Tevredenheidsformulieren

Geplaatst op 6 december, 2016 

Vrijdag was ik even in activiteitencentrum de Bunthoef en zag daar deze doos staan:

Klachten? Niet hier!

Bij formulieren krijgt iedereen meteen jeuk maar tevredenheidsformulieren? Wat een wild idee: schrijf eens op waar je tevreden over bent.

Het verhaal wil dat we nogal gefocust zijn op wat er allemaal niet goed gaat en dat we dit te danken hebben aan de holbewoners die we vroeger waren. Holbewoners moeten bijzonder alert zijn op gevaar en bedreigingen om te overleven. Die grrr daar tussen de bosjes kon best een flinke vleeseter op vier poten zijn dus rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan.

Laat die holbewoner die we nog steeds een beetje zijn maar lekker extra alert zijn op een grrr tussen de bosjes maar laat het je leven niet beheersen. En dat kan door tevredenheidsformulieren in te vullen. Dagelijks!

Ik bedoel natuurlijk: oefen jezelf in dankbaarheid. Het is dan ook geen toeval dat net deze week blogvriendin Petra Maartense een leuke actie is begonnen: 30 Dagen dankbaarheid – Doe je mee?

En ook dat Melody Beattie (wat heb ik veel aan haar te danken) het gisteren op haar blog heeft over dankbaarheid.

Terug naar de foto, naar de Bunthoef, waar de heer ‘Oosterheide rocks’ Springer vanaf de tweede week in januari 2017 voor slechts EUR 3,- een goed bord eten klaar maakt voor wie graag samen wil genieten.

Hoe makkelijk is het om dankbaar te zijn, om zachtjes of hardop dank je wel te zeggen?

Zeg holbewoners, hoe jullie het aanpakten, prima, heeft het voortbestaan zeker gesteld, dank jullie wel. En nu pakken we het wat anders aan: met stapels tevredenheidsformulieren.

Bewaard onder Fotobloggen | 2 Comments

Tags: , , ,

Elke dag zit vol met ‘eend-momenten’

Geplaatst op 6 november, 2013 

Lang geleden, in wat voelt als een ander leven, reed ik in een 2CV, een eend. En wat heb ik er toen op gemopperd. Als je 2CV gaat rijden weet je dat je bepaalde ongemakken voor lief moet nemen en dat deed ik dus niet. Elk ongemak was aanleiding om te mopperen. Als die eend kon praten had ie op een dag gezegd: bekijk jij het maar, jou vervoer ik niet meer, ga maar fietsen. En dat laatste ben ik uiteindelijk ook gaan doen.

Vrijdag reed ik voor het eerst sinds dat vorige leven weer in een eend en het was een goddelijke ervaring. Maar wat een spijt dat ik er vroeger niet meer van kon genieten.

Elke dag zit vol met van die ‘eend-momenten’ waar je over kunt mopperen of van kunt genieten. Kies je voor mopperen, bereid je dan voor dat als het onderwerp van je gemopper er niet meer is, je tot de ontdekking komt dat je het mist, dat het veel mooier was dan je toen kon beseffen.

Dus kies voor genieten.

Lees hierover ook: ‘Geduld‘ van Petra Maartense

Goddelijke 2CV

 

Bewaard onder Fotobloggen, Persoonlijk | 4 Comments

Tags: , , , ,

Codependency voor dummies – 2

Geplaatst op 4 oktober, 2012 

Ik heb  het boek ‘Codependency for Dummies’ van Darlene Lancer nu bijna uit.

Het boek staat boordevol informatie op de bekende en soms wat irritante (veel lijstjes) ‘dummies-stijl’ maar ik vind het geen goed boek, dat wil zeggen: het inspireert me niet of nauwelijks. Dat komt omdat het veel te zwaar vanuit therapeutisch perspectief is geschreven.

Als de therapeutische benadering je aanspreekt bevat ‘Codependency for Dummies’ een schat aan informatie en een overload aan opdrachten. Ik mis in het boek echter het mededogen en het liefdevolle dat zo kenmerkend is voor de boeken van Melody Beattie en ik mis ook het spirituele perspectief van schrijvers als Robert Burney. Melody Beattie en Robert Burney kunnen je met hun werk en hun manier van schrijven echt in je hart raken om te gaan leren van jezelf te houden.

Lees ook: Codependency voor dummies

Bewaard onder Boeken, Codependency | Reageer

Tags: , ,

Eerlijkheid is het nieuwe goud

Geplaatst op 16 augustus, 2012 

Tien jaar geleden kwam ik voor het eerst in aanraking met Amerika’s belangrijkste ‘exportproduct’: het werk van mensen als Robert Burney en Melody Beattie.

