Mijn kleine planeet

Geplaatst op 6 april, 2024 

Ma Petite Planete, ofwel Mijn Kleine Planeet.

Eerder dit jaar deed ik mee aan de internationale challenge van Ma Petite Planete (MPP). MPP is een spel waarin deelnemers in teams ecologische uitdagingen aangaan en de ervaringen met elkaar delen. Door uitdagingen aan te gaan, kun je voor je team punten scoren en in competitieverband strijden met andere teams.

MPP kent tientallen uitdagingen waar je naar eigen behoefte een selectie uit kunt maken. Sommige uitdagingen zijn eenmalig zoals buiten zwerfafval opruimen of onderzoek doen naar je ecologische voetafdruk, andere uitdagingen strekken zich uit over een periode zoals een week geen vlees eten of een week met de fiets naar je werk.

De uitdagingen zijn onderverdeeld in thema’s zoals voedsel, afval, mobiliteit, energie, biodiversiteit, technologie en solidariteit.

Een impressie van de recente wintereditie van MPP:

Wat werkte:

Wat beter kan:

Drie weken MPP was een interessante ervaring die ik bedrijven kan aanraden.

De energie die het teweeg brengt werkt verfrissend mede doordat er over onderwerpen wordt gesproken waar gewoonlijk niet of nauwelijks over wordt gesproken. Deze energie kun je als bedrijf benutten om te verduurzamen.

Valkuil is wel dat het misbruikt wordt voor een gevalletje greenwashing door bijvoorbeeld proberen te scoren met zaken die niets te maken hebben met de bedrijfsvoering maar alles met het persoonlijke leven van de deelnemers.

Bewaard onder Inspiratie | Reageer

Tags: , , ,

Plastic tasjes slopen gezin

Geplaatst op 27 december, 2015 

Mijn vader was winkelier en had een eigen supermarkt.

Hij is alweer geruime tijd dood, begraven en ten hemel gestegen of zoiets.

Had hij vandaag de dag die winkel nog steeds gehad en ons tijdens het avondeten verteld dat het verbod op gratis tasjes hem zou slopen en dientengevolge zijn gezin, dan had ik mijn achternaam veranderd.

Minder plastic en minder gejank please.

Bewaard onder Mening | 6 Comments

Tags: ,

Goud schijten voor eigenwaarde

Geplaatst op 17 februari, 2015 

Misschien wel het meest confronterende boek ooit gelezen: Requiem For A Species van Clive Hamilton.

Ik heb het nog lang niet uit maar het gaat over klimaatveranderingen: Why we resist the truth about climate change. Ik heb me daar nooit zo mee bezig gehouden, wel met het milieu en zorg voor het milieu maar niet met de impact van ons gedrag op de klimaatveranderingen.

Niet een boek om vrolijk van te worden, wel eentje om juist wel te lezen, al is het maar een paar bladzijden per keer want meer kan ik niet tot me nemen.

Bladzijden vol cijfers scan ik vlug. Percentages CO2, temperatuurstijgingen en formules over de impact van de groei van ons bruto binnenlands product op de groei van de CO2 uitstoot zijn voor mij wat abstract, iets wat ik niet echt kan pakken.

Maar als ik dan bijvoorbeeld lees dat we steeds vaker boeken en coaches nodig hebben om ons leven weer op orde te krijgen omdat we letterlijk en figuurlijk verzuipen in de spullen die we niet nodig hebben, als ik lees hoe we steeds meer externe opslagruimte huren om al die spullen in op te slaan die we ooit kochten maar niks mee doen, dan komt het binnen. We zien het niet eens meer als extremen maar als normaal.

Of toch…

In the area of hyperconsumerism the urge to satisfy any desire has reached sublime levels. It is now possible to buy capsules filled with 24-carat gold leaf which, when swallowed, make your excrement sparkle. Created by the New York designer Tobias Wong, the gold pills are promoted as a signifier of exess and a means of ‘increasing your self-worth’ (….).
Clive Hamilton

Ik heb me laten vertellen dat vooral de eerste hoofdstukken een shockeffect hebben. Dat hebben ze zeker.

Bewaard onder Boeken | 2 Comments

Tags: , , ,

Verbeter de wereld: begin aan je keukentafel

Geplaatst op 28 oktober, 2014 

Ik lees graag mooie dingen, dingen waar ik blij van word, energie van krijg of inspiratie uit haal. Dingen die mijn dag een geur, kleur, smaak en klank geven waar ik ’s avonds dankbaar op terug kan kijken.

