Zelfs een mini ontmoetingsplaats werkt
Geplaatst op 10 september, 2016
Lopend vanuit Breda. Had er net een auto afgeleverd bij autobedrijf van Riel en ze bedankt voor een geweldige service.
Nog volop in de vakantiestemming besloot ik daarom op het gemak naar Teteringen te wandelen en daar de bus naar Oosterhout te nemen. Het is heerlijk wandelen daar tussen al die prachtige waterpartijen tussen Breda en Teteringen en binnen een kwartier sta je in Teteringen.
Maar vakantiestemming zei ik dus in plaats van een bushalte zocht ik in Teteringen een gezellig plekje voor koffie en dat vond ik:
Brood Gewoon – Teteringen
Brood Gewoon heet het, een combinatie van een bakker, broodjeszaak en bezorgservice waar je ook uitstekende koffie kunt drinken.
Buiten op het mini terrasje zie je meteen hoe belangrijk zo’n plek is. Mensen worden begroet, er wordt geïnformeerd hoe het gaat, een grapje of een bemoedigende klop op de schouder, het komt er allemaal voorbij.
Al snel had ik er zelf ook contact met twee mensen die ook uit Oosterhout bleken te komen. Ze drinken vaak bij Brood Gewoon een bakkie koffie omdat ze het er zo’n gezellig plekje vinden, ze gaan er speciaal vanuit Oosterhout voor naar Teteringen.
Kijk zeg ik ze, dit is wat ik nou zo leuk vind aan een ontmoetingsplaats in een woonstraat: dat het werkt. Twee kleine tafeltjes buiten, wat stoelen erom heen en binnen no time heb je contact met elkaar. En niet in een speciaal daarvoor bestemd horeca gebied zoals in Oosterhout de Heuvel, de Markt of de Klapepijstraat, nee gewoon in een woonstraat in Teteringen.
Voor ontmoetingen wil je niet speciaal naar het centrum toe, ontmoeten wil je ook in je eigen straat.
Bewaard onder Persoonlijk | 2 Comments
Tags: Brood Gewoon, contact, ontmoetingen, ontmoetingsplaatsen, Oosterhout, Teteringen
Ontmoeten doe je in de Huiskamer
Geplaatst op 29 juni, 2016
Begin dit jaar had ik ook zo’n periode, eentje die me steeds weer doet denken aan zo’n geleide meditatie die ik eens heb uitgeprobeerd.
Wat doet die foto hier? Lees verder…
Dat je visualiseert dat je langs het strand loopt, het is vloed en alles wat je nodig hebt is er voor je: de vloed van overvloed. Je voelt je heerlijk, rijk en helemaal verbonden met het leven. Maar dan…. Het wordt eb en alles waar je van genoot lijkt ineens weg te trekken.
Waar net nog water was, zie je nu op het strand van alles en nog wat liggen, dingen die eerst door het water aan je oog waren onttrokken. Wat je ziet is niet bepaald hiep hiep hosanna maar precies datgene wat je het liefst wegstopt, negeert of ontkent, aspecten van jezelf die je nu mag zien, accepteren en integreren. Volgens de geleerden is zoiets helend maar zo voelt het absoluut niet: weg met dat vervloekte eb en laat komen die vloed!
Begin dit jaar had ik dus ook zo’n periode die meestal, net zoals in de meditatie, volgt op een periode van drukte waarin van alles en nog wat gebeurt. Ontmoetingen, samenwerking en wijkinitiatieven die weer leiden tot inspirerende verhalen daarover zie op hun beurt weer nieuwe ontmoetingen, samenwerking en wijkinitiatieven doen ontsteken.
Maar dan wordt het eb en lijkt al dat moois ineens verdwenen. Afspraken gaan om tal van redenen ineens niet door, e-mails worden niet meer beantwoord of worden helemaal verkeerd begrepen en wijkinitiatieven zitten ineens vast of snakken naar een nieuwe richting die nog verborgen is in een dikke mist.
En dat is nog niet het ergste maar dan ga je twijfelen aan jezelf: misschien heb ik iets verkeerd gedaan, misschien moet ik harder werken, of misschien toch overal mee stoppen en iets heel anders gaan doen maar wat dan?
Ik herken dit soort perioden inmiddels wel want ze doen zich regelmatig voor, net zoals eb en vloed elkaar voortdurend afwisselen en de natuur niet permanent in de zomerstand verkeert maar ook herfst, winter en lente kent.
