Grote veranderingen

Geplaatst op 11 juli, 2014 

Stel je voor dat je voor een grote verandering staat: verandering van baan, een andere partner, verhuizen naar een andere stad, je baan opzeggen en dat boek schrijven waar je al jaren van droomt of alles achter je laten en een jaar lang de wereld rondreizen.

En stel je dan voor dat je aan de vooravond van die grote verandering door een erehaag van mensen mag lopen, rennen of dansen die luid applaudisseren en jou toejuichen.

En stel je voor dat je niet alleen door die erehaag loopt, rent of danst, maar dat je dat met een heleboel andere mensen doet die voor dezelfde verandering staan als jij.

Zou die grote verandering dan niet ineens een stuk gemakkelijker worden? Zou die grote verandering niet ineens een feestje worden in plaats van iets om bang voor te zijn?

Bij Kindcentrum de Ontdekking hebben ze zo’n ritueel.

Op de laatste woensdag van het schooljaar verzamelen alle kinderen, leerkrachten en ouders zich op het schoolplein. Als eerste is groep acht aan de beurt. Door een dikke rij kinderen, leerkrachten en ouders lopen, rennen en dansen ze van de schoolingang naar de uitgang die symbool staat voor de grote wereld buiten de zo vertrouwde school. Er is muziek, applaus en toejuichingen.

Daarna is groep 7 aan de beurt voor hetzelfde ritueel. Alleen lopen, rennen en dansen zij niet naar de uitgang maar naar hun nieuw leerkracht die aan de overkant van het schoolplein staat en met wie ze na ze zomervakantie een jaar samen zijn.  En zo komt elke groep aan de beurt.

Het is een ontroerend ritueel en oh zo belangrijk. Ik heb er weinig behoeft aan om in wrok terug te kijken naar mijn schooltijd maar zo’n ritueel had ik ook wel gewild.  Het staat misschien haaks op het beeld dat het journaal en de kranten ons voorschotelen maar de wereld is in rap tempo enorm aan het verbeteren.

Het werd tijd.

Bewaard onder Mening | 3 Comments

Tags: , , ,

De kracht van rituelen

Geplaatst op 19 november, 2010 

‘Rituals are extremely powerful when entered into with a sacred attitude. They tell your Higher Self that you mean business – that you are willing to really let go.’

Jacquelyn Small in haar boek ‘Awakening in Time – the journey from codependence to co-creation’

Lees ook: Herinneringen en de emotionele wond

Bewaard onder Citaten, spiritualiteit | Reageer

Tags:

Herinneringen en de emotionele wond

Geplaatst op 18 november, 2010 

Soms heb ik tijdens het schrijven al in de gaten dat ik om de hete brij heen draai. Dan maak ik als het ware omtrekkende bewegingen om toch vooral maar niet te dicht in de buurt van het onderwerp te komen. Het resultaat is dan meestal een verhaal dat zo abstract is dat het niet landt.

Gisteren cirkelde ik als het ware vanuit vogelvlucht om het onderwerp ‘herinneringen’ heen en durfde niet te dicht in de buurt te komen. Ik schreef maar een dotje over dat je herinneringen kunt gebruiken om behoeften in het hier en nu te herkennen en erkennen. Ach, het zal wel maar dat doet geen mens.  Stel je voetbalcluppie doet het niet meer zo best en met heimwee kijk je terug naar die gloriejaren. Welke supporter zegt dan: ‘hé, ik heb heimwee naar het plezier dat ik toen in voetbal beleefde, laat ik eens kijken wat ik nu kan doen om voor mijn behoefte aan plezier te zorgen’.

Nee, waar ik het gisteren eigenlijk over wilde hebben zijn de herinneringen die een gevoelscocktail oproepen van melancholie en pijn. Je kent die cocktails vast wel, ze zijn te herkennen aan het filter dat ze ineens over je realiteit heen leggen. Alles wat er om je heen gebeurt komt ineens heel anders binnen.

Ik noem het de emotionele wond, de wond die is ontstaan door bijvoorbeeld het overlijden van een dierbare, het verlies van een baan of het beëindigen van een relatie. Wat je ook doet, zo’n wond blijft altijd een gevoelig plekje. Als het even aangeraakt wordt via een herinnering is het weer AUW!.

Kan zo’n wond genezen en helen? Het goede nieuws is ja, dat kan. Het minder goede nieuws is dat het misschien een heel leven duurt of zelfs meerdere levens. Rouwen is een kwaliteit die we in onze emotioneel disfunctionele maatschappij maar nauwelijks kennen. Heb je een dierbare verloren? Geen probleem hoor als je over één, hooguit twee dagen, maar weer aan het werk bent want het leven gaat gewoon door hoor.

Rouwen is een kunst geworden en wie die kunst een beetje emotioneel gezond beoefent, heeft doorgaans ook het gelukkigste leven. Rouwen is een proces en met processen weet je nooit hoelang ze duren. Telkens als je voelt dat de emotionele wond is geraakt en nog pijn doet, weet je dat er nog wat te rouwen valt.

Sommige culturen hebben rituelen om transities te eren (rouwen en vieren). De transitie van jongen naar man, van meisje naar vrouw, de geboorte van een kind, de sterfte van een dierbare. Wij hebben die rituelen al lang niet meer omdat we dat in onze door linker hersenhelften gedomineerde maatschappij maar flauwekul vinden en primitief. En de culturen die nog wel rituelen hebben om transities te eren op manieren die emotioneel gezond zijn, die noemen wij nota bene primitief.

Wat volgens Eckhart Tolle werkt, is om de pijn van de emotionele wond, of van het pijnlichaam zoals hij het noemt, waar te nemen zonder erover te oordelen. Elke keer als je dat doet, heelt de wond een stukje en neem je iets van de kracht weg van het pijnlichaam.

Sommige traditionele rituelen zijn gelukkig ook hier in het Westen nog beschikbaar. Zo heb ik anderhalf jaar geleden meegedaan aan een traditionele zweethut ceremonie. Het werkt, het helpt. Wat ook helpt, is je eigen rituelen bedenken. Ik schrijf bijvoorbeeld graag briefjes als ik aan het rouwen ben en die briefjes gaan heerlijk knisperend in de fik op de vuurkorf. Soms begraaf ik ze of breng ze naar zee, het ligt er maar aan waar ik voor in de stemming ben.

Bij één van de trainingen geweldloze communicatie werd rouwen het vieren van verlies genoemd. Het woord rouwen klinkt op zich al niet fijn, rouw klinkt als rauw. Maar vieren van verlies….  Ach, het doet de pijn niet verdwijnen maar het klinkt net iets luchtiger dan rouwen.

Bij sommige stammen is het aanbrengen van littekens onderdeel van het ritueel van volwassen worden of is het een vorm van lichaamsversiering. Van rouwen kun je dus best mooi worden 🙂

Bewaard onder Mening, Persoonlijk | 10 Comments

Tags: , , , , , , , ,