Dromen hebben beperkingen nodig

Geplaatst op 27 april, 2017 

Dat we moeten durven dromen en vol-voller-volst gaan voor wat we zielsgraag willen, daar zal niemand bezwaren tegen hebben. Maar toch, dromen kunnen niet zonder beperkingen. Kom, ik licht het even toe.

Gisteren zag ik de film ‘Mein Blind Date mit dem Leben’. Natuurlijk in ons altijd weer gezellige Oosterhouts filmcafé , precies de juiste plek voor deze film.

Moet je voorstellen dat je gezichtsvermogen maar een paar procent is en je dolgraag wilt slagen in een luxueus vijfsterrenhotel. Haast blind of niet, je wilt je droom realiseren en dus doe je net alsof je kunt zien.

Maar als je alleen alleen maar droomt en vol gas geeft om je droom te realiseren, dan kun je wel eens een gevaar worden voor jezelf zijn en en voor anderen.

Saliya is haast blind en houdt dat zoveel mogelijk verborgen om toch maar te slagen in zijn droomhotel. Daardoor brengt hij zichzelf en anderen in gevaar. Zo verwondt hij zichzelf met een snijmachine en raakt hij het zoontje van zijn nieuwe liefde Laura kwijt.

Pas als hij al zijn kansen in het hotel verprutst en ook zijn nieuwe liefde kwijt raakt, kan hij niet anders dan uit de kast komen: hij is vrijwel blind. En pas dan keren zijn kansen, opent hij samen met zijn goede vriend Max een eigen restaurant en komt ook Laura weer op zijn pad.

Dromen is prima, meer dan dat zelfs, maar vergeet de beperkingen niet. Alleen maar focussen op de droom en de beperkingen negeren is gevaarlijk en alleen maar focussen op de beperkingen brengt je nergens.

Maar droom en beperking samen in een gezonde mix, wow, dat brengt je echt ergens!

Bewaard onder Films | 2 Comments

Tags: ,

Op het podium met Peter Hook

Geplaatst op 22 augustus, 2016 

Je kent ze vast wel, die once in a lifetime kansen die je gewoon moet pakken. Ik kreeg de mijne onlangs tijdens een concert van Peter Hook.

Peter Hook ja, Peter Hook, ex-bassist van Joy Division en New Order die nu met zijn project Peter Hook & The Light alle zalen naar z’n nostalgische sodeju speelt met materiaal van Joy Division en New Order.

 

 

Of ik op het podium wilde komen om mee te spelen? Ja fok nog aan toe, natuurlijk Peter. Nou moet je weten dat ik dankzij de gitarist van David Bowie tribute band Ground Control, een zeer opzwepende versie van Joy Division’s ‘Walked in Line’ in huis heb maar dan heb ik wel mijn eigen gear nodig.

Dus ik snel haar huis om mijn spullen te gaan halen want ik woon om de hoek. Maar je weet hoe dat gaat als je thuis bent, dan liggen er allerlei andere dingen op je te wachten die om aandacht vragen. En die dingen geef ik mijn aandacht en ben daardoor te laat terug in de zaal om samen met Peter Hook een onvergetelijke Walked in Line te spelen.

Nu zal de beginnende dromen duider meteen zeggen dat dit een overduidelijk en typisch geval is van procrastination en zelfsabotage. De wat meer ervaren dromen duider echter zal zeggen dat dit een overduidelijk en typisch geval is van autonomie: niet Peter Hook bepaalt wat jij doet maar jijzelf.

Hoe dan ook, Peter Hook en ik samen op het podium, het kwam er niet van en wat een zegen want daardoor zijn mijn herinneringen aan Walked in Line zoals ik die ooit samen speelde met de huidige gitarist van Ground Control levendiger dan ooit. Herinneringen, wat een feest…

Bewaard onder Muziek, Persoonlijk | 2 Comments

Tags: ,

Doendoendoen

Geplaatst op 24 april, 2016 

Ik zat als het ware weer in een klas samen met aan aantal andere wijkbewoners. We kregen begeleiding om iets in onze wijk te gaan ondernemen. Waarom we die begeleiding kregen was me niet duidelijk, misschien moesten we weer een beetje op het rechte pad gezet worden of misschien waren we niet actief genoeg, ik verzin maar iets.

We zaten dus in die klas en moesten old school brainstormen met gekleurde post-it papiertjes. Na twee uur nadenken, schrijven en praten hadden we grote vellen papier vol met gekleurde briefjes. Daar stond het dan allemaal: wat er allemaal goed gaat in onze wijk en wat we over een aantal maanden anders willen.

We waren met wel twintig mensen waarvan er vier in de wijk woonden waar we het over hadden. Waarom die verhouding zo scheef was werd me in die droom ook niet duidelijk. Misschien was het wel symbolisch: dat wijkbewoners zich niet laten sturen en dat er daarom zoveel begeleiders nodig waren in die klas.

Toen ik wakker werd zag ik de humor er wel van in. Ik bedoel: twee uur lang stukken papier vullen over iets ondernemen in de wijk, wie doet dat? Dan kun je beter twee uur zwerfafval opruimen, of in de buurtmoestuin werken of boomspiegels vol planten met bloembollen of een bijenlint inzaaien met bloemen.  In twee uur kun je een hoop doen.

In de wijk waar ik woon zoemt het van de wijkinitiatieven. Vorige week nog werd Diner bij de Moskee gelanceerd, een prachtproject waar geen enkel post-it papiertje aan te pas komt. Nou vooruit dan, eentje: het boodschappenbriefje voor dat diner.

