De dood stapelen
Geplaatst op 17 augustus, 2023
De dood, waarom zou je het begraven als je er ook eer aan kunt betonen.
De dood stapelen.
Dan valt het op.
Hoe mooi leven is.
Dankzij de aarde.
Bewaard onder Fotobloggen | Reageer
Tags: natuur
Jaarringen
Geplaatst op 16 augustus, 2023
Blijf het een droevig beeld vinden, omgezaagde bomen in het bos.
Iedereen heeft wel zo’n idee over hoe je wilt sterven. Vredig, rustig, in het bijzijn van dierbaren. Zoiets.
Gun dat een boom ook.
Bedankt voor je jaarringen, herinnering aan mooie jaren.
Laten we daar eer aan betonen.
Bewaard onder Fotobloggen | 2 Comments
Tags: natuur
Op zoek naar wat we al weten
Geplaatst op 12 februari, 2017
Op het tijdstip dat ik vanochtend ook nog lekker lui op één oor had kunnen liggen, zaten Sjoerd en ik in de bioscoop voor de film ‘Down to Earth‘.
Nou is bioscoop een wat groot woord voor ons eigen Oosterhoutse filmcafé maar ik hou ervan lekker op de fiets te genieten van de kleinschaligheid dicht bij huis in plaats van grote zalen in Breda of Antwerpen. En laat die voorkeur nou ook nog eens aardig aansluiten op het gedachtegoed van de film….
Over de film niks dan goeds. Liefst zou je alle wijsheid die voorbij komt opschrijven, het achteraf nog eens nalezen en op een knop drukken dat je het niet alleen voor eens en voor altijd weet maar ook dat je alles voortaan ook echt toepast.
Wat me dan zo aansprak? Zoveel, misschien wel alles. De beelden zijn fantastisch maar de woorden die gesproken worden overtreffen alles. Deze raakt me het meest: we zijn running people. We haasten en we haasten en we hebben nergens echt tijd voor. Zijn we ergens mee bezig, bijvoorbeeld ons kind naar bed brengen, zijn we in gedachten al met het volgende bezig. Dat opjagen doen we zelf, gevoed door een samenleving waarin druk, druk, druk, consumptie, consumptie, consumptie, meer, meer, meer de norm is en die ons en onze planeet uitput.
Tijdens de pauze was iedereen er als een raket vandoor om niet te lang in de rij te hoeven staan voor een kop koffie. Hallo, hebben we niet net iets geleerd over running people? Net als wij bleven er op de achterste rij nog een paar mensen zitten om even rustig na te praten in plaats van aan te sluiten bij de drukte in de foyer.
Worden we toch na enige tijd door de organisatie erop gewezen dat er ook voor ons koffie klaar staat met lekkers, zit bij de prijs van het kaartje inbegrepen. Wij naar de foyer. Geen rij meer en we zijn meteen aan de beurt. Koffie, slagroom, bonbon, mini gebakje en een klein glaasje koffie likeur.
Dit is de film ten top. Niet haasten, niet de running people uithangen, en dan komt dat waar je eerst voor denkt te moeten haasten vanzelf naar je toe.
Na afloop van de film was er nog gelegenheid tot napraten. Dat deden wij ook maar niet in het filmcafé maar bij de open haard van café de Beurs:
Fuller’s Honey Dew: cheers!
Down to Earth is een film die je moet zien, een film over de zoektocht naar datgene wat we diep van binnen al weten maar elke dag weer vergeten.
Bedankt voor de uitnodiging Sjoerd, dit was een geweldige zondag.
Bewaard onder Films | 4 Comments
Tags: aarde, natuur, spiritualiteit, verbinding
Herfstmoment
Geplaatst op 2 november, 2016
Dat is dan zo’n vraag, wat nou het mooiste seizoen is. Op dit moment neig ik naar de herfst.
Meer dan andere jaren sta ik er letterlijk voor stil en zie ik de verandering van de natuur haast voltrekken waar ik bij sta.
Stil staan voor pracht
Stil staan voor kleuren
Stil staan voor stilte
Stil staan voor betovering
Het mooiste seizoen bestaat natuurlijk niet want allemaal zitten ze vol moois. Maar op het moment dat ik echt stil sta voor dat moois, is een mooi moment het mooiste moment.
Bewaard onder Fotobloggen | 2 Comments
Tags: Fotobloggen, herfst, natuur, schoonheid, stilte, verandering
Het mooiste plekje van Oosterhout vind je in Den Hout
Geplaatst op 13 oktober, 2016
Net als vorig jaar stelden ook dit jaar Arjan en Geertje hun privé tuin in Den Hout weer open voor het publiek en deden dat dit keer samen met een aantal kunstenaars. Vorig jaar maakte ik er al een fotoblogje over: Wat is zo mooi aan Oosterhout? Den Hout!
Afgelopen zondag was ik weer in deze bijzondere tuin en was net als vorig jaar weer onder de indruk en stil van zoveel moois.
Zwaar verliefd op: de bloemen
Vanuit deze hoek net een natuurlijke wildernis met kunst
Maar het is een aangelegde tuin met veel ruimte voor een bijenlint
Die bloemenzee, ik zou er bij wijze van spreken zo in willen duiken
Bloemen, bestuiver erop, blauwe lucht, wat word ik daar gelukkig van
En dit onwezenlijk mooie plekje heeft natuurlijk iedereen op de foto
Mooie billen, ook niet verkeerd hoor
Gelukkig zijn dit in momenten en dit is er zo eentje
Zoals het licht hier overal doorheen lijkt te schijnen en alles nog mooier maakt gaat de tuin dwars door de bezoeker heen
Deze heb ik speciaal voor het laatst bewaard want deze hand had me iets speciaals te vertellen.
