Oosterhout leest superheldenboek ‘Mijn vriend Spider-Man’

Geplaatst op 30 juni, 2017 

Remember? Dat je gratis en voor niks het nieuwe superheldenboek ‘Mijn vriend Spider-Man’ van   Michael Minneboo kon krijgen?

Wie was jou superheld? vroeg ik en het leek me zo leuk dit boek te kunnen bezorgen bij een echte liefhebber, iemand die al van kinds af aan strips leest en alles van superhelden weet, iemand die een huis vol strips heeft en die ook beurzen bezoekt, iemand die zich ook online profileert als een liefhebber van comics en Marvel, iemand die het liefst ook Spider-Man als favoriete superheld heeft.

Ja, dat moet wel heel, heel, heel toevallig zijn wil zo iemand zich als eerste melden als nieuwe eigenaar van het boek ‘Mijn vriend Spider-Man’ en dan nog in Oosterhout wonen ook.

Oosterhout leest ‘Mijn vriend Spider-Man’

Maar ik vond hem, precies zoals beschreven. Of beter gezegd: hij vond mij. Alex, heel veel leesplezier met ‘Mijn vriend Spider-Man’. Dit boek had geen betere plek kunnen krijgen dan bij jou.

En zo leest Oosterhout ‘Mijn vriend Spider-Man’.

Wat ik door ‘Mijn vriend Spider-Man’ begrijp is waarom Michael en Alex juist Spider-Man als favoriete superheld hebben: omdat het een mens is. OK, eentje met superkrachten maar ook eentje die als mens worstelt met precies dezelfde dingen als waar jij en ik mee worstelen. Bekend met relatieshit? Nou, Spider-Man alias Peter Parker ook.

Voordat we naar buiten gingen voor de foto  vroeg ik de partner van Alex nog hoe het is om samen te leven met iemand die van superhelden houdt. Dankzij haar antwoord kon ik dit blogje met een gerust hart tikken: ‘Ik heb er geen last van……….’

🙂

Goed weekend allemaal.

PS: wil je ‘Mijn vriend Spider-Man’ ook lezen? Koop het dan bij je lokale boekhandel of bestel het boek er.

Bewaard onder Boeken | 2 Comments

Tags: , ,

Wie was jouw superheld?

Geplaatst op 10 juni, 2017 

Afgelopen woensdag presenteerde Michael Minneboo bij boekhandel Scheltema in Amsterdam zijn eerste boek ‘Mijn vriend Spider-Man’, een boek over superhelden en wat die in je leven voor je kunnen betekenen.

Boekpresentatie Michael Minneboo

Nu was ik daar ook, no big deal, en, wel een big deal, heb twee exemplaren van dit speciale boek van Michael.  En daarom geef ik er eentje gratis weg.

Jij kunt dit mooie superheldenboek gratis en voor niks krijgen als:

  1. Je in Oosterhout woont (wel zo praktisch want ik kom dit boek persoonlijk bij jou thuis afleveren)
  2. Je de eerste bent die als comment op deze blogpost antwoord geeft op deze vraag: wie was of is jouw superheld en waarom?

Het boek ligt voor je klaar, nu jij!

Bewaard onder Boeken | 5 Comments

Tags: ,

Chaos laat ons weer mens zijn

Geplaatst op 11 december, 2016 

Vrijdag was ik in Utrecht om weer eens gezellig bij te kletsen met Michael en ook met Daan die wat later ook kon aansluiten. De onderwerpen die we bespraken kan ik hier maar beter niet noemen want daar komen rellen rellen van en daar hebben we er al genoeg van nietwaar?

Tuurlijk hadden we het over bloggen en over Michael’s boek dat in mei 2017 uitkomt. En over RenéSmurf, de ‘huis-reageerder’ op de blogs van Daan en naar wie we toch wel benieuwd waren….

Dat het daar in Utrecht een mooie dag werd, uiteraard. Mooier werd het nog toen ik met de Interliner naar huis wilde en al snel bleek dat de dienstregeling complete anarchie was vanwege een verkeerschaos op de A27, veroorzaakt door een aanrijding eerder op de dag.

Lijn 400 die me naar Oosterhout zou brengen kwam maar niet opdagen. Wel lijn 401 naar Breda en toen er niet veel later weer een bus lijn 401 arriveerde in plaats van de verwachte lijn 400, werd het tijd om vragen te stellen. Lijn 401 had maar liefst 70 minuten vertraging vanwege bergingswerkzaamheden op de A27 en de chauffeur verwachtte op de terugweg naar Breda ook vertraging vanwege file.

Wachten op lijn 400 voelde het minst interessant, misschien had die ook wel 70 minuten vertraging. De trein naar Breda nemen en van daaruit de bus naar huis klonk als de meest logische oplossing.  Maar tegen alle logica in koos ik toch voor de Interliner van lijn 401 naar Breda. In de bus was het lekker warm, er was wifi dus hey, karren maar.