Bewaard onder Verhaaltjes | 4 Comments

Tags: , , ,

Domme regels

Geplaatst op 3 november, 2015 

Staat er toch ineens iemand die mooie boom voor mijn huis om te zagen! Dus ik snel naar buiten: zeg wat gebeurt hier allemaal?

Deze boom belemmert het zicht op een informatiebord en dan moet ie om, daar zijn regels voor.

En om gaat die boom.

Maar waar is dat informatiebord dan?

Hij begint te lopen en ik volg. Komen we terecht aan de andere kant van de stad voor dat lullige informatiebord!

Dit is natuurlijk niet echt gebeurd maar wel echt gedroomd. Er bestaat zoiets als dreamcoaching, dat je door een coach geholpen wordt met de uitleg en betekenis van je droom. Dat geld kan ik me mooi besparen.

Bewaard onder Verhaaltjes | 2 Comments

Tags: ,

Een droom en dan samen vet gas geven

Geplaatst op 4 augustus, 2015 

Het filmpje dat iedereen al heeft gezien. Binnen een paar dagen nog wel…

Ik krijg daar kippenvel van. Niet alleen van de video maar vooral van wat er aan vooraf is gegaan:

Rockin'1000 – Romagna Calling the Foo Fighters English subtitled from Rockin'1000 on Vimeo.

Een idee, een droom, iets onmogelijks, belachelijk zelfs… En er gaan mensen meedoen en samen vet gas geven. Dat! Dat is waar ik kippenvel van krijg.

Bewaard onder Muziek | 2 Comments

Tags: ,

Mooie en grote dromen toegewenst

Geplaatst op 1 januari, 2015 

De beste wensen… Gelukkig Nieuwjaar…  Een beetje handen schudden en wat zoenen erbij en dat moet dan de magie brengen voor het nieuwe jaar.

Die magie kunnen we een betere dienst bewijzen: niet door elkaar naar goede voornemens te vragen maar naar grote en mooie dromen voor het nieuwe jaar. De grootste die ik op dit moment kan bedenken is deze:

Leven in harmonie en respect met elkaar en de planeet.

Vertaald naar wat kleiners en dichter bij huis zou het mij enorm helpen als de verschillende werelden waar ik me in beweeg als prachtige puzzelstukjes in elkaar passen en dat als ik het plaatje zie er met verwondering een oude en misschien al lang vergeten droom in herken.

Mooie en grote dromen toegewenst.

En voor als je dit te groot vindt om te behappen, lees dan van een jaar geleden Al die grote wensen. Ik zei toch dat ik me in verschillende werelden beweeg 🙂

Bewaard onder Persoonlijk | 2 Comments

Tags: ,

Afdalen in de ziel van de wijk

Geplaatst op 23 december, 2014 

Sinds de zomer van 2013 droom ik ervan dat mensen weer eigenaarschap ervaren en uitoefenen over hun eigen wijk. Zo aan het eind van 2014 is een mooi moment om de balans op te maken: hoeveel mensen heb ik ertoe kunnen bewegen om in woord en daad uit te dragen de wijk is van ons?

Dat werd een ingewikkelde berekening. Optellen met wie ik allemaal contact heb gehad afgelopen jaar, daarvan aftrekken alle contacten die niet over wijkeigenaarschap gingen en vermenigvuldigen met alle mensen met wie deze mensen weer contact hadden over wijkeigenaarschap. En die uitkomst weer delen door een correctiefactor.

De uitkomst was… 1

Ja, 1. Alleen ikzelf en zelfs daarvan ben ik nog niet zeker.

Dromen over wijkeigenaarschap is prachtig maar de regisseur heeft er met een vreemd gevoel voor humor een aparte draai aan gegeven. Sinds ik die droom heb, verandert deze mij, loop ik tegen allerlei situaties en gebeurtenissen aan die mij leren en transformeren om eigenaarschap te ervaren en uit te oefenen over mijn wijk. En dat gebeurt zowel in de breedte als in de diepte. Het is een beetje als langzaam steeds verder afdalen in de ziel van mijn eigen wijk.

En dan is de vraag natuurlijk of ik het anderen kan aanraden.

Meestal wel.
Als ik denk: ik kan me geen leven meer voorstellen zonder deze wijk.

Niet altijd.
Als ik denk: had ik deze wijk maar nooit ontmoet.

Anderen willen veranderen is een no-go-area. En al zou ik willen: ik ben niet bij machte een ander aan te zetten tot wijkeigenaarschap. Ik vind alle verschillende kanten ervan zelf soms al lastig genoeg want dat afdalen in de ziel van de wijk is op z’n tijd ook flink verdwalen.

Credits: deze blogpost heb ik te danken aan enkele goede vragen die blogvriend Michael Minneboo me hierover stelde. Dat is vriendschap: elkaar goede vragen stellen.

Lees ook: Het nadeel van wijkeigenaarschap

Bewaard onder Persoonlijk | Reageer

Tags: , , , , ,

Ergens in geloven

Geplaatst op 6 maart, 2014 

Geloven in iets dat niet is te beredeneren. Daarom heet het ook geloven. Geloven dat iets mogelijk is omdat je het kunt dromen. Geloven omdat dat nou eenmaal is wat je doet. Geloven om iets na te laten, al is het maar één dingetje,  voor wie zoveel liefhebt.

Ja maar de feiten….

F*ck de feiten

Bewaard onder Persoonlijk | 4 Comments

Tags: , , ,

Volgende pagina →