Ali & Ava
Geplaatst op 29 juli, 2022
Eerder deze maand zag ik de film Ali & Ava, een mooi kijkcadeautje op fietsafstand dankzij Film op locatie en H19.
Ik vond het een lieve film waarin de liefde voor muziek een belangrijke rol speelt in het leven van twee mensen en die elkaar vinden mede dankzij die liefde. Mede dankzij die liefde want er is nog een andere kracht in het spel en dat is pijn, relatiepijn. Pijn kan een vruchtbare bodem zijn waar iets moois uit op kan bloeien.
Hun pijn is niet klein maar eerder een zwart gat waar ze elke dag mee moeten leven. Aan een zwart gat kan in het heelal door de enorme zwaartekracht zelfs geen licht ontsnappen. Ali & Ava hebben elkaar nodig om hun pijn naar elkaar in de openheid te brengen en daardoor weet hun licht wel aan dat zwarte gat te ontsnappen.
Zou ik de film in een enkele zin moeten samenvatten, dan deze: een film over twee verschillende mensen die door muziek en pijn bij elkaar komen. Maar zo zakelijk als het hier staat is de film niet, verre van dat:
Verder niet over nadenken maar gewoon gaan kijken naar Ali & Ava.
Bewaard onder Films, Muziek | Reageer
Mijn eerste liefde
Geplaatst op 25 mei, 2017
Wie mijn wijkblog Oosterheide volgt weet dat we vorige week vrijdag een hartstikke leuk evenement hadden georganiseerd in activiteitencentrum de Bunthoef: Food & Roots.
Food & Roots was een gezellig avondje met lekker eten en drinken, muziek en verhalen. Iedereen mocht één liedje uitkiezen, een liedje dat voor hem/haar een bijzondere betekenis heeft en wie dat wilde mocht erbij vertellen wat het persoonlijke verhaal bij dat bijzondere liedje is. En zo kwamen vorige week vrijdag wel wat pareltjes voorbij hoor…
Zelf had ik mijn eerste liefde meegenomen, zo’n liefde die je nooit meer vergeet en je nog altijd doet voelen hoe die liefde lang geleden voelde.
We woonden in die tijd boven de winkel van mijn vader. Als ik door een piepklein transistor radiootje mijn grote liefde hoorden, dan rende ik de trappen af naar het kantoortje achterin de winkel van mijn vader, pakte daar een iets groter radiootje, denderde daarmee terug naar boven, zette beide radiootjes tegenover elkaar, volume lekker hard, ik ertussen in en madly in love.
En stiekem, nou nee, niet stiekem, ben ik het nog steeds.
Bewaard onder Muziek, Persoonlijk | Reageer
Tags: herinneringen, liefde
Leeg en niks meer
Geplaatst op 23 maart, 2017
Vorige week donderdag, wat lijkt dat alweer lang geleden, samen met Sjoerd naar ons eigen filmcafé naar Manchester by the Sea: Oosterheide maakt even een uitstapje naar het centrum.
Toen Sjoerd me vroeg of ik zin had om mee te gaan herinnerde ik me alleen de trailer die ik even daarvoor had gezien. Geen feel good movie had hij er nog bij gezegd. Nou so what, dan maken we er een feel good napraat van.
Meestal laat een trailer de belangrijkste momenten van de film zien maar de trailer van Manchester by the Sea laat deze momenten juist weg zo ontdekten we tijdens de film. Mijn god, wat een filmavond werd dit zeg.
Het moment dat mij het meeste greep was niet toen het huis in de fik stond met daarin de kinderen van Lee. Ook niet toen later bleek dat Lee, goed bedoeld vanwege de kou, de open haard had aangestoken en daarbij het haardscherm was vergeten te plaatsen. En ook niet het moment toen hij de politie vertelde dat ie dat waarschijnlijk was vergeten na een avondje feesten met zijn vrienden met alcohol en drugs. Toen Lee het wapen van één van de agenten ontfutselde in een mislukte poging zichzelf door zijn hoofd te schieten was ook dat niet het moment dat mij het zwaarst pakte.
Als alle flashbacks achter de rug zijn die het verhaal vertellen van hoe Lee Lee is geworden, komt hij zijn ex-vrouw tegen die de brand heeft overleefd maar die in de brand haar kinderen heeft verloren. Zij heeft inmiddels een nieuwe partner en is weer moeder geworden. Het wordt me een gesprek zeg:
Het moment van de film dat mij de hele verdere avond en de dag erna en ook nu nog terwijl ik dit blogje tik bij de keel pakt is als Lee haar zegt: ‘There is nothing there’.
We willen graag geloven dat nare dingen alleen de bad guys overkomt en dat is niet zo: iedereen kan iets naars overkomen. En Lee was trouwens helemaal geen bad guy, integendeel.
De film was goed, erg goed, en inderdaad, geen feel good movie. Dat hebben we tijdens de napraat nog even rechtgezet.