Bij de plek des onheils was de berging al achter de rug en werd gewerkt aan het herstellen van de vangrail. Vanuit de richting Breda naar Utrecht een enorme file. In de andere richting ook file maar die viel mee en omdat de chauffeur de bus handig over de vluchtstrook loodste, reden we vlot door.

Onderweg bleek dat ik niet de enige was die in lijn 401 was gestapt maar liever in 400 had gezeten. Bij Sleeuwijk maakte de chauffeur een inventarisatie. Normaal gesproken rijdt hij daar de A27 weer op naar Breda maar hij koos ervoor Raamsdonkveer aan te doen om twee passagiers die ook gekozen hadden voor lijn 401 in plaats van 400, thuis te brengen.

Ja, en dan ik. Ik had in Raamsdonkveer kunnen uitstappen en daar wachten op lijn 326  die via Oosterhout naar Breda rijdt. Zegt de chauffeur: ‘blijf maar zitten, ik trek ‘m wel door Oosterhout heen’. En dat doet ie en zet me keurig in Oosterheide af om van daaruit via de A27 naar zijn eindbestemming  Breda te rijden.

Big deal? De chauffeur redeneerde heel logisch, zijn hele planning lag hopeloos overhoop en dan maakt deze alternatieve route ook niks meer uit.

Maar voor mij? Ik was hoe dan ook thuisgekomen maar het moment dat je je realiseert dat iemand die je helemaal niet kent zich verdiept in jouw situatie en besluit af te wijken van wat ie normaal gesproken hoort te doen om jou te helpen….

Maro man, ik vond het een groots gebaar.

Chaos helpt om anders te denken en te handelen, chaos is een uitnodiging het allerbeste uit jezelf  omhoog te halen en jezelf en de hele wereld in een split second opnieuw uit te vinden. Vrijdag was groots, in alle opzichten.

Bewaard onder Persoonlijk | 6 Comments

Tags: , , , ,

Het idee als zaad

Geplaatst op 19 mei, 2015 

Wat daar in het midden zichtbaar op tafel ligt zijn zaadjes, zaadjes die voor mooie bloemen zorgen voor de bijen. Je stopt het in de grond, harkt er een beetje aarde overheen en laat alles verder over aan de natuur.

Wat daar onzichtbaar over tafel gaat zijn ideeën, meningen, inzichten en vragen.  Dat zijn ook zaadjes maar hoe die uitgroeien en tot wat is onbekend. Luister, praat, luister, praat, neem een slokje koffie of thee en laat alles verder over aan de natuur.

De mooiste dingen beginnen met iets heel kleins.

Een idee als zaadje

Lees ook: Buurtbloggen en andere onderwerpen van Michael Minneboo

Bewaard onder Fotobloggen | 5 Comments

Tags: , ,

Uit het museum gegooid

Geplaatst op 15 mei, 2015 

Ik zal 14, 15, misschien 16 zijn geweest dat we op schoolreis gingen naar Leiden waar we een museum zouden bezoeken.

Eenmaal in het museum vielen we in groepjes uiteen. Het groepje waar ik in zat verveelde zich, had in 5 minuten dat hele museum wel gezien en besloot met de lift te gaan spelen. Even later stonden we buiten. We waren eruit gegooid.

Doen alsof iets je totaal niet interesseert is een machtsmiddel van jewelste. Ik zie nog onze leraar Nederlands zowat krankzinnig worden nadat ie een klasgenoot wegens wangedrag naar de conrector had gestuurd en hij nonchalant fluitend de klas verliet.

Ik moest aan het voorval in dat museum denken toen ik vandaag met Michael Minneboo aan het bijkletsen was. Ik vertelde over een teleurstelling van een paar weken geleden toen een workshop rondom het thema zwerfafval met een groep jongeren van 15 en 16 jaar niet helemaal verliep zoals ik het me had voorgesteld.

Laten we het erop houden dat ik de museum directeur was, helemaal enthousiast over de collectie en dat de jongeren liever met de lift speelden. Het was niet leuk maar vooruit. Ik had ook kunnen reageren als die leraar Nederlands. Dat was trouwens sowieso een eikel omdat hij de meisjes bevoordeelde.

Bewaard onder Persoonlijk | 2 Comments

Tags: , , , ,

Begin nooit een wijkblog

Geplaatst op 20 februari, 2015 

Karin Ramaker schreef er mooie woorden over in ‘Bloggen en burgerjournalistiek?’.

Ook Michael Minneboo schreef er mooie woorden over in: In Amsterdam droom ik van New York.

