Voor goedheid zijn ontmoetingsplaatsen nodig

Geplaatst op 9 augustus, 2016 

Natuurlijk heb ik ook Aken weer bezocht en er rondgehangen alsof ik er voor de eerste keer kwam. In Aken voel ik mij onverklaarbaar lekker op mijn gemak en gelukkig hoef ik dat ook niet te verklaren.

Ik vond er dat pleintje weer dat me in de zomer van 2013 op het idee bracht dat elke buurt wel zo’n pleintje kan gebruiken waar buurtbewoners regelmatig de gang van zaken in de buurt bespreken om ook echt iets te doen om het leven in de buurt aangenamer te maken. Samen voor de eigen buurt staan en ik noemde dat buurtdemocratie.

Buurtdemocratie pleintje in Aken (1)

Pleintje in Aken…

Buurtdemocratie pleintje in Aken (2)

… buurtdemocratie

Die wandeling daar in 2013 en wat ik daarna ben gaan bloggen over buurtdemocratie heeft heel wat teweeg gebracht, de wijkblog Oosterheide is er de getuige van.

Plekken waar mensen samen kunnen komen, waar mensen elkaar kunnen ontmoeten zoals dit pleintje, zijn zo belangrijk voor een samenleving. Een voorbeeld hiervan vond dicht bij huis plaats.

Moet je voorstellen dat een bijzonder dierbaar familielid in het buitenland komt te overlijden en dat je niet naar de crematie kunt omdat je niet over de middelen beschikt om een flinke reis te maken. Je vertelt hierover op zo’n gezellige plek waar mensen uit de wijk samen komen en ter plekke wordt een oplossing gevonden: iemand biedt spontaan aan dat je zijn auto een paar dagen mag lenen en een ander biedt aan via crowdfunding voor de brandstof te zorgen.

Zoveel goedheid! Je leest er nooit over in de krant want journalisten schrijven liever over dingen die mis gaan en missen daardoor juist de dingen die er echt toe doen zoals dit voorbeeld wat echt is gebeurd.

Maar goedheid alleen is niet genoeg want er is wel een plek nodig waar die goedheid kan stromen naar degene die het nodig heeft. Een ontmoetingsplek is zo’n plek, een plek waar verhalen worden uitgewisseld en waar problemen oplossingen worden. En als die oplossingen er niet zijn, dan zijn wij er, voor elkaar.

Bewaard onder Persoonlijk | 10 Comments

Tags: , , , , , ,

Draagvlak gemeente vs draagvlak burgerinitiatief

Geplaatst op 3 april, 2015 

Een praktijkcase in mijn eigen stad.

De gemeente ruimt 9ha heesters om te besparen op onderhoud. In mijn wijk willen we op een aantal van die plekken waar de heesters verdwijnen bloemenmengsel inzaaien om zo bij te dragen aan het zogenaamde bijenlint, een lint van bloemen dat ervoor zorgt dat de bijen, die het toch al moeilijk hebben, aan voedsel kunnen komen. Dat bijenlint kost de gemeente helemaal niets want we doen al het werk en onderhoud met wijkbewoners en zorgen zelf voor het bloemenzaad, onder andere via sponsoring.

Leuk idee toch? Ik denk dan aan gejuich op het gemeentehuis.

De gemeente is echter bang dat omwonenden gaan klagen over die bloemenmengsels en keurt onze verzoekjes om bloemenmengsels in te zaaien af. Tenzij we zorgen voor voldoende draagvlak bij de omwonenden.

En dat vind ik nou zo interessant: draagvlak.

Kijk, ik snap best dat het niet de bedoeling is dat een eenling of een klein groepje actieve wijkbewoners gaat bepalen wat er in een wijk gebeurt. Maar wat is het risico hier? We willen geen schietbaan aanleggen, we willen alleen maar voor bloemen zorgen. Er is geen risico, alleen de mogelijkheid tot discussie over mooi en lelijk.

Laat hier de teugels vieren gemeente. De openbare ruimte is voor burgers een makkelijke instapgelegenheid voor wat jullie burgerparticipatie noemen. Maak de drempel om in te stappen hier zo laag mogelijk, kunnen die burgers ervaren hoe leuk het is om samen zorg te dragen voor de eigen leefomgeving en bestaat de kans dat ze later grotere burgerinitiatieven nemen.

