Doe mij zo’n vader

Geplaatst op 21 december, 2016 

Als vader maak je nogal eens iets mee. Een film bijvoorbeeld die totaal niet voor jou is bedoeld maar voor jonge meiden die zich graag laten meesleuren door een verhaal over verliefd worden op een jonge popster. Ik heb het over de Nederlandse film Hart Beat:

 

 
Ik doe deze film tekort als ik zeg dat het slot een Nederlandse variant is van Love Actually waarin verschillende verhaallijnen samen komen in ‘en ze leefden nog lang en gelukkig’. Ik doe deze film ook tekort als ik zeg dat ie nogal doorzichtig is omdat alle liefdesfilms zo verlopen: twee mensen ontmoeten elkaar, je weet als kijker dat het een klik wordt ook al probeert het verhaal je een ander kant op te sturen, uiteindelijk krijg je als kijker toch gelijk want die klik komt er maar dan ontstaat er een misverstand en gaan ze weer ieder hun eigen weg om in de grande finale toch weer zoenend samen te komen.

Maar ik wil deze film niet tekort doen want hij was niet voor mij bedoeld maar ik zag hem wel.

En gelukkig maar want ik zag een prachtige scene. Op het moment dat die twee, Zoë en Mik, die voor elkaar zijn voorbestemd, verder dan ooit uit elkaar drijven, is daar ineens de vader van  Zoë die zijn dochter kwetsbaar laat weten dat je je gevoel moet volgen, dat je daarvoor moet gaan, ook al kan het je later pijn doen. En hij kan het weten want hij en zijn partner, de moeder van Zoë, zijn uit elkaar aan het gaan.

Ja goh, doe mij maar zo’n vader maar dat kan helaas niet meer. Wat wel kan is dat ik zelf zo’n vader wordt en ook dat ik mezelf zo af en toe zo toespreek. Wat je hebt gemist in je eigen ouders kun je altijd nog aan je eigen kinderen meegeven en aan jezelf. Zo gaat er niks verloren.

Bewaard onder Films, vaderschap | 6 Comments

Tags: , , , ,

Waar zijn ze?

Geplaatst op 9 oktober, 2015 

Waar zijn ze, die mensen die het allemaal voelen: van vreugde en blijdschap tot droefheid en rouw?

Waar zijn wij met wat we voelen? Niet alleen met wat we prettig vinden maar ook met wat we lastig vinden om te voelen?

Waarom moet het altijd vloed zijn met wat we voelen en waarom verafschuwen we het eb?

Waarom mogen we van onszelf maar half zijn en niet een heel mens?

Waarom moet er een reden zijn om te voelen wat we voelen?

Waar zijn ze? Waar zijn wij? Waar ben ik?

Bewaard onder Mening | 2 Comments

Tags: ,

Waarom mensen het mooiste werk laten liggen

Geplaatst op 1 maart, 2015 

Het citaat komt uit het boek van Clive Hamilton: Requiem for a Species – Why we resist the truth about climate change.

Ik heb het boek uit en leef nog steeds. Mijn god wat een verhaal en wat kan ik ermee? Ik heb wel een draadje in het boek gevonden waar ik op kan voortborduren maar niet voordat ik eerst even de tijd neem het boek te laten afdalen.

Maar nu eerst dat citaat uit het boek van Clive Hamilton:

Reneé Lertzmann argues that inaction does not mean the absence of caring, but may be a strategy to defend ourselves from the anxiety and distress that follow from allowing ourselves to care too much. If I don;t care, I won’t feel bad.

Ik gebruik het citaat graag even in een andere context, die van om je eigen straat, buurt en wijk geven. Zoals ik dat sinds eind 2013 ervaar ligt het mooiste werk dat je kunt doen op je te wachten in je eigen straat, buurt en wijk. Velen zien het liggen, dat geloof ik echt, maar lopen er liever met een grote bocht omheen. Ik snap waarom dat is: uit emotionele zelfbescherming.