Dit is wat ik vandaag zoal las:

Dat het mogelijk is om met planten elektriciteit op te wekken en dat we in de toekomst onze stroom misschien wel van onze groene daken halen: PlantPower

Over een plan om van Brabant een echt bijenland te maken om zo de bijensterfte te voorkomen. En dat is dan weer belangrijk voor de natuur en onze voedselproductie: Initiatiefvoorstel Brabant Bijenland.

Over de Trenddag 2014 waarin iedereen kan meepraten en meedenken over het nieuwe Brabant van de toekomst. Trenddag 2014: De Toekomst is Nu!

Kijk, dit soort dingen bedoel ik dus.

Bij het opwekken van elektriciteit met planten komt een hoop wetenschappelijk onderzoek kijken, voor Brabant Bijenland is een flinke som geld nodig en voor een geslaagde trenddag een heleboel mensen. En daarom is het mooiste  wat ik vandaag heb gelezen dit: De Keukentafelklimaattop van Nicole Andries.

Haar blog bestaat sinds afgelopen zaterdag en gaat over een zoektocht naar een levensstijl die respect toont voor de planeet waar we op leven en de andere levensvormen waar we hem mee delen.

Een persoonlijke zoektocht, eentje waar geen uitgebreid wetenschappelijk onderzoek voor nodig is, eentje waar niet heel veel geld voor nodig is, eentje waar niet een heleboel mensen voor nodig zijn. Een zoektocht die iedereen kan beginnen aan de keukentafel en met een notitieblokje.

Moet ik dit nog verder toelichten? Nee? Dan zijn we vrienden…

Lees ook: Voor mij zijn twee aardbollen nodig

Bewaard onder Mening | Reageer

Tags: , , , ,

Voor mij zijn twee aardbollen nodig

Geplaatst op 23 oktober, 2014 

Juist, ik deed vandaag een test om mijn ecologische voetafdruk te bepalen: http://voetafdruktest.wnf.nl/

Hoopvol was ik, gegeven mijn levensstijl of het beeld dat ik daarvan heb. Gedownsized heb ik maar is het genoeg? Volgens de test, en die heb ik eerder iets te positief dan te negatief ingevuld, zijn er maar liefst twee aardbollen nodig als iedereen zou leven zoals ik.

WTF!

Schrale troost dat de gemiddelde Nederlander hoger scoort. Zeer schraal. Ja, als je daar troost uit put, leg dan je kinderen en kleinkinderen eens uit dat zij minder hebben omdat jij meer wilde hebben.

WTF!

Toen deed ik de test nog een keer en heb flink gelogen. Zijn er 1,4 aardbollen nodig als iedereen zou leven zoals ik heb gelogen dat ik leef.

WTF!

Bewaard onder Persoonlijk | 6 Comments

Tags: , ,

Opgroeien in een vuile wereld

Geplaatst op 19 oktober, 2014 

Een generatie groeit op in een vuile wereld, een wereld waar plastic flesjes, blikjes, plastic tassen, snoeppapiertjes, lege zakken chips, sigarettenpeuken en glas op straat ligt.

En niet alleen op straat: het ligt in de speeltuinen waar deze kinderen spelen, op de stoepen waar ze leren fietsen en rolschaatsen, rondom de scholen waar ze leren lezen en schrijven, naast de huizen waar ze hun veilige thuis hebben, in de bossen waar ze hutten bouwen, op de velden waar ze samen voetballen en op de stranden waar ze tijdens de zomer vakantie vieren.

Voor deze generatie:

Denk niet dat dit normaal is.
Denk niet het altijd zo geweest is.
Weet dat het nog niet eens zo heel lang geleden buiten schoon was.
Weet dat het buiten weer opnieuw schoon kan worden.
Geloof dat dit mogelijk is.

Het is vreselijk en dat deze generatie een vuile wereld van ons erft. We mogen dat niet toestaan, ook wij mogen het niet normaal vinden dat het buiten zo vies en vuil is, ook wij moeten erin geloven dat het buiten weer schoon kan worden. Morgen is weer een nieuwe dag om hier een bijdrage aan te leveren, een dag vol mogelijkheden om ten minste één stuk zwerfafval op te pakken en op te ruimen. Of weet je wat: begin vandaag nog.

 

Bewaard onder Mening | 4 Comments

Tags: , , ,