Maar terug naar het draagvlak. Hoe zouden we dat kunnen doen? Bij omwonenden aanbellen en ze vertellen wat we van plan zijn en vragen wat ze ervan vinden. Of een bewonersbrief schrijven met informatie en dat huis aan huis bezorgen. En natuurlijk kijken of er reacties komen.

Maar nu jullie gemeente, wanneer hebben jullie ergens draagvlak voor? De gemeenteraad bestaat uit 31 leden. Dat betekent dat als 16 leden ergens voor zijn, een voorstel wordt aangenomen dat impact kan hebben op de pakweg 55.000 inwoners van de stad.

Met 16 op 55.000 hebben jullie voldoende draagvlak, dat is 0,29‰. In mijn wijk wonen globaal 9.000 inwoners. 0,29‰ daarvan is 2,6 inwoners. En dat draagvlak hebben we ruimschoots zonder dat we daarvoor langs de deuren hoeven.

Nu hoor ik jullie denken dat die 31 gemeenteraadsleden gekozen zijn en samen die 55.000 vertegenwoordigen. We weten allemaal dat dit niet klopt. Ik heb een jaar gleden op iemand gestemd die me nooit vraagt wat ik ergens van vindt of wat ik wil dus hoe kan zo iemand mij vertegenwoordigen?

Dus: ofwel heeft de gemeente met 16 mensen voldoende draagvlak en wij in de wijk met 2,6 inwoners. Ofwel wij hebben geen draagvlak en dan de gemeente ook niet, zelfs niet met 31 raadsleden.

Bewaard onder Mening | 4 Comments

Tags: , , , , ,

Buurtdemocratie: omdat we elkaar heel hard nodig gaan hebben

Geplaatst op 31 maart, 2015 

Democratie is ook in mijn stad een actueel onderwerp. Zo wordt hier gesproken over het ‘radicaliseren’  van de democratie vanuit het verlangen meer mensen bij de democratie te betrekken zodat ze actief gaan meedoen.

Waarom doen niet meer mensen mee? Ik hoor het de laatste tijd ook over mijn eigen wijk: zijn mensen eigenlijk wel betrokken bij de wijk, geven ze er wel om?

Eerst wat misverstanden wegruimen over apathie:

 

Buurtdemocratie is onbegrijpelijk in de zin van dat het onbegrijpelijk is dat het niet bestaat. Waarom zou democratie ophouden op het gemeentehuis? Weten die gemeenteraadsleden wat er in jouw en mijn wijk gebeurt? Nee maar ze beslissen er wel over.

Democratie mag het gemeentehuis niet als eindpunt hebben maar moet verder de wijken, buurten en straten in: buurtdemocratie. Als we dat in mijn stad onder radicalisering van de democratie verstaan, dan ben ik voor.

We hebben deze radicalisering hard nodig en daarvoor ga ik even terug naar het boek ‘Requiem for a Species – Why we resist the truth about climate change‘ van Clive Hamilton. Het is al weer even geleden dat ik het heb gelezen maar het lag nog even op me te wachten om deze blog te schrijven.

Het boek bevat een uitermate ernstige, ja zelfs angstaanjagende boodschap over wat ons op aarde te wachten staat als gevolg van de klimaatveranderingen. Zijn er lichtpuntjes? Herlees de titel van het boek…

Wat we kunnen doen is beginnen met ons voor te bereiden om de klimaatveranderingen en de wereldwijde gevolgen daarvan:

(….) not by self-protection but by vigorous political engagement aimed at collectively building democracies that can ensure the best defences against a more hostile climate, ones that do not abandon the poor and vulnerable to their fate while those who are able to buy their way out of the crisis do so for as long as they can. – Clive Hamilton.

Hij betoogt verder dat als de machthebbers de dramatische implicaties van de klimaatveranderingen eenmaal in de gaten krijgen en de bedreiging ervan inzien voor henzelf en hun kinderen,  ze, tenzij ze worden tegengehouden, hun eigen oplossingen aan ons opleggen, oplossingen die alleen hun eigen belangen dienen. Daarbij wordt de ongelijke toegang tot wat we nodig hebben om te overleven verergerd en worden de zwakken aan hun lot overgelaten.

Clive’s conclusie: We must democratise survivability.