Het klopt dat als je in je eigen straat, buurt of wijk aan de slag gaat met om het even wat, je veel dieper geraakt wordt door wat je er tegen komt. Het is in dat opzicht net als met een hevige verliefdheid, ook dan zijn de emoties over het hele spectrum veel intenser.

Die emoties worden wel eens verkeerd verstaan, bijvoorbeeld als je je geraakt voelt door iets wat in je eigen straat, buurt of wijk mis ziet gaan en waar je helemaal niks aan kunt doen. Hoe je dan reageert wordt wel eens uitgelegd als negatief en dat is een grote misvatting van mensen die er grote moeite mee hebben de boosheid, verdriet of pijn van een ander uit te houden omdat ze die gevoelens bij zichzelf maar moeilijk accepteren. Het is hetzelfde mechanisme als wanneer de relatie van een goede vriend of vriendin stuk is gelopen reageren met pijnlijke blabla dat er meer nieuwe partners zijn dan lantaarnpalen.

In de zomer van 2014 deden we met een aantal actieve wijkbewoners mee aan een culturele manifestatie waarbij we onze activiteiten in de wijk mochten presenteren. We kregen een aantal agressieve reacties op het opruimen van zwerfafval. Diep van binnen weten die mensen dat ook wel, dat als je zwerfafval gaat opruimen je er als mens door verandert, je veel meer betrokken raakt en ook kwetsbaarder wordt.  En wat is dan makkelijker dan roepen: De rotzooi van een ander opruimen? Ben je besodemieterd!

En zo blijft al dat mooie werk liggen, het blijft geduldig wachten tot we bereid zijn om te leren met al die gevoelens die dat werk oproept om te gaan. Het mooiste werk is nu eenmaal emotioneel werk.

Lees ook:

Bewaard onder Boeken, Citaten, Mening | 4 Comments

Tags: , , , ,

Maar ik had wel respect

Geplaatst op 5 november, 2014 

Hij sloeg me wel eens maar ik had wel respect voor mijn vader en nu nog….

Ach, je vangt wel eens wat op in de trein. En dan ga ik vertalen: Hij sloeg me wel eens en ik was bang voor mijn vader en nu nog…

Je kunt angst gemakkelijk uit de weg gaan door het anders te noemen. Dan noem je het gewoon respect of zo. Met andere gevoelens kun je ook taalspelletjes spelen om ze uit de weg te gaan. Dan vang ik in de trein zo’n zinnetje op en denk: Daar zit iemand zich emotioneel aardig voor de gek te houden. En als ik dat maar lang genoeg blijf denken heb ik niet eens in de gaten dat ik me eigenlijk verdrietig voel om wat ik heb gehoord.

Bewaard onder Communicatie | Reageer

Tags: , , , ,

Je gevoel analyseren

Geplaatst op 5 september, 2014 

Dat intrigeert me dan, dat gevraagd wordt boosheid te onderzoeken, analyseren en verklaren.

Dan denk ik:

1. We hebben allemaal honderd miljoen redenen om af en toe eens lekker boos te zijn.

2. Stel je eens voor dat je je blij voelt en dat iemand dan vraagt dat te onderzoeken, analyseren en verklaren. Dan zeg je toch ook ga toch snel weg.

Bewaard onder Mening | Reageer

Tags: , ,

Levensvreugde

Geplaatst op 6 januari, 2014 

Levensvreugde, wat is het? Dat je altijd plezier hebt en nooit eens verdriet?

Volgens Alice Miller  in haar boek ‘Het drama van het begaafde kind – Op zoek naar het ware zelf’, is het dit:

‘(….) de vrijheid om spontaan optredende gevoelens waar te maken. Het is een onderdeel van de verscheidenheid van het leven dat zulke gevoelens niet altijd opgewekt, ‘mooi’ en ‘goed’ hoeven te zijn – ze openbaren het gehele scala van het menselijke, dat wil zeggen: ook afgunst, jaloezie, boosheid, verontwaardiging, vertwijfeling, verlangen en rouw.’

