Stofzuiger

Geplaatst op 18 november, 2022 

K*t onderburen met die k*t stofzuiger.

Dat was wat ik hoorde, een k*t stofzuiger en dat was wat ik dacht, k*t onderburen.

Maar het was geen k*t stofzuiger van mijn k*t onderburen. Het was een stuk zwart vinyl dat 33 rondjes per minuut maakte. In mijn eigen kamer. Ergens eind ’85.

Vandaag jarig want 18 november 1985 is de geboortedatum van Psychocandy van the Jesus and Mary Chain.

 
Het was een rare tijd. Terugkijkend mooier dan het werkelijk was.

Ik hoop zo ooit ook terug te kijken op 2022, mooier dan het werkelijk was.

Mildheid en met het hart en zo.

Bewaard onder Muziek | Reageer

Tags:

En treinen kijken was nog wel zo leuk

Geplaatst op 5 oktober, 2017 

Was ik een jaar of 10 eerder begonnen met bloggen, dan had ik je in 1996 helemaal lam geblogd over de film Trainspotting en om je helemaal omver te blazen ook over het  boek en de CD met de soundtrack.

Trainspotting was mijn film, mijn boek en mijn soundtrack. Mooi en gruwelijk, lief en bikkelhard, humoristisch en schokkend, Trainspotting was alles tegelijk. Misschien zoals het leven maar dan alles in standje overdrive.

Begin dit jaar was daar ineens het vervolg met dezelfde cast. Ik zag T2 Trainspotting onlangs.

Het begin is veelbelovend als langzaam alle hoofdpersonen uit deel 1 een plaatsje in het nieuwe verhaal krijgen en hun paden opnieuw kruisen. Yes!!! Nu kan T2 Trainspotting echt gaan beginnen. En dan is er geen reet meer aan.

De overdrive is goed kapot en de enige die dat probeert te compenseren is Begbie die daardoor wel heel extreem gestoord lijkt en niet meer in de film past. Hey Begbie, uit welke film kom jij? Uit the Shining deel 2? Ah zo.

In een recensie van het concert van the Rolling Stones las ik dat ze er beter mee kunnen stoppen om de herinneringen intact te houden. Wat een kul! Alsof het hun taak is om voor onze herinneringen te zorgen. Not!

Zorg lekker zelf voor je herinneringen fan. Laat ik dat ook maar doen. Moeilijk? Nee!

Bewaard onder Films | 4 Comments

Tags:

Mijn eerste liefde

Geplaatst op 25 mei, 2017 

Wie mijn wijkblog Oosterheide volgt weet dat we vorige week vrijdag een hartstikke leuk evenement hadden georganiseerd in activiteitencentrum de Bunthoef: Food & Roots.

Food & Roots was een gezellig avondje met lekker eten en drinken, muziek en verhalen. Iedereen mocht één liedje uitkiezen, een liedje dat voor hem/haar een bijzondere betekenis heeft en wie dat wilde mocht erbij vertellen wat het persoonlijke verhaal bij dat bijzondere liedje is.  En zo kwamen vorige week vrijdag wel wat pareltjes voorbij hoor…

Zelf had ik mijn eerste liefde meegenomen, zo’n liefde die je nooit meer vergeet en je nog altijd doet voelen hoe die liefde lang geleden voelde.

We woonden in die tijd boven de winkel van mijn vader. Als ik door een piepklein transistor radiootje mijn grote liefde hoorden, dan rende ik de trappen af naar het kantoortje achterin de winkel van mijn vader, pakte daar een iets groter radiootje, denderde daarmee terug naar boven, zette beide radiootjes tegenover elkaar, volume lekker hard, ik ertussen in en madly in love.

En stiekem, nou nee, niet stiekem, ben ik het nog steeds.

Bewaard onder Muziek, Persoonlijk | Reageer

Tags: ,

Ik wil de herinneringen graag intact houden

Geplaatst op 18 februari, 2017 

Nieuwsbrief van 013: ‘De beste tijdloze bands vind je dit jaar in 013‘. 31 mei The Mission en op 26 oktober Peter Hook & The Light.

The Mission zag ik voor het eerst live toen Wayne Hussey en Craig Adams net een jaar uit Sisters of Mercy waren gestapt. Hun eerste langspeler ‘God’s Own Medicine‘ was toen nog in de maak.

Peter Hook zag ik live met New Order toen hun eerste New Order plaat uit was: Power, Corruption & Lies. Daarvoor hadden ze natuurlijk ‘Movement‘ gemaakt maar dat was nog een echte Joy Division plaat, Power Corruption & Lies was de eerste plaat met het onmiskenbare New Order geluid.

Een geweldige tijd, achteraf en bij nader inzien dan, die ik niet over zou willen doen, of toch wel, nee beter van niet, hoewel…

En dan nu, 2017, de kans dezelfde live ervaring te ondergaan. Doen? Gaat tegenvallen zei iemand me,  zoals toen wordt het nooit meer.  Die bands zijn anders geworden, Wayne, Craig en Peter zijn nu stukken ouder en ik ook, wil ik dat onder ogen zien, weerspiegeld op het podium? Wat zou jij doen?