Mensen die, vaak vanuit een diepe persoonlijke crisis, hun leven over een compleet andere boeg gooien. Hoewel ik onmogelijk een definitie van ze kan geven, herken je ze meteen als je ermee in contact komt. Ze zijn eerlijk, ontzettend eerlijk. Eerlijk in de zin van emotioneel eerlijk, kwetsbaar eerlijk en liefdevol eerlijk. Ze zijn ook ontwapenend eerlijk, als je met ze in contact bent voel je je uitgenodigd meer van jezelf te ontdekken en te laten zien.

Er zijn meer dan genoeg mensen die ons allemaal graag willen leren hoe we de kwaliteit van ons leven kunnen verbeteren, hoe we onze emotionele wonden kunnen helen en hoe we ons op persoonlijk en spiritueel niveau kunnen ontwikkelen. Ze laten zichzelf volledig buiten schot zodat het soms net is alsof ze van een andere planeet komen waar de problemen wij mee worstelen niet bestaan. Voor mij werkt dit niet.

Er zijn er echter maar weinig die daarin zichzelf laten zien, die in hun lessen hun eigen wonden, pijn en kwetsbaarheid laten zien. Mensen zoals Robert Burney en Melody Beattie waren voor mij tien jaar geleden de eersten die ik dit zag doen en ik voelde me door hun voorbeeld uitgenodigd een compleet nieuwe wereld binnen te stappen, een wereld die voor mij wel werkt.

Vorig jaar leerde ik via de Twitter hashtag #malewishlist Rick Belden kennen. Op zijn visitekaartje schrijft hij:

men’s issues and masculine psychology
poetry, dreams, and the body

Rick is ook schrijver van het boek ‘Iron Man Family Outing – poems about transition into a more conscious manhood’.

Toen ik zijn boek in handen kreeg was het lang geleden dat ik poëzie had gelezen en was misschien daarom niet helemaal voorbereid op wat poëzie over iemands diepste wonden en pijn met je doet. Het was zoiets als naar het zwembad gaan met de bedoeling eerst alleen even met je voeten in het water te zitten om rustig te wennen aan het water maar dan ineens tot de ontdekking komen dat je van de hoge duikplank bent gesprongen en in het diepe plonst.

Met Rick’s poëzie ga je samen met hem kopje onder in een wereld die een regelrechte confrontatie is met je eigen wonden en pijn. Ik zou kunnen zeggen: daar moet je tegen kunnen, daar moet je klaar voor zijn. Maar ik denk dat het beter klinkt en er ook meer waarheid in leg als ik zeg dat het een kwestie is van genoeg van jezelf houden om dit boek te lezen, te voelen en te ervaren. Het in contact komen met je eigen wonden en pijn is het mooiste emotionele cadeau dat je jezelf kunt geven omdat het helend werkt.

Het werk van Rick behoort voor mij net zoals dat van Robert Burney en Melody Beattie tot Amerika’s belangrijkste exportproduct. Zij hebben iets dat je nergens kunt kopen, al ben je miljardair: eerlijkheid.

Eerlijkheid is het nieuwe goud zeg ik wel eens en ik denk dat het waar is.

Wil je meer weten over Rick Belden en over zijn werk, je vindt hem hier:

Je kunt ‘Iron Man Family Outing – poems about transition into a more conscious manhood’ bestellen via Ricks website of via Amazon.com.

Enkele artikelen van Rick Belden:

Bewaard onder Boeken | 9 Comments

Tags: , , , , , , , ,

Wie goed doet, goed ontmoet

Geplaatst op 17 februari, 2012 

Wie goed doet, goed ontmoet. Zo luid het gezegde en gezegden hebben de reputatie waar te zijn. Het is waar dat achter de wolken de zon schijnt en het is waar dat na regen zonneschijn komt.

Ik zou het niet erg vinden als uit nieuw wetenschappelijk onderzoek zou blijken dat de zon niet schijnt achter de wolken en dat er na regen geen zonneschijn komt. Van alle gezegden mag wat mij betreft het tegendeel bewezen worden behalve….. wie goed doet, goed ontmoet.

Het doet pijn als iemand die een goed leven heeft geleefd ineens met een bak ellende wordt geconfronteerd. Het doet pijn omdat we, ik in ieder geval, diep van binnen graag willen geloven dat het waar is, dat wie goed doet, goed ontmoet.  Maar het is niet waar. Ik herhaal: het is niet waar.

Wil je nu graag iets lezen waar je hart drie keer van in de rondte draait? Lees dan SOMETHING TO THINK ABOUT …. If You’re Brave van Melody Beattie.

Goed weekend.

Bewaard onder Mening | 5 Comments

Tags: , ,

Wat is een wonder?

Geplaatst op 12 september, 2011 

‘Wat is een wonder?’ vroeg Michael Minneboo vrijdag tijdens een gezellige koffiedate in Breda. Aanleiding voor zijn vraag was de mislukking van mijn project dankbaarheid, een project waarbij dagelijks oefenen in dankbaarheid leidt tot wonderen.