Bewaard onder Boeken, Citaten | 2 Comments

Tags: , , , ,

Zie en voel hoe je ondersteund wordt

Geplaatst op 11 februari, 2013 

Zaterdagochtend zat ik al om half tien aan de bar. Aan de koffie. Te wachten op het einde van de zwemles. Ik had een boek meegenomen en begon aan een hoofdstuk met oefeningen. Niet helemaal mijn favoriet, boeken met oefeningen. Dat vertraagt het lezen zo.

Maar vooruit, ik zat daar toch en las de eerste oefening:

Kijk rond in je directe omgeving en wacht tot je iets plezierigs ziet. Probeer je aandacht bij dat plezierige beeld te houden terwijl je nadenkt over hoe prachtig, bijzonder of nuttig het is. Hoe langer je je aandacht erop richt, hoe krachtiger de positieve gevoelens die het oproept, worden.

Ik scande de omgeving: ik zat op een comfortabele zachte stoel, voor me stond warme koffie, buiten zag ik sneeuw, de temperatuur binnen was aangenaam, ik had een intrigerend boek bij me, de bar was volgestouwd met allerlei lekkere dingen, er was personeel om die lekkere dingen uit te delen, tegen betaling maar iedereen had geld, ik zag mensen die ik nog nooit eerder had gezien, ze zagen er gezond uit, ik bedacht me dat deze oefening een blogpost kon worden.

Ik zag voor me hoe heel veel mensen aan het werk zijn geweest om dit allemaal voor elkaar te krijgen. Er zijn mensen aan het werk geweest om voor de elektriciteit en verwarming te zorgen, er zijn mensen aan het werk geweest om de bar te bevoorraden, er zijn mensen aan het werk geweest om het boek te schrijven en te publiceren, er zijn mensen aan het werk geweest om ervoor te zorgen dat iedereen geld in de portemonnee heeft, er zijn mensen aan het werk geweest om de koffie te zetten, er zijn mensen aan het werk geweest om aan de andere kant van de wereld koffiebonen te plukken .

Je kunt het spiriwiri-taal noemen maar het hele universum steunt je. Het werkt via mensen die voor jou en mij aan het werk zijn.  Je kunt zeggen dat die mensen dat werk alleen maar voor het geld doen. Voel dan even wat die gedachte met je doet. Word je er blijer van? Nee, dan ben je jezelf aan het oefenen in blokkeren en de bedoeling van de oefening is nou juist om te oefenen in het toelaten.

Bewaard onder Boeken, spiritualiteit | 2 Comments

Tags: , , , , , ,

Muziek voor echte mensen

Geplaatst op 23 oktober, 2012 

Er zijn er die zeggen dat je ervoor moet zorgen om jezelf altijd blij en gelukkig te voelen. Naar wat voor soort muziek luisteren die mensen denk ik dan. Ik kan maar één muzieksoort bedenken: carnavalsmuziek.

Vrijdag speelde Arno voor een volle zaal in de Mezz in Breda. Hij wisselde nummers uit zijn solocarrière af met nummers uit zijn TC Matic verleden en kroop tussendoor soms in de rol van cabaretier wat hem erg goed af ging.

Als Arno zingt of praat of zelfs als hij stilzwijgend op het podium staat, weet en voel je: wat daar gebeurt is helemaal doorleefd. Het allermooiste van zijn show is dat het hele scala aan menselijke gevoelens voorbij komt. In zijn muziek hoor en voel je uitbundige blijdschap maar ook intense droefheid en pijn en alle gevoelens daar tussenin.

Muziek voor echte mensen noem ik dat, mensen die het hele handeltje aan gevoelens voelen.

Als tegengif tegen al die namaak van jezelf alleen maar blij en gelukkig voelen: ‘Black dog day’ :

Bewaard onder Mening, Muziek | Reageer

Tags: , , , , ,

Volgende pagina →