Een remedie of shortcut om zo’n periode even versneld door te spoelen ken ik niet, is er ook niet. Op dit moment heb ik hier zelfs extreem veel vrede mee want live, terwijl ik dit blog, zit ik in ‘de Huiskamer’ op Zuiderhout in mijn wijk Oosterheide.
Live bloggen in de Huiskamer
Om mij heen bijzonder goed gezelschap. Leo de Jager die ook blogt maar geen laptop bij zich heeft om even een blogje te tikken maar ondertussen wel geweldige foto’s maakt. Walther Ligtvoet die sinds een half jaar blogt en zichzelf daarmee als een raket gelanceerd heeft als blogger van verhalen, gedichten en podcasts. Oosterheide promotor Eugene Springer die vast nog wel eens t-shirts gaat verkopen met het opschrift ‘Oosterheide rocks’. En Annemiek Eggermont die ook een blog heeft maar hier heel authentiek lekker met een schetsblok zit in plaats van een laptop.
De ‘Huiskamer’ dus, de plek om even te zijn als je gezelschap nodig hebt, bijvoorbeeld omdat het leven aanvoelt als eb. De plek om even niks te hoeven van jezelf of van een ander, een gezellige plek ook, precies de plek die we in Oosterheide nog niet hadden en nu al niet meer kunnen missen.
Deze blog gaat niet over meditaties, eb en vloed, ups en downs of vallen en opstaan. Deze blog gaat over het wezenlijke belang van ontmoetingsplaatsen in de wijk, plekken waar mensen elkaar toevallig of met opzet kunnen ontmoeten.
Zonder ontmoetingen wordt ons lijf ziek, zonder ontmoetingsplekken wordt onze wijk ziek. Ontmoetingen hebben enorme helende power en voor heling is een plek nodig: een ontmoetingsplek.
De andere blogjes die vanochtend in de Huiskamer zijn ontstaan lees je hier:
- Leo de Jager: Het Oosterhouts Bloggers Collectief
- Eugene Springer: De Kop van Zuid (3)
- Walther Ligtvoet: Het Oosterhouts Bloggers Collectief
- Annemiek Eggermont: OBC
Een impressie van ‘de Huiskamer’ waar dit allemaal is ontstaan vind je op het wijkblog Oosterheide: Zuiderhout is een gezellige huiskamer rijker
Bewaard onder Persoonlijk | 6 Comments
Tags: Bloggen, heling, Huiskamer, ontmoetingen, ontmoetingsplaatsen, Oosterheide, Oosterhout, vriendschap, wijkblog, zuiderhout
Ik heb zo’n hekel aan boodschappen doen en ik hou er zo van
Geplaatst op 17 maart, 2016
Ik vind het helemaal niet leuk om hier bij jullie boodschappen te doen.
Ja, dat ga ik zeggen als ik één van de managers zie. En dan wordt me gevraagd naar het waarom want misschien vallen er met mijn feedback nog wat processen te optimaliseren.
Ja wat denk je, dat het leuk is hier al die ingewikkelde keuzes te maken wat ik vanavond ga koken? Dieetwens hier, dieetwens daar en dan al die verschillende voorkeuren en dat het ook nog gezond moet zijn. Oh ja, en lekker.
Maar eenmaal in de supermarkt zie ik geen manager. Wel iemand anders.
Hoe zit dat nou allemaal met die discussie over parkeren en nu dat afval? Wordt blik nou opgehaald of moeten we het zelf wegbrengen naar de milieustraat? En papier, hoe gaat dat dan? En ik zou zo graag een oplossing hebben voor de gescheiden inzameling van gft voor de hoogbouw. En ook mini milieustraten in plaats van alleen een hele grote aan de rand van de stad waar veel mensen niet heen kunnen. Nee, hier in de wijk bij het winkelcentrum, daar gaat toch iedereen heen, daar zou zo’n mini milieustraat prima passen. Wat een hondenbaan hebben jullie toch, altijd gedoe. En dan die mensen die altijd tegen je aan praten omdat je in de politiek zit. Ik ga hier niet over Twitteren hoor, dit gesprek heeft nooit plaatsgevonden. We ontkennen alles.
Bij de kassa merk ik dat ik toch een keuze heb kunnen maken wat te eten als ik zie wat de jongeman achter de kassa allemaal voor me scant. Achter me is een man alvast bezig zijn keuzes uit het winkelmandje te halen. Een stapel maaltijdsalades, een flink aantal bakjes met gehaktballetjes en een hoeveelheid Cola die ik in mijn hele leven nog niet op heb. Zo, die is voor een week onder de pannen. You lucky bastard.