Melody Beattie schreef er een boek over: Make Miracles in Forty Days. De subtitel van het boek is eigenlijk nog veel interessanter: Turning what you haye into what you want. Toen ik het bestaan van haar boek ontdekte klonk het mij als alchemie in de oren en startte ik project dankbaarheid.

Ik had niet zo 1,2,3 een antwoord op Michael’s vraag. Ja, voorbeelden dan wonderen die had ik wel, zoals ineens tien miljoen op mijn bankrekening. Legaal en belastingvrij uiteraard.

Maar wat is een wonder? Melody Beattie begint haar boek met de volgende definitie:

A miracle is when something happens that we couldn’t control, create, conceive or do on our own – whether by using willpower, strength, spirituality, skills, money, or any and all resources available to us.

Miracles aren’t supernatural. They’re how life responds when we practice universal laws, the unwritten rules governing nature, the human psyche, people, spirituality and the world.  

(….)

The only qualification for it to be a miracle is that the problem or situation we want changed is beyond our ability to control or fix on our own.  

De wonderen die ik op mijn doelenlijst had gezet voordat ik aan project dankbaarheid begon, zijn niet bereikt. Maar welke problemen of situaties  zijn er in mijn leven veranderd sinds ik met project dankbaarheid begon en die ik zelf niet kan veranderen? Alweer een vraag waar ik geen antwoord op heb.

Misschien is het wonder wel dat er een wonder is gebeurd en dat ik niet weet welk wonder. Misschien staat het wonder net als Chinese bamboe na vijf jaar wortels kweken op het punt zichzelf te onthullen.

Bewaard onder Boeken, Citaten, Persoonlijk | Reageer

Tags: , , ,

Project dankbaarheid mislukt

Geplaatst op 26 augustus, 2011 

Sinds 12 februari werk ik aan project dankbaarheid.

Aanleiding: Melody Beattie’s boek ‘Make Miracles in Forty Days’.

Werkwijze: 40 dagen lang elke dag 5 – 10 dingen opschrijven waar je dankbaar voor bent.

Doel: wonderen.

Meer dan zes maanden heb ik aan project dankbaarheid gewerkt, elke dag dankbaarheid opgeschreven. En dan verwacht ik wel wonderen ja. Niet van dat slappe gedoe als: elke dag is toch een wonder ? Nee, ik heb hard gewerkt aan dit project en wil echte wonderen, grote wonderen. Iets van tien miljoen netto op mijn bankrekening zou een mooi begin zijn.

Maar de grote wonderen zijn uitgebleven. Sterker nog, ik heb het vermoeden dat project dankbaarheid een paar nare bijwerkingen heeft gehad. Ik merk namelijk aan mezelf, en zie het terug in de toonzetting van een aantal van mijn blogs, een soms cynische toon. Misschien heeft het niets met project dankbaarheid te maken, misschien ook wel.

Project dankbaarheid is dus mislukt. Wat nu?

Ik zou ermee door kunnen gaan in de hoop dat die grote wonderen alsnog gebeuren en me dan over een half jaar extra gefrustreerd voelen dat die wonderen zijn uitgebleven. Ik zou ermee kunnen stoppen en me afvragen wat er gebeurd zou zijn als ik er wel mee door was gegaan.

Ik ga ermee stoppen. Het zit zo: ik mis mijn dagboek zoals het was voordat ik met project dankbaarheid begon. Sinds 12 februari gebruik ik mijn dagboek voor project dankbaarheid en schrijf er elke dag 5 – 10 dingen op waar ik dankbaar voor ben. Dat zijn meestal vrij korte stukjes. Voordat ik met project dankbaarheid begon, schreef ik stukjes in mijn dagboek met veel meer diepgang. Als er dan iets gebeurde wat me raakte of als ik ergens over in verwarring was of ergens mee zat, ging ik erover schrijven, stelde ik mezelf vragen en beschreef nog een dieper laagje.

Ik mis deze diepgang. Ik mis het contact met mezelf via mijn dagboek. Project dankbaarheid biedt me niet diezelfde diepgang en contact.

Nu zou ik project dankbaarheid kunnen aanpassen en mijn dankbaarheid in mijn oude dagboekstijl kunnen beschrijven maar dat is niet wat ik ga doen. Ik hou op mezelf vast te klampen aan een oefening die misschien voor veel mensen werkt maar die voor mij niet werkt. Wat voor mij werkt is het gebruik van mijn dagboek in ere herstellen. Te beginnen vanaf vrijdag 26 augustus.

Project dankbaarheid: het is mooi geweest, bedankt. Je kent het nummer van mijn bankrekening dus als je nog iets van je wilt laten horen…..