Ouder worden, daar gaat het niet om, wel hierom: ik wil de herinneringen zoals ze zijn graag intact houden. Dat geldt niet voor alle herinneringen maar wel deze. Vraag me niet waarom, dat is alleen voor intimi.

Bewaard onder Muziek | 4 Comments

Tags:

Op het podium met Peter Hook

Geplaatst op 22 augustus, 2016 

Je kent ze vast wel, die once in a lifetime kansen die je gewoon moet pakken. Ik kreeg de mijne onlangs tijdens een concert van Peter Hook.

Peter Hook ja, Peter Hook, ex-bassist van Joy Division en New Order die nu met zijn project Peter Hook & The Light alle zalen naar z’n nostalgische sodeju speelt met materiaal van Joy Division en New Order.

 

 

Of ik op het podium wilde komen om mee te spelen? Ja fok nog aan toe, natuurlijk Peter. Nou moet je weten dat ik dankzij de gitarist van David Bowie tribute band Ground Control, een zeer opzwepende versie van Joy Division’s ‘Walked in Line’ in huis heb maar dan heb ik wel mijn eigen gear nodig.

Dus ik snel haar huis om mijn spullen te gaan halen want ik woon om de hoek. Maar je weet hoe dat gaat als je thuis bent, dan liggen er allerlei andere dingen op je te wachten die om aandacht vragen. En die dingen geef ik mijn aandacht en ben daardoor te laat terug in de zaal om samen met Peter Hook een onvergetelijke Walked in Line te spelen.

Nu zal de beginnende dromen duider meteen zeggen dat dit een overduidelijk en typisch geval is van procrastination en zelfsabotage. De wat meer ervaren dromen duider echter zal zeggen dat dit een overduidelijk en typisch geval is van autonomie: niet Peter Hook bepaalt wat jij doet maar jijzelf.

Hoe dan ook, Peter Hook en ik samen op het podium, het kwam er niet van en wat een zegen want daardoor zijn mijn herinneringen aan Walked in Line zoals ik die ooit samen speelde met de huidige gitarist van Ground Control levendiger dan ooit. Herinneringen, wat een feest…

Bewaard onder Muziek, Persoonlijk | 2 Comments

Tags: ,

Ik zeg maar niks

Geplaatst op 15 november, 2015 

Het is niet altijd gemakkelijk mijn vader credits te geven. Hij was goed in ervoor zorgen dat het ons materieel aan niks ontbrak. Hij was ook goed, uitmuntend zelfs, in niet zeggen wat ie ergens van vond. Dan zei hij: Ik zeg maar zo, ik zeg maar niks.

G@tv#r, wat was dat soms tyfus irritant. Zeg het dan man, zeg het dan!

Kunnen zeggen wat je ergens van vindt is vrijheid. En dat wil niet zeggen dat we alles maar moeten zeggen. Soms is je bek open trekken een zegen, soms is het een vloek.

Social media is het ene uiterste, mijn vader het andere. Op z’n tijd hou ik van allebei. Nu vooral van mijn vader ook al weet ik dat ie dat niet gelooft.

Bewaard onder Persoonlijk | Reageer

Tags: ,

Mijn oma’s Twitter

Geplaatst op 11 oktober, 2015 

Mijn oma…. Ze leeft al lang niet meer maar wist precies waar het met Twitter en Facebook om draaide. Niet dat ze deze netwerken gebruikte, zeker niet. Toen ze stierf bestonden deze netwerken nog niet eens.

Wat ze wel wist was dit: elke dag je stoepje vegen.

En dat is wat ze deed. Elke dag trok ze er ’s morgens met een bezem op uit om haar stoepje te vegen.  Die stoep zag er onberispelijk uit maar daar ging het haar niet om. Het ging haar om de contacten met iedereen die haar stoepje passeerde. Iedereen kende haar en zij kende iedereen.

Die bezem was haar manier van inloggen op haar sociale netwerk.

Ik hou van de bezem, symbool van het langzame mensenwerk. De bladblazer vind ik helemaal niks, veel en snel resultaat maar zonder datgene waar het echt om draait: om ons, wij mensen.

Bewaard onder Persoonlijk | 2 Comments

Tags: , , , ,

Ik kan bijna niet wachten

Geplaatst op 5 september, 2015 

Het was zaterdagmiddag en hij draaide Pleased to Meet Me van the Replacements voor me, de hele plaat. Ik had nog nooit van ze gehoord en was van de wereld tot en met het laatste nummer Can’t Hardly Wait:

Een paar weken geleden tijdens de vakantie kwam deze plaat ineens weer voorbij. Dat is het leuke van de vakantie, je pakt zomaar eens wat uit je platenkast.

En weer had ik die zaterdagmiddag thrill: zou zij er vanavond ook zijn? Ik kan bijna niet wachten.

De kracht van muziek die je door de tijd en al je emoties doet reizen.

Bewaard onder Muziek | 2 Comments

Tags:

Volgende pagina →