Sjoerd: avondje hoor!
Tags: dood, hart, liefde, pijn, relaties, rouwen
Doe mij zo’n vader
Geplaatst op 21 december, 2016
Als vader maak je nogal eens iets mee. Een film bijvoorbeeld die totaal niet voor jou is bedoeld maar voor jonge meiden die zich graag laten meesleuren door een verhaal over verliefd worden op een jonge popster. Ik heb het over de Nederlandse film Hart Beat:
Ik doe deze film tekort als ik zeg dat het slot een Nederlandse variant is van Love Actually waarin verschillende verhaallijnen samen komen in ‘en ze leefden nog lang en gelukkig’. Ik doe deze film ook tekort als ik zeg dat ie nogal doorzichtig is omdat alle liefdesfilms zo verlopen: twee mensen ontmoeten elkaar, je weet als kijker dat het een klik wordt ook al probeert het verhaal je een ander kant op te sturen, uiteindelijk krijg je als kijker toch gelijk want die klik komt er maar dan ontstaat er een misverstand en gaan ze weer ieder hun eigen weg om in de grande finale toch weer zoenend samen te komen.
Maar ik wil deze film niet tekort doen want hij was niet voor mij bedoeld maar ik zag hem wel.
En gelukkig maar want ik zag een prachtige scene. Op het moment dat die twee, Zoë en Mik, die voor elkaar zijn voorbestemd, verder dan ooit uit elkaar drijven, is daar ineens de vader van Zoë die zijn dochter kwetsbaar laat weten dat je je gevoel moet volgen, dat je daarvoor moet gaan, ook al kan het je later pijn doen. En hij kan het weten want hij en zijn partner, de moeder van Zoë, zijn uit elkaar aan het gaan.
Ja goh, doe mij maar zo’n vader maar dat kan helaas niet meer. Wat wel kan is dat ik zelf zo’n vader wordt en ook dat ik mezelf zo af en toe zo toespreek. Wat je hebt gemist in je eigen ouders kun je altijd nog aan je eigen kinderen meegeven en aan jezelf. Zo gaat er niks verloren.
Bewaard onder Films, vaderschap | 6 Comments
Tags: gevoelens, hart, kindertijd, liefde, vaderschap
Groot, groter, grootst hart
Geplaatst op 4 december, 2016
Het is weer zover mensen, tijd voor een vage shit blogpost.
Ik heb er geen onderzoek naar gedaan hoor maar als je mensen vraagt van wie ze houden gaat het toch al snel over de eigen partner en kinderen. OK, familie (meestal) ook want het bloed kruipt waar het niet gaan kan. En goeie vrienden. En dan houdt het op.
Maar mensen kunnen ook van hun wijk houden of van hun stad en dan wordt houden van ineens intrigerend interessant. Want als je van je wijk of stad kunt houden, wat zegt dat dan over ons vermogen tot houden van?
Ik mag graag geloven dat ons vermogen tot houden van bizar veel groter is dan we denken. Gewoon omdat we nooit onderzoeken of uitproberen waar we allemaal van kunnen houden. Is er ergens een limiet? Ik zou niet weten waarom.
Oh ja, die limiet is er wel. Die limiet wordt niet bepaald door ons vermogen tot houden van maar door onze bereidheid tot kwetsbaarheid want van iets of iemand houden betekent kwetsbaar durven zijn.
Niemand wil pijn maar fok it zeg, misschien wil pijn zeggen dat je een groot, groter, grootst hart hebt.
Ik verzin maar wat.
Bewaard onder Mening | 4 Comments
Tags: hart, kwetsbaarheid, liefde, pijn
Stadsliefde
Geplaatst op 27 juli, 2016
Hoe kun je van anderen verwachten dat ze genoeg van jouw stad houden om deze eens te bezoeken? Dat ze er tijd door te brengen, geld uitgeven, enthousiast zijn, familie en vrienden vertellen hoe leuk het er is en daarna graag nog eens terugkeren.
Tijdens een wandeling in Vaals kwam ik in een straatje terecht waar ik graag even stopte om eens goed te kijken:
Groene gevel Vaals
Juist, je moet eerst zelf van je stad houden en laten zien dat je er heel graag een groot deel van je leven doorbrengt. Bijvoorbeeld door ervoor te zorgen dat de stad schoon is en dat er heel veel groen en bloemen zijn. Zoiets doe je natuurlijk samen maar je kunt prima zelf beginnen zoals op je eigen stoepje.
Net over de Duitse grens vond ik dit voorbeeld, op deze manier toch net iets meer dan zomaar een garagebox:
Groen dak Vaals
Trekt je stad niet genoeg bezoekers? Dan weet je nu wat er aan de hand is en hoe dit op te lossen.