Lees ook:

PS (1): Het idee dat ik in mijn reacties en manier van bloggen soms wat cynisch ben als gevolg van project dankbaarheid, roept meteen de gedachte op dat dit betekent dat project dankbaarheid wel werkt. Dat het project een grote innerlijke schoonmaak op gang heeft gebracht en dat, net zoals wanneer je middenin een echte schoonmaak zit, de zooi eerst groter wordt voordat alles netjes schoon is. Ik geloof deze gedachte niet. Deze komt voort uit angst dat als ik niet doorga met project dankbaarheid, de wonderen niet komen. Ik laat me niet manipuleren, zeker niet door mijn eigen gedachten en al helemaal niet door angst. Ik ben er nou echt klaar mee.

PS(2): Zoals ik weer in mijn dagboek ga schrijven, met meer diepgang en in contact met mezelf, is een vorm van schrijven waar veel aandacht voor nodig is. Ergens volle aandacht aan schenken is ook een vorm dan dankbaarheid.

Bewaard onder Boeken, Persoonlijk, Schrijven | 19 Comments

Tags: , , ,

In wonderen geloven

Geplaatst op 31 maart, 2011 

Veertig dagen lang gewerkt aan ‘Project Miracle’ zoals Melody Beattie het noemt in haar boek ‘Make Miracles in Forty Days’. Veertig dagen lang elke dag 5 – 10 dingen opschrijven waar je dankbaar voor bent. Alleen of samen met een iemand die je genoeg vertrouwt om je dagelijkse schrijfsels mee uit te wisselen.

De subtitel van Melody’s boek luidt: ‘Turning what  you have into what you want’. ‘What you have’ gaat over dankbaarheid voor alles wat er is. Alles, niet alleen de leuke momenten maar ook, of juist vooral, momenten die gepaard gaan met boosheid, frustratie, verdriet en angst. ‘Project Miracle’ betekent ‘what you have’ via dankbaarheid veranderen in ‘what you want’.

Op papier klinkt het allemaal geweldig en ook het opschrijven van de dagelijkse dankbaarheid is leuk om te doen. Vooral schrijven over waar ik van baal of wat niet gaat zoals ik wil, brengt opluchting en verlichting.

Maar nu ben ik toe aan de wonderen en ik heb ze na veertig dagen nog niet zien gebeuren. Ja, wel die kleine alledaagse wondertjes. Die zijn ook leuk en het is fijn om er even een moment bewust bij stil te staan. Zoals vandaag toen mijn dochter me zei: ‘Ik ga op de trampoline springen en jij wordt blij’.

Ik ben toe aan de grote wonderen. Ik wil dat het universum eens flink uitpakt met een wonderen festijn. In haar boek schrijft Melody om na veertig dagen door te gaan met de dankbaarheid, maar om het minimaal veertig dagen de kans te geven. Ik ga er graag mee door want ik ben nieuwsgierig en heb ook wel een paar wonderen nodig.

De afgelopen weken voelden aan als shit. Robery Burney schrijft in ‘Codependence – De Dans van Gewonde Zielen‘ dat als je je shit voelt, dat je dan bemest wordt om te groeien. Nou, bemesting genoeg de voorbije weken: projecten die niet lopen, samenwerkingen die niet echt van de grond komen  en vooral twijfel en onzekerheid of ik mijn koers wil gaan verleggen en zo ja, hoe.

En alsof dat nog niet genoeg is, ben ik op dit moment Brene Brown’s boek ‘The Gifts of Imperfection’ aan het lezen met ook al zo’n mooie subtitel: ‘Let go of who you think you’re supposed to be and embrace who you are’. Door Brene Brown’s onderzoek naar schaamte en kwetsbaarheid, begin ik me bewust te worden hoe dat in mij werkt en dat is confronterend om onder ogen te zien. Maar gelukkig heb ik dan weer ‘Project Miracle’ om daar dankbaarheid op los te laten.

Er is wel een ander wondertje gebeurd trouwens. Vorige week viel ineens en onverwacht het nieuwe boek van Petra Maartense in de brievenbus: ‘De Magische Gouden Ring’. Een vertelling die je in één adem uitleest. Een verhaal dat voor mij perfect aansluit bij ‘Project Miracle’ van Melody Beattie. Als je ‘De Magische Gouden Ring’ leest, ga je namelijk weer in wonderen geloven. Sterker nog: je gaat erop vertrouwen dat ze gebeuren.

En zo heb ik met ‘Project Miracle’ en ‘De Magische Gouden Ring’ een ijzersterk duo in handen om me de wonderen te brengen die ik nodig heb.

Mijn dochter had vandaag op school een toverstafje geknutseld. De symboliek van een  toverstafje in huis bevalt me wel.

Lees ook:

Bewaard onder Boeken, Persoonlijk | 3 Comments

Tags: , , , , , , , ,

Volgende pagina →