De jongeman achter de kassa opent het doosje eieren om te checken of ze helemaal heel zijn. Wat een service dat je dat voor me doet, ik check dat nooit. Wat goed.
Een hoofdkassière vraagt of ik van de Ontdekking ben. Hoezo? We sparen hier voor de Ontdekking moestuintjes en de zuil zit bijna vol. Kan iemand die meenemen? Bedankt, ga ik regelen.
Hoi Peter… Ik draai om. Man, wat goed jou te zien. Heb je die vacature onlangs gezien? Dat is toch echt wat voor jou. En ik krijg inside informatie die ik met niemand mag delen maar waar ik wel blij van word.
Buiten kom ik iemand tegen die heel veel vrijwilligerswerk voor de Ontdekking doet. Zou jij alsjeblieft die moestuintjes mee willen nemen voor school? Aan de kassa wordt ze aan een doos geholpen om al die moestuintjes in te stoppen. Nou Peter je had gelijk hoor, als je met zwerfafval opruimen begint kun je niet meer stoppen. Oh ja, en volgende week komen een aantal jongeren van de Ideeënstarter naar de koffieochtend op de Ontdekking, moet je ook komen.
Nou, ik weet niet of ik daar nog naar toe durf, met alleen maar moeders voel ik me toch een beetje ongemakkelijk.
Hoi Elles, jij ook hier? Kijk, als Elles met me mee gaat naar de koffieochtend durf ik wel. En over zwerfafval opruimen gesproken: dat doen we de laatste zaterdag van de maand weer, zin om mee te doen?
We aten uiteindelijk een uur later dan gewoonlijk. Niet omdat al die mogelijkheden en dat kiezen zoveel tijd vroegen. Nee, het waren de ontmoetingen. Wat maakt dat boodschappen doen leuk.
Bewaard onder Verhaaltjes | 6 Comments
Tags: mensen, ontmoetingen
De basis van de samenleving
Geplaatst op 26 januari, 2016
Lekker tempo hè?
Het was me al opgevallen dat er sinds het laatste stoplicht een fietser vlak achter mee reed en met hetzelfde tempo. Ook onder de fietsers bestaan bumperklevers om lekker makkelijk uit de wind te blijven maar wind stond er niet dus wat doe jij zo vlak achter me?
Hij kwam naast me. Niet om te passeren maar om te praten, verrassend. Jaar of 17, scholier en zegt Lekker tempo hè?
Zeker, dit is mijn favoriete versnelling, op deze twee tandwielen heb ik de meeste slijtage. En we hebben een gesprek. Over fietsen, mountainbiken, tandwielen, vallen, een zere knie, examens en programmeerambities.
Vijf minuten later is het voorbij. Ik ben thuis en hij ook bijna.
Als ik er zin in heb kan ik wel een spontaan potje kletsen maar zomaar naast een onbekende fietser gaan rijden en een gesprek beginnen? Nee, nog nooit gedaan.
De basis van de samenleving is contact met elkaar en dat is nou juist zo eenvoudig als je er tenminste niet over nadenkt maar gewoon doet.
Bedankt man!
Bewaard onder Persoonlijk | 2 Comments
Tags: contact, ontmoetingen, samenleving
Let op de verhalen die je creëert
Geplaatst op 21 januari, 2013
Vorige week ben in een aantal dagen opgetrokken met vier mensen van wie ik in eerste instantie alleen de naam wist, het land waar ze wonen en het bedrijf waarvoor ze werken.
Na een paar dagen had ik over deze mensen vier verhalen. Verhalen over dingen waar we het over eens zijn, verhalen over dingen die we heel anders zien, verhalen over dingen waar we over gelachen hebben, verhalen over dingen die we samen geleerd hebben en verhalen over dromen en passies.
Verhalen waar ik blij van word als ik eraan denk.
Maar wat nou als het heel anderen verhalen waren geweest, verhalen die irritatie, boosheid en misschien zelfs walging oproepen als ik eraan denk?
Wat ik me ineens realiseerde is dit: iedereen is zelf verantwoordelijk voor de verhalen die hij/zij over aan ander creëert. Denk daaraan als je iemand voor het eerst ontmoet en je een nieuw verhaal start want hoe groter het verhaal groeit, hoe lastiger het wordt het verhaal te veranderen.