Bewaard onder Mening | 2 Comments
Tags: bloemen, groen, liefde, motorvakantie, schoon, stad, Vaals
Schijt aan je wijk? Zo hou je dat in stand
Geplaatst op 17 juni, 2016
Schijt aan je wijk is een zegen maar hoe jou je dat in stand? Hier de tips van een ervaringsdeskundige.
Eigenlijk is er maar één gouden regel: DOE NIETS VOOR JE WIJK!
Iets doen is vragen om problemen. Zie je een plastic flesje of blikje op straat liggen, raap het niet op! Laat het liggen, gooi er liever nog een flesje of blikje bij dan dat je het oppakt en opruimt. Ruim je het toch op, dan raak je betrokken bij je wijk.
Langzaam maar zeker word je kwetsbaar, kun je extra blij zijn als je ziet dat je wijk schoon is en extra geraakt als je ziet dat iemand zomaar afval op straat gooit. Het voelt alsof je aan touwtjes hangt waar anderen aan trekken dus niet doen, laat liggen dat afval!
Zie je een verwaarloosd stukje grond, hoe klein dan ook, laat het verder verwaarlozen! Plant er niks, zaai er geen bloemen, laat nog liever je hond de boel onderschijten. Plant of zaai je er toch wat, dan raak je betrokken bij je wijk en voor je het weet hang je weer aan die touwtjes.
Dus les 1: DOE NIETS VOOR JE WIJK
Les 2 is minstens zo belangrijk en helpt je tevens met les 1: STEL ANDEREN VERANTWOORDELIJK!
Zie je een flesje of blikje op straat liggen, dan moet degene die het daar heeft weggeflikkerd het maar opruimen en als die dat niet doet, dan moet de gemeente dat doen. Dat flesje of of blikje is niet van jou, jij hebt het daar niet weggegooid en daarom hoef je er ook niks aan te doen.
Beklaag je er vaak over dat het de schuld is van de daders en de gemeente dat het zo’n vuile bende is in je wijk want dat voorkomt dat je zelf iets gaat ondernemen en daarmee les 1 negeert.
Verwaarloosde stukjes grond, ook dat is natuurlijk de taak van de gemeente en niet de jouwe. Beklaag je over de gemeente en voorkom dat je zelf de handen uit de mouwen steekt.
Heb je les 1 en 2 een beetje onder de knie, dan zul je tevens volop medestanders treffen en wie weet komen daar nog prachtige vriendschappen uit voort.
De horror dat je verliefd wordt op je wijk. Liefde, no way!
Dus onthou: doe niets voor je wijk en stel anderen verantwoordelijk.
Bewaard onder Mening | 8 Comments
Tags: betrokkenheid, buurtbeheer, kwetsbaarheid, liefde
Beslissinkjes: I love it
Geplaatst op 19 juli, 2015
Tien jaar motorvakantie heeft me een overvloed aan moois gebracht, van prachtige landschappen en steden tot echte vriendschappen. Tien weken retraite want zo voelt motorvakantie. Nieuwe inzichten, verlangens en dromen die zich laten zien omdat daar ineens zoveel ruimte voor is.
Als je eens een week geen rekening hoeft te houden met anderen (dat doe je natuurlijk altijd wel een beetje als is het maar dat je ’s avonds even naar huis belt) weet je zeker dat er in die ruimte nieuwe dingen gaan ontstaan. Misschien niet diezelfde week al maar misschien weken of maanden later maar dan wel vanuit dat zaadje dat in die ene week was.
Naarmate die week vordert voel je weer wat je al die andere weken ook al hebt gevoeld: dat je weer een beetje extra verliefd bent op het leven dat je leeft. Je hoeft daar niet naar op zoek te gaan, het komt vanzelf. Je kunt dat gevoel niet vasthouden en dat hoeft ook niet, geloof gewoon dat het een proces in gang zet waarin die nieuwe verlangens en dromen bij je terugkeren maar dit keer als realiteit.
Ik ben dan ook erg dankbaar voor de motorvakanties. Voor de beslissing ooit op motorrijles te gaan. Het is maar een klein stapje om een rijschool te bellen en je aan te melden maar met wat een nasleep zeg! Maar wie weet heeft de conceptie voor al dat moois al veel eerder plaatsgevonden. Zo had ik als kind naast mijn bed een poster van Barry Sheene hangen. Barry wie? Barry Sheene!
Ik mag graag geloven dat het allemaal daar al is begonnen. Zoiets simpels als een poster naast je bed hangen en daar dan tientallen jaren later vruchten van plukken, zoveel dat je kunt blijven plukken.
Bewaard onder Persoonlijk | 2 Comments
Tags: beslissingen, keuzes, leven, liefde, motorvakantie
Creative commons
Zwerven door het alledaagse van Peter de Kock is in licentie gegeven volgens een Creative Commons Naamsvermelding-NietCommercieel-GelijkDelen 3.0 Nederland licentie.
Neem voor commercieel gebruik eerst even contact met me op zodat we daar een afspraak over kunnen maken.