Twee pleidooien om te bloggen over je eigen omgeving: over je eigen wijk of stad. En toch zeg ik: weersta de verleiding om te gaan wijk- of stadsbloggen, doe het vooral niet!

Zelf ben ik eind 2013 met een wijkblog begonnen, daartoe aangemoedigd door, jawel, Michael Minneboo en nog zo’n fanatieke en eigenzinnige blogger Edwin Mijnsbergen.

Als je met een wijkblog begint ga je anders naar je eigen wijk kijken. Je ziet mooie dingen die je vroeger niet zag. Je ziet ook minder mooie dingen waar je vroeger niet zo bij stil stond en waar je ineens wat aan wilt veranderen. En dat ga je ook doen….

Blogje na blogje na blogje gebeurt er iets met je. Eerst onopgemerkt en als je het eenmaal ziet is het te laat: je bent door het wijkbloggen verliefd geworden op je eigen wijk. En liefde doet rare dingen met je, dat weet iedereen.

Nooit kun je meer ergens onverschillig aan voorbijgaan: je wordt blij en geniet daar enorm van of je wordt boos of verdrietig en gaat iets ondernemen. En dan ga je daarover bloggen en word je nog blijer en geniet je nog meer van de mooie dingen in je wijk en je komt nog meer in actie voor de dingen die er in je wijk werkelijk toe doen.

Hadden Michael en Edwin me maar net zo gewaarschuwd zoals ik jou nu waarschuw.

Goed weekend allemaal.

Bewaard onder Mening | 5 Comments

Tags: , , ,

Afdalen in de ziel van de wijk

Geplaatst op 23 december, 2014 

Sinds de zomer van 2013 droom ik ervan dat mensen weer eigenaarschap ervaren en uitoefenen over hun eigen wijk. Zo aan het eind van 2014 is een mooi moment om de balans op te maken: hoeveel mensen heb ik ertoe kunnen bewegen om in woord en daad uit te dragen de wijk is van ons?

Dat werd een ingewikkelde berekening. Optellen met wie ik allemaal contact heb gehad afgelopen jaar, daarvan aftrekken alle contacten die niet over wijkeigenaarschap gingen en vermenigvuldigen met alle mensen met wie deze mensen weer contact hadden over wijkeigenaarschap. En die uitkomst weer delen door een correctiefactor.

De uitkomst was… 1

Ja, 1. Alleen ikzelf en zelfs daarvan ben ik nog niet zeker.

Dromen over wijkeigenaarschap is prachtig maar de regisseur heeft er met een vreemd gevoel voor humor een aparte draai aan gegeven. Sinds ik die droom heb, verandert deze mij, loop ik tegen allerlei situaties en gebeurtenissen aan die mij leren en transformeren om eigenaarschap te ervaren en uit te oefenen over mijn wijk. En dat gebeurt zowel in de breedte als in de diepte. Het is een beetje als langzaam steeds verder afdalen in de ziel van mijn eigen wijk.

En dan is de vraag natuurlijk of ik het anderen kan aanraden.

Meestal wel.
Als ik denk: ik kan me geen leven meer voorstellen zonder deze wijk.

Niet altijd.
Als ik denk: had ik deze wijk maar nooit ontmoet.

Anderen willen veranderen is een no-go-area. En al zou ik willen: ik ben niet bij machte een ander aan te zetten tot wijkeigenaarschap. Ik vind alle verschillende kanten ervan zelf soms al lastig genoeg want dat afdalen in de ziel van de wijk is op z’n tijd ook flink verdwalen.

Credits: deze blogpost heb ik te danken aan enkele goede vragen die blogvriend Michael Minneboo me hierover stelde. Dat is vriendschap: elkaar goede vragen stellen.

Lees ook: Het nadeel van wijkeigenaarschap

Bewaard onder Persoonlijk | Reageer

Tags: , , , , ,

Reptielenbrein: pak aan!

Geplaatst op 31 maart, 2014 

Iets maken of doen waarvan het reptielenbrein zegt: wat een bagger zeg! En het dan gewoon toch doen. Of zoals Edwin Mijnsbergen zegt: eerst publiceren en dan pas nadenken.

En dus, geïnspireerd door blogvrienden die prachtige video’s maken zoals Michael Minneboo, Petra Maartense en Huub Koch, maakte ik ‘my first video’:

Teveel tekst. Klopt.
Tekst gaat te snel. Klopt
Onscherp beeld. Klopt
Dit had ik nooit mogen publiceren. Klopt niet.

De kracht van inspirerende blogvrienden – het reptielenbrein: 1 – 0

En als je reptielenbrein nou zegt: Oosterhout samen voor de BIJ, wat een bagger zeg! Niet naar luisteren, gewoon komen op 2 april.

Bewaard onder Persoonlijk | 12 Comments

Tags: , , , , ,

Volgende pagina →