Volstrekt discutabel natuurlijk wat nou precies het mooiste plekje van Oosterhout is want er is heel veel moois om uit te kiezen. Voor liefhebbers van groen en natuur is er bijvoorbeeld alleen in Oosterheide al de prachtige Floralia tuin (dat ie hopelijk ook na 2017 open mag blijven) en Landgoed Oosterheide met die sprookjesachtige Anton Pieckpoel.
Maar nog onder de indruk van deze prachtige tuin, is dit voor mij het mooiste plekje van Oosterhout. Komende zaterdag en zondag is deze tuin aan de Achterstraat nummer 7 in Den Hout voor het laatst open en wel op zaterdag en zondag van 14:00 – 18:00 uur. Ga kijken als je kunt.
Bewaard onder Fotobloggen | Reageer
Tags: den Hout, Fotobloggen, natuur, Oosterhout, schoonheid
Leven met een wond
Geplaatst op 3 september, 2016
(Flink) Leven met een (flinke) wond: het kan.
Bewaard onder Fotobloggen | 8 Comments
Tags: leven, natuur, verwonding
Sla deze keer eens rechtsaf in plaats van linksaf
Geplaatst op 5 augustus, 2016
Vorig jaar was het me al bijzonder goed bevallen in Vaals en omstreken: wandelen.
Als je ergens al tien jaar lang komt en alle plekjes denkt te kennen moet je er eens gaan wandelen. Dan zie nog veel en veel meer want hoe langzamer je beweegt, hoe rijker de ervaring. Dus dit jaar de tendens voortgezet: wandelen, veel wandelen.
Zo denk ik het Drielandenpunt te kunnen dromen. Een beetje vergane glorie is het daar wel rondom die drie grenspalen, een plekje voor toeristen die er alleen maar geweest willen zijn zo van: Drielandenpunt – foto’s maken bij de grenspalen – friet en ijs eten – afvinken – what’s next?
Maar als je vanaf dat hoogste punt van Nederland aan de Nederlandse, Duitse of Belgische zijde te voet de bossen en de heuvels intrekt: WOW, wat is er dan veel moois!
Wandelen, dan zie je meer
Nog leuker wordt het als je de wandelpaden even verlaat en dan langs en akker vol mais ineens middenin een prachtig bijenlint staat:
Bijenlint…
En je komt ook mensen tegen, soms bange mensen zoals een gezin waarvan de mama me heel even aankijkt, haar dochter stevig tegen zich aantrekt en zegt: ‘Ich schütze dich‘. Ja ho zeg, hoe maak je je kind bang voor andere mensen?
De mooiste ontdekking was dit bijzondere houten toestel:
Liggen…..
….. en luisteren naar het bos
Een flink houten hoortoestel met een ligbankje om met aandacht naar het bos te luisteren:
Een dag of wat daarvoor had ik vanaf een terras in Maastricht nog even contact met Michael Minneboo. In één van zijn berichtjes schreef hij: En sla deze keer eens rechtsaf als je linksaf al geweest bent.
Als je iets nieuws wilt zien of wilt meemaken, doe dan eens wat Mike zegt. Het werkt!
Bewaard onder Persoonlijk | 6 Comments
Tags: motorvakantie, natuur, schoonheid, Vaals, vertragen, wandelen
Majestueuze aftakeling
Geplaatst op 2 september, 2015
In het voorjaar word je als zaadje in de grond van de buurtmoestuin gestopt. De grond is erg arm maar je doet je uiterste best er vocht en voedingsstoffen uit te halen.
De meeste zaadjes redden het niet maar jij, samen met nog enkele anderen, wel.
Je groeit hard en al snel ben je met je prachtige en grootse bloem een welkome plek voor bijen en hommels.
Als de herfst in aantocht is en jij het beste en mooiste hebt gegeven, vloeien langzaam de krachten uit je mooie lijf weg. Je kunt de zwaartekracht niet langer trotseren en je zomerse kleuren maken plaats voor stemmige herfsttinten. Majestueus takel je af.
Je hoort ze wel, die voorbijgangers: ‘Het ziet er niet uit‘. Maar dat ligt niet aan jou hoor mooie zonnebloem. Stadsmensen snappen de natuur niet, die willen alleen groei en bloei zien en ook maar alleen als die recht en strak is als een liniaal. Mensen zijn ook bang om zelf af te takelen en jij herinnert ze eraan dat aftakeling nu eenmaal bij het leven hoort.
Sommigen willen dat je uit de grond wordt gerukt en verdwijnt. Misschien gebeurt dat ook maar niet door mij. Ik ga je laten staan en geef je alle tijd om op je eigen tempo neer te zakken op aarde. Diezelfde aarde zal jou liefdevol in zich opnemen en op het plekje waar jij hebt gestaan zal de grond volgend jaar weer een stukje vruchtbaarder zijn.
Bedankt schoonheid.
Bewaard onder Verhaaltjes | 4 Comments
Tags: aftakeling, dood, leven, natuur, schoonheid
Creative commons
Zwerven door het alledaagse van Peter de Kock is in licentie gegeven volgens een Creative Commons Naamsvermelding-NietCommercieel-GelijkDelen 3.0 Nederland licentie.
Neem voor commercieel gebruik eerst even contact met me op zodat we daar een afspraak over kunnen maken.