en mens-zijn. Het heeft me geraakt en geïnspireerd. Ik kan haast niet wachten tot ik volgend jaar weer in Vaals ben maar misschien hoeft het niet zo lang te duren.

Namasté,

Peter.

Pizzeria Bellissima is te vinden in Vaals, Maastrichterlaan 137. Website:  http://www.pizzeria-bellissima.nl/ Tip: eet langzaam (ja, ik weet dat dit moeilijk kan zijn) zodat je behalve de pizza ook de sfeer goed kunt proeven. Doe je Sjaak de groeten van mij?

Lees ook: Oude en nieuwe glorie – deel 1

Bewaard onder Ondernemen, Persoonlijk | 6 Comments

Tags: , , , , , ,

Van mening veranderd

Geplaatst op 28 mei, 2010 

Begin vorig jaar schreef ik in ‘KvK goes Web 2.0‘ nog dat ik zo tevreden was over de Kamer van Koophandel en dat het helemaal geen dinosaurus-achtige organisatie uit het VOC tijdperk is.

Wat maakte dat ik zo tevreden was over de Kamer van Koophandel? Ik had een geweldige contactpersoon, altijd betrokken en belangstellend. Mijn contactpersoon was een echte Linchpin zoals Seth Godin dat noemt, iemand die vanuit menselijkheid het verschil weet te maken. Ze kreeg een nieuwe functie en ik een nieuwe contactpersoon.

Mijn nieuwe contactpersoon weet het verschil niet te maken. Hij is geen Linchpin. En ineens is mijn beeld van de Kamer van Koophandel als een betrokken organisatie weer veranderd in dat van een VOC kolos.

Het zijn de mensen die een organisatie smoel geven. De Linchpins wel te verstaan.

Bewaard onder Ondernemen | 17 Comments

Tags: ,

Boek uit

Geplaatst op 3 mei, 2010 

Het boek is uit. Ik heb het over ‘Linchpin’ van Seth Godin, een boek dat ik wil toevoegen aan mijn lijstje boeken die mijn denken veranderden.

Het laat ook wel een soort van leegte achter nu het boek uit is. Op het tafeltje naast de bank waar Linchpin altijd op me lag te wachten, ligt alweer een ander boek klaar. Maar voordat ik daarmee  begin eerst nog een paar woorden over Linchpin want Seth Godin’s boodschap is te groot en te belangrijk om er verder niets meer mee te doen.

Het is trouwens onmogelijk om er niets mee te doen want ik ben het reptielenbrein gaan herkennen, ik zie het regelmatig in actie bij mezelf en anderen. En wat dat op termijn aan verandering brengt, daarnaar ben ik enorm nieuwsgierig want vanuit de kwantumfysica is bekend dat alleen al het observeren van iets een verandering teweeg brengt in datgene dat geobserveerd wordt. Dus laat ik daar maar mee beginnen: het observeren van het reptielenbrein.

Bewaard onder Boeken, Persoonlijk | 6 Comments

Tags: , ,

De schreeuw om menselijkheid

Geplaatst op 23 april, 2010 

Ik ga steeds beter begrijpen wat Seth Godin in zijn boek ‘Linchpin’ cogs noemt. Een cog is een tandwiel, een radertje in het systeem: het fabriekssysteem waar mensen werken die zijn gehersenspoeld om te doen wat ze gezegd wordt zodat ze  vervangbare productie eenheden zijn.

Deze week was ik op het stadhuis en zat te wachten. Het afroepen tot je aan de beurt bent is volledig geautomatiseerd. Bij de ingang staat een computer waar je via een menu kiest wat je komt doen waarna de computer een bonnetje print met daarop een nummer. In de wachtruimte hangen grote displays die laten zien welk nummer er aan de beurt is en bij welke balie.

Tijdens het wachten observeerde ik de baliemedewerkers en hoe ze de burgers ‘afwerkten’. Wat de burger vertelt, vertaalt de baliemedewerker naar taal die de computer begrijpt. En wat de computer daarna op het scherm laat zien, geeft de baliemedewerker in gesproken of geprinte vorm door aan de burger.

Dit proces kan zich afhankelijk van de complexiteit van waar de burger mee komt een aantal malen herhalen. Al die tijd zit de baliemedewerker vrij uitdrukkingsloos te kijken van burger naar computer en van computer naar burger. Als de baliemedewerker begint te praten klinkt dat monotoon. De baliemedewerker is een randapparaat van de computer geworden. Nee, de baliemedewerker is DE computer geworden. De software van het fabriekssysteem heeft zich als een virus geüpload naar de baliemedewerkers.

Nee, geen linchpins hier. Hoewel?

Als mijn dochter en ik naar buiten lopen (heb ik al verteld dat ik samen met mijn dochter was? Nee? Nou, we waren dus samen), passeren we een tafel. Achter de tafel zit een oudere vrouw. ‘Koekje’ glimlacht ze in gebrekkig maar warm Nederlands terwijl ze naar mijn dochter kijkt. Ik glimlach terug. Het werkt: eindelijk verbinding met iemand. Iemand zonder computer. Zij is zonder het te weten een linchpin.

Op Seth  Godin’s blog las ik ‘Sad Tim’ met een soortgelijke strekking: de roep, de schreeuw om menselijkheid op de werkvloer. Emotioneel werk noemt Seth Godin het. Moeilijk is het niet, vraag het de koekjesmevrouw op het stadhuis maar.

Mijn tandarts is ook een linchpin. Hij komt na elke behandeling persoonlijk de wachtkamer ingelopen en roept de volgende cliënt bij voor- en achternaam.  Zijn stem klinkt warm en levendig. Zo anders dan mijn vorige tandarts die een harde zoemer gebruikte met een vreselijk door-merg-en-been-geluid om de volgende cliënt bij zich te roepen. Hij was een cog.

Als je erop gaat letten herken je ze overal: de linchpins en de cogs, de menselijkheid en het fabriekssysteem. Wie gaat overleven denk je?

Bewaard onder Boeken, Mening, Ondernemen, Persoonlijk | 6 Comments

Tags: , , ,

Volgende pagina →