Mijn conclusie: Omdat we elkaar nog heel hard nodig gaan hebben.

Bewaard onder Boeken, Mening | 2 Comments

Tags: , , , ,

Wijkdansen

Geplaatst op 9 januari, 2015 

Ik heb geen enkele ervaring met stijldansen maar heb me laten vertellen dat er bij stijldansen eentje is die de dans leidt en dat de ander volgt.

Ik ben daar even ingedoken en kom dan dansverhalen tegen dat als leiders verkeerde grepen hanteren, dit  blauwe plekken of andere verwondingen bij de volgers kan veroorzaken. Of dat er blessures kunnen ontstaan omdat leiders niet voldoende op de omgeving letten.

In de wijk dansen we ook. De gemeente leidt, bepaalt waar ergens een enorm kantoorgebouw komt, waar een nieuwe supermarkt wordt gebouwd, dat een bibliotheek moet verdwijnen, en de wijk moet maar volgen. Dat kantoorgebouw komt er, die supermarkt ook en die bibliotheek verdwijnt en de danspartner blijft verwond achter.

Deze rolverdeling met de gemeente als leider en de wijk als volger, is het resultaat van een lang proces. Ooit was het anders en ooit wordt het anders en zal de wijk de dans leiden. Ik kijk ernaar uit.

Goed weekend allemaal.

Bewaard onder Mening | Reageer

Tags: , , ,

Dichten voor een vrije stad

Geplaatst op 29 november, 2014 

Er zijn genoeg redenen om Oosterhout eens flink af te zeiken, bijvoorbeeld dat belachelijke verschil tussen de armen en de rijken.

Stijgende heffingen en belastingen waardoor leven alsmaar duurder wordt, steeds meer mensen met nauwelijks te eten op hun bord.

Economische modellen om dat onrecht goed te praten kun je bij de Sint maar beter achterwege laten.

Cijfergelul om het onacceptabele te onderbouwen, daar moet Sint echt flink van spouwen.

En dan mijn god, dat gekissebis en gebekvecht in de Raad. Politiek heet dat maar Sint krijgt daarvan zo’n jeuk in zijn naad.

Hoe positief je ook in het leven staat, we mogen deze zaken niet negeren. Maar laten we wat gaan doen en help allemaal mee het tij te keren.

Er zijn al zoveel mensen die de boel graag afbreken en willen slopen maar het hart van de Sint gaat uit naar de bouwers en zij die durven hopen.

En ook naar de dromers, want die maken mede het verschil op weg naar de stad die de Sint zo graag wil.

Een prachtige maffe stad waar iedereen graag heen gaat, waar overvloed stroomt naar waar gebrek en behoefte bestaat.

Waar mensen vanuit hun hart en ziel de stad transformeren tot een plek waar we onze en elkaars menselijkheid weer eren.

Waar het ondernemers niet enkel en alleen gaat om de poen maar ook om de samenleving en wat zij daarvoor kunnen doen.

Niet langer de politiek die over ons beslist, die 31 en nog wat B&W, want dat model kan nu echt wel door de plee.

De stad is van ons allemaal, van alle 55.000 en wij beslissen. Dan is democratie pas een feest dat je niet mag missen.

Een enorm avontuur waarvan je dacht dat het nooit kon, totdat je het met eigen ogen zag gebeuren omdat je er aan begon.

De boel verandert niet omdat de Sint het hier zit te dichten maar omdat we de ankers van onze comfort zone lichten.

Een leider of een baas hebben we daarbij echt niet nodig, mensen die ons vertellen wat we moeten doen zijn helemaal overbodig.

We gaan los, het nieuwe en onbekende tegemoet. We hebben de wind in de zeilen en we hebben moed.

We zullen achteromkijken op de dag dat we sterven en weten dat onze kinderen een betere wereld erven.

Voor het zover is zullen we alles wakker moeten shocken want voor een vrije wereld moeten we blijven rocken.

Dit gedicht was mijn bijdrage aan de Sinterklaasgedichtenwedstijd vandaag in café de Kloek in Oosterhout. De wedstrijd werd door de ORTS live uitgezonden in het radioprogramma ‘Oosterhout vandaag op zaterdag’.