Bewaard onder Persoonlijk | 2 Comments
Tags: eigen verantwoordelijkheid, ontmoetingen, verhalen vertellen
Het voordeel van niet weten wat je wilt
Geplaatst op 25 juni, 2012
Vrijdag sprak ik weer iemand die niet weet wat ze wil. Ik zeg ‘weer’ omdat ik vaker mensen spreek die niet weten wat ze willen. Ze weten heel goed dat ze iets anders willen maar wat dat andere dan precies is weten ze niet.
Ik zou daar een gat in de markt in kunnen zien en er meteen marketing op loslaten en een serie workshops voor ontwikkelen maar dat doe ik niet. Twee redenen:
- Ik ben één van hen want ik weet zelf ook niet precies wat ik wil.
- Het is juist heel nuttig om niet te weten wat je wilt.
Mensen die graag met doelen, projectplannen en lijsten vol concrete to-do acties werken zullen gruwelen van punt 2.
En toch heeft niet weten wat je wilt een belangrijk voordeel:
Als je niet weet wat je wilt kun je jezelf ook niet saboteren. Als je niet weet wat je wilt blijf je onder de radar van het reptielenbrein want dat komt meteen in actie bij de minste of geringste dreiging of verandering.
Hoe beweeg je dan toch in de richting van wat je wilt, ook al weet je niet wat het is?
Er zijn meerdere manieren van weten dan alleen weten met je hoofd. Ik weet in mijn hoofd niet hoe ik ervoor moet zorgen dat mijn hart blijft kloppen en toch klopt mijn hart.
Misschien weten je hart en ziel al lang wat je wilt en bewegen ze je onopgemerkt in de juiste richting ook al weet je in je hoofd niet welke richting dat is.
Als ik iemand spreek die niet weet wat hij/zij wil, staat dat meestal garant voor een heerlijk openhartig gesprek en zo ging het vrijdag ook. En voor het geval het grote bullshit is wat ik hier schreef, dan nog heeft niet weten als voordeel dat het prachtige ontmoetingen oplevert. Bedankt A.
Lees ook: Helende ontmoetingen
Bewaard onder Persoonlijk | 10 Comments
Tags: doelen, hart, ontmoetingen, reptielenbrein, zelfsabotage, ziel
Precies vier jaar geleden
Geplaatst op 30 december, 2011
Precies vier jaar geleden was een theatershow van Javier Guzman de inspiratie voor mijn eerste blogpost.
En dan is het nu de bedoeling dat ik wat statistieken deel over hoeveel blogs ik geschreven heb, welke het meest zijn gelezen, hoeveel bezoekers er zijn geweest, op hoeveel pageviews de teller staat en hoeveel donaties ik heb ontvangen.
Ik zou de politiek in kunnen als ik zou zeggen dat deze gegevens me totaal niet interesseren. Ze interesseren me dus wel. Maar het mooiste van bloggen zijn voor mij de persoonlijke ontmoetingen met andere bloggers en al die andere mensen die ik dankzij het bloggen heb leren kennen: feest.
Bedankt.
Bewaard onder Bloggen | 6 Comments
Tags: Bloggen, ontmoetingen
Helende ontmoetingen
Geplaatst op 25 november, 2011
Stel: je bent op vakantie in een ver land waar je totaal onbekend bent. Op een mooie dag maak je een avontuurlijke wandeling en op een gegeven moment weet je niet meer waar je bent of welke kant je op moet.
Stel: je kunt op dat moment kiezen uit twee scenario’s:
Scenario 1: Je ontmoet een gids die stap voor stap vertelt wat je moet doen om weer thuis te komen.
Scenario 2: Je ontmoet een andere avonturier die ook niet weet waar hij/zij heen gaat en samen wisselen jullie verhalen uit over jullie avonturen.
Ik had vandaag een ontmoeting vergelijkbaar met scenario 2 en het was een helende ontmoeting. Bedankt A voor je openheid, je eerlijkheid en je verhalen. Goeie reis.
Bewaard onder Persoonlijk | 6 Comments
Tags: eerlijkheid, heling, ontmoetingen
Creative commons
Zwerven door het alledaagse van Peter de Kock is in licentie gegeven volgens een Creative Commons Naamsvermelding-NietCommercieel-GelijkDelen 3.0 Nederland licentie.
Neem voor commercieel gebruik eerst even contact met me op zodat we daar een afspraak over kunnen maken.