 

Bewaard onder Muziek, Verhaaltjes | 4 Comments

Tags: , , ,

Relatie overheid en burger

Geplaatst op 4 april, 2014 

Donderdag mochten we in Oosterhout een bijdrage leveren aan het te vormen coalitieakkoord. Een ‘burgeravond’ werd het genoemd, de eerste sinds 1795. Ik koos voor deelname aan de thematafel ‘De relatie tussen overheid en burger‘.

Veel gepraat over wat de Gemeente allemaal moet veranderen. Dit is wat ik ervan vind:

Een goede relatie tussen overheid en burger begint bij jezelf. Als ik een goede relatie met mijzelf heb, ben ik een betere partner voor mijn vriendin, een betere vriend voor mijn vrienden en een betere vader voor mijn dochter. Zo is een betere relatie tussen burgers goed voor een betere relatie met de gemeente. Een betere relatie tussen burgers begin je zelf: in je eigen straat en in je eigen wijk. Als het goed gaat in je eigen straat en wijk hebben mensen meer vertrouwen en meer durf, gaan ze meer eigenaarschap uitoefenen over eigen straat en wijk en wordt de relatie met de gemeente drastisch beter.  Erover praten en dromen: prima. Maar het allerbelangrijkste: zet een eerste stap al is die nog zo klein.

 

Bewaard onder Mening | Reageer

Tags: , , , ,

Buurtbestuur vanuit de buurt

Geplaatst op 26 maart, 2014 

Stel je voor:  de meeste Nederlandse ministers en Tweede Kamerleden wonen in het buitenland maar beslissen wel mooi over het land waar wij wonen. Hoe zouden we dat vinden?

Stel je voor: de meeste wethouders en gemeenteraadsleden wonen in een andere stad maar beslissen wel mooi over de stad waar wij wonen. Hoe zouden we dat vinden?

Over deze twee vragen hoeven we niet na te denken want ze zijn niet aan de orde. Of toch wel?

Stel je voor: de meeste wethouders en gemeenteraadsleden wonen in een andere buurt van de stad maar beslissen wel mooi over de buurt waar wij wonen. Hou zouden we dat vinden?

Lees ook: Buurtdemocratie in Oosterhout

Bewaard onder Mening | Reageer

Tags:

Eindejaarsvragen

Geplaatst op 23 december, 2013 

Wat heeft me het afgelopen jaar voldoening gegeven?
Bloggen, hardlopen, tai chi, gitaar spelen, afspraakjes met vrienden, motorvakantie, de start van een wijkblog en het werk aan buurtdemocratie.

Om dat laatste er even uit te lichten:
Tot de ontdekking komen dat de hele wereld inderdaad veranderbaar is en dat het kan beginnen in eigen straat, buurt en wijk. Dat veel van wat ik ooit geleerd hebt ineens van pas komt.  Dat iets kleins zoals een wijkblog in korte tijd kan uitgroeien tot nieuwe activiteiten die vooraf ondenkbaar waren en die aanvoelen alsof ik ze al jaren doe. En dat uit alle hoeken en gaten spontaan bruikbare informatie en contacten opduiken.

Waar ben ik nieuwsgierig naar het komende jaar?
Hoe een hele wijk in beweging komt en overvloed gaat stromen naar die plekken waar schaarste is.  Hoe zonder management, hiërarchie en pakken met procedures een wijk zichzelf opnieuw uitvindt en oplossingen weet te realiseren die met management, hiërarchie en procedures het daglicht nooit zouden zien.

Wat doet me vermoeden dat 2014 een goed jaar zal worden?
Dat er in korte tijd al zoveel is gebeurd en er zoveel betrokken mensen in de wijk wonen.  Dat er zoveel is te doen in de wijk dat progressie vrijwel meteen zichtbaar is. Dat er dankzij social media aansluiting en uitwisseling is met andere wijken en steden waar bewoners hun eigen wijk weer tot hun eigen wijk maken.  Dat dankzij de ‘crisis’ overheden ook geen antwoorden en oplossingen meer hebben en daardoor open staan voor lokale initiatieven.

Credits: deze vragen zijn afkomstig van ‘Progressiegericht werken‘ van Gwenda Schlundt Bodien. Bedankt Gwenda.

Bewaard onder Oplossingsgericht werken, Persoonlijk | Reageer

Tags: , , , , ,

